Previous Lesson -- Next Lesson
1. Η Αγωνια Του Παυλου Για Το Χαμενο Λαο Του (Ρωμαίους 9:1-3)
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 9:1-3
1 Λέω την αλήθεια –μάρτυράς μου ο Χριστός– δε λέω ψέματα. Η συνείδησή μου, που την κατευθύνει το Άγιο Πνεύμα, μαρτυρεί κι αυτή πως λέω την αλήθεια. 2 Λυπούμαι πάρα πολύ, και μια θλίψη βαραίνει αδιάκοπα την καρδιά μου. 3 Φτάνω στο σημείο να εύχομαι να χωριζόμουν εγώ από το Χριστό, αρκεί να πήγαιναν κοντά του οι ομοεθνείς αδερφοί μου.
Ο απόστολος Παύλος αρχίζει την επεξήγηση της κατάστασης του σκληρυμένου λαού με τα εξής περίεργα λόγια: « Λέω την αλήθεια –μάρτυράς μου ο Χριστός». Δε παρουσιάζει μια φιλοσοφία ή προσωπικές απόψεις αλλά μιλάει έχοντας βιώσει πικρή γνώση και βεβαιότητα μετά τις δοκιμασίες, οι οποίες δεν προκλήθηκαν από τον ίδιο αλλά από τη επιμονή της πίστης του στον Χριστό. Δε μοιράζεται μαζί μας τις δικές του πεποιθήσεις αλλά ο Ιησούς μιλάει μέσα από αυτόν, γιατί ο Κύριος είναι η πνευματική κεφαλή και οι ακόλουθοι του είναι το πνευματικό του σώμα και τα άκρα του.
Ο Παύλος διαβεβαιώνει τους αναγνώστες αυτής την επιστολής, ότι η ειλικρινής ομολογία του είναι αληθινή, με τα παρακάτω λόγια: «η συνείδησή μου, που την κατευθύνει το Άγιο Πνεύμα, μαρτυρεί κι αυτή πως λέω την αλήθεια. Ο Χριστός μου είναι Σωτήρας, στον οποίο το πνεύμα της αλήθειας εργάζεται και αυτό το ίδιο πνεύμα δεν επιτρέπει το ψέμα, τη διαστρέβλωση, την υπεκφυγή ή την φαντασία αλλά παροτρύνει και οδηγεί τους ακόλουθους του Χριστού να γίνουν μάρτυρες της αλήθειας ώστε οι δηλώσεις τους να μπορούν να είναι νόμιμες και ώριμες».
Η συνείδηση του απόστολου έγινε μια πνευματική πυξίδα για τον ίδιο. Δε θα κινούνταν χωρίς την καθοδήγηση της, οδηγημένος από τα συναισθήματα, εφόσον η καρδιά του ανακαινίστηκε και αφέθηκε στην οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το θείο Πνεύμα επιβεβαίωσε την ειρήνη της συνείδησης του και τα ξεκάθαρα λόγια του. Συνεπώς, η μαρτυρία του ήταν αληθινή από κάθε άποψη.
Έπειτα, τι ανακάλυψε ο Παύλος μετά από αυτόν τον μακρύ συλλογισμό; Ότι είχε μια βαθιά θλίψη για τον απειθή λαό του. Ο απόστολος είχε λυπηθεί πολύ για τους αγαπημένους του συγγενείς και τους γνωστούς του ώστε το συναίσθημα της θλίψης του να μην τον εγκαταλείπει .
Αυτή η μεγάλη λύπη, εξαιτίας της αυξανόμενης πνευματικής σκλήρυνσης του έθνους του, κατοικούσε μέσα στην καρδιά του και τον συνόδευε. Ήταν άκρως προβληματισμένος που τόσο πολλοί από τον λαό του ήταν πνευματικά τυφλοί και ανήμποροι να καταλάβουν τις πνευματικές αλήθειες, οι οποίες αποκαλύφθηκαν σ’ αυτούς. Γι’ αυτό το λόγο, ο απόστολος ήθελε να τους σώσει αλλά οι ίδιοι δεν ήθελαν να σωθούν γιατί είκαζαν ότι ήταν ήδη δικαιωμένοι και επομένως δε χρειάζονταν καμία σωτηρία, για την οποία μιλούσε ο Παύλος.
Η θλίψη του ήταν τόσο μεγάλη που προτιμούσε να χωριστεί από τον Χριστό και να δεχτεί αυτός την τιμωρία του λαού του, αν αυτό μπορούσε να αποτελέσει ένα μέσο για τη σωτηρία τους.
Δηλαδή, η αγάπη του για το λαό του ήταν τόσο δυνατή ώστε θα προτιμούσε να απορριφθεί από τον Ιησού, αν αυτό αποδεικνύονταν ωφέλιμο για αυτούς. Ο Παύλος είδε στον χαμένο του λαό την οικογένεια του και τη φυλή του. Τους θεωρούσε συγγενείς του αφού προέρχονταν από τους ίδιους προγόνους, και ήταν έτοιμος να κάνει και να δώσει τα πάντα για να τους σώσει από την οργή του Θεού.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, έκλαψες για την Ιερουσαλήμ (Λουκάς 19:41) και υπέφερες για την ανυπακοή και την σκληροκαρδία του λαού σου αλλά τους συγχώρεσες τις αμαρτίες πάνω στο σταυρό όταν προσευχήθηκες «Πατέρα, συγχώρεσε τους γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν» (Λουκάς 23:34. Βοήθησε μας, ω Κύριε, να αγαπάμε το λαό μας, να υποφέρουμε από την δυσπιστία που περισσεύει και να προσευχόμαστε για αυτούς και για τους υιούς του Ιακώβ, ώστε να μετανοήσουν ειλικρινά και να σε δεχτούν. Αμήν.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
- Ποια ήταν η αιτία για την μεγάλη θλίψη του Παύλου;
- Τι ήταν έτοιμος να θυσιάσει ο Παύλος για τη σωτηρία του λαού του;