Previous Lesson -- Next Lesson
1. Pali mbërrin në Jerusalem dhe u tregon vëllezërve për shërbesën e tij (Veprat 21:15-20)
VEPRAT 21:15-20
15 Pas atyre ditëve, ne mblodhëm gjërat dhe u ngjitëm në Jeruzalem. 16 Edhe disa nga dishepujt nga Cezarea erdhën me ne dhe sollën me vete një Mnason nga Qipro, një dishepull i hershëm, tek i cili duhej të qëndronim. 17 Kur arritëm në Jeruzalem, vëllezërit na pritën me gëzim. 18 Të nesërmen Pali hyri me ne te Jakobi dhe të gjithë pleqtë ishin të pranishëm. 19 Mbasi i përshëndeti, u tregoi me hollësi gjërat që Perëndia kishte bërë midis johebrenjve me anë të shërbimit të tij. 20 Dhe ata, kur e dëgjuan, përlëvdonin Zotin.
Partnerët e dhimbjes nxituan nga fushat e bregut në lartësitë e maleve të Jeruzalemit dhe e kaluan natën me një qipriot të quajtur Mnason, ndoshta një mik i Barnabës dhe një anëtar i hershëm i kungimit të shenjtorëve, i cili priste me dëshirë të madhe ardhjen. të Zotit të tij. Nga ky njeri, Luka dëgjoi shumë detaje për mrekullitë e Frymës së Shenjtë që nga themelimi i kishës.
Më në fund korteja triumfale e Krishtit mbërriti në Jerusalemin e lavdishëm, ku e kaluan natën mes vëllezërve dhe miqve që u gëzuan për veprat e Zotit të gjallë në mbarë botën. Ata e madhëruan atë që fitoi shumë kombe si anëtarë të kishës së tij. Krahu që mbështeti predikimin e johebrenjve nuk kishte vdekur nga kisha e Jeruzalemit, por njerëzit e saj ishin të paktë në krahasim me krahun legalist, i cili ishte i mbushur me entuziazëm të gabuar për ligjin.
Të nesërmen Pali dhe shoqëria e tij shkuan për të parë Jakobin, vëllanë e Jezuit dhe pleqtë e kishës së Jeruzalemit. Nuk e dimë nëse Pjetri dhe Gjoni ishin në atë kohë në Jerusalem. Lutja legaliste e Jakobit iu duk e guximshme kishës. Luka e shoqëroi Palin në atë kohë së bashku me shoqërinë që përfaqësonte të gjitha kishat evropiane dhe aziatike. Ata dorëzuan së bashku kontributet bujare, të cilat i kishin mbledhur nga kishat e tyre si dhuratë për kishën e trazuar të Jeruzalemit. Sa e habitshme! Luka nuk shkruan asnjë fjalë për dorëzimin e këtij kontributi, sepse ai i konsideroi paratë një gjë dytësore, e cila nuk vlen të përmendet. Burrat ishin më të rëndësishëm se paratë. Besimtarët johebrenj në të cilët banonte Fryma e Shenjtë ishin çudia më e mrekullueshme. Sakrifica e dashurisë së tyre u shfaq si një garanci e triumfit të Krishtit tek ata.
Në prani të atyre dëshmitarëve të johebrenjve, Pali tregoi për veprat e Krishtit në Filipi, Selanik, Berea, Korint, Troadë, Efes etj. Ai e lartësoi fuqinë e atij që u ringjall prej së vdekurish, që i bëri mëkatarët shenjtorë. , i cili i bëri popull të tij ata që nuk ishin populli i tij. Avokatët mund të ishin vetëm në përputhje me këtë shpëtim botëror, sepse vëllezërit e tanishëm ishin prova e prekshme e fuqisë vepruese të Krishtit midis johebrenjve.
2. Pranimi i rrethprerjes nga Pali sipas ligjit (Veprat 21:20-26)
VEPRAT 21:20b-26
20b Dhe ata i thanë: ''E shikon, vëlla, sa mijëra Judenj ka që kanë besuar dhe të gjithë janë të zellshëm për ligjin; 21 Por ata u njoftuan për ty se ti i mëson të gjithë Judenjtë që janë midis johebrenjve të braktisin Moisiun, duke thënë se nuk duhet t'i rrethprejnë fëmijët e tyre dhe të mos ecin sipas zakoneve. 22 Çfarë atëherë? Asambleja duhet të mblidhet patjetër, sepse do të dëgjojnë që keni ardhur. 23 Prandaj bëni atë që ju themi: ne kemi katër burra që kanë bërë një zotim. 24 Merri dhe pastrohuni me ta dhe paguani shpenzimet e tyre që të rruajnë kokën dhe të gjithë të dinë se ato gjëra për të cilat u informuan për ju nuk janë asgjë, por që edhe ju të ecni të rregullt dhe të respektoni ligjin. 25 Por për johebrenjtë që besojnë, ne kemi shkruar dhe kemi vendosur që ata të mos respektojnë një gjë të tillë, përveçse të ruhen nga gjërat e flijuara për idhujt, nga gjaku, nga gjërat e mbytura dhe nga kurvëria". 26 Atëherë Pali i mori burrat dhe të nesërmen, pasi u pastrua bashkë me ta, hyri në tempull për të njoftuar mbarimin e ditëve të pastrimit, kohë në të cilën duhej bërë një ofertë për secilin prej tyre.
Gëzimi i zemrave të mbushura me kënaqësi nuk ishte i qartë në kishën e shenjtë, sepse shqetësimet për ligjin i kishin lidhur. Është e vërtetë që ata e quanin Palin vëlla në Krishtin dhe e konsideronin si bir të Perëndisë Atë, por ata mendonin në të njëjtën kohë për mijëra të krishterë me origjinë hebreje, të cilët ishin hebrenj dhe të krishterë në të njëjtën kohë. Ata nuk erdhën te liria nga ligji dhe mbetën të lidhur me zbulesën e mirëfilltë të Dhiatës së Vjetër, duke mos njohur frymëzimin e madh të Frymës së Shenjtë në Dhiatën e Re. Jerusalemi, në atë kohë, ishte i dominuar nga ekstremistët revolucionarë kombëtarë, të cilët ndezën një revolucion të zjarrtë në vitin 70 pas Krishtit, i cili rezultoi në rrëzimin e qytetit të shenjtë dhe tempullit të madh. Pak pasi Pali u takua me Jakobin, ata revolucionarë të zellshëm e vranë me gurë vëllanë e Zotit. James e kishte ndjerë tashmë rrezikun dhe pasojat e ngjarjeve. Kjo na tregon pse ai i kërkoi Palit të zbatonte ligjin në një përpjekje për ta mbajtur atë larg dyshimit dhe agresionit.
Shumë vite më parë, kur Pali ishte në Azinë e Vogël dhe në Greqi, u përhapën raporte të rreme se Pali i nxiti judenjtë të largoheshin nga besëlidhja hyjnore dhe të mos i rrethprenin bijtë e tyre. Raporte të tilla ishin gënjeshtra dhe marrëzi, sepse Pali e kishte rrethprerë Timoteun me duart e tij për t'i kënaqur judenjtë. Jakovi dhe pleqtë në Jerusalem e dinin se këto raporte për Palin përfshinin akuza të ekzagjeruara dhe nuk i besonin. Megjithatë, ata e dinin gjithashtu se shumë të krishterë me origjinë hebraike nuk i kuptonin kuptimet, të cilat Pali preku dhe shkroi në letrat e tij të famshme. Kështu kisha në Jerusalem u trazua (Romakëve 5:20; 7:6; Galatasve 5:4). Ata besimtarë nuk e njihnin lirinë shpirtërore nga ligji. Ata i konsideruan veprat e ligjit më të mëdha se drejtësia nga besimi dhe nuk konstatuan se drejtësia e Krishtit shkakton veprat e dashurisë.
Në këtë mbledhje, Jakobi nuk kërkoi diskutimin e këtyre parimeve, sepse ato u zgjidhën tërësisht në këshillin e apostujve të përmendur në kapitullin 15. Kështu Jakobi, trimi i kishës, u dëshmua para përfaqësuesve të kishave të johebrenjve se ata ishin të lirë. nga ligji me përjashtim të disa dispozitave të dashurisë ndaj të cilave ata duhej t'u nënshtroheshin për të ruajtur vazhdimësinë e bashkësisë midis hebrenjve dhe johebrenjve. Rrjedhimisht, drejtësia me anë të hirit mbeti një themel i palëvizshëm i kishës dhe është ende zemra dhe misteri i thellë i Ungjillit. Megjithatë, Jakobi i kërkoi Palit të dëshmonte para të konvertuarve hebrenj se megjithë akuzat e shumta, ai ishte ende një çifut i përsosur, origjinal që ecte rregullisht dhe zbatonte ligjin, për shkak të dashurisë së tij për bashkatdhetarët e tij dhe besëlidhjes me Perëndinë. Apostulli e kapërceu nga brenda kuptimin zakonor të ligjit. Ai nuk kishte nevojë për të për justifikimin dhe shenjtërimin e tij, sepse i gjithë shpëtimi është një dhuratë nga Perëndia. Por ai iu nënshtrua ligjit për t'i fituar Judenjtë te Krishti, sipas thënies së tij se për hebrenjtë ai u bë si çifut dhe për johebrenjtë si një johebre që të mund të fitonte disa nga judenjtë dhe johebrenjtë te Zoti i tij i madh (1 Korintasve 9:20). Vlen të përmendet se në letrën e tij drejtuar Romakëve, Pali shkroi qartë se ligji në vetvete është i mirë dhe i shenjtë, por njerëzit janë mëkatarë dhe të paaftë për ta mbajtur atë me fuqitë e tyre (Romakëve 3:31; 7:12).
Pali ra dakord me sugjerimin e Jakobit që ai duhet t'i priste flokët si i penduar dhe të pastrohej shtatë ditë e shtatë netë për të adhuruar Zotin e tij. Kjo përgatitje përfshinte spërkatjen me ujin e shenjtërimit në ditën e tretë dhe të shtatë.
LUTJE: O Zoti Jezus Krisht, ti ishe anëtar i Dhiatës së Vjetër. Ju e mbajtët dhe e përfunduat ligjin dhe na dhatë Dhiatën e Re me lirinë, fuqinë dhe dashurinë e tij. Ne ju falënderojmë për hirin tuaj dhe ju kërkojmë për të gjithë njerëzit që t'i dorëzoni për frymën legaliste dhe t'i vendosni në fuqinë e drejtësisë suaj të patundur.
PYETJA:
- Pse Jakobi i kërkoi Palit të pastrohej për adhurimin në tempull?