Previous Lesson -- Next Lesson
10. Themelimi i një Kishe Johebreje në Antioki (Veprat 11:19-30)
VEPRAT 11:19-24
19 Tani ata që u shpërndanë pas përndjekjes që nisi me Stefanin, shkuan deri në Feniki, Qipro dhe Antioki, duke mos i predikuar fjalën askujt, por vetëm Judenjve. 20 Por disa prej tyre ishin burra nga Qiproja dhe nga Kirenea, kur arritën në Antioki, u folën helenistëve duke predikuar Zotin Jezus. 21 Dhe dora e Zotit ishte me ta dhe një numër i madh besoi dhe u kthye te Zoti. 22 Atëherë lajmi për këto gjëra erdhi në veshët e kishës në Jeruzalem dhe dërguan Barnabën të shkojë deri në Antioki. 23 Kur erdhi dhe pa hirin e Perëndisë, u gëzua dhe i inkurajoi të gjithë që me qëllim të zemrës t’i qëndronin besnikë Zotit. 24 Sepse ai ishte një njeri i mirë, plot me Frymë të Shenjtë dhe me besim. Dhe një numër i madh personash iu shtuan Zotit.
Si u zhvillua historia e kishës dhe rrjedha e predikimit pas zbulesës së madhe të Perëndisë Pjetrit? A u bënë besimtarët e shumtë në Çezare një kishë e gjallë dhe një qendër aktive për të predikuar botën dhe për të bërë që fuqia e ungjillit të shkëlqejë te kombet? Ne nuk dëgjojmë më për ta.
Disa refugjatë të krishterë, të cilët besuan në Krishtin, u vendosën jo shumë larg Palestinës, në Antioki, qyteti kryesor i Sirisë, i njohur më pas si qyteti i tretë më i konsiderueshëm i perandorisë, me degradimin moral dhe sipërfaqësinë e tyre. Ata që ikën nga persekutimi në kohën e vdekjes së Stefanit u shpërndanë në qytetet e Libanit, Qipros dhe Azisë së Vogël. Ata dhanë dëshmi për Jezusin, burimin e jetës së përjetshme, në çdo qytet dhe fshat. Por e kufizuan dëshminë e tyre tek bashkëvendasit e tyre hebrenj helenistë.
E kundërta ndodhi në Antioki, ku disa nga këta refugjatë u folën drejtpërdrejt grekëve dhe johebrenjve të tjerë dhe predikuan pa u stërvitur teologjikisht, pa marrë diploma të larta dhe pa marrë asnjë ndihmë financiare nga ndonjë misionar. Ata folën me kolegët e tyre grekë në tregti dhe profesione të ndryshme për Jezusin, Zotin që u ringjall prej së vdekurish. Dhe njësoj si në Çezare, Fryma e Shenjtë banoi në ata që besuan pa u judaizuar.
Ky rigjenerim i madh nuk shkaktoi një revolucion në sinagogën e hebrenjve, sepse hebrenjtë në këtë kryeqytet ishin tashmë të hapur për predikimin e Ligjit që Nikolla, johebreu idhujtar u konvertua në judaizëm dhe më pas besoi në Krishtin dhe u mbush me Frymën e Shenjtë. Më pas, kisha në Jeruzalem e zgjodhi atë në mesin e shtatë dhjakëve. Prandaj, bëhet e qartë se liria në Antioki ishte më e madhe se ajo në Jeruzalem. Prandaj, predikimi u fillua automatikisht.
Cila ishte përmbajtja dhe kuptimi i dëshmisë së atyre refugjatëve që predikonin? Ata nuk mund të predikonin Krishtin nga vargjet e Ligjit, për shkak të injorancës së njerëzve mbi Dhjatën e Vjetër, Ligjin dhe Profetët. Ata e quajtën Jezusin Zotin që iu dha çdo autoritet në qiell dhe në tokë, me anë të të cilit janë të gjitha gjërat dhe nëpërmjet të cilit jetojmë (1 Korintasve 8:6). Dhe ky Zot kërkon përkushtimin, bindjen dhe nënshtrimin tonë. Ne mund t'i nënshtrohemi atij pa shqetësime ose frikë, sepse ai vdiq për ne dhe shleu mëkatet tona që ne të mund të pranoheshim përpara Më të Lartit. Zoti ynë nuk është diktator, por dashuri e rrethuar me fuqi. Ai na justifikon që të marrim pjesë në jetën e tij të përjetshme, e cila ia kalon vdekjes dhe prishjes.
Ky mesazh për fuqinë e mëshirshme i mposhti zemrat dhe i ndriçoi mendjet saqë shumë gjetën marrëdhënien personale me Zotin Jezus dhe u shpëtuan. Një nga misteret e kësaj ringjalljeje misionare në Antioki ishte komunikimi praktik mes njëri-tjetrit. Besimtarët predikues nuk mbanin mbledhje të mëdha për të nxitur një ringjallje të tillë, as nuk përdorën kurrë radio ose broshurat, por e përcollën fuqinë e shpëtimit gojë më gojë nëpërmjet kontakteve personale. Kjo mënyrë është edhe sot mënyra më e fuqishme e predikimit. A u tregoni miqve tuaj për Shpëtimtarin? A e mbartni Frymën e Shenjtë nëpërmjet dëshmisë suaj për Krishtin? Mbushe zemrën tënde me fjalën e Jezusit që gjuha jote të flasë në emrin e tij dhe të shohësh dorën e Zotit duke vepruar me ty menjëherë.
Kur apostujt dhe pleqtë në Kishën e Hershme të Jeruzalemit dëgjuan se shumë kishin besuar në Krishtin në Antiokinë e largët e famëkeqe, ata nuk u mërzitën nga lajmi, siç u mërzitën kur dëgjuan për rilindjen e Kornelit dhe miqve të tij në Çezare, sepse krerët dhe anëtarët e kishës e kishin kuptuar pas bisedës së tyre ceremoniale me Pjetrin se Perëndia do t'i mbushte të gjithë njerëzit me Frymën e Shenjtë, nëse ata do të besonin dhe do të vazhdonin në të. Megjithatë, për të parë nëse kisha e re ishte e drejtë dhe nuk ishte një herezi mashtruese, ata caktuan Barnabën, një njeri të drejtë që ishte i njohur në ato rajone romako-greke, për të mbikëqyrur dhe kontrolluar rritjen e këtij grupi të hershëm të krishterësh nëpërmjet përvojave të dashurisë.
Ne e njohim Barnabën nga sakrifica e tij e madhe siç thuhet në (4:36) se si në dashurinë e tij atërore ai ishte hallka lidhëse midis apostujve dhe Saulit (9:27). Në këtë tekst, Luka dëshmon (ka të ngjarë që ai e ka takuar personalisht) se ky njeri ishte një njeri i drejtë që ngriti lutjen midis njerëzve dhe predikoi ungjillin në plotësinë e Frymës së Shenjtë. Ai nuk i refuzoi dëgjuesit pasi ata nuk e kuptuan predikimin e tij për herë të parë, por i shoqëroi me shumë durim dhe besoi se Zoti i përsos ata që janë besimtarë të freskët dhe i çon në pjekuri me dashuri.
Barnaba u gëzua shumë kur pa jetën e re në kishën e Antiokisë. Ai nuk filloi të kritikonte dobësitë, as ndërhyri në problemet dhe mosmarrëveshjet midis vëllezërve, por u gëzua me ata që u rilindën dhe punoi shumë për të forcuar besimin e të gjithëve që të vazhdonin në plotësinë e Krishtit. Në këtë ringjallje shpirtërore, kisha u rrit në Antioki, sepse ata që ishin plot frikë dhe druanin vdekjen, ndjenin se në këtë kishë shkëlqeu një shpresë e re dhe në të u shfaq një përmbajtje e vërtetë në fuqinë hyjnore, e cila nuk gjendej në fetë e ndryshme përreth tyre.
LUTJE: O Zot, ne të falënderojmë sepse ke thirrur shumë njerëz të panjohur në çdo kohë në mbretërinë tënde. Ne të falënderojmë për mundësinë që t'i dëshmojmë njëri-tjetrit edhe në këtë kohë. Ne kërkojmë mençurinë tënde për të komunikuar mesazhin e shpëtimit në një mënyrë të thjeshtë me fuqinë e gëzimit që shumë të mund të shpëtohen në emrin tënd dhe mbretëria jote të vijë sot mes nesh.
PYETJA:
- Në çfarë mënyre u themelua kisha e famshme e Antiokisë ?