φυλλάδια 02 -- Θεέ μου, Σπλαχνίσου Με τον Αμαρτωλό
Ένας τυφλός δάσκαλος καθώς επισκεπτόταν μερικές οικογένειες στα σπίτια τους, τους διάβαζε επιλεγμένα εδάφια από το Ευαγγέλιο διακρίνοντας τις λέξεις με τα χέρια του, χρησιμοποιώντας το σύστημα Μπρέιγ (Braille). Οι ακροατές του ξαφνιάστηκαν με την ικανότητα του να διαβάζει. Με τα μάτια τους ακολουθούσαν τα δάκτυλα του που κινούνταν καθώς έψαχνε για γράμματα, ακούγοντας την τέλεια εκφορά του λόγου του. Τότε ο τυφλός δάσκαλος τους «μετέφερε» νοητά σε μια εντυπωσιακή αίθουσα του κεντρικού ναού της χώρας τους και διάβασε τα παρακάτω εδάφια :
«Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος κι ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε επιδεικτικά κι έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του: Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους άρπαγας άδικος, μοιχός ή και σαν αυτόν εδώ τον τελώνη. Εγώ νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα και δίνω στο ναό το δέκατο από όλα τα εισοδήματα μου». Ο τελώνης, αντίθετα, στεκόταν πολύ πίσω και δεν τολμούσε ούτε τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό. Χτυπούσε το στήθος του και έλεγε: «Θεέ μου σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό». (Λουκάς 18:10-13)
Ο δάσκαλος σταμάτησε να διαβάζει και απευθύνθηκε στους ανθρώπους γύρω του, «Ας σκεφτεί ο καθένας και ας ρωτήσει τον εαυτό του, «Ποιος είμαι; Πού θα πρέπει να κατατάξω τον εαυτό μου; Με αυτόν που ισχυρίζεται ότι είναι ευσεβής άνθρωπος ή με τον μετανιωμένο κλέφτη; Ο ευσεβής άνθρωπος δεν κάνει το έθνος μας να αποτελεί παράδειγμα με το να ισχυρίζεται ότι δεν διέπραξε μοιχεία, ούτε έκλεψε, ούτε ήταν άδικος με κάποιον αλλά αυστηρά ακολούθησε τους θρησκευτικούς νόμους, νήστεψε δύο φορές την εβδομάδα, έκανε ελεημοσύνη και βοήθησε τους ανθρώπους σε ανάγκη;»
Υπήρχε μια βαθιά σιωπή στο δωμάτιο που έσπασε από έναν μεγαλύτερο σε ηλικία άνθρωπο που απάντησε. «Ας είναι δοξασμένος ο Θεός που ο άνθρωπος μπορεί να πλησιάσει τον Κύριο όποτε επιθυμεί μέσω ειλικρινών προσευχών και βοηθώντας τους άπορους και τους φτωχούς. Αλλά αυτός που ισχυρίζεται ότι είναι πιστός έχει υψώσει τον εαυτό του και έχει δοξάσει τις δικές του προσπάθειες αντί να δοξάζει τον Θεό για τις θαυμαστές του πράξεις. Τέτοια ευσέβεια που να μην ξέρει καλά ποιος είναι ο Θεός αποτελεί εγωισμό.»
Ο τυφλός δάσκαλος συμφώνησε με την συμβουλή του ηλικιωμένου άνδρα και πρόσθεσε, «Οι υπερήφανοι που διατείνονται την ευσέβεια τους, σκληραίνουν τις καρδιές τους και το μυαλό τους. Δεν αναγνωρίζουν την αλήθεια του Θεού, ούτε παραδέχονται την κατάσταση τους αν και απομνημονεύουν τα θεία κείμενα. Φαίνεται ότι η θρησκευτική ευσέβεια χωρίς τον φόβο του Θεού είναι λάθος και κενή αγάπης. Εκείνοι που προσεύχονται, δοξάζοντας τους εαυτούς τους γίνονται αλαζόνες και περιφρονητικοί. Θα έπρεπε να ρωτήσουν τον εαυτό τους, «Οι προσευχές μου απευθύνονται στον Θεό ή στον εαυτό μου; Συλλογίζομαι τον Κύριο και Τον δοξάζω ή δοξάζω τον δικό μου λαό;»
Ένας νεαρός άνδρας στο κοινό ρώτησε τον τυφλό άνδρα «Γιατί προσευχόμαστε; Υπάρχει κάποιο όφελος όταν προσευχόμαστε; Ποιος ακούει τα λόγια μας;» Ο τυφλός δάσκαλος προσεκτικά απάντησε, «Εκείνος που είναι προικισμένος με όραση βλέπει τι υπάρχει πέρα από τον ορίζοντα; Πιστεύει ότι η γη είναι στρογγυλή χωρίς να βλέπει τι υπάρχει πέρα από τον ορίζοντα. Το ίδιο συμβαίνει όταν τηλεφωνούμε από το Κάιρο στο Παρίσι ή από την Καζαμπλάνκα στο Τόκιο. Πιστεύουμε ότι ακούμε τη φωνή του ανθρώπου που τηλεφωνούμε αν και δε μπορούμε να δούμε τα χαρακτηριστικά του. Πόσο περισσότερο ένας πιστός εμπιστεύεται ότι ο Παντοδύναμος ακούει τις προσευχές του, ότι ανταποκρίνεται στα αιτήματα του και στις ευχαριστίες του που πηγάζουν από μια ταπεινή και γεμάτη αγάπη καρδιά!
Ο τυφλός άνδρας συνέχισε το σκεπτικό του. Μεταφέρθηκε στην προσευχή του κλέφτη και είπε, «Ας είναι δοξασμένος ο Θεός που οδήγησε τον κλέφτη στο να εγκαταλείψει το αδίκημα του και να στραφεί στον Κύριο, ακολουθώντας τη φωνή της συνείδησης του και ψελλίζοντας την προσευχή του στον Μέγα Ελεήμονα. Η προσευχή του δείχνει ότι ακόμη πίστευε στην ύπαρξη, την εξουσία και τη δύναμη του Θεού, γιατί τον αποκάλεσε «Θεό», γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι ένας στην δύναμη του και στον Λόγο και στο Πνεύμα Του. Ο μετανοημένος ληστής κατανόησε την αγιότητα του Μέγα Ελεήμονα – εμπιστευόμενος το έλεος Του από τη μια και φοβούμενος την κρίση του για τις αμαρτίες του από την άλλη. Αμφιταλαντεύονταν ανάμεσα στην καλοσύνη του Θεού και την δικαιοσύνη του. Φοβόταν ότι ο Κύριος του θα τον δικάσει εξαιτίας της δικαιοσύνης και θα τον ρίξει στην κόλαση – αλλά την ίδια στιγμή κρέμονταν από την πίστη του στο έλεος του Άγιου Θεού. Πίστεψε ότι η καλοσύνη του Θεού είναι μεγαλύτερη από την κρίση Του και ότι ο Παντοδύναμος, εξαιτίας της αγάπης Του μπορούσε να τον εξιλεώσει για τις αμαρτίες του. Έτσι ρίχτηκε στα χέρια του Ελεήμονα Κριτή ζητώντας συγχώρεση. Γι’ αυτό τον λόγο έκραξε, «Θεέ, σπλαχνίσου με τον ασεβή!»
Ο τυφλός δάσκαλος προχώρησε βαθύτερα στην έννοια της μετάνοιας και πρόσθεσε, « Ο εγκληματίας ομολόγησε ότι όχι μόνο αμάρτησε αλλά και ότι είχε γίνει βρώμικος, διεφθαρμένος και ότι ο Θεός τον είχε απορρίψει εντελώς. Μπροστά στον Άγιο Θεό, του παρουσιάστηκε η πραγματική του κατάσταση. Τίποτα καλό δεν υπήρχε μέσα του, μπροστά στα μάτια του Κυρίου. Είχε γίνει ένας άθλιος αμαρτωλός.»
Ο Δάσκαλος συνέχισε, « οι περισσότεροι άνθρωποι εξαπατούν τον εαυτό τους για την κατάστασή τους και πιστεύουν ότι είναι αξιοσέβαστοι και έντιμοι. Αλλά αυτός που στέκεται στο φως του Θεού αμέσως θα δει ότι δεν υπάρχει κανένας δίκαιος εκτός από τον Θεό! Ευλογημένος ήταν ο μεταμελημένος ληστής γιατί έγινε σοφός. Αναγνώρισε την κατάσταση του, στράφηκε στον Δημιουργό του, ικέτευσε για το έλεος Του, ομολόγησε την εξαχρείωση του μπροστά Του και έλαβε το έλεος και την συμπόνοια του Θεού. Ο Κύριος δεν απορρίπτει κανέναν που μετανοεί, που επιθυμεί να αλλάξει η καρδιά του και που ελπίζει να διορθώσει την συμπεριφορά του λαχταρώντας μια καθαρή συνείδηση. Ο Κύριος θα του προσφέρει την απολύτρωση του και θα του δώσει την ουράνια εξιλέωση με την δικαίωση που είναι προετοιμασμένη για όλους όσους μετανοούν.»
Ο καλός και τυφλός δάσκαλος συνέχισε και ρώτησε τους ακροατές του, « Θα θέλατε να μάθετε την τελική απόφαση που ελήφθη από τον Χριστό, τον Γιο της Μαρίας, με σεβασμό στον υποτιθέμενο ευσεβή άνδρα και τον μεταμελημένο ληστή;» Άνοιξε το ευαγγέλιο, άρχισε να κινεί τα δάκτυλα του ακολουθώντας τις ανάγλυφες τελείες και διάβασε την απόφαση του Χριστού,
«Σας βεβαιώνω πως ο μετανοημένος τελώνης έφυγε για το σπίτι του αθώος και συμφιλιωμένος με το Θεό ενώ ο άλλος όχι. Γιατί όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί κι όποιος τον ταπεινώνει θα υψωθεί». (Λουκάς 18:14)
Αγαπητέ αναγνώστη,
εξέτασε τον εαυτό σου ξανά. Είσαι ικανοποιημένος με την ευσέβεια σου, περήφανος για τις καλές σου πράξεις, και ευχαριστημένος με τη συμπεριφορά σου; Ή είσαι ταπεινός μπροστά στον Άγιο Θεό, ντροπιασμένος για όσα έχεις κάνει στη ζωή σου; Να είσαι βέβαιος ότι όποιος είναι υπερήφανος και θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο σίγουρα θα πέσει. Αλλά αυτός που μετανοεί, στρέφεται στον Κύριο Του και ομολογεί την αμαρτία του μπροστά Του. Θα λάβει έλεος και δικαίωση που θα προέρχεται από την εξιλέωση του Κυρίου κα του άφθονου ελέους Του.
Μια προσευχή για μετάνοια
Προσευχήσου μαζί μας την προσευχή του Δαβίδ, του προφήτη, που ομολόγησε την αμαρτία του όταν ο Κύριος τον έκρινε για τις επαίσχυντες πράξεις του αφού διέπραξε μοιχεία με μια γυναίκα και διέταξε τον θάνατο του άντρα της.
Σπλαχνίσου με Θεέ, μες την αγάπη σου. Με στην αμέτρητη ευσπλαχνία σου συγχώρησε τα ανομήματα μου. Πλύνε με ολόκληρο απ’ την παράβαση μου, από την αμαρτία μου καθάρισε με. Το ξέρω εγώ καλά το κρίμα μου, το σφάλμα μου αδιάκοπα είναι στα μάτια μου μπροστά. Σ’ εσένα, σ ’εσένα προπαντός αμάρτησα, και ότι κακό ενώπιον σου το έκανα. Έτσι θα είσαι δίκαιος στην απόφαση σου και άψογος στην κρίση σου. Δες ότι μες στην αμαρτία γεννήθηκα. Στην ανομία ζω από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης μου. Γιατί εσύ αγαπάς την αλήθεια που δε φαίνεται, και τη σοφία σου μυστικά μου τη μαθαίνεις. Καθάρισε με ύσσωπο κι οι αμαρτίες μου θα εξαλειφθούν. Πλύνε με, κι απ’ το χιόνι λευκότερος θα γίνω. Τον ήχο άσε ν’ ακούσω απ’ τη γιορτή κι απ’ τη χαρά. Δώσε ν’ αγαλλιάσει η ταλαιπωρημένη μου ύπαρξη. Τις αμαρτίες μου παράβλεψε κι εξάλειψε όλες τις παραβάσεις μου. Φτιάξε μου, Θεέ, μια καθαρή καρδιά και νέο πνεύμα, σταθερό ενός μου βάλε. Μη μ’ αποδιώξεις μακριά σου. Μη μου πάρεις τ’ άγιο σου Πνεύμα. Της λύτρωσης σου δώσ’ μου πάλι τη χαρά και με πρόθυμο πνεύμα στήριξε με. Στους άνομους θα διδάξω τους δρόμους σου. Κι οι αμαρτωλοί σ’ εσένα θα επιστρέψουν. Απάλλαξε με απ’ τη βαριά για το έγκλημα μου την ποινή, Θεέ, Θεέ ελευθερωτή μου! Κι η γλώσσα μου θα εξυμνήσει τη δικαιοσύνη σου. Κύριε, τα χείλια μου θ’ ανοίξεις. Και το στόμα μου τον ύμνο σου θα εξαγγείλει. Αν ήθελες θυσίες, θα σου πρόσφερα. Μα δεν ευφραίνεσαι με ολοκαυτώματα. Θυσία για το Θεό είναι το συντριμμένο πνεύμα. Καρδιά ταπεινωμένη και υποταγμένη ο Θεός δεν την καταφρονεί». (Ψαλμός 51:1-17)
Μελέτησε τον Λόγο του Κυρίου
Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για την αγιότητα του Θεού και την γεμάτη χάρη αγάπη Του, γράψε σε μας και θα στείλουμε δωρεάν το Ευαγγέλιο του Χριστού, με σκέψεις και προσευχές.
Μοιράσου το ευαγγέλιο της σωτηρίας στο περιβάλλον σου
Αν αυτό το φυλλάδιο σε άγγιξε, και θέλεις να το μοιραστείς μαζί με τους φίλους σου, θα χαρούμε να σου στείλουμε ένα περιορισμένο αριθμό αυτού του φυλλαδίου αν το διανείμεις σε ανθρώπους μη χριστιανούς.
Περιμένουμε για το γράμμα σου και σου ζητάμε να μην ξεχάσεις να γράψεις ολόκληρη την διεύθυνση σου καθαρά για να λάβεις την απάντηση μας.
WATERS OF LIFE
P.O. BOX 60 05 13
70305 STUTTGART
GERMANY
Internet: www.waters-of-life.net
Internet: www.waters-of-life.org
e-mail: info@waters-of-life.net