Previous Lesson -- Next Lesson
1. တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေျခကို ေဆးတာ္မူျခင္း။ (ေယာဟန္ ၁၃း ၁- ၁၇)
ေယာဟန္ ၁၃း ၁- ၅
၁ “ပသခါပြဲမခံမီ၌ ေယ႐ွဳသည္ ဤေလာကမွ ခမည္းေတာ္ထံသို႔ ေျပာင္းရေသာ အခ်ိန္ေရာက္သည္ကို သိေတာ္မူသည္ျဖစ္၍၊ ဤေလာက၌႐ွိေသာ မိမိလူတို႔ကို ခ်စ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ အဆံုးတိုင္ေအာင္ခ်စ္ေတာ္မူ၏။ ၂ ကိုယ္ေတာ္ကို အပ္ႏွံမည္အေၾကာင္း မာရ္နတ္သည္ ႐ွိမုန္၏သား ယုဒ႐ွကာ႐ုတ္၏ စိတ္ႏွလံုး၌ အႀကံေပးသြင္းႏွင့္ သတည္း။ ထိုအခါ ညစာကိုစားၾကစဥ္ ၃ ခမည္းေတာ္သည္ အလံုးစံုတို႔ကို သူ၏လက္သို႔ အပ္ေပးေတာ္မူသည္ကိုလည္းေကာင္း သူသည္ ဘုရားသခင့္ ထံေတာ္မွ ထြက္လာသည္ကိုလည္းေကာင္း ဘုရားသခင့္ထံေတာ္သို႔ ႂကြသြားမည္ကိုလည္းေကာင္း ေယ႐ွဳသည္ သိေတာ္မူသည္ႏွင့္၊ ၄ စားပြဲမွထ၍ ဝတ္လံုေတာ္ကိုခၽြတ္ၿပီးလွ်င္ ပဝါကိုယူ၍ ခါးကိုစည္းေတာ္မူ၏။ ၅ ထိုေနာက္မွ ေရကို အင္တံု၌ေလာင္း၍ တပည့္ေတာ္တို႔၏ေျခကိုေဆးၿပီးမွ ခါး၌စည္းထားေသာပဝါႏွင့္ သုတ္ေတာ္မူ၏။”
ဒီအခန္းႀကီးရဲ႕အစမွာ ႐ွင္ေယာဟန္က ဒီအေၾကာင္းကို ေဖၚျပၿပီး ဧဝံေဂလိတရားရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကို ေျပာျပတယ္။ ဒီ့မတိုင္မွီမွာ သခင္ေယ႐ွဳက လူေတြကို ဖိတ္ေခၚေနတယ္။ ဝမ္းနည္းစရာက်မ္းစာခ်က္က အလင္းသည္ ေမွာင္မိုက္၌လင္း၍ ေမွာက္မိုက္သည္ မခံမယူလို႔ ေတြ႔ရတယ္။ ဒါဆို သခင္ေယ႐ွဳ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူးလား။ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။ လူအားလံုး လက္မခံတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ေ႐ြးေကာက္တဲ့ လူတခ်ဳိ႕ကေတာ့ အျပစ္ေနာင္တရၿပီး တပည့္ေတာ္ေတြနဲ႔အတူ စုေဝးလာၾကတယ္။ အခုအခန္းေတြကေတာ့ ေ႐ြးေကာက္ထားသူေတြကို သခင္ေယ႐ွဳ ေျပာတဲ့စကားေတြကို ဖတ္ရမွာျဖစ္တယ္။ သတို႔သမီးကို သတို႔သားက စကားေျပာသလို ျဖစ္တယ္။ သခင္ေယ႐ွဳကို သူတို႔ပိုင္သလို သူတို႔ကို သခင္ေယ႐ွဳ ပိုင္တယ္။ အခုေျပာေနတဲ့စ ကားအားလံုးရဲ႕ အဓိကအခ်က္က ဘုရားသခင္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖစ္တယ္။ ဒီခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ အတၱ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္သာမဟုတ္ အမွဳေတာ္ေဆာင္ဖို႔လည္း ဖိတ္ေခၚတာျဖစ္တယ္။ က်မ္းစာထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာဟာ မထိုက္တန္တဲ့သူေတြကို လိုလိုလားလား ႏွိမ့္ခ်စြာ ေပးကမ္းျခင္း ျဖစ္တယ္။ အခု သခင္ေယ႐ွဳေျပာတဲ့ စကားေတြဟာ သူ႔ရဲ႕တပည့္ေတာ္ေတြကို သူ႔စိတ္သေဘာထားကို ေဖၚျပရင္း သူဟာ အေစခံကၽြန္တေယာက္လို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ႐ွိစြာ အမွဳေတာ္ေဆာင္ေၾကာင္း ႐ွင္းျပေနတာျဖစ္တယ္။
သခင္ေယ႐ွဳက ေနာက္ပသခါပြဲမတိုင္မီမွာ ေသရမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ခမည္းေတာ္ထံ သြားရမယ္။ မိတ္ေဆြ အသက္တာလည္း ဘယ္လိုလဲ။ သခင္ေယ႐ွဳက ႐ွိေနစဥ္မွာ ခမည္းေတာ္ကိုသာ ေျမွာ္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ခမည္းေတာ္ထံမွ တန္ခိုးလမ္းျပျခင္း ဝမ္းေျမာက္ျခင္းနဲ႔အတူ လူဆိုးေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ စိတ္ဓါတ္ တည္ၾကည္ျခင္းကို ခံရတယ္။ ဘုရားအတူ႐ွိေနတဲ့အတြက္ စာတန္ဟာ သူ႔တပည့္ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးထဲဝင္တာကိုလည္း ျမင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ တပည့္ကေတာ့ မာန၊ ေလာဘ၊ အမုန္းနဲ႔ ျပည့္တဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သခင္ေယ႐ွဳက အဲဒီသစၥာေဖာက္ကို မမုန္းဘူး။ ဘုရားခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ အဆံုးတိုင္ေအာင္ ခ်စ္သြားတယ္။
သခင္ေယ႐ွဳဟာ သစၥာေဖါက္လက္ထဲမွာ ႐ိုး႐ိုးေလး စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ပါသြားတာမဟုတ္ဘူး။ ယုဒ၊ ကယာဖ၊ ေဟ႐ုဒ၊္ ပိလတ္မင္းနဲ႔ ဂ်ဴးေခါင္းေဆာင္ေတြ လူအုပ္ႀကီးေတြက သူ႔ဘဝကို ဆံုးျဖတ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ခမည္းေတာ္ရဲ႕အလိုကို ႏွိမ့္ခ်စြာ ဝန္ခံျခင္းသာျဖစ္တယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သိုးသူငယ္လို အေသခံတယ္။ အခ်ိန္နာရီ အတိုင္း လက္ခံတယ္။ အခက္အခဲ မုန္တိုင္းေတြ လွိဳင္းထန္လာေပမယ့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မျပတ္ ဘုရားနဲ႔မေဝးကြာဘဲ ႐ွိခဲ့တယ္။ သခင္ေယ႐ွဳဟာ သမိုင္းေၾကာင္းတခုလံုးကို လွည့္ျပန္ေစႏိုင္တယ္။
သခင္ခရစ္ေတာ္က ခမည္းေတာ္ထံ တေယာက္တည္းျပန္ဖို႔ အလိုမ႐ွိဘဲ တပည့္ေတာ္ေတြကို ခမည္းေတာ္နဲ႔ မိသဟာယ ဖြဲ႔ေစခ်င္တယ္။ ႏွိမ့္ခ်မွဳကို ကိုယ္တိုင္ျပၿပီး ဘုရားေမတၱာကို လက္ေတြ႔ျပခဲ့တယ္။ အေစခံကၽြန္လို ဒူးေထာက္ၿပီး တပည့္ေတာ္ေတြရဲ႕ ေျခကိုေဆးကာ သုတ္ေပးခဲ့တယ္။ အားလံုးထဲမွာ အနိမ့္ဆံုး လို႔ေတြးၿပီး ဘုရားအမွဳေတာ္ေဆာင္ေတြ ႏွိမ့္ခ်တတ္ဖို႔ ပံုသက္ေသျပခဲ့တယ္။ သခင္ဘုရားက အုပ္စိုး၊ အာဏာျပတာ မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ တပည့္ေတာ္ေတြကို ေျခေဆးေပးတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မွဳကို ပံုသက္ေသရေစတယ္။
သခင္ေယ႐ွဳဟာ ပံုသက္ေသေကာင္းျဖစ္တယ္။ သူ႔ေ႔႐ွမွာ ဦးညြတ္ၿပီး ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ဖို႔ လိုတယ္။ မွန္တဲ့အရာေတြကို ေက်ာခိုင္းၿပီး စိတ္ႏွလံုးေျပာင္းလဲသြားတာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ဘူး။
လူဟာ မက်ဳိးပဲ့မေၾကမြရင္ တျခားညီအကိုကို မျပဳစု၊ ရန္သူကိုမခ်စ္၊ ဒဏ္ရာရသူကို ေဆးထည့္မေပးရင္ ခရစ္ယာန္ အစစ္အမွန္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သင္ဟာ အေစခံကၽြန္လား သခင္လား။ သခင္ေယ႐ွဳဟာ အားလံုးထဲမွာ အႏွိမ့္ခ်ခံၿပီး အေစခံကၽြန္ ျဖစ္ခဲ့တာကို သတိရပါ။ သူက ဒူးေထာက္ၿပီး အလုပ္ေကၽြးျပဳစုတယ္။ ဒီလိုအလုပ္မ်ဳိး လုပ္မလား ဒါမွမဟုတ္ မာနတက္ေနမလား။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမွဳေတာ္ထဲမွာ ေကာင္းတဲ့သူ ျဖစ္မလား။ အသံုးမက်တဲ့သူ ျဖစ္ေနမလား။
ေယာဟန္ ၁၃း ၆- ၁၁
၆ “႐ွိမုန္ေပတ႐ုဆီသို႔ ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ ထိုတပည့္ေတာ္က သခင္ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကၽြႏ္ုပ္၏ေျခကို ေဆးေတာ္မူမည္ေလာဟု ေမးေလွ်ာက္၏။ ၇ ေယ႐ွဳကလည္း သင္သည္ ငါျပဳေသာအမွုကို ယခုနားမလည္ေသး ေနာက္မွသိလိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ၈ ေပတ႐ုကလည္း ကိုယ္ေတာ္သည္ အကၽြႏု္ပ္၏ေျခကို အလွ်င္းေဆးေတာ္မမူရဟု ေလွ်ာက္၏။ ေယ႐ွဳကလည္း သင့္ကို ငါမေဆးရလွ်င္ သင္သည္ ငါႏွင့္ မဆက္ဆံရဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ၉ ႐ွိမုန္ေပတ႐ုကလည္း အကၽြႏ္ုပ္၏ေျခကိုသာ မေဆးပါႏွင့္၊ လက္ကိုလည္းေကာင္း ဦးေခါင္းကိုလည္းေကာင္း ေဆးေတာ္မူပါဟု ေလွ်ာက္ျပန္၏။ ၁၀ ေရခ်ဳိးၿပီးေသာသူမည္သည္ကား ေျခေဆးျခင္းမွတပါး ေဆးရေသာအေၾကာင္းမ႐ွိ။ တကိုယ္လံုးစင္ၾကယ္၏။ သင္တို႔သည္ စင္ၾကယ္ေသာ္လည္း အခ်ဳိ႕မစင္ၾကယ္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ၁၁ ကိုယ္ေတာ္ကို အပ္ႏွံမည့္သူကို သိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သင္တို႔တြင္ တခ်ဳိ႕မစင္ၾကယ္ဟု မိန္႔ေတာ္မူသတည္း။”
သခင္ဘုရားကိုယ္တိုင္က သူတို႔ေျခကိုေဆးေပးတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္ေတြ ႐ွက္သြားတယ္။ ညစာ စားအၿပီးမွာ သခင္ေယ႐ွဳ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိခဲ့ရင္ သူတို႔ေျခေထာက္ေတြကို ေျပာင္စင္ေအာင္ ေဆးထားၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ သခင္ေယ႐ွုက ဘုရားနဲ႔လူၾကားမွာ ပဋိညာဥ္တရားသစ္ကို ျပဳတာမဟုတ္ဘဲ ပဋိညာဥ္တရားမွာပါတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုသာ ေျပာျပျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ အမွဳေဆာင္ျခင္း ျဖစ္တယ္။
ေပတ႐ုက တပည့္ေတာ္ေတြထဲမွာ စိတ္အားအႀကီးဆံုး အႂကြားသန္ဆံုးျဖစ္တယ္။ ေျခေဆးေပးတာကို မခံခ်င္ဘူး။ မေဆးဖို႔ႀကိဳးစားတယ္ သခင္ေယ႐ွဳစကားကို သတိမထားဘူး။ သခင္ေယ႐ွဳက တပည့္ေတာ္ေျခကို ေဆးတဲ့ နက္နဲတဲ့အရာကို ႐ွင္းျပတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္လူသားေတြကိုလည္း ေျပာျပတယ္။ မင္းတို႔ေျခကို ေဆးမေပးရရင္ မင္းတို႔ ငါနဲ႔ မဆက္ဆံဘူး။ မင္းတို႔အျပစ္ေတြ ခြင့္လႊတ္ျခင္းမခံရဘဲ ငါ၌မတည္ေနႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုတယ္။ အေသြးေတာ္နဲ႔ ေဆးျခင္းက ခ်က္ခ်င္း ေဆးျခင္း ျဖစ္တယ္။ အထံေတာ္၌တည္ေနဖို႔ ေဆးျခင္းကေတာ့ ပံုမွန္ ေဆးေၾကာေနရမယ္။ ေက်းဇူးေတာ္အားျဖင့္ ဘုရားနဲ႔ မိသဟာယဖြဲ႔မပ်က္ဖို႔ ေဆးေၾကာေနရတယ္။
ေပတ႐ု နားလည္သြားတဲ့အခါ အမွားလုပ္မိတဲ့သူ႔လက္ေတြ ဘုရားအႀကံအစည္ေတာ္ နားလည္ဖို႔ ေႏွးေကြးတဲ့ သူ႔ဦးေႏွာက္အေၾကာင္းကို သိျမင္လာတယ္။ တကယ္ေတာ့ တကိုယ္လံုးကိုလည္း ေဆးဖို႔ လိုတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳက ငါ႔ထံသို႔လာတဲ့သူဟာ စင္ၾကယ္သြားၿပီ ယံုၾကည္ျခင္းတရား အေျခခံမွာ ျပည့္စံုၿပီလို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထူးထူးျခားျခားႀကီး ထပ္မံေဆးဖို႔ သန္႔႐ွင္းစင္ၾကယ္ဖို႔ မလိုဘူး။ အျပစ္အားလံုးအတြက္ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ အေသြးက ေဆးၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔ရဲ႕အေသြးေၾကာင့္ အျပစ္ခြင့္လႊတ္ျခင္းခံရတာထက္ ပိုသန္႔႐ွင္းတဲ့၊ စံုလင္တဲ့အရာ မ႐ွိပါဘူး။ ေန႔စဥ္အသက္တာေလွ်ာက္လွမ္းရာမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပစ္မ်ားကို လႊတ္ေတာ္မူပါလို႔ ပံုမွန္ ဆုေတာင္းဖို႔ လိုတယ္။ ေလာကသားေတြက တကိုယ္လံုး ေဆးဖို႔ လိုေပမယ့္ ဘုရားသားသမီးက ေန႔တိုင္း ေျခေထာက္ပဲ ေဆးဖို႔ လိုတယ္။
သခင္ေယ႐ွဳက တပည့္ေတာ္ေတြကို “မင္းတို႔ သန္႔႐ွင္းပါတယ္” လို႔ ဆိုတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ပဋိညာဥ္တရားမွာ တည္ဖို႔ ေျပာတယ္။ တပည့္ေတာ္ေတြအတြက္ သိုးသူငယ္ေတာ္က အေသခံၿပီး ဘုရားသခင္နဲ႔ မိသဟာယျပဳခြင့္ ရလာတယ္။ လူဟာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မသန္႔႐ွင္းဘူး။ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ အေသြးေတာ္က အျပစ္ ေဆးေၾကာမွ သန္႔႐ွင္းတယ္။
ဝမ္းနည္းစရာတခုက ေနာက္လိုက္အားလံုး သန္႔႐ွင္းသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္မွာလိုပါပဲ။ တခ်ဳိ႕က ပါးစပ္နဲ႔ သန္႔႐ွင္းေနတယ္။ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ အေသြးေတာ္ကို ယံုၾကည္ရမယ္။ ဝိညာဥ္ေတာ္ကို မရသူ ႐ွိတယ္။ မာရ္နတ္ရဲ႕ စိတ္သေဘာက မုန္းတီးျခင္း၊ မနာလိုျခင္း၊ မာနတက္ျခင္းနဲ႔ ေဖါက္ျပန္ျခင္းေတြ ႐ွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားတရား ကိုင္း႐ွိုင္းသူေတြပင္လွ်င္ နိမ့္က်တဲ့စိတ္သေဘာနဲ႔ ေငြမက္တာမ်ဳိး ႐ွိေနတတ္တယ္။ သခင္ေယ႐ွဳက ေန႔စဥ္ ေျခေဆးဖို႔ လိုတယ္။ အျပစ္မ်ဳိးစံုကေန ကင္းလြတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဘုရားနဲ႔ မိသဟာယဖြဲ႔ သန္႔႐ွင္းဖို႔ လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ဟာ အေစခံကၽြန္လား၊ သခင္လားလို႔ ဆန္းစစ္သင့္ပါတယ္။
ဆုေတာင္း ဘုန္းေတာ္ကိုစြန္႔ၿပီး မသန္႔႐ွင္းတဲ့သူေတြထံ ႂကြလာတဲ့အတြက္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ေတြရဲ႕ေျခကို ေဆးသလို အျပစ္႐ွိတဲ့ ႏွလံုးသားရဲ႕ ေျခကိုလည္း ေဆးေၾကာေပးခဲ့တယ္။ မာနေတြမ႐ွိဘဲ ကိုယ္ေတာ့ေ႔႐ွမွာ ဦးညြတ္ျပတ္ဝပ္လွ်က္ အေစခံကၽြန္ကဲ့သို႔ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ပါမယ္။ အားလံုးထဲမွာ အနိမ့္ဆံုးသူ ျဖစ္ၿပီး အသင္းေတာ္နဲ႔ မိသားစုကို အလုပ္အေကၽြးျပဳဖို႔ အသင့္ျဖစ္ပါမယ္။
ေမးခြန္း ၈၅
- တပည့္ေတာ္ေတြကို သခင္ေယ႐ွဳေျခေဆးေပးတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေျပာျပပါ။
ေယာဟန္ ၁၃း ၁၂- ၁၇
၁၂ “ထိုသို႔သူတို႔၏ ေျခကိုေဆးေတာ္မူၿပီးမွ တဖန္ဝတ္လံုကို ဝတ္၍ ေလ်ာင္းေတာ္မူလ်က္ သင္တို႔၌ ငါျပဳခဲ့ေသာအမွဳကို နားလည္ၾကသေလာ။ ၁၃ သင္တို႔သည္ ငါ႔ကို အ႐ွင္ဘုရားဟူ၍လည္းေကာင္း သခင္ဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚတတ္ၾက၏။ ထိုစကားသည္လည္း ဟုတ္မွန္ေသာစကားျဖစ္၏။ အေၾကာင္းမူကား သင္တို႔ေခၚၾကသည့္အတိုင္း ငါမွန္၏။ ၁၄ ငါသည္ သခင္ျဖစ္လ်က္ အ႐ွင္ဘုရားလည္းျဖစ္လ်က္ႏွင့္ သင္တို႔၏ေျခကိုေဆးလွ်င္ သင္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းတို႔၏ ေျခကို ေဆးရၾကမည္။ ၁၅ ငါသည္ သင္တို႔၌ျပဳသကဲ့သို႔ သင္တို႔သည္ျပဳစုေစျခင္းငွါ ပံုသက္ေသကိုျပခဲ့ၿပီ။ ၁၆ ငါအမွန္အကန္ဆိုသည္ကား၊ ကၽြန္သည္ သခင္ထက္သာ၍ ႀကီးျမတ္သည္မဟုတ္ တမန္သည္လည္း ေစလႊတ္ေသာသူထက္ သာ၍ႀကီးျမတ္သည္မဟုတ္။ ၁၇ ဤအရာမ်ားကို သင္တို႔သိ၍ သိသည္အတိုင္းက်င့္လွ်င္ မဂၤလာ႐ွိၾက၏။”
သခင္ေယ႐ွဳက သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးႏွဳတ္ဆက္ခ်ိန္မွာ စကားအမ်ားႀကီးမေျပာဘူး။ စကားမ်ားမ်ားေျပာၿပီး လက္ေတြ႔မပါရင္ အက်ဳိးမ႐ွိဘူး။ တပည့္ေတာ္ေတြကိုလည္း သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ အလုပ္ကိုပဲ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ “ၾကည့္ၾကေလာ့၊ ငါသည္ သင္တို႔တြင္ အေပါင္းအသင္းတေယာက္ျဖစ္သလို သင္တို႔ထက္ျမင့္ေသာ ပလႅင္မွာမထိုင္၊ သင္တို႔ကို ကၽြန္ကဲ့သို႔သေဘာမထား သင္တို႔ထက္ထူးျမတ္သည့္ အ႐ိုက္အရာမယူ၊ ဆရာသခင္အျဖစ္မေနဘဲ ကၽြန္တေယာက္လို ေနခဲ့တယ္။ ဘုရားေမတၱာရဲ႕ သေဘာကို သင္တို႔နားလည္ၿပီလား။ မာန႐ွိသူဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ခ်ီးျမွင့္ေနရာယူတယ္။ ႏွိမ့္ခ်သူကေတာ့ အခက္အခဲေတြၾကားမွာ ေနရာယူတယ္။ ကိုယ့္အလိုကို ျငင္းၿပီး လက္ေတြ႔က်က် ေဆာင္႐ြက္ေပးႏိုင္တယ္။”
“ငါ႔တပည့္ျဖစ္ခ်င္ရင္ ငါ႔ရဲ႕ပံုစံအတိုင္းသြားပါ။ စကားေျပာ႐ံုပဲမဟုတ္ ေျပာတဲ့အတိုင္း အသက္႐ွင္တယ္။ ၾကည့္ပါ၊ ငါဟာ အေစခံကၽြန္ျဖစ္တယ္။ ငါ႔အလိုကို လိုက္ခ်င္ရင္ ဦးေခါင္းကို ညႊတ္ၿပီး တျခားသူေတြကို အလုပ္အေကၽြးျပဳ ကူညီရမယ္။ ပထမျဖစ္ခ်င္တဲ့သူက အားအနည္းဆံုး အနိမ့္က်ဆံုးျဖစ္ရမယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး တည္ၿငိမ္စြာနဲ႔ ႏွိမ့္ခ်စြာနဲ႔ သူတပါးကို ကူညီမွ တကယ္ႀကီးျမတ္သူ ျဖစ္တယ္။ အသင္းေတာ္ဆိုတာ စံုလင္တဲ့ သန္႔႐ွင္းသူေတြကို စုေဝးထားတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနသူေတြသာ ျဖစ္တယ္။ ငါ သူတို႔ကို ေဆးေၾကာေပးခဲ့ၿပီ။ သန္႔႐ွင္းသူေတြ ျဖစ္ၾကၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သည္းခံဖို႔ ႀကီးထြားဖို႔ အခ်ိန္လိုေသးတယ္။ လူတိုင္း မွားတတ္တယ္။ လဲတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အမွားေတြ၊ အျပစ္ေတြကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အျပစ္မတင္နဲ႔ မစီရင္နဲ႔ ကူညီပါ။ တျခားသူတေယာက္ရဲ႕ေခါင္းကိုသာ မေဆးဘဲ ေျခေထာက္ကို ေဆးေပးပါ။ တျခားသူေတြအထက္မွာ ဆရာႀကီးမလုပ္ပါနဲ႔။ ညီအကိုသာ ျဖစ္ပါေစ။ ညီအကိုလို အသက္႐ွင္ရင္ ငါေျပာတဲ့စကားကို နားလည္သူ ျဖစ္တယ္။ ငါ႔ကို အေစခံဖို႔ ငါလာတာမဟုတ္။ ငါက အေစခံဖို႔သာ လာတယ္။ ငါ႔အသက္တာဟာ စြန္႔လႊတ္တဲ့အသက္တာ၊ ဆက္ကပ္တဲ့အသက္တာ၊ ကူညီအမွဳေတာ္ေဆာင္တဲ့ အသက္တာ ျဖစ္တယ္။”
“သင္တို႔ကို ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ တမန္ေတာ္ေတြအျဖစ္ ေစလႊတ္တယ္။ ေစလႊတ္ခံရသူဟာ ေစလႊတ္လိုက္တဲ့သူလိုပဲ ႀကီးျမတ္ပါတယ္။ သင္တို႔တာဝန္က ငါ႔လိုပဲ အေစခံကၽြန္ ျဖစ္ဖို႔ပါပဲ။ ဒါကို နားလည္ရင္ ခရစ္ယာန္ဆိုတဲ့ သေဘာသဘာဝ အႏွစ္သာရကို နားလည္သြားၿပီ။ ဒုတိယက နားလည္ရင္ နားလည္တဲ့အတိုင္း လုပ္ရင္ ေကာင္းႀကီးရတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ စကားလံုးမွ်သာ မဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြ႔လုပ္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။” အမွဳေတာ္ဆိုတာ အလုပ္လုပ္တာ၊ ဆက္ကပ္တာ ျဖစ္တယ္။ စကားလံုးမွ်၊ ဆုေတာင္းျခင္းမွ်၊ ခံစားခ်က္မွ်သာ မဟုတ္ဘူး။ ယံုၾကည္သူရဲ႕သဘာဝက ကူညီမစတတ္ရမယ္။ ဒီစိတ္သေဘာကေန ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မွဳေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာမယ္။ သူတပါးကို မကူညီတတ္ရင္ ယံုၾကည္သူလို႔ ေျပာဖို႔ခက္တယ္။ အသံေနအသံထားနဲ႔ ဆုေတာင္းေနတာဟာ တခါတရံမွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္လိမ္ညာေနတာ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေကာင္းလို႔ ကယ္တင္ျခင္းရတာ မဟုတ္ဘူး။ အေသြးေတာ္က ကယ္တင္တယ္။ ဘုရားအမွဳေတာ္ထဲမွာ ပံုမွန္ ႏွိမ့္ခ်စြာ သူတပါးကို ကူညီရင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းနဲ႔ ျပည့္လာမယ္။ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕အေစခံကၽြန္သေဘာကို ဘုရားသခင္ ႏွစ္သက္ေတာ္မူတယ္။
မိတ္ေဆြ ဆရာျဖစ္ခ်င္သလား။ သခင္ျဖစ္ခ်င္သလား။ သခင္ေယ႐ွဳကို ၾကည့္ပါ။ သူဟာ ဆရာထဲမွာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္တယ္။ သူဟာ သင့္ေ႔႐ွမွာ အေစခံကၽြန္လို ရပ္ေနတယ္။သူ႔သြန္သင္ခ်က္ေတြကို လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးရဲ႕လား။ ဒီေန႔ကစၿပီး သူတပါးကို ကူညီပါ။ ဘယ္လူကို ဘယ္လိုကူညီရမလဲ။ ဘယ္မွာကူညီရမလဲ ဆိုတာ ဆုေတာင္း အေျဖ႐ွာပါ။ ဒါကိုသိၿပီးလုပ္ေဆာင္ရင္ ေကာင္းႀကီးခံစားရပါလိမ့္မယ္။