Previous Lesson -- Next Lesson
11. Pjetri dhe Gjoni burgosen dhe dërgohen në gjykatë për herë të parë (Veprat 4:1-22)
VEPRAT 4:19-22
19 Por Pjetri dhe Gjoni u përgjigjën dhe u thanë atyre: “Ju gjykoni nëse është e drejtë në sytë e Perëndisë t'ju dëgjojmë më shumë se Perëndinë. 20 Sepse ne nuk mund të mos flasim ato që kemi parë dhe dëgjuar.” 21 Dhe, ata mbasi i kërcënuan më tej, i lanë të shkojnë, duke mos gjetur asnjë mënyrë për t'i ndëshkuar për shkak të popullit, sepse të gjithë përlëvdonin Perëndinë për atë që kishte ndodhur. 22 Sepse njeriu mbi të cilin ishte kryer kjo mrekulli e shërimit ishte mbi dyzet vjeç.
Gjykata më e lartë vendosi që dy apostujt dhe njeriu i shëruar të mos predikonin më në emër të Jezusit. Por të dy dëshmitarët u përgjigjën se kur u kërkohej të zgjidhnin midis vullnetit të Perëndisë dhe dekretit të njerëzve, ata nuk kishin zgjidhje tjetër veçse t'i bindeshin Perëndisë dhe të kundërshtonin çdo formë hipokrite të së vërtetës apo rrëfimit të besimit. Ky kundërshtim nuk ishte një frymë revolucionare, por bindje ndaj Frymës së Shenjtë që i çon besimtarët jo në një revolucion të armatosur, por të dëshmojnë Jezusin me guxim të plotë.
Të dy apostujt u përgjigjën së bashku: «Nuk mund të pushojmë së foluri për atë që kemi parë dhe dëgjuar.» Zemrat e tyre ishin të mbushura me përjetimet e Krishtit që u ringjall prej së vdekurish. Nga bollëku i zemrës goja flet. Pra, çfarë flisni gjatë ditës? Sa shpesh e shqiptoni emrin e Jezusit? A banon në ju Shpirti i Zotit? Apo fryma e parasë, papastërtisë dhe indiferencës zotëron mbi ju? Ju jeni çka flisni. Ju nuk jeni ajo për të cilën heshtni. Dëshmitarët e shenjtë të Jezusit nuk mund të mos përlëvdonin Zotin e tyre të gjallë, sepse kishin marrë Frymën e Shenjtë që i bëri dëshmitarë të personit të Jezusit. Kjo është detyra e tyre, shërbesa dhe fuqia e tyre. Fuqia e Perëndisë përfshihet në dëshminë e veprave dhe fjalëve të Jezusit. Ndaj flisni dhe mos heshtni. Por lutuni para se të flisni që të mos bëheni një cembal që tingëllon, ose një daulle që bie.
Udhëheqësit e popullit nuk ishin në gjendje të gjenin asnjë mënyrë për të ndëshkuar ose shfarosur dëshmitarët e Krishtit pa nxitur një trazirë mes njerëzve dhe duke rrezikuar autoritetin e tyre. Kështu i paralajmëruan dhe gjetën në kërcënimin e tyre një kod që do t'u jepte më pas të drejtën për të mbytur lëvizjen e Krishtit. Sa e mrekullueshme! I gjithë Jeruzalemi ishte i tejmbushur me lavdërimin e Perëndisë dhe i habitur nga shërimi i çuditshëm. Banorët e tij e kuptuan menjëherë se kjo mrekulli nënkuptonte se Më i Larti nuk ishte larguar ende nga qyteti, por ishte përkulur mbi të varfërit dhe se fuqia e shpëtimit të tij funksiononte nëpërmjet dëshmitarëve të Krishtit të tij.
12. Lutja e Përbashkët në Kishë (Veprat 4:23-31)
VEPRAT 4:23-31
23 Dhe, pasi u liruan, shkuan te shokët e tyre dhe u treguan të gjitha ato që u kishin thënë krerët e priftërinjve dhe pleqtë. 24Kështu, kur e dëgjuan këtë, e ngritën zërin te Perëndia me një mendje të vetme dhe i thanë: "Zot, ti je Perëndia që ke bërë qiejt, tokën, detin dhe gjithçka që është në to, 25 që me gojën e shërbëtorit tënd Davidi ka thënë: 'Pse kombet tërbuan dhe njerëzit kurdisnin gjëra të kota? 26 Mbretërit e dheut u ndalën dhe krerët u mblodhën kundër Zotit dhe kundër Krishtit të tij. 27 Sepse pikërisht kundër shërbëtorit tënd të shenjtë Jezus, që ti e vajose, Herodi dhe Ponc Pilati, bashkë me johebrenjtë dhe popullin e Izraelit, u mblodhën së bashku, 28 për të bërë gjithçka që dora jote dhe qëllimi yt vendosi të realizohej. 29 Tani, o Zot, shiko kërcënimet e tyre dhe jepu shërbëtorëve të tu që me gjithë guxim të kumtojnë fjalën tënde, 30 duke shtrirë dorën tënde për të shëruar dhe që të bëhen shenja dhe mrekulli me anë të emrit të shërbëtorit tënd të shenjtë Jezus.” 31 Dhe, mbasi u lutën, vendi ku ishin mbledhur u drodh; dhe të gjithë u mbushën me Frymën e Shenjtë dhe e shpallën fjalën e Perëndisë me guxim.
Pasi u liruan, dy apostujt u kthyen në dhomën e sipërme ku disa nga vëllezërit u mblodhën së bashku për lutje të vazhdueshme. Për sa kohë që ndonjëri prej tyre ishte i burgosur, ata vazhdonin të luteshin me radhë që Zoti t'i jepte fuqi, mençuri, guxim, udhëheqje dhe mbrojtje. Megjithatë, kur Pjetri dhe Gjoni u kthyen dhe u treguan atyre se si Zoti i kishte ndihmuar të jepnin dëshmi për emrin dhe shpëtimin e Jezusit përpara sundimtarëve të kombit të tyre, ata u gëzuan dhe falënderuan shumë Perëndinë. Në të njëjtën kohë, ndjenë keqardhje që i penguan të predikonin përsëri në emër të Jezusit, sepse të gjithë i nënshtroheshin këtij vendimi. Ata prisnin që pushtetarët të pendoheshin. Megjithatë, tani atyre iu duk se bëheshin gjithnjë e më të ashpër kundër Jezusit. Ata ishin lutur për shpëtimin e krerëve të priftërinjve dhe pleqve, por përjetuan refuzim dhe kërcënim.
Më pas, kur dy apostujt u liruan, ndodhi një mrekulli tjetër: kisha nuk u këshillua për mënyrën më të mirë për të hequr qafe vendimin, i cili i pengonte të flisnin në emër të Jezu Krishtit. Anëtarët e saj nuk sugjeruan as kompromise, as të flisnin fshehurazi, as të prisnin kohë më të përshtatshme, por ata burra u gjunjëzuan për t'u lutur duke hequr vështrimin nga njerëzit, të vërtetat dhe autoritetet dhe panë nga Zoti i Plotfuqishëm që krijoi qiellin dhe tokën, të gjitha bimët dhe kafshët, madje edhe krerët e priftërinjve. Më i Larti ishte Ati i tyre. Atij ata ia drejtuan të gjitha pyetjet e tyre dhe para tij hapën kërcënimin e gjykatës më të lartë që tashmë kishte kryqëzuar Jezusin.
Fryma e Shenjtë e udhëzoi këtë familje të Perëndisë që të luteshin të gjithë me një zë, duke recituar disa vargje nga (Psalmi 2). Këto Psalme që janë këngët lavdëruese të judenjve, ua kishin mbushur zemrat. Të gjithë u bënë profetë në frymën e profecisë dhe panë në lëvizjet e qeverisë së tyre dhe trajtimin e Perandorisë Romake revolucionin e natyrës kundër Perëndisë dhe Krishtit të tij. Sikur të kishim një pasqyrë profetike për të njohur përmes zhvillimeve politike, ekonomike dhe fetare situatën tonë aktuale: se si bota po ecën drejt kohës së bashkimit dhe unifikimit të popujve e kombeve të ndryshme në një shtet të madh botëror të mbretëruar nga antikrishti kundër Perëndisë dhe Krishtit të tij.
Kjo lëvizje e udhëhequr nga fryma e djallit filloi në atë kohë në Jeruzalem, ku armiqtë e Zotit u mblodhën së bashku për të vrarë Jezusin. Kombi hebre dhe autoriteti romak, megjithë mosmarrëveshjet e tyre me njëri-tjetrin, u bashkuan kundër Krishtit të Zotit. Sidoqoftë, Pilati Romak, mbreti Herod dhe gjykatësi dinak Kajafa dështuan krejtësisht dhe gjykimi i tyre u bë i paefektshëm dhe i pavlefshëm, sepse Krishti i kryqëzuar nuk u kalb në varr, por ai u ngrit dhe i shndërroi të gjitha qëllimet e liga të njerëzve në triumfin e Perëndisë. Të gjitha gjërat punojnë së bashku për të mirë për ata që e duan Perëndinë. Planet e Shumë të Lartit janë të padukshme, por janë plot hir, mëshirë dhe dhembshuri. Armiqtë e Perëndisë duhet t'i shërbejnë atij, sepse nuk ka asgjë në botën tonë pa vullnetin e Atit tonë qiellor. Ai nuk na lë as në krahët e vdekjes.
Me këtë besim, bashkësia e lutjes mori guxim dhe i vendosi kërcënimet e sundimtarëve në duart e Perëndisë. Ata nuk folën gjatë për hallin dhe përndjekjen e tyre, por i besuan Zotit urdhrin e të padrejtëve që të mos flisnin më për Jezusin. Në kundërshtim me atë parandalim të padrejtë, Fryma e Shenjtë i udhëzoi që të luteshin së bashku për t'i kërkuar Zotit një fuqi shtesë për shërbimin e tyre thelbësor që po jepte dëshmi për Jezu Krishtin që Perëndia t'i mbështeste me mençuri, guxim dhe fuqi për predikim të mirë në mënyrë që mund të ishin në gjendje të portretizonin para dëgjuesve të tyre Jezusin e Nazaretit si Shpëtimtarin e botës. Kjo dëshmi e pastër është vet fjala e Perëndisë. Perëndia flet drejtpërdrejt nëpërmjet atij që dëshmon për Jezusin që u kryqëzua dhe u ringjall dhe bekon dëshminë e tij. I Shenjti i thërret të gjithë njerëzit në kryq që t'i shpengojë, pastrojë dhe përsosë ata. Jeni bërë një gojë për Perëndinë, apo keni akoma frikë? A luteni për guxim dhe për dhuratën e fuqizimit për të folur nën drejtimin dhe udhëheqjen e Shpirtit të Shenjtë, veçanërisht në gjendjen tuaj kritike?
Ata që u mblodhën për lutje kërkuan edhe frytet e fuqisë së Perëndisë, sepse nuk kishin besuar në fjalë të thjeshta, por kishin përjetuar veprën e fjalës krijuese të Perëndisë që dilte nga goja e tyre. Ata nuk i kërkuan ato shenja për besimin e tyre aktiv si individë, por e gjithë kisha iu lut Perëndisë për shërim dhe mrekulli për të lavdëruar emrin e Shpëtimtarit që të gjithë ata që janë dyshues dhe të ngadaltë në besim të mund të kuptojnë se nuk ka asnjë rrugë për në qiell përveçse përmes Jezusit, i cili ka në duart e tij çelësat e parajsës dhe të ferrit.
Perëndia dëgjoi lutjen e guximshme të besimit. Ai iu përgjigj thirrjes së përbashkët në atë lutje, e cila ishte e vetmja lutje e përmendur për kishën primitive dhe zgjati dorën e bekimit në takimin aq sa karriget u drodhën, vendi u trondit dhe të gjithë u mbushën me Frymën e Shenjtë si në Rrëshajë. Kudo që lutemi në harmoni me frymën e dashurisë së Perëndisë duke kërkuar një shfaqje të hapur të së vërtetës së tij të pranishme në ungjill, atje Zoti i përgjigjet lutjes sonë menjëherë e me siguri dhe fuqizon shërbëtorët e Krishtit duke prodhuar kurajo tek ata, duke i themeluar në shpresën e besimit dhe duke i mbushur me fuqinë e dashurisë.
Cili ishte rezultati i kësaj lutjeje unike? Megjithëse sundimtarët i kishin penguar të flisnin në emër të Jezusit, të gjithë folën me guxim dhe publikisht për këtë Shpëtimtar dhe predikuan emrin e tij në shtëpitë e tyre, nëpër rrugë e rrugica, madje edhe në oborrin e gjerë të tempullit, sepse Zoti sapo i kishte rimbushur me Frymën e tij dhe i kishte pajisur që të ishin dëshmitarët e tij. Mendoni me vëmendje domethënien e kësaj lutjeje të përbashkët të kishës primitive dhe shqiptojeni me forcë edhe ju këtë lutje.
LUTJE: O Atë i lavdishëm, ti je Krijuesi, Shpëtimtari dhe Përfunduesi i ditëve tona. Bota po mblidhet kundër jush. O Zot, shiko kërcënimet e tyre dhe jepu shërbëtorëve të tu të thonë fjalën tënde me gjithë guxim. Bëj mrekulli, vepra të mrekullueshme dhe shenja nëpërmjet emrit të Birit tënd të shenjtë Jezus.
PYETJA:
- Pse është e nevojshme dhe thelbësore të folurit e fjalës së Perëndisë për Frymën e Shenjtë? Why is speaking the word of God necessary and essential for the Holy Spirit?