Previous Lesson -- Next Lesson
19. Organizimi i Kishës dhe Zgjedhja e Shtatë Dhjakëve (Veprat 6:1-7)
VEPRAT 6:1-7
1 Në ato ditë, kur numri i dishepujve po shtohej, u ngrit një murmuritje nga helenistët kundër hebrenjve, sepse të vejat e tyre ishin lënë pas dore në shërbimin e përditshëm. 2 Atëherë të dymbëdhjetët mblodhën turmën dhe thanë: “Nuk është e dëshirueshme që ne të lëmë fjalën e Perëndisë dhe të shërbejmë nëpër tryeza; 3 Prandaj, vëllezër kërkoni midis jush shtatë burra, të mbushur me Frymën e Shenjtë dhe me urtësi, të cilëve mund t’ua besojmë këtë detyrë; 4 por ne do t'i kushtohemi vazhdimisht lutjes dhe shërbesës së fjalës". 5 Dhe kjo fjalë i pëlqeu gjithë turmës. Dhe zgjodhën Stefanin, një njeri plot besim dhe Frymë të Shenjtë, dhe Filipin, Prohorin, Nikanorin, Timonin, Parmenin dhe Nikollën, një prozelit nga Antiokia, 6 i paraqitën përpara apostujve; dhe, pasi u lutën, vunë duart mbi ta. 7 Atëherë fjala e Perëndisë u përhap dhe numri i dishepujve po shumohej fort në Jeruzalem, edhe një numër i madh priftërinjsh iu bindën besimit.
Ndërsa numri i dishepujve vazhdonte të rritej, filluan problemet e bamirësisë që kërkonin një organizim nga ana e kishës. Mësimi ynë sot na udhëzon se si të zgjidhim problemet e ndjeshme në kishën tonë. Çështja përfshinte katër probleme dhe Fryma e Shenjtë i udhëzoi besimtarët në gjashtë mënyra për t'i zgjidhur ato:
Në atë kohë, të vejave në Lindjen e Mesme nuk u lejohej të punonin jashtë shtëpive të tyre. Prandaj të krishterët me origjinë çifute organizuan shërbimin për të ndihmuar këto gra që nuk mundën të martoheshin përsëri pas vdekjes së burrave të tyre, qoftë për shkak të paaftësisë, ose sëmundjes, ose për shkak të mungesës së fëmijëve për t'u kujdesur për to. Kisha e hershme përgatiti një tryezë ngrënieje për të vejat besimtare që mblidheshin së bashku. Dhe apostujt që ruanin fondin e përbashkët ishin në të njëjtën kohë përgjegjës për përgatitjen e tryezës së ngrënies në mënyrën më të mirë të mundshme.
Në kishën e hershme u takuan hebrenj që flisnin aramaisht, të cilët besuan në Krishtin dhe nuk u larguan nga Palestina, por mbetën në atdheun e tyre. Kishte gjithashtu një numër të konsiderueshëm hebrenjsh helenistë (grekë), të cilët nuk dinin të flisnin as aramaisht, as hebraisht, por greqisht. Ata ishin të huaj në vendin e tyre, sepse nuk mund ta shqiptonin lehtë aramaishten dhe për këtë arsye nuk mund ta kuptonin njëri-tjetrin lehtë. Kështu, vejushat e trazuara të hebrenjve helenistë nuk gëzonin kujdes të plotë, megjithëse të krishterët jashtë vendit, si Barnaba dhe të tjerë, kishin kontribuar me një shumë të madhe parash për lehtësimin e të varfërve.
Apostujt ishin të zënë me predikimet, lutjet, ungjillizimet, mbledhjet, vizitat në shtëpi, shërimet, kontrollin e fondit të përbashkët dhe mbrojtjen e besimit të tyre, kështu që nuk kishin kohë dhe aftësi të mjaftueshme për t'i mbartur të gjitha këto barra në mënyrë të kujdesshme dhe të përsosur. Kështu i lanë pas dore vejushat që nuk mund të shprehnin nevojat e tyre në aramaisht. Edhe sot gjejmë ende peshkopë dhe ministra të përfshirë në përgjegjësi laike dhe shpirtërore dhe të paaftë për të kryer me saktësi asnjë prej tyre.
Megjithatë, faleminderit Perëndisë që besimtarët në atë kohë i flisnin njëri-tjetrit sinqerisht. Dhe kur problemi nuk u zgjidh për shkak të preokupimit të rënduar, filloi një ankesë e madhe në kishë se uniteti i dashurisë gati po të thyej.
Atëherë apostujt e kuptuan se nuk ishin në gjendje të kryenin të gjitha detyrat në kishë, veçanërisht pasi numri i anëtarëve vazhdonte të rritej, por kishin nevojë urgjente për ndihmës në shërbim, të cilët ishin të fuqishëm në të gjitha veprat e mira. Fryma e Shenjtë i udhëzoi që të mos zgjidhnin për shërbim asnjë nga miqtë dhe të afërmit e tyre, ose anëtarët e familjes së Jezusit dhe t'u besonin blerjen, gatimin e ushqimit dhe shërbimin në tryeza. Megjithatë, ata mblodhën të gjithë kishën së bashku dhe i kërkuan grupit të besimtarëve të zgjidhnin shtatë burra që mund të ishin përgjegjës për këtë shërbim.
Si e vërtetuan apostujt domosdoshmërinë e kësaj përzgjedhjeje?
Ata thanë: «Nuk mund të predikojmë siç kërkohet. Lutja dhe fjala e Perëndisë janë mbi ushqimin. Njeriu nuk do të jetojë vetëm me bukë; por njeriu jeton me çdo fjalë që del nga goja e Perëndisë.” Me këtë thënie, apostujt sqaruan se lutja ishte më e rëndësishme se mësimi dhe predikimi. Le të kuptojmë më në fund domosdoshmërinë e lutjes përpara se të flasim, sepse përndryshe i gjithë mësimi dhe predikimi ynë do të jetë i kotë. A lutesh vazhdimisht?
Kush janë ata që janë të kualifikuar për shërbime bamirësie? Janë ata që janë të mbushur me Frymën e Shenjtë dhe urtësi. Kushti i parë është lindja e dytë, besimi, dashuria, durimi, shpresa, fuqia e lutjes dhe entuziazmi në predikim që rrjedh nga plotësia e Frymës së Shenjtë. Karakteristika e dytë tregon përvojën në jetë, mençurinë në marrëdhëniet me njerëzit, aftësinë për të administruar paratë dhe aftësinë në blerjen dhe përgatitjen e tryezës. Kështu, kushti i shërbimit në kishë ka dy pjesë: Së pari, dashuri e bollshme nga besimi në Krishtin dhe përulësia e tepruar. Së dyti, eksperienca në shërbimin përkatës dhe dituria e mençuria në marrëdhëniet me njerëzit që duhen shërbyer.
Si rezultat i zgjedhjeve në të cilat apostujt nuk morën pjesë, kisha zgjodhi njëzëri shtatë burra të mbushur me Frymë të Shenjtë dhe urtësi, ndërsa apostujt u lutën që Jezusi të zgjidhte burrat e pranuar prej tij për t'i shërbyer shpërndarjes së bukës mes të vejave në shpirt dhe të vërtetë. Nga shqyrtimi i emrave, zbulojmë se shumica e tyre ishin grekë ose hebrenj helenistë, sepse kishin emra grekë dhe jo hebrenj. Lexojmë mbi të gjitha për Stefanin dhe Filipin. Këtu lexojmë gjithashtu, për herë të parë, emrin e Antiokisë, e cila u bë më pas qendra e ungjillizimit, për Nikollën, i cili ishte një johebre që ishte konvertuar në judaizëm përpara se të bëhej i krishterë, dhe Luka ungjilltari vinte nga kjo kishë. Që nga ajo kohë, gjejmë në Veprat e Apostujve efektin kryesor të hebrenjve helenistë që besuan në Krishtin në zhvillimin e përhapjes së ungjillit, sepse Pali ishte një nga këto zgjedhje.
Pas zgjedhjes, kisha ua prezantoi burrat e zgjedhur apostujve që ata të mund të vendosnin duart mbi kokat e tyre dhe fuqia e dhuruar apostujve mund të dilte te njerëzit e sapoautorizuar. Ata të shtatë kishin marrë tashmë Frymën e Shenjtë dhe ishin mbushur me të. Por besimtarët e dinin se një fuqi e veçantë banonte te apostujt dhe për këtë arsye kisha u kërkoi apostujve që t'i përkushtonin njerëzit e zgjedhur në shërbimin e tyre. Ky takim u bë në harmoni midis apostujve përgjegjës dhe gjithë kishës. Të gjithë u lutën që Zoti të fuqizonte shtatë shërbëtorët e tij nëpërmjet vendosjes së duarve të apostujve.
Shërbimi i apostujve nuk konsiderohej më i lartë se ai i dhjakëve, sepse të gjithë kishin një Zot dhe të gjithë ishin të mbushur me të njëjtin Frymë të Shenjtë. Por ata pak apostuj nuk ishin në gjendje të bënin disa nga veprat apostolike. Në fakt, shërbimi i dhjakëve nuk u kufizua vetëm në shërbimin e supës, por Stefani, nga njëra anë, u bë një dëshmitar i madh i Krishtit dhe pas një kohe martiri i parë në krishtërim; dhe Filipi, nga ana tjetër, pagëzoi eunukun e Etiopisë, pasi i predikoi atij në fuqinë e Zotit. Ne shohim se dhjakët nuk ishin vetëm të përfshirë në vepra bamirësie, por gjithashtu jepnin një dëshmi mbresëlënëse për Krishtin.
Numri 3 shfaqet këtu si simbol i parajsës dhe numri 4 si i tokës. Dhe ndërsa apostujt ishin 12, pra 3 х 4, prandaj numri i dhjakëve u bë 7 që është 3 + 4, që tregon se në të dyja mënyrat qielli ishte i bashkuar me tokën në të zgjedhurit e Krishtit.
Organizimi i kësaj pune solli rritje në kishë, saqë fjala u bë mish te besimtarët. Ungjilltari mund të thoshte: "fjala e Perëndisë u përhap", sepse numri i besimtarëve në Jeruzalem u rrit, megjithëse këshilli më i lartë e kishte penguar dëshminë në emër të Jezusit dhe dymbëdhjetë apostujt kishin ende shenjat e kamxhikut të dhimbshëm në shpinë.
Gjëja e habitshme është se shumë nga priftërinjtë iu nënshtruan Krishtit, megjithëse krerët e priftërinjve ishin armiqtë më të këqij të kishës. Por Fryma e Shenjtë u mishërua në ndjekësit e Krishtit në atë masë sa priftërinjtë me qëllim nuk u mbyllën më kundër fuqisë së dashurisë së Perëndisë, por u kthyen në besim dhe iu bindën mesazhit të ungjillit. Ata ishin në pikën e rrezikut në shërbimin e tyre për shkak të besimit të tyre të ri. Megjithatë, thirrja e Krishtit i arriti dhe ata iu nënshtruan sinqerisht Atij, i cili u ringjall prej së vdekurish dhe u bënë të bindur ndaj besimit të ri.
Vëlla i dashur, a e kupton lajmin e mirë të ungjillit? A e pranon thirrjen e Zotit? A i bindesh tërheqjes së Frymës së Shenjtë? Përkushtoju Krishtit me lutje, sepse ai dha jetën e tij për ju përpara se ta njihnit.
LUTJE: O Zoti Jezus, ne të falënderojmë që je Shpëtimtari i botës. Ti rikthen mëkatarët, e udhëheq kishën tënde në triumf në Krishtin dhe u jep besimtarëve gjuhë të reja me të cilat lavdëron emrin tënd që shumë të vijnë e të bashkohen me bashkësinë e dashurisë sate. Thirri shumë nga ata që po devijojnë në shoqërinë tuaj të përjetshme.
PYETJA:
- Si e rregulloi Jezusi, në Frymën e tij, zgjedhjen e shtatë dhjakëve? Çfarë do të thotë kjo për ne sot?
PYETËSOR - 2
I dashur lexues,
Pasi të keni lexuar komentet tona mbi Veprat e Apostujve në këtë broshurë, do të jeni në gjendje t'u përgjigjeni pyetjeve të mëposhtme. Nëse i përgjigjeni 90% të pyetjeve të paraqitura më poshtë, do t'ju dërgojmë pjesët vijuese të kësaj serie për ndërtimin tuaj. Ju lutemi mos harroni të përfshini emrin dhe adresën tuaj të plotë në fletën e përgjigjeve.
- Cili është kuptimi i deklaratës: “Në emër të Jezus Krishtit të Nazaretit”?
- Cili është kuptimi i besimit në emrin e Jezusit të Nazaretit?
- Cili është qëllimi i historisë së njerëzimit?
- Çfarë nënkupton takimi midis këshillit më të lartë dhe dy apostujve?
- Cili është kuptimi i fjalës së Pjetrit përpara kreut të priftërinjve?
- Pse shpëtimi i gjithë botës përqendrohet vetëm në emrin Jezus?
- Pse është shpallja e Fjalës së Perëndisë e nevojshme dhe thelbësore për Frymën e Shenjtë?
- Cilin nga dhjetë personazhet e kishës së hershme të krishterë e konsideroni si më të rëndësishmin për të realizuar në jetën tuaj?
- Pse Fryma e Shenjtë e çoi menjëherë në vdekje Ananian?
- Cila është detyra shpirtërore e çifteve ndaj njëri-tjetrit?
- Cili ishte misteri i bamirësisë në kishën e hershme?
- Cila është domethënia e urdhërit të ëngjëllit për apostujt e burgosur?
- Cilat pika të mbrojtjes së apostujve kundër gjykatësve të tyre të pëlqyen?
- Çfarë do të thotë gjykimi i këshillit më të lartë në lidhje me vazhdimësinë e kishës së krishterë?
- Si e rregulloi Jezusi, në Frymën e tij zgjedhjen e shtatë dhjakëve? Çfarë do të thotë kjo për ne sot?
Ne ju inkurajojmë të përfundoni me ne shqyrtimin e Veprave të Apostujve që të mund të merrni një thesar të përjetshëm. Presim përgjigjet tuaja dhe lutemi për ju. Adresa jonë është:
Waters of Life
P.O.Box 600 513
70305 Stuttgart
Germany
Internet: www.waters-of-life.net
Internet: www.waters-of-life.org
e-mail: info@waters-of-life.net