Previous Lesson -- Next Lesson
b) Pikëpamjet e ndryshme për Jezusin midis njerëzve dhe këshillit të lartë (Gjoni 7:14-53)
GJONI 7:37-38
37 Në ditën e fundit të festës, në ditën e madhe, Jezusi u ngrit dhe shpalli: "Nëse dikush ka etje, le të vijë tek unë e të pijë. 38 Ai që beson në mua, siç ka thënë Shkrimi: "Nga zemra e tij. do të rrjedhin lumenj me ujë të gjallë.'
Gjatë festës, Jezusi u predikoi përsëri turmave në oborrin e tempullit. Ata prisnin që kryeprifti të derdhte ujë mbi altar. Priftërinjtë erdhën në procesion me gëzim dhe brohoritje për të derdhur atë ujë para Zotit, një ofertë falënderimi, simbol i bekimeve që ata kërkonin nga Krijuesi për vitin e ardhshëm. Ata e bazuan këtë traditë në fjalët e Isaias: "Ata do të nxjerrin ujë me gëzim nga burimet e shpëtimit".
Jezusi pa shpirtrat e etur, të cilët me gjithë ritualin nuk e njihnin shpëtimin. Jezusi u thirri turmave që prisnin: "Ejani tek unë dhe pini lirisht nga uji i jetës; kushdo që ka etje le të vijë tek unë. Unë jam burimi i jetës".
Ata që nuk dëshirojnë jetën hyjnore, nuk do të vijnë te Shpëtimtari. Por atyre që i drejtohen atij, Jezusi u thotë: "Kushdo që beson në mua dhe është i lidhur me mua personalisht, bëhet burim bekimi për shumë njerëz. Shkrimi ju nxit të keni besim në mua dhe Perëndia ju urdhëron të vini tek unë dhe të gjeni jetë dhe gëzim.” Kushdo që i afrohet me guxim Jezusit dhe pi në fjalët e tij dhe mbushet me Frymën e tij, transformohet. I eturi bëhet burim; egoisti i lig bëhet një shërbëtor besnik.
A e keni përjetuar kujdesin hyjnor të Jezusit? Ai dëshiron që ju të bëheni një pus me ujë të pastër. Pa dyshim që zemra juaj nxjerr mendime të liga. Por Jezusi mund të pastrojë zemrën dhe gojën tuaj e të bëheni burim bekimi për shumë njerëz.
Synimi i Jezusit nuk është vetëm pastrimi i mendjes dhe i shpirtit, por edhe i trupit tuaj, në mënyrë që të bëheni një sakrificë e gjallë e pranueshme për Zotin, duke i shërbyer të humburve. Ai synon të gjithë shenjtërimin tuaj, që ju të mos jetoni më për veten tuaj, por të përdorni lirisht forcën tuaj për t'u shërbyer të tjerëve. Kushdo që ia dorëzon veten pa kushte Jezusit, do të bëhet një bekim për shumë njerëz.
GJONI 7:39
39 Tani ai tha këtë për Frymën që do ta merrnin ata që do të besonin në të; sepse ende Fryma nuk ishte dhënë, sepse Jezusi ende nuk ishte përlëvduar.
Kushdo që beson në Jezusin merr dhuratën e Frymës së Shenjtë. Zbritja e Shpirtit mbi një njeri është një mrekulli e brezit tonë. Ne ende jetojmë në periudhën ungjillore të Frymës së Shenjtë. Ai nuk është thjesht një engjëll apo një fantazmë, por Vetë Zoti, plot shenjtëri dhe dashuri. Shpirti është si një flakë e pastër dhe një rrymë e fuqishme. Në të njëjtën kohë ai është një Ngushëllues i butë. Çdo i krishterë i vërtetë bëhet një tempull i këtij Shpirti të Shenjtë.
Ky Shpirt hyjnor nuk u derdh në mënyrë universale në ditët e Krishtit, sepse mëkatet e ndanin njerëzimin nga Zoti i tyre. Malet e paudhësisë vepruan si një pengesë duke e mbajtur Shpirtin nga njerëzimi. Por pasi Jezusi u përball me mëkatet tona me vdekjen e tij, u ngjit në qiell dhe u ul në të djathtën e Perëndisë, Ai dërgoi më pas Shpirtin e tij të dashurisë së tij në bashkësi me Atin, të derdhur mbi besimtarët kudo ndodheshin. Zoti është Frymë dhe është në gjendje të jetë i pranishëm në çdo kohë kudo. Kështu ai mund të banojë në një besimtar, i cili pranon faljen e Tij për mëkatet e tij me gjakun e Krishtit. Vëlla, a e ke marrë Frymën e Perëndisë? A ka ardhur mbi ty fuqia e Krishtit? Eja te Jezusi, burimi i ringjalljes dhe i bujarisë. Ai na siguron: "Kushdo që më afrohet nuk do të ketë uri dhe kushdo që beson në mua nuk do të ketë kurrë etje". Kush beson kështu, siç thotë Shkrimi, nga brendësia e tij do të rrjedhin lumenj me ujë të gjallë për të tjerët."
GJONI 7:40-44
40 Kur dëgjuan këto fjalë, disa nga njerëzit thanë: "Ky është me të vërtetë Profeti". 41 Të tjerë thoshnin: Ky është Krishti, por disa thoshnin:A duhet të vijë Krishti nga Galilea? A nuk thotë Shkrimi se Krishti vjen nga Davidi dhe vjen nga Betlehemi, fshati ku ishte Davidi?. 43 Kështu pati një përçarje midis popullit për shkak të tij. 44 Disa prej tyre donin ta kapnin, por askush nuk vuri dorë mbi të.
Disa nga dëgjuesit e ndjenë fuqinë e së vërtetës në fjalët e Jezusit dhe iu nënshtruan asaj fuqie. Ata pranuan publikisht se ai ishte një profet, duke ditur vullnetin e Perëndisë dhe duke dalluar sekretet e zemrave të njerëzve. Ai është profeti i caktuar i premtuar Moisiut, i cili do t'i udhëheqë njerëzit e Dhjatës së Vjetër nga fitorja në fitore në bashkësi me Perëndinë. Në këtë mënyrë disa prej tyre guxuan të rrëfenin se Nazarenasi ishte me të vërtetë Mesia i premtuar.
Megjithatë, logjika e skribëve kundërshtoi: "Jo! Ai vjen nga Nazareti, por Mesia duhet të jetë nga qyteti i Davidit dhe nga fara e tij". Kjo referencë ndaj Shkrimit është e saktë. Pra, pse Jezusi nuk i njoftoi ata se ai kishte lindur në Betlehem? Ka arsye për këtë: Së pari, familja e Herodit nuk do të lejonte një mbret të ri jashtë dinastisë së tyre. Ata ishin të përgatitur për të therur dhjetëra mijëra për të mbajtur pushtetin. Së dyti, Jezusi nuk kishte dëshirë të fitonte të kthyerit në besim me anë të provave historike. Ai preferoi të ndërtonte besimin e tyre me dashuri dhe perceptimin e tyre për sovranitetin e tij. Kështu ai tërhoqi pranë vetes ata që besuan pa parë.
Polemikat u rritën mes turmave dhe ato u ndanë në parti. Disa e pranuan se ishte Mesia, të tjerët e mohuan këtë. Shërbëtorët e tempullit qëndruan në këmbë duke synuar të arrestonin Jezusin. Por madhështia sovrane e fjalëve të tij i pengoi ata dhe nuk ishin në gjendje t'i afroheshin.
LUTJE: Zoti Jezus, ne të adhurojmë për dashurinë dhe madhështinë tënde. Ti je burimi i jetës. Ti e ke lidhur veten me ne me anë të besimit. Ti ke derdhur Shpirtin tënd tek ne. Hyjnia jote është bërë e jona me anë të besimit për ne mëkatarët. Sepse ti na ke pastruar me gjakun tënd, për të jetuar përjetë.
PYETJA:
- Pse Jezusi ka të drejtë të thotë: "Nëse dikush ka etje le të vijë tek unë e të pijë?"