Previous Lesson -- Next Lesson
7. Antakya’ya Dönüş (Elçilerin İşleri 14:24-28)
Elçilerin İşleri 14:24-28
Pisidya bölgesinden geçerek Pamfilya’ya geldiler. Perge’de Tanrı sözünü bildirdikten sonra Antakya’ya gittiler. Oradan gemiyle, artık tamamlamış bulundukları görev için Tanrı’nın lütfuna emanet edildikleri yer olan, Antakya’ya döndüler. Oraya vardıklarında inanlılar topluluğunu bir araya getirip Tanrı’nın kendileri aracılığıyla neler yaptığını, öteki uluslara iman kapısını nasıl açtığını anlattılar. Oradaki öğrencilerin yanında uzun süre kaldılar.
Pavlus ve Barnaba uzun bir yolculuktan sonra Antakya’ya döndüler. Yolda deniz kenarına gittiler ve Anadolu’nun güneyindeki Perge şehrinde vaaz verdiler. Ancak orada bir kilisenin kuruluşuyla ilgili hiçbir şey okumuyoruz. Çünkü Kutsal Ruh elçileri kıyıya yönlendirmemiş, onun yerine dağlara ve sıcak iç ovalara yönlendirmiştir. Onlar da şehirden ayrılıp doğuya doğru yelken açmış, orada Kutsal Ruh’un belirlediği, Suriye’deki Antakya’da bulunan kiliseye gitmişlerdir. Ki o kilisenin böyle bir çalışmaya ihtiyaç duyup duymadığı o zaman belirsizdir. O ilk hizmet yolculuğundan oraya döndükleri zaman, zamanın başından beri planlanmakta olan, kiliselerin kurulması, diğer ulusların ve Yahudilerin Hristiyanlığa dönmesiyle ilgili olarak, Kutsal Ruh’un çalışmasının ne olduğunu net olarak gördüler. Bu mucize, yani Antakya’da başlayan bu değişim devam etti, çünkü Kutsal Ruh’un ektiği tohumlar aynıydı. Onlar nereye giderse bu mucize onları takip ediyordu.
Çok açık bir şekilde kapının Yahudi olmayanlara da sonuna kadar açık olduğu görülüyordu. Yahudi olmayan uluslardan çağrılan kişiler de kapıdan geçip Mesih’in halkıyla birleşiyordu. Sadece Yahudiler Tanrı’yla antlaşmalı bir ilişki içerisinde değildi. Mesih’e inanan herkes kutsal Tanrı’ya giden kapıdan geçebilirdi. İnanan herkes Mesih’in kanıyla aklanıyor ve Kutsal Ruh’ta yeniden doğuyordu. Sonuçta Mesih’e inanan her kişi kurtuluyordu.
Pavlus ve Barnaba büyük bir sevinçle kiliseyi topladı. Kilisenin üyeleri, iki elçi için gece gündüz dua etmiş, Tanrı’nın onlara yol göstermesini ve onları korumasını dilemişlerdi. Elçiler Mesih’in çalıştığını ve onlar aracılığıyla neler başardığını sevinçle anlattılar. Sonuç olarak hepsi sevindi ve Rab’bi yücelttiler. Bu hizmet yolculuğunun getirisi, Mesih’e büyük bir şükran ve övgü oldu. Pavlus ve Barnaba olgun kardeşlerin oluşturduğu ruhsal cemaatin ortasında dinlendi. Kutsal Ruh’un verdiği hediyeleri yeniden kullandılar bu başkentte. Beraber bu ilahî lütfu övdüler. Bu lütuf Mesih’e inananlara Kutsal Ruh’un gücüyle hizmet etmeleri için verilmişti.
Dua: Rab İsa seni övüyoruz, çünkü sen tüm insanları egemenliğine girmeleri için çağırdın. Ayrıca sen bizimle konuştun, bizi kurtuluşuna kabul ettin, kanınla akladın ve arkadaşlarımıza Müjde’yi anlatmamız için bizi gönderdin. Bizim alçakgönüllülükle, günahtan uzak durarak senin Ruhun’un sevincinde yürümemize yardım et. Amin.
Soru 71: İki elçinin ilk hizmet yolculukları sonrasında tecrübe ettikleri bu kavrayış neydi?