Previous Lesson -- Next Lesson
YUHANNA - Işık Karanlıkta Parlıyor
Mesihin İncilinin Yuhannaya Göre Yorumu
3. İsa’nın Tanrı’ya Habercileri için Yakarması (Yuhanna 17:6-19)
YUHANNA 17:9-10
9 “Onlar için istekte bulunuyorum. Dünya için değil, bana verdiğin kimseler için istekte bulunuyorum. Çünkü onlar senindir. 10 Benim olan her şey senindir, seninkiler de benimdir. Ben onlarda yüceltildim.”
Mesih, Baba Tanrı’ya iman edip öncesiz Antlaşma’da Oğul’la birleşen her kişi için dua etti. O burada tüm insanlık için dua etmedi. Çünkü insanlar Rabb’in Ruhu’nu reddedip bilerek yargıyı seçtiler. O nedenle İsa’nın sevgi ve lütfu, kilisesine ve Baba’nın seçtiklerine yöneliktir. Tüm insanlığı kapsayan uluslararası bir Mesih İnancı yoktur. Çünkü tüm uluslardan seçilmiş olan kilise, Mesih’in ölümünün ilk meyvesidir.
Mesih defalarca Tanrı’nın seçtiklerinin gene Babası’na ait olduğuna tanıklık etti. Oysa Baba onları Oğul’a vermişti. Oğul yaşamının son anına dek alçakgönüllü kaldı, kendisininkileri ve sahip olduğu her şeyi veda duasında Babası’na verdi.
O, kendisine iman edenlerde yüceltildiğini itiraf etti. Oysa eleştiride biraz aceleci olduğumuzdan, kiliselerimizin zayıf ve Mesih için utanç vesilesi olduğunu söyleriz. Rab bu konuda bizim gibi yüzeysel değil. Baba bizi Mesih’in çarmıhı sayesinde akladı, Ruhu’nu Oğlu’na iman edenlere döktü. Bu, çarmıhın etkinliğinin kanıtıydı. Mesih boş yere ölmedi. Tam tersi, Kutsal Ruh ancak bu sayede Baba’ya yaraşan sayısız ürün ortaya çıkarıyor. Böylece yenilenen her imanlı Mesih’in yüceltilmesine vesile oluyor. İşte ölümünden önce İsa bu sırra, zaferine iman etti.
YUHANNA 17:11
11 “Ben artık dünyada değilim, ama onlar dünyadalar. Ben sana geliyorum. Kutsal Baba, onları bana verdiğin kendi adınla koru ki, bizim gibi bir olsunlar.”
Mesih, Babası’nın yanına döneceğinden emindi. Kendisini tuzağa düşürmek amacıyla yanına gelmekte olan haini ve beraberindeki müfrezeyi görmesine karşın, Mesih, yaklaşan bu zorlu anda bile Baba’nın yüceliğini, görkemini tattı. Henüz dünyamızda olmasına karşın, “Ben bu dünyadan değilim” dedi.
Mesih dünyayı, suları tepelerden, taşlardan gürül gürül akan bir nehre benzetti. Ama O, akıntıya karşı kürek çekti, doğal insan eğilimini yendi. Öğrencilerinin kötülüğe karşı direnemeyeceklerini bildiğinden, sevgililerini adında korumasını Göksel Babası’ndan diledi.
Rab, duasında, “Kutsal Baba” deyimini kullandı. Oğul dünyanın dehşet veren kötülükleri karşısında kusursuz Kutsal Babası’na tanıklık etti. Baba Tanrı, yetkin, doğru, arı ve kutsaldır. O’nun kutsallığı, sevgisinin giysisi; görkemiyse, açıklanan sevgisinin ışığıdır.
Kutsal Tanrı’nın adı, denemeye düşürmek için pusu kuran Şeytan’a karşı öğrencilerin sığınağıdır. Mesih’te yaşayan kişi, Baba’da yaşar. Oğul’da kalan kişi, Babası’nda da kalır. Şeytan onları Baba’nın bağrından koparamaz.
Onların Baba’nın korumasında kalmaları, kin ve düşmanlık tanımayan, gün aşırı karşılıklı sevgi içinde birbirlerinin yanlışlarını affettikleri bir yaşam tarzına bağlıdır. Böylesine bir sevgi ancak, Kutsal Üçlüğün sevgisinde kalarak herkesi sevip herkese her durumda katlanabilme gücü alan bir insandan kaynaklanabilir. Oğul nasıl Baba’da birse, Mesih de Babası’ndan bizleri O’nunla birliğe taşıması dileğinde bulundu. Tanrı’yla bağımıza ilişkin boş bir akideden ibaret olmayan bu dileği Baba hemen yerine getirdi. İmanımız Mesih’in dualarının ve acılarının bir ürünüdür.
YUHANNA 17:12-13
12 “Kendileriyle birlikte olduğum sürece, bana verdiğin kendi adınla onları esirgeyip korudum. Kutsal Yazı yerine gelsin diye, mahva giden adamdan başka içlerinden hiçbiri mahvolmadı. 13 İşte şimdi sana geliyorum. Sevincimin onlarda tamamlanması için bunları ben dünyadayken söylüyorum.”
İsa mizaçları birbirinden farklı oniki öğrencisini sabrı ve gücüyle esirgedi; yetkisiyle onları Şeytan’ın denemelerinden korudu. Petrus şöyle demişti: “Şeytan sizleri arzuladı. Ama ben, imanın mahvolmasın diye senin için dua ettim.” İşte Mesih’in aracılığı sayesinde imanımız her gün korunuyor ve sadece lütuf aracılığıyla korunuyoruz.
Helâk Ruhu’na yüreğini açtığı, Işık Ruhu’na bile bile direndiği için İsa’nın esirgemesi Yahuda’dan döndü. O böylece “mahva giden adam” oldu. Tanrı’nın kurtarış işi kişinin hür iradesine bağlıdır. Göksel Babamız kimseyi oğulluk bağışını kabul etmeye zorlamıyor. Her şeyi bilen Tanrı, Yahuda’nın ihanetinden de haberdardı. Nitekim bu, Tevrat’ta bin sene önce bir peygamberlikle bildirilmişti. Fakat Yahuda bu peygamberliğe karşın, Mesih’in korumasını reddetmenin sorumluluğunu yüklenecekti. Yüce Tanrımız bir diktatör değil, bilge Baba’dır. Çocuklarına özgürlük tanıması, O’nun engin sevgisindendir. Nitekim dünyadaki babalarımız da yetişkin çocuklarına sorumluluk duygusunu öğrenme özgürlüğü verirler.
İsa karanlıkların ortasında Baba’ya giden aydınlık yolu gördü. Ne şeytan, ne ölüm, ne günah, ne de Tanrı’nın günahlarımıza öfkesi O’nu artık Babası’na dönmekten alıkoyabilirdi. Çünkü Oğul her an kutsaldı. O bu nedenle özünde sevinçliydi ve hiçbir günah vicdanını rahatsız etmiyordu. Dualarında asla tedirgin değildi. Oğul, özgür ve Babası’nın esirgemesindeydi. Her zaman O’na itaat etmiş, Baba da O’ndan her zaman hoşnut kalmıştı. İsa, sevinç Tanrısı olan Babası’ndan, bu mutluluğu kendi yüreğinden öğrencilerin yüreklerine de aktarmasını diledi. İzleyicilerinin üzgün kalmalarını istemiyordu. O’nun amacı, onların birazcık sevinmeleri değil, coşku ve kıvançla dolmaları, dünyadaki tüm sıkıntılara karşın, göksel sevincin onları sarmasıydı. Günahlarımızın affına duyduğumuz sevinç, Tanrı’nın ailesine katılmış olmaktan dolayı ettiğimiz hamd ve şükür de, Mesih’in bizler için yükseltmiş olduğu duaların semeresidir.
DUA: Rab İsa, Baba’nın katında bizler uğruna üstlendiğin aracılık için sana şükrederiz. Bizleri duaların aracılığıyla imanda esirgediğin için sana hamd eder, bizlere yerleşen sevincin için adını yüceltiriz. Senin ve Baba’nın Ruhu’nun bizlere yerleşmesi bize yaşam, ruhsal servet ve sonsuz kıvanç veriyor. Her şeyimizi senin dualarına ve aracılığına borçluyuz.
SORU:
- Baba’nın adında esirgenmemiz ne anlama geliyor?