Previous Lesson -- Next Lesson
YUHANNA - Işık Karanlıkta Parlıyor
Mesihin İncilinin Yuhannaya Göre Yorumu
2. Mesih Pazar Akşamı Öğrencilerinin Arasına Geliyor (Yuhanna 20:19-23)
YUHANNA 20:20
20 Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve böğrünü gösterdi. Öğrenciler Rabb’i görünce sevindiler.
İsa’nın dirilişi, Tanrı’yla gerçek anlamda barıştığımızın kanıtıdır. Tanrı, Oğlu’nu ne kabirde bıraktı, ne de O’nu günahlarımızdan ötürü cehenneme gönderdi. Tersine, O’nun temiz ve kusursuz kurbanını kabul etti. Nasıl Oğul, çarmıhtan önce sadece Babası’nın istemini yerinde getirdiyse, utkulu dirilişinden sonra da Babası’yla uyum içinde yaşadı. Çarmıh, Mesih’in geliş amacı olup, dünyanın kurtuluşu için biricik yoldu. Nasıl olur da kimileri, “Mesih ne çarmıha gerildi, ne de öldürüldü!” diyebiliyor?
Mesih, öğrencilerine, hayalet ya da korkunç bir ruh olmadığını ispatladı. Ellerini uzatarak çivilerin izlerini, askerlerin sapladığı kargının böğründeki izini gösterdi. Onlar, karşılarında duranın, yabancı bir ilah değil, çarmıha Gerilen olduğunu hemen kavradılar. Utkulu Tanrı Kuzusu, eşsiz Kurban ölüme galip gelmişti.
İsa’nın yeni varlığı, öğrencileri sevindirdi. Bizler de, İsa’nın, ölümden dirilen Rab olduğuna iman etmeliyiz. Bir başına bırakılmış yetimler değiliz; çünkü Kardeşimiz, Baba ve Kutsal Ruh’la olan birlikteliğinde sonsuza dek evrenin sahibidir.
Mesih’in ölüme diz çöktürmesi, öğrencilerin sevincini bir kat daha artırdı. Mesih’in dirildiği andan itibaren, biz ölümlü insanoğullarının diri bir umudu vardır. Mesih’in yaşamı, bizim de yaşamımızdır. Nitekim O, şöyle buyuruyor: “Diriliş ve yaşam benim. Bana iman eden, ölse de yaşayacaktır. Yaşayan ve bana iman eden, sonsuza dek yaşayacaktır.”
İsa’nın tüm günahları affettiğini anlayan öğrencilerin yürekleri huzurla doldu. Bağışın güvencesi, O’dur. İsa’nın yaralarında Tanrı’yla esenliğimiz vardır. Diriliş bayramında sen de öğrencilerin sevincine katılıyor musun? Sana büyük bir ümit bahşeden ve tüm günahlarını bağışlayan, ölümden Dirilen’e, sen de tapınıyor musun? Mesih diridir, bu nedenle sevinç, yaşamımızın ayrılmaz bir parçasıdır. Pavlus, imanlılar topluluğuna şöyle seslenmişti: “Her an Rab’de sevinin! Size, ‘Sevinin!’ derim. Engin yürekliğiniz tüm insanlar arasında bilinsin.”
DUA: Rab İsa! Sana hamd ve şükrederiz, çünkü biricik umudumuzsun ve yaşantımıza bir anlam verdin. Yaraların bizi aklıyor; varlığın yaşam kaynağıdır. Egemenliğin gelsin, zaferin büyüsün! Günahlarında ölü çok sayıda insanın dirilmesiyle dirilişin yüceltilsin!
SORU:
- Öğrenciler neden sevindi?