Previous Lesson -- Next Lesson
1. Të ushqyerit e pesë mijëve (Gjoni 6:1-13)
Në Jeruzalem Jezusi zbuloi hyjninë e tij të shtunën me anë të shërimit, duke treguar hendekun midis dashurisë së Perëndisë dhe mendimeve boshe të legalistëve. Ata vendosën ta largonin me urrejtje. Fryma e Shenjtë e çoi Jezusin drejt veriut në Galile, ku do të arrinte përfundimi i ndarjes vendimtare midis tij dhe kundërshtarëve të tij. Turmat nga veriu ende e ndiqnin kudo që ai shkonte.
GJONI 6:1–4
1 Pas kësaj Jezusi shkoi në anën tjetër të detit të Galilesë, që është deti i Tiberiadës. 2 Dhe një turmë e ndiqte, sepse panë shenjat që ai bënte mbi të lënguarit. 3 Jezusi u ngjit në kodra dhe atje u ul me dishepujt e tij. 4 Dhe Pashka, festa e Judenjve, ishte afër.
Që nga qortimi i Krishtit ndaj legalistëve në Jeruzalem, ata kishin ngritur një komplot kundër tij dhe e kishin spiunuar. Por ora e tij nuk kishte ardhur ende. Kështu ai u tërhoq nga juridiksioni i Sinedrit përsëri në Galile. Siç lexojmë në tre ungjijtë e mëparshëm, ai kishte kryer shumë shenja atje. U bë shumë zhurmë nga lajmi i mbërritjes së tij, por Jezusi nuk u shqetësua dhe nuk u mashtrua. Ai e dinte se mendësia e fshehtë që hasi në kryeqytet do të depërtonte në fshatra dhe do të ngacmohej edhe atje. Kështu ai u tërhoq në Golan, në lindje të Jordanit, për të qëndruar vetëm me dishepujt e tij. Megjithatë, turmat e uritura për fjalët e tij e ndoqën, duke dashur të përjetojnë mrekullinë e tij. Atë vit Jezusi nuk u kthye në Jeruzalem për Pashkën, sepse ora e vdekjes së tij nuk kishte ardhur ende. Ai kremtoi festën me turmat rreth tij, një imitim i Pashkës; duke treguar kështu banketin qiellor, ku Shpëtimtari do të bashkohej me shenjtorët e tij me gëzim të madh.
GJONI 6:5–13
5 Jezusi, pra, i ngriti sytë dhe, duke parë se një turmë po vinte tek ai, i tha Filipit: Si të blejmë bukë që të hanë këta?. 6 Këtë e tha për ta vënë në provë, sepse ai e dinte se çfarë do të bënte. 7 Filipi iu përgjigj: Dyqind denarë bukë nuk do të mjaftojnë për ata, që secili prej tyre mund të marr një copë. 8 Një nga dishepujt e tij, Andrea, vëllai i Simon Pjetrit, i tha: 9 Këtu është një djalosh që ka pesë bukë elbi dhe dy peshq; por ç’janë këto për kaq shumë njerëz? 10 Jezusi tha: Bëjini njerëzit të ulen. Tani kishte shumë bar në vend; Kështu njerëzit u ulën, në numër rreth pesë mijë. 11 Atëherë Jezusi i mori bukët, falënderoi, ua ndau atyre që ishin ulur; po ashtu edhe peshqit, aq sa deshën. 12 Dhe, pasi ata hëngrën, ai u tha dishepujve të vet: Mblidhni copat e mbetura që të mos humbasë asgjë''. 13 Kështu i mblodhën dhe mbushën dymbëdhjetë shporta me copa të mbetura nga pesë bukët e elbit, që kishin lënë ata që kishin ngrënë.
Kur Jezusi pa turmat që po afroheshin, ai ngriti sytë drejt Atit të tij qiellor, duke i dhënë nder dhe lavdi, duke i besuar Perëndisë kujdesin e të uriturve. Këtu filloi mrekullia. Ati i dha Birit detyrën që do të vinte në pah zemrat.
Fillimisht Jezusi i testoi dishepujt, për të parë nëse besimi i tyre po rritej, apo nëse ishin ende të lidhur me materializmin dhe mendonin në termat e kësaj bote, kur e pyeti Filipin për burimin e furnizimit me bukë. Ne do të mendonim për furrat e bukës. Jezusi mendoi për Atin e tij. Ne mendojmë për çështjet e parave dhe koston e lartë të jetesës. Jezusi mendoi për Ndihmësin Hyjnor. Në çast Filipi mendoi për shpenzimin që duhej bërë, në vend që të kthehej te besimi. Kushdo që shikon paratë, nuk arrin të shohë mundësitë hyjnore. Llogaritjet e dishepujve ishin të arsyeshme: Nuk kishte furra buke apo mullinj mielli në afërsi, as nuk kishte kohë për të bërë bukë. Por njerëzit ishin aty, të uritur pas një seance të gjatë dëgjimi.
Papritur Shpirti e lëvizi Andrean, i cili vuri re një djalë me pesë bukë dhe dy peshq. I thirri djalit: “Dorëzo atë që ke nga buka dhe peshqit”. Andrea kishte shqetësimet e tij, duke e ditur se sasia e ushqimit ishte krejtësisht e pamjaftueshme. Kështu Jezusi i udhëhoqi dishepujt të pranojnë dështimin e tyre. Ata nuk dinin çfarë të bënin, as vullnetin e Perëndisë dhe çfarë do të bënte Jezusi. Jezusi i urdhëroi dishepujt të organizonin të pranishmit dhe ata i ulën njerëzit si në një banket.
Bari i gjelbër mbulonte tokën, simbol i besimit që mbinte në mes të turmave. Pesë mijë burra me gra dhe fëmijë është një numër i madh. Shumica prej tyre nuk e kishin parë Jezusin më parë, as veprat e tij. Por ata zunë vend sipas fjalës së tij.
Me qetësi, Jezusi i mori bukët dhe vendosi të tregonte fuqinë e tij krijuese në këtë rast. Ai vuri para Atit të tij pesë bukët, duke e falënderuar për sasinë e vogël. Ai besonte se Perëndia do të bekonte sasinë e vogël për ta shumëzuar atë deri në tejmbushje. Falënderimi për atë pakicë dhe nderimi i tij ndaj Atit ishin sekreti i kësaj mrekullie. A e pranoni me mirënjohje shumën e vogël që ju jep Zoti, apo e merrni dhe ankoheni? A e ndani pak me miqtë? Jezusi ishte altruist; Dashuria e Zotit qëndronte në të. Ai nderoi Atin dhe shpërndau bekimin e Perëndisë për të gjithë.
Kjo mrekulli e regjistruar në të katër ungjijtë prezantohet pa bujë. Ka të ngjarë që askush përveç atyre që ishin ulur pranë Krishtit nuk e dëshmoi atë duke vënë re se ndërsa ai thyente bukët shfaqeshin shumë bukë të tjera dhe furnizimi dukej i pafund. Ata shkonin e vinin duke ua shpërndarë të gjithëve. Secili merrte sasinë që i nevojitej. Kjo është shenja e hirit. Perëndia ofron falje dhe Frymë pa masë. Merr çfarë të duash; beso në masën që mundesh. Jepni bekimin të tjerëve. Bekojini ata siç keni qenë të bekuar, kështu do të bëheni një burim bekimesh për të tjerët. Në Kanë, Jezusi e ndryshoi ujin në verë dhe në Golan i ktheu pesë bukët në një furnizim të mjaftueshëm për pesë mijë njerëz. Çuditërisht më shumë mbeti në fund të ushqyerjes sesa sasia në fillim! Numri i koshave të mbushura me mbetjet ishte dymbëdhjetë. Jezusi urdhëroi që asgjë të mos shpërdorohej. Është turp që sot njerëzit hedhin ushqimet e tyre të mbetura në kazanët e plehrave, pavarësisht se e dinë se çdo orë me mijëra vdesin nga uria. Mos i humbisni bekimet që ju janë dhënë nga pakujdesia juaj. Por mblidhni thërrimet e hirit. Ju do të fitoni më shumë se sa mund të mbani nga bujaria e Perëndisë.
Përfytyroni qëndrimin e djaloshit të ri, kur Jezusi ia mori bukën nga duart dhe më pas bukët u shumuan. Sytë e tij u hapën me habi. Ai nuk do ta harronte kurrë këtë mrekulli.
LUTJE: Faleminderit Zoti Jezus për durimin dhe dashurinë tënde. Na fal mungesën e besimit. Na mëso të të drejtohemi në vështirësi dhe të mos mbështetemi në aftësitë tona, por të mbështetemi në burimet e tua. Të falënderojmë për pasuritë shpirtërore që na dhuron, madje edhe për ato pak pasuri materiale që kemi. Ti do të na bekosh në ditën e pasurive tona të përulura dhe do të na ndihmosh të mos shpërdorojmë asgjë ose të neglizhojmë dhuratat tona.
PYETJA:
- Cili është sekreti i të ushqyerit të pesëmijëve?