Waters of Life

Biblical Studies in Multiple Languages

Search in "Albanian":
Home -- Albanian -- John - 042 (Jesus offers people the choice)
This page in: -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Bengali -- Burmese -- Cebuano -- Chinese -- Dioula? -- English -- Farsi? -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Kyrgyz -- Malayalam -- Peul -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Thai -- Turkish -- Twi -- Urdu -- Uyghur? -- Uzbek -- Vietnamese -- Yiddish -- Yoruba

Previous Lesson -- Next Lesson

GJONI - DRITA SHKËLQEN NË ERRËSIRË
Studime në Ungjillin e Krishtit sipas Gjonit
PJESA 2 - DRITA SHKËLQEN NË ERRËSIRË (Gjoni 5:1 - 11:54)
B - JEZUSI ËSHTË BUKA E JETËS (Gjoni 6:1-71)

4. Jezusi u ofron njerëzve zgjedhjen: “Prano ose Refuzo! (Gjoni 6:22-59)


GJONI 6:22-25
22 Të nesërmen, njerëzit që kishin mbetur në anën tjetër të detit, panë se atje nuk kishte tjetër veçse një barke të vogël dhe se Jezusi nuk kishte hyrë në barkë me dishepujt e tij, por se dishepujt e tij ishin larguar vetëm. 23 Por barka të tjera nga Tiberiada iu afruan vendit ku hëngrën bukën, pasi Zoti kishte falënderuar. 24 Atëherë turmat, kur panë se Jezusi nuk ishte aty dhe as dishepujt e tij, hipën në barka dhe shkuan në Kapernaum për të kërkuar Jezusin. 25 Kur e gjetën në anën tjetër të detit, i thanë: "Mësues, kur erdhe këtu?"

Kur turmat kuptuan se Jezusi nuk kishte lundruar me barkë, u habitën që ai kishte arritur t'u shmangej. Ai ishte larguar natën fshehurazi.

Mijëra u kthyen në Kapernaum, duke transmetuar lajmin për bukën e ofruar falas. Njerëzit u mrekulluan dhe kishin zili, duke dashur të merrnin pjesë në këtë mirësi materiale. Turmat nxituan për të kërkuar Jezusin në shtëpitë e dishepujve të tij, derisa e gjetën mes tyre. Ata filluan të shihnin të vërtetën e një parimi të krishterë, "Aty ku dy ose tre janë mbledhur në emrin tim, unë jam në mesin e tyre".

Në ankth për mrekulli, ata ishin të vetëdijshëm për një mrekulli të re. Ata e pyetën: "Si dhe kur erdhët këtu?" Jezusi nuk iu përgjigj kësaj pyetjeje. Në vend të saj, me shqetësim shpirtëror ai sqaroi kuptimin e besimit, duke u përpjekur të tërheqë njerëzit e sinqertë midis entuziastëve drejt dashurisë së tij dhe të shfaqë mashtrimin dhe refuzimin e armiqve të tij. Jezusit nuk i pëlqeu gjendja e vakët dhe ai e ndau rrethin e besimtarëve nga masat e njerëzve fetarë në dukje.

GJONI 6:26-27
26 Jezusi u përgjigj atyre: ''Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them se ju më kërkoni jo sepse keni parë shenja, por sepse keni ngrënë nga bukët. 27 Mos u mundoni për ushqimin që prishet, por për ushqimin që mbetet për jetë të përjetshme, të cilën Biri i njeriut do t'ju japë, sepse mbi të Ati, domethënë Perëndia, vuri vulën e tij".

Jezusi i paralajmëroi qartë turmat: Ju nuk më doni dhe nuk më kërkoni për veten time, as nuk keni mendime të drejta për Perëndinë; por ju mendoni për barkun dhe bukën tuaj. Ju nuk e kuptoni shenjën, qëllimi im nuk ishte vetëm të shuaja urinë tuaj me bukë, ishte më tepër të më njihni mua në fuqinë time. Ju kërkoni dhuratën, por injoroni dhuruesin. Ju diskutoni çështjet e kësaj bote, por nuk besoni në hyjninë time.

Mos punoni gjithë ditën vetëm për ushqim dhe pije, por mendoni për fuqinë e Perëndisë. Mos u bëni si kafshët që jetojnë për të ngrënë, por afrojuni Perëndisë, që është Frymë. Ai është gati t'ju bëjë pjesëmarrës në jetën e Tij të përjetshme.

Jezusi shpjegoi më tej: Unë erdha në botë për t'ju dhënë dhuratën e madhe të Perëndisë. Unë nuk jam thjesht një njeri prej mishi dhe gjaku. Por unë mbaj dhuratën e Perëndisë në veten time për bekimin tuaj. Perëndia më ka vulosur me Frymën e Tij të Shenjtë për t'ju dhënë jetë shpirtërore dhe për t'ju ringjallur me fuqinë qiellore.

Me këtë deklaratë Jezusi shpalli sekretin e madh, se Zoti kujdeset për të gjithë, ushqen njerëzimin dhe i do ata. Ai nuk është hyjni i zemëruar që këmbëngul në mbajtjen e Ligjit para se të bekojë. Ai bekon të drejtët dhe të ligjtë dhe bën që dielli i Tij të shkëlqejë mbi të gjithë pa dallim, madje edhe mbi ateistët dhe blasfemuesit. Perëndia është dashuri dhe Krishti u përpoq të çlironte turmën nga mendimet e tyre materialiste dhe t'i kthente të besonin te Perëndia Atë. Pra, ai pohoi se Mbretëria e Tij nuk ishte e kësaj bote, e bazuar në ushqim, pasuri dhe zotërime, por një Mbretëri shpirtërore me bollëk në jetë hyjnore, që u vjen atyre në Personin e Krishtit, i cili u jep Frymë të gjithë atyre që ia kërkojnë.

GJONI 6:28-29
28 Atëherë ata i thanë: "Çfarë duhet të bëjmë që të kryejmë veprat e Perëndisë?". 29 Jezusi u përgjigj dhe u tha atyre: Kjo është vepra e Perëndisë që të besoni në atë që Ai dërgoi.

Turmat nuk arritën t'i kuptonin qartë mësimet e Jezusit, por e kuptuan se ai po ofronte një dhuratë të madhe nga Perëndia dhe të gjithë dëshironin ta merrnin këtë jetë të përjetshme. Ata ishin gati të bënin diçka për këtë dhuratë. Ata ishin të gatshëm të zbatonin Ligjin, të bënin flijime, të agjëronin, të luteshin dhe të shkonin në pelegrinazh, për të fituar dhuratën e Zotit me vepra. Këtu shohim verbërinë e tyre. Ata janë të gjithë legalistë, në ankth për të fituar shpëtimin me përpjekjet e tyre. Ata nuk e kuptuan se kjo ishte e pamundur, pasi ishin fajtorë dhe të humbur. Ata mendonin me krenari të bënin punën e Perëndisë, duke supozuar se kishin shenjtërinë dhe fuqinë për ta bërë këtë. Njeriu është i verbër në atë masë sa nuk mund ta shohë gjendjen e vërtetë të zemrës së tij, por e konsideron veten si një mini-zot dhe pret që Zoti të jetë i kënaqur me të.

Jezusi u tregoi atyre se nuk kërkohej prej tyre të ofronin ndonjë detyrë apo vepër. Ata po thirreshin në besim nga ai personalisht. Zoti nuk kërkon përpjekje apo energji, por dëshiron që ne t'i dorëzohemi Jezusit dhe t'i besojmë atij. Këto fjalë ishin një pengesë për njerëzit; kështu filloi ndarja midis Jezusit dhe turmës. Ai shpjegoi më tej se puna e Perëndisë ishte që ata të besonin në të. "Nëse i hapni shpirtrat tuaj ndaj Frymës së Shenjtë, do të njihni autoritetin, synimet dhe dashurinë time. Atëherë do ta kuptoni se unë nuk jam thjesht një profet, por Krijuesi, Biri i dërguar nga Ati tek ju. Ju do të ndryshoni nga shqetësimet tuaja të kësaj bote për t'u bërë fëmijë të Perëndisë."

Të besosh në Jezusin do të thotë të mbahesh tek ai dhe ta lejosh të veprojë në jetën tënde, të pranosh udhëheqjen e tij dhe të marrësh jetën e përjetshme nëpërmjet fuqisë së tij. Besimi është lidhje me Jezusin në kohë dhe në përjetësi. Kjo është vepra e Zotit, i cili i lidh besimtarët me Birin e Tij, që mëkati të zhduket nga jeta e tyre dhe të qëndrojnë me të përgjithmonë.

GJONI 6:30-33
30 Atëherë ata i thanë: "Çfarë shenje bën, pra, që ne të shohim dhe të të besojmë? Ç’vepër po kryen? 31 Etërit tanë hëngrën manën në shkretëtirë, siç është shkruar: "Ai u dha bukë nga qielli për të ngrënë" 32 Jezusi u tha atyre: "Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them se nuk ishte Moisiu ai që ju dha bukën nga qielli; Ati im ju jep bukën e vërtetë nga qielli. 33 sepse buka e Perëndisë. është ai që zbret nga qielli dhe i jep jetë botës”.

Kërkesa e Jezusit për dorëzim të plotë nga ana e turmës erdhi si një tronditje e vrazhdë. Ata mendonin se Jezusi kishte kërkuar prej tyre diçka që mund t'i ofrohej vetëm Perëndisë. Kështu ata i kërkuan një tekst për të justifikuar pretendimin e tij. Sikur të thoshin: "Na jep prova për hyjninë tënde, Moisiu u dha bukë (manën) njerëzve në shkretëtirë, të përtëritur çdo ditë. Por ti na ke dhënë bukë vetëm një herë. Moisiu u dha bukë qindra mijërave, ti u dhe vetëm pesë mijëve. Na trego një mrekulli tjetër dhe ne do të të besojmë." Kjo është sëmundje njerëzore. Njeriu refuzon t'i nënshtrohet dashurisë së Jezusit pa kushte, por këmbëngul në prova në fillim. Por Jezusi thotë: "Lum ata që besojnë dhe nuk kanë parë. Ata janë ata që më nderojnë me besimin e tyre".

Jezusi është udhërrëfyesi suprem, i cili i udhëhoqi dëgjuesit e tij hap pas hapi nga të menduarit legalist në një besim të qartë tek ai. Ai i çliroi njerëzit nga dëshira për ushqim dhe i ndriçoi; ai është vetë dhurata e madhe e Perëndisë.

Si pjesë e këtij sqarimi gradual, Jezusi i çliroi ata nga fantazitë e tyre të rreme mbi kuptimin e Shkrimit, sikur të ishte Moisiu ai që u kishte dhënë Manën. Ishte Perëndia, në të vërtetë ai që e kishte bërë këtë, dhuruesi i çdo bollëku. Ai i solli në një pikë pushimi që të kuptonin se Perëndia u jep bukën më të mirë dhe ushqimin qiellor që nuk prishet kurrë. Duke i kushtuar vëmendje ata do të kuptonin se Jezusi po e shpallte veten Bir të Perëndisë, sepse ai e quajti Perëndinë Atin e tij. Megjithatë, turmat vazhduan të mendojnë për ushqimin material, që zbriste nga qielli me dorën e Moisiut.

Jezusi ngriti perceptimet e tyre për të kuptuar se buka e Perëndisë nuk ishte ajo që duhet gëlltitur në bark, por ishte Personi i Krishtit që kënaq urinë e njeriut për të vërtetën dhe jetën e bollshme. Ai që dhuron ka zbritur nga qielli i ngarkuar me bekimet e Zotit dhe me shumë fuqi. Buka e Zotit nuk është materiale dhe që humbet, por shpirtërore dhe e qëndrueshme. Ajo nuk buroi nga toka si Mana, por erdhi nga Zoti, i mjaftueshëm për të gjithë njerëzimin gjatë shekujve. Nuk kufizohet vetëm në farën e Abrahamit. Perëndia Atë kujdeset për të gjithë botën.

LUTJE: Zoti Jezus, na ruaj nga veprimtaria egoiste. Krijo tek ne një besim të përulur, për të dëgjuar atë që do të na bësh dhe për të punuar në ne me fuqinë tënde. Na shty në bashkësi të plotë me ty. Kënaqe urinë e zemrave tona me praninë tënde në ne. Na ruaj për jetën e përjetshme. Të falënderojmë, Atë, që erdhe tek ne, duke na dhënë fuqi dhe bekim.

PYETJA:

  1. Si i udhëhoqi Jezusi njerëzit nga dëshira për bukë në besimin tek Ai?

www.Waters-of-Life.net

Page last modified on November 06, 2022, at 03:35 AM | powered by PmWiki (pmwiki-2.3.3)