Previous Lesson -- Next Lesson
d) Rrethprerja është shpirtërisht e padobishme (Romakëve 2:25-29)
ROMAKËVE 2:25-29
25 Sepse rrethprerja është me të vërtetë e dobishme nëse zbatoni ligjin; por nëse je shkelës i ligjit, rrethprerja jote është bërë parrethprerje. 26 Prandaj, nëse një i parrethprerë respekton kërkesat e drejta të ligjit, a nuk do të konsiderohet parrethprerja e tij si rrethprerje? 27 A nuk do t'ju gjykojë i parrethpreri, nëse zbaton ligjin, ju që, edhe me shkronjën dhe me rrethprerjen tuaj, jeni shkelës të ligjit? 28 Sepse nuk është Jude ai që është i tillë nga jashtë, as rrethprerja nuk është ajo që është e jashtme në mish; 29 por Jude është ai që është i tillë përbrenda; dhe rrethprerja është ajo e zemrës, në Frymë, jo në shkronjë; dhe për një Jude të tillë lavdërimi nuk buron nga njerëzit, por nga Zoti.
Pasi theu krenarinë e besimtarëve me origjinë hebreje, si njerëz të Ligjit dhe mësues të popujve, Pali dëgjoi në frymën e tij disa prej tyre duke thënë: “Po! Ne e kemi gabim, sepse askush nuk është i përsosur përveç Zotit. Por ne kemi premtimin e rrethprerjes, sepse Shumë i Larti u përkushtua, me këtë simbol të Ligjit, me atin tonë Abrahamin dhe gjithë pasardhësit e tij. Kështu ne i përkasim Perëndisë, jo sepse jemi të drejtë, por sepse ai na zgjodhi ne”.
(Vargu 25) Atëherë Pali, i cili ishte ekspert në mësimet fetare të Ligjit të Moisiut, iu përgjigj përshtypjes së tyre të rreme, duke thënë se besëlidhja me Abrahamin nuk e shfuqizon Ligjin, sepse besëlidhja varet nga Ligji, ashtu si ligji varet nga besëlidhja, siç i tha Zoti sinqerisht Abrahamit: "Unë jam Perëndia i Plotfuqishëm; ec para meje dhe ji i patëmetë". (Zanafilla 17:1) Ky varg ishte kushti për konfirmimin e besëlidhjes, kur Abrahami nuk i kishte besuar premtimit të parë dhe atij i lindi, pa udhëheqjen e Perëndisë, Ismaeli, i parëlinduri i tij, nga skllavja egjiptiane.
Kështu, Pali u vërtetoi të krishterëve me origjinë judaike në Romë se nuk ka besëlidhje pa Ligjin dhe se rrethprerja nuk ka vlerë pa respektimin e urdhërimeve. Në parim, ai pa në rrethprerje një simbol të mirë se Zoti e pastron mëkatarin nga origjina e tij dhe pastaj besimtari dhe fara e tij i binden Zotit.
Megjithatë, ky parim zbatohet vetëm për sa kohë që pjesëmarrësi i besëlidhjes bën vullnetin e Perëndisë. Kur besimtari thyen urdhrat dhe shkel rregullat kundër Zotit, ai konsiderohet i parrethprerë, pavarësisht nga rrethprerja e tij, larg Zotit dhe i huaj për të.
(Vargu 26) Por nëse një johebre do të mësonte dhe do ta mbante Ligjin në fuqinë e Frymës së Shenjtë, atëherë ai do të konsiderohej fizikisht i parrethprerë, do të konsiderohej nga Perëndia si i rrethprerë, i përfshirë në Ligj dhe i zgjedhur nga përjetësia, sepse besëlidhja dhe zgjedhja nuk janë veçse për të rinovuar dhe për të rritur të zgjedhurit. Kushdo që arrin qëllimin moral në sjelljen e tij, pa muret e besëlidhjes së vjetër, konsiderohet i përfshirë në besëlidhje.
(Vargu 27) Që një jude të bëhet shkelës i Ligjit është bërë në të vërtetë në sytë e Perëndisë i parrethprerë. Jo vetëm që një johebre është një çifut i vërtetë nëse zbaton kërkesat e Ligjit, por ai që është fizikisht i parrethprerë do të gjykojë judeun që ka kualifikimet fizike, por asgjë me anë të bindjes; sepse simboli i rrethprerjes nuk e shpëton njeriun, por vepra dhe sjellja e shenjtë e njeriut dëshmojnë se ai është i lidhur me Perëndinë dhe se fuqia e Perëndisë vepron në dobësinë e tij.
(Vargu 28) Pas kësaj goditjeje mjeshtërore, e cila kishte për qëllim traditën judaike, Pali erdhi me një përshkrim të emrit "çifut", i cili është i nevojshëm për t'u kujtuar dhe njohur këto ditë. Jude nuk është as ai që ka lindur nga rrënja hebreje, ka folur hebraisht dhe është hundëkrrabë, as nuk është në sytë e Perëndisë ai që beson në ligj, që rrethpritet ose lutet të shtunave. Judeu i pranueshëm për Zotin është ai që e vërteton marrëdhënien e tij me Perëndinë nëpërmjet dashurisë, përulësisë, shenjtërisë dhe përsosmërisë. Sipas këtij përshkrimi shpirtëror, Jezusi është i vetmi hebre i përsosur. Për shkak se ai ishte në kundërshtim me hebrenjtë kokëfortë, ata e kryqëzuan në hipokrizinë e tyre; dhe për shkak të shpirtit të tij zemërbutë, populli i Abrahamit ende e persekuton popullin e Jezusit deri më sot. Përshkrimi i kuptimit të "judeut" siç shkroi Pali kërkon ndryshimin e mendjes sonë.
(Vargu 29) Rrethprerja nuk është një provë se Perëndia i përket një kombi apo besimtari të caktuar, edhe sikur të ishte shkruar qindra herë në Librin e Shenjtë, sepse Perëndia nuk do partnerë dembelë në besëlidhjen e tij, por të dashur me zemra të përtëritura të mbushura me Frymën e tij e Shenjtë. Vetëm i linduri përsëri konsiderohet në sytë e Zotit partner i besëlidhjes. Dhe ai bekon të gjithë ata që sjellin frytet e Shpirtit të tij me bekime të shtuara. Megjithatë, ata që e quajnë veten hebrenj ose të krishterë dhe kundërshtojnë Frymën e dashurisë së Krishtit, nuk pranohen nga Zoti, pavarësisht besimeve të tyre të pastra, por konsiderohen si armiqtë e tij dhe ai Gjykatësi i tyre.
LUTJE: O Zot i shenjtë, të falënderojmë sepse në të kaluarën ishe përkushtuar me mikun tënd të ngushtë Abrahamin dhe bijtë e tij me simbolin e rrethprerjes. Ne gjithashtu të falënderojmë sepse na pranove në besëlidhjen tënde të re. Na fal nëse nuk ecim plotësisht në shenjtëri, ose sillemi sikur zemrat tona të mos ishin rrethprerë dhe rinovuar. Na pastro nga të gjitha shpirtrat e çuditshëm dhe na jep përulësinë dhe dashurinë e Krishtit që të mund ta ndjekim atë në çdo kohë.
PYETJA:
- Cili është kuptimi i rrethprerjes në Dhjatën e Vjetër dhe të Re?
Në përputhje me ngurtësinë tuaj dhe zemrën tuaj të papenduar
ju po ruani zemërimin për veten tuaj
në ditën e zemërimit
dhe zbulesa e gjykimit të drejtë të Perëndisë,
i cili do t'i japë secilit sipas veprave të tij
(Rom 2:5-6)