Albanian, Romans, Lesson 061 -- The Secret of Deliverance and Salvation of the Children of Jacob in the last Days (Romans 11:25-32)

This page in HTML4 - Print - Bottom

Home -- Albanian -- Romans - 061 (The Secret of Deliverance and Salvation of the Children of Jacob)

This page in: -- Afrikaans -- ALBANIAN -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bengali -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Hebrew -- Hindi -- Igbo -- Indonesian -- Javanese -- Kiswahili -- Malayalam -- Polish -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- Turkish -- Urdu ? -- Yiddish -- Yoruba

Previous Lesson -- Next Lesson

ROMAKËVE - Zoti Është Drejtësia Jonë

Studime në Letrën e Palit drejtuar Romakëve

PJESA 2 - Drejtësia E Perëndisë Është E Patundur Edhe Pas Ngurtësimit Të Bijve Të Jakobit, Të Zgjedhurve Të Tij (Romakëve 9:1-11:36)

5. Shpresa e bijve të Jakobit (Romakëve 11:1-36)

d) Sekreti i çlirimit dhe i shpëtimit të bijve të Jakobit në ditët e fundit (Romakëve 11:25-32)

ROMAKËVE 11:25-32
25 Sepse unë nuk dua, vëllezër, që ju të mos e dini këtë mister, që të mos jeni të urtë sipas mendimit tuaj, se Izraelit i ka ndodhur pjesërisht verbëria derisa të ketë ardhur plotësia e johebrenjve. 26 Dhe kështu i gjithë Izraeli do të shpëtohet, siç është shkruar: "Shpëtimtari do të dalë nga Sioni dhe do të largojë pabesinë nga Jakobi; 27 sepse kjo është besëlidhja ime me ta, kur unë të heq mëkatet e tyre". 28 Për sa i përket ungjillit ata janë armiq për hirin tuaj, por për sa i përket zgjedhjes janë të dashur për hir të etërve. 29 Sepse dhuratat dhe thirrja e Perëndisë janë të pakthyeshme. 30 Sepse, sikurse dikur ishit të pabindur ndaj Perëndisë, tani keni fituar mëshirë për shkak të mosbindjes së tyre, 31 po kështu edhe këta tani u bënë të pabindur, që edhe ata të kenë mëshirë nëpërmjet mëshirës së treguar ndaj jush. 32 Sepse Perëndia i ka vënë të gjithë në mosbindje, që të ketë mëshirë për të gjithë.

Pali u përball me marrësit e letrës së tij si vëllezërit e tij në gjak. Me këtë deklaratë, ai rrëfeu se Perëndia është Ati i tij dhe Ati i tyre gjithashtu dhe se të gjitha mendimet, hulumtimet dhe raportet për paracaktimin nuk mund të realizohen teorikisht përmes konceptit se "Perëndia është më i madh", por përpara një Perëndie të njohur, Atit të Zotit tonë të gjallë Jezu Krisht, Atit tonë të shenjtë që është i mbushur me dashuri dhe mëshirë.

Pas kësaj hapjeje, Pali foli për një sekret, i cili nuk ishte i kuptueshëm për të, derisa Ati qiellor ia zbuloi qartë. Prandaj Pali u kërkoi të gjithë komentuesve, predikuesve dhe teologëve që të mos sillnin filozofitë e tyre për bijtë e Jakobit, por të dëgjonin me kujdes fjalën e Zotit dhe ta mbanin atë, sepse ai që predikon mendimet e tij rrezikon, sepse e konsideron veten të zgjuar dhe të matur dhe shpejt humbet rrugën; ndërsa ai që mban fort fjalën e Perëndisë me lutje dhe dëgjon fjalën e Frymës së Shenjtë rritet gradualisht në njohjen e sekreteve të dashurisë së Perëndisë, Atit tonë qiellor.

Sekreti, për të cilin Pali foli në lidhje me ditët e fundit, përfshin shumë pjesë:

Ngurtësimi i Izraelit ishte si një tendë prej pëlhure të trashë, që mbron nga rrezet e diellit ata që ulen nën të, por ua fsheh pamjen syve të tyre dhe dëgjimin me veshët e tyre. Ata as nuk shohin, as lexojnë, as dëgjojnë, pavarësisht nga aftësia e tyre për ta bërë këtë (Jer 16:9-10).

Jo të gjithë bijtë e Jakobit, por shumica e tyre janë ngurtësuar. Dishepujt dhe apostujt e Jezusit dhe kisha e hershme u penduan sinqerisht te Gjon Pagëzori. Ai i përgatiti ata për ardhjen dhe shpëtimin e Krishtit dhe ata jetuan brenda komunitetit të tij dhe përjetuan dritën e tij të lavdisë hyjnore.

Ngurtësimi filloi 700 vjet përpara ardhjes së Krishtit, sipas Librit të Isaias (6:5-13), të cilin Jezusi e konfirmoi qartë (Mateu 13:11-15) dhe Pali e detajoi me pikëllim (Veprat e Apostujve 28:26-28). Ky ngurtësim u shndërrua në tmerr të zakonshëm kur hebrenjtë dorëzuan Mbretin e tyre për t'u kryqëzuar dhe refuzuan banesën e Shpirtit të Shenjtë. Pastaj romakët i shitën si skllevër në të gjitha anët e botës.

Ngurtësimi i hebrenjve nuk vazhdon përgjithmonë. Vazhdon derisa të plotësohet numri i besimtarëve të popujve të tjerë; dhe kur të përfundojë thirrja e mëkatarëve të popujve të tjerë, Zoti u jep hebrenjve një shans përfundimtar për pendim dhe rigjenerim.

Po kush është i gjithë Izraeli që do të shpëtohet në ditët e fundit, për të cilët Pali flet si një temë emocionuese në historinë e kishës dhe të popujve? (Shënim: Hulumtimi aktual nuk ka të bëjë fare me politikën. Është një kërkim i thjeshtë shpirtëror.)

a) Sot, një e katërta e hebrenjve jetojnë në shtetin e Izraelit, ndërsa tre të katërtat e tyre janë të shpërndarë në 52 vende.

b) A tregon shprehja "i gjithë Izraeli" çifutët fetarë ortodoksë, apo çifutët liberalë që nuk kujdesen për fenë?

c) Ka fetarë të ndryshëm, të krishterë dhe myslimanë që jetojnë në shtetin e Izraelit dhe kanë një pasaportë izraelite. Atëherë, a i përfshin edhe ata deklarata "i gjithë Izraeli"? Sigurisht që jo, sepse ata nuk janë përfshirë.

d) Zoti i kishte parathënë Isaias se askush nuk do të shpëtohej nga Izraeli, përveç mbetjes së shenjtë, duke thënë: “Si një pemë bafër ose si një lis, të cilit i mbetet trungu kur pritet. Kështu fara e shenjtë do të jetë trungu i saj” (Isaia 6:11-13); dmth ajo mbetje e njerëzve do të jetë një farë e shenjtë, një kishë e gjallë e Perëndisë në tokë. Kjo duket në besimin e tyre në Krishtin dhe shpëtimin e tyre.

e) Zoti i deklaroi shërbëtorit të tij Gjonit në zbulesën e tij se engjëjt e tij do t'i shërbenin dymbëdhjetë mijë individëve nga secili prej dymbëdhjetë fiseve të Izraelit. Prandaj jo të gjitha fiset, por vetëm zgjedhja e plotë do të vulosen, duke ditur që fisi i Danit nuk përmendet në listën e dymbëdhjetë fiseve, sepse ai me dashje u largua nga besëlidhja e Perëndisë me Moisiun dhe popullin e tij. Atëherë njëqind e dyzet e katër janë vetëm njerëzit e vulosur, ndërsa pjesa tjetër e njerëzve nuk shpëtohet.

f) Apostulli Pal shkroi në letrën e tij drejtuar Romakëve (2:28-29) se jo të gjithë judenjtë janë vërtet hebrenj, por është hebre ai që është i tillë përbrenda, i rrethprerë me rrethprerjen e zemrës dhe i rilindur përsëri. Megjithatë, ata që kanë lindur nga një nënë hebreje, janë hebrenj sipas të drejtës njerëzore, por nuk janë hebrenj sipas së vërtetës shpirtërore, përveçse nëse kanë lindur përsëri nga gjaku i Krishtit dhe Fryma e tij e Shenjtë. Jezusi i kishte deklaruar dy herë Gjonit në zbulesën e tij (Zbulesa 2:9; 3:9) se disa hebrenj nuk janë aspak hebrenj.

g) Në ungjillin dhe zbulesën e Gjonit, ne lexojmë se judenjtë "do të shikojnë atë që e shpuan" dhe kjo profeci tregon kthimin e mbetjes së mbetur në momentin e fundit në ardhjen e dytë të Krishtit.

h) Profeti Zakaria dëshmoi se Zoti do të derdhte mbi shtëpinë e Davidit dhe mbi banorët e Jeruzalemit Frymën e hirit dhe të përgjërimit; atëherë ata do të shihnin atë që kishin shpuar (Zakaria 12:10-14). Kjo profeci tregon pendimin e judenjve dhe thyerjen e tyre në ditën e fundit (Mateu 23:37-39).

Përmbledhje: Ne nuk duhet të nxitojmë dhe të pretendojmë se kush është Izraeli i vërtetë në sytë e Krishtit. Bibla e Shenjtë na mëson se ky emër nuk tregon një trup politik, apo racë të caktuar, por në radhë të parë një të vërtetë shpirtërore. Në ditët e sotme, zbulojmë se mijëra njerëz të rigjeneruar të bijve të Jakobit, në Lindjen e Mesme, Evropë dhe SHBA janë njerëzit e vërtetë të zgjedhur dhe trupi shpirtëror i Krishtit. Nuk e dimë se sa do të rritet ky numër, por e dimë se ata vuajnë persekutimin e përgjakshëm nga ana e antikrishtit në shtëpinë e tyre. Megjithatë, Krishti do t'i mbledhë vetë shpirtrat e martirëve dhe do t'i vendosë ata në fronin e tij të shenjtë (Zbulesa 13:7-10; 14:1-5).

Kushdo që depërton thellë në Letrën e Palit drejtuar Romakëve (11:26-27) vëren se këto profeci në lidhje me shpëtimin e bijve të Jakobit tregojnë disa detaje:

a) Shpenguesi largon mosbesimin dhe shthurjen nga bijtë e Jakobit.

b) Të gjithë marrin faljen e mëkateve sipas besëlidhjes së re, siç zbulohet në Librin e Jeremisë (31:31-34). Ky është një tregues i besëlidhjes së re, që Jezusi bëri me dishepujt e tij (Mateu 26:26-28) dhe ky premtim u përmbush.

Pali dëshmoi se kombi fetar hebre u bë armik i ungjillit, për shkak të kësaj besëlidhjeje të re. Por kjo vështirësi u shkaktoi një fitim të madh popujve të përbuzur, sepse ata njohën shpëtimin nga Krishti dhe rrokën hirin e Perëndisë me anë të besimit.

Në të njëjtën kohë, apostulli i johebrenjve u konfirmoi judenjve, të cilët ishin armiq me kishën e Romës, se ata ishin ende të dashur nga Perëndia për shkak të besimit të etërve të tyre dhe zgjedhjes në besnikërinë e tyre. Kështu, ai që është zgjedhur nga Perëndia mbetet i zgjedhur pa ndërprerje, edhe nëse ka mëkatuar ose ka refuzuar përzgjedhjen e tij. Të gjitha dhuratat shpirtërore dhe privilegjet e besimit që Perëndia u ka dhënë individëve besimtarë i përkasin besnikërisë së tij të pakthyeshme (Romakëve 11:29). Prandaj, nuk duhet të dyshojmë kurrë në zgjedhjen tonë dhe në shenjtërimin e jetës sonë, por t'i besojmë fjalës së Perëndisë, ashtu siç i beson fëmija fjalës së babait të vet.

Tek (Romakëve 11:30-31), Pali përsërit objektivin dhe synimin e pjesës së dytë të letrës së tij, në lidhje me shpengimin e bijve të Jakobit dhe përpiqet t'i ngulitë këto parime në trurin e armiqve të kishës në Romë:

a) Ju besimtarët e rinj ishit në të kaluarën mosbesimtarë, të pabindur ndaj Perëndisë dhe mëkatarë.

b) Tani, ju keni marrë hirin dhe mëshirën e Perëndisë nëpërmjet Jezu Krishtit dhe besimit tuaj në të.

c) Arritja e këtij shpëtimi u bë e mundur për shkak të mosbindjes së judenjve dhe refuzimit të tyre ndaj Birit të Perëndisë.

d) Prandaj, Judenjtë u bënë të pabindur dhe mëkatarë, për shkak të mëshirës që ju dha juve, të cilën ju e pranuat me besimin shpëtues.

e) Që edhe ata të mund të marrin mëshirën e pakufijshme.

Rrjedhimisht, ai që dëshiron të kuptojë pjesën e dytë të Letrës së Palit drejtuar Romakëve, duhet të depërtojë thellë në këto parime dhe t'i kthejë ato në lutje dhe përgjërime për këtë popull të humbur që të shpëtohet.

Pali i vëzhgoi me zgjuarsi këto parime dhe i vuri ato si një themel për adhurimin dhe lavdërimin e tij ndaj Perëndisë. Ai e madhëroi të Shenjtin sepse lejoi rënien e judenjve në mosbindje dhe rebelim, që të mund të kishte përsëri mëshirë për të gjithë, nëse ata do të kishin pranuar shpengimin e përgatitur për ta me anë të besimit (Romakëve 11:32).

Pali nuk predikoi pajtimin absolut për çdo njeri, sikur Perëndia do t'i shpëtonte të gjithë mëkatarët në ditët e fundit për shkak të dashurisë së tij dhe do ta zbraste ferrin nga blasfemuesit që duan ose nuk duan, si ata që duan që Perëndia të shpëtojë satanin, dhe për këtë arsye adhurojnë djallin që të mund të hyjnë në parajsë me të. Ky nuk është veçse mashtrim dhe mendjemadhësi, sepse Perëndia është dashuria dhe e vërteta dhe drejtësia e tij është e pandashme.

Pali dëshironte që të gjithë judenjtë të pendoheshin dhe të shpëtoheshin nëpërmjet besimit te Shpëtimtari, ndërsa Jezusi ishte më realist, sepse ai do t'u thotë, sipas zbulesës së tij, në ditën e gjykimit, atyre që nuk i donin të varfërit: "Largohuni nga unë, të mallkuar, në zjarrin e përjetshëm të përgatitur për djallin dhe engjëjt e tij” (Mateu 25:41). Zbulesa e Gjonit gjithashtu konfirmon këtë të vërtetë të frikshme (Zbulesa 14:9-14; 20:10.15; 21:8).

LUTJE: Ati ynë në qiej, ne gëzohemi dhe ngazëllohemi sepse premtimet e tua janë të vërteta dhe përmbushen gjithmonë. Ne të falënderojmë për mbetjen e shenjtë të bijve të Jakobit prej çdo fisi, të cilët u penduan sinqerisht, pranuan shlyerjen e Krishtit dhe morën dhuratën e paqes. Na ndihmo ne dhe popullin tonë të ecim në fuqinë e Shpirtit tënd të Shenjtë, t'u bindemi urdhërimeve të tua me fuqinë e tij dhe të presim me padurim ardhjen e Shpenguesit tonë të dashur.

PYETJET:

Pse premtimet e Perëndisë nuk dështojnë, por qëndrojnë përgjithmonë?
Cilët janë i gjithë Izraeli shpirtëror?

This page in HTML4 - Print - Top