Waters of Life

Biblical Studies in Multiple Languages

Search in "Albanian":
Home -- Albanian -- John - 021 (Cleansing of the Temple)
This page in: -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Bengali -- Burmese -- Cebuano -- Chinese -- Dioula -- English -- Farsi? -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Kyrgyz -- Malayalam -- Peul -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Thai -- Turkish -- Twi -- Urdu -- Uyghur? -- Uzbek -- Vietnamese -- Yiddish -- Yoruba

Previous Lesson -- Next Lesson

GJONI - DRITA SHKËLQEN NË ERRËSIRË
Studime në Ungjillin e Krishtit sipas Gjonit
PJESA I - SHKËLQIMI I DRITËS HYJNORE (Gjoni 1:1 - 4:54)
C - VIZITA E PARË E KRISHTIT NË JERUZALEM (Gjoni 2:13 - 4:54) -- ÇFARË ËSHTË ADHURIMI I VËRTETË?

1. Pastrimi i Tempullit (Gjoni 2:13-22)


GJONI 2:13-17
13 Pashka e Judenjve ishte afër dhe Jezusi u ngjit në Jeruzalem. 14 Në tempull ai gjeti ata që shisnin qe, dele dhe pëllumba dhe këmbyesit e parave në biznesin e tyre. 15 Dhe, duke bërë një kamxhik me litarë, i dëboi të gjithë jashtë tempullit, me dele dhe qe; dhe ua derdhi monedhat këmbyesve të parave dhe përmbysi tryezat e tyre. 16 Dhe u tha shitësve të pëllumbave: Hiqni këto gjëra që këtej, mos e bëni shtëpinë e Atit tim shtëpi tregtie. 17 Dishepujve të tij u kujtua se ishte shkruar: Zelli për shtëpinë tënde më ka përpirë.

Jezusi u ngjit në Jeruzalem me rastin e festës së madhe - Pashkës, ku do të mblidheshin qindra mijëra hebrenj nga e gjithë bota. Kjo bëhej për të sakrifikuar qengja duke kujtuar heqjen e zemërimit të Perëndisë prej tyre për shkak të Qengjit të Pashkës. Pa derdhjen e gjakut nuk ka falje të mëkatit. Dhe pa pajtim adhurimi është i kotë. Kështu që Jezusi ua kishte hequr ose larguar mëkatin e tyre në Jordan në mënyrë simbolike. Në emër të tyre ai pranoi pagëzimin e vdekjes, një shenjë që tregonte se ai mbarti zemërimin e Perëndisë. Ai e dinte thellë se ishte Qengji i zgjedhur i Perëndisë.

Kur hyri në qytet dhe u nis për në oborrin e tempullit, Atij nuk i bëri përshtypje shkëlqimi i ndërtesës, por po mendonte për shpëtimin e njerëzimit me anë të sakrificës së tij. Çuditërisht, ai nuk gjeti aspak ndjenjën e qetësisë në atë tempull adhurimi. Ajo që gjeti ishte pluhuri dhe zhurma, rënkimi i lopëve dhe grindjet e tregtarëve dhe gjakderdhja e kafshëve. Ai dëgjoi gjithashtu klithmat e këmbyesve të parave që po shkëmbenin valutë në para të hebrenjve, që pelegrinët të paguanin detyrimet e tyre.

Zhurmat në tempull tregonin një besim se drejtësia mund të blihej me para apo përpjekje të veçanta. Pelegrinët supozonin se hiri dhe drejtësia do të bliheshin me anë të ritualeve dhe kontributeve, duke mos qenë ende të vetëdijshëm se shpëtimi nuk mund të arrihej me vepra të mira.

Me këtë Jezusi tregoi indinjatën e tij të drejtë. Zelli për adhurimin e vërtetë e shtyu të dëbonte tregtarët e bagëtive dhe t'i shpërndante paratë e tyre në pluhur. Nuk lexojmë që ai goditi dikë, por zëri i tij fliste për goditjet që Zoti do t'u jepte atyre që nuk do të dorëzoheshin para madhërisë së Tij. Nuk ka asnjë devotshmëri në tokë që e kënaq Zotin, përveç zemrave të thyera që i dorëzohen të Shenjtit.

Jezusi u pikëllua për mosperfilljen e njerëzve ndaj shenjtërisë së Perëndisë. Një neglizhencë dhe injorancë e tillë e parë në zellin fetar sipërfaqësor tregon errësirën që mbulon zemrat dhe mendjet, edhe pse Ligji ishte dhënë 1300 vjet më parë. Me këtë Jezusi tregoi zemërimin hyjnor dhe zellin e shenjtë për të pastruar këtë qendër adhurimi. Qendra pasqyronte gjendjen e tërësisë. Ai kërkoi reformën e thelbit të fesë, për një ndryshim rrënjësor në qëndrimin e njeriut ndaj Zotit.

GJONI 2:18-22
18 Atëherë Judenjtë i thanë: Çfarë shenje ke për të na treguar për këtë?. 19 Jezusi u përgjigj atyre: Shkatërroni këtë tempull dhe unë do ta ngre për tri ditë. 20 Atëherë Judenjtë thanë: "U deshën dyzet e gjashtë vjet për të ndërtuar këtë tempull dhe a do ta ngresh për tri ditë?". 21 Por ai foli për tempullin e trupit të tij. 22 Kur ai u ringjall prej së vdekurish, dishepujve iu kujtua se ai kishte thënë këtë; dhe ata i besuan Shkrimit dhe fjalës që kishte thënë Jezusi.

Priftërinjtë e njihnin pastrimin e tempullit dhe klithjet e tregtarëve, prandaj nxituan te Jezusi dhe e pyetën: "Kush të dha të drejtën ta bësh këtë? Kush të dërgoi? Na jep prova të qëndrueshme për autoritetin tënd". Ata nuk kundërshtuan pastrimin; mendonin se Jezusi nuk po vepronte nga zemërimi njerëzor, por nga zelli i shenjtë për nderin e shtëpisë së Perëndisë, për të sjellë përsëri Frymën e adhurimit në të vërtetë për turmën; përkundrazi donin të kuptonin arsyet dhe motivet që e shtynë. Kështu Jezusi u bë një armik në sytë e tyre, sepse kërkoi të reformonte tempullin pa iu drejtuar organizatave të tyre priftërore.

Jezusi i qortoi ata për adhurimin e tyre hipokrit, pasi ata preferonin trazirat e adhuruesve në masë dhe fuqinë e pasurisë në vend të qetësisë së pranisë së Zotit. Me largpamësi Jezusi e pa shkatërrimin e tempullit si rezultat i adhurimit sipërfaqësor dhe injorancës së tyre. Ritet e organizuara fetare dhe lëvizjet e paracaktuara nuk i shpëtojnë njerëzit, përkundrazi është ndryshimi i zemrave nga e vërteta shpëtuese e Perëndisë që transformon.

Kjo prani shpëtuese ishte mishëruar dhe qëndronte tani midis tyre. Jezusi është tempulli i vërtetë. Perëndia ishte i pranishëm atje në Krishtin. Sikur Jezusi të thoshte: "Shkatërroni tempullin e trupit tim, sepse nuk mund ta duroni zellin tim për Perëndinë. Ju do të bëni të pamundurën dhe do ta rrënoni këtë tempull, por unë do ta ringjall atë trup brenda tri ditësh, do të ngrihem nga varri. Ju do të më vrisni, por unë jam i gjallë, sepse unë jam vetë Jeta, Perëndia në mish. Ju nuk mund të më vrisni". Kështu Jezusi e shpalli ringjalljen e tij në mënyrë të plotë. Kjo ringjallje është deri në ditët e sotme mrekullia e tij më e madhe.

Delegatët e kryepriftit nuk e kuptuan këtë shëmbëlltyrë për tempullin. Ata panë kolonat e mermerit dhe kupolat e praruara dhe supozuan se Jezusi kishte blasfemuar në banesën hyjnore, të ndërtuar nga Herodi gjatë 46 viteve. Ata folën për gurë, ai nënkuptonte trupin e tij. Këto diskutime thelbësore në fillim të shërbimit të tij u shfaqën edhe një herë në gjyqin e tij përpara Sinedrit, të shtrembëruara me ndihmën e dëshmitarëve të rremë.

Është e qartë se njerëzit e Dhjatës së Vjetër nuk arritën të kapnin kuptimin e besimit të ri që filloi Krishti. As dishepujt nuk e kuptuan domethënien më të thellë të kësaj feje të re, deri në vdekjen dhe ringjalljen e Jezusit. Atëherë ata e kuptuan se si Biri i ka shlyer mëkatet dhe është ringjallur.

Sot ai është me ne në Tempullin shpirtëror gurë të gjallë të të cilit jemi ne. Fryma e Shenjtë i ndriçoi dishepujt për të zbuluar në Shkrimet e lashta kuptimet, të ndriçuara në thënien e Jezusit. Ata qëndruan të patundur në besim dhe së bashku u bënë Tempulli i Shenjtë i Perëndisë.

LUTJE: O Zoti Jezus, ti je vendbanimi i Perëndisë dhe pika e takimit të Perëndisë dhe mëkatarëve. Na ndihmo të praktikojmë pendimin dhe adhurimin dhe të mbushemi me plotësinë tënde, që të mund të jemi së bashku Tempulli i Frymës së Shenjtë dhe ta madhërojmë Atin në çdo kohë.

PYETJA:

  1. Pse Jezusi vizitoi tempullin dhe dëboi tregtarët?

www.Waters-of-Life.net

Page last modified on November 04, 2022, at 02:17 AM | powered by PmWiki (pmwiki-2.3.3)