Previous Lesson -- Next Lesson
b) Η μακροχρόνια επιθυμία του Παύλου να επισκεφτεί τη Ρώμη (Ρωμαίους 1:8-15)
ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1:13-15
13 Θέλω να ξέρετε, αδερφοί μου, πως πολλές φορές είχα προγραμματίσει ένα ταξίδι στη Ρώμη, ως τώρα όμως όλο και κάτι με εμπόδιζε. Θέλω να έρθω, για να έχω κάποιον καρπό και σ’ εσάς, όπως και στα άλλα έθνη. 14 Γιατί αισθάνομαι πως έχω αυτό το χρέος προς όλους, πολιτισμένους κι απολίτιστους, μορφωμένους κι αμόρφωτους. 15 Γι’ αυτό κι έχω την επιθυμία να κηρύξω το ευαγγέλιο και σ’ εσάς στη Ρώμη.
Σ’ αυτή την επιστολή, ο Παύλος ανοίγει την καρδιά του στους ανθρώπους της εκκλησίας της Ρώμης. Τους λέει πόσο συχνά σκόπευε και σχεδίαζε να τους επισκεφτεί αλλά ο Θεός διέκοπτε όλα τα σχέδιά του. Ο μεγάλος απόστολος έπρεπε να μάθει από νωρίς ότι οι σκέψεις του Θεού είναι διαφορετικές από τις δικές του και οι τρόποι του Θεού είναι τόσο πιο ψηλά από τους δικούς του όσο οι ουρανοί είναι ψηλότεροι από τη γη. Το Πνεύμα του Χριστού τον απέτρεψε από το να εκτελέσει τα σχέδιά του, ακόμα κι αν του φαίνονταν χρήσιμα, καλά και άγια. Επιπλέον, όταν η ευκαιρία να ταξιδέψει για τη Ρώμη φάνηκε σ’ αυτόν βολική, ο Θεός πάλι τον απέτρεψε.
Ωστόσο, ο Παύλος έβαλε βαθιά μέσα στην καρδιά του ότι έπρεπε να κηρύξει σε όλο τον κόσμο. Επιθυμούσε πάντοτε μέσα από τη ζωή του να εγκαθιδρύσει τη βασιλεία του Θεού στη Ρώμη αλλά και σε άλλα έθνη. Δε σκέφτηκε να οικοδομήσει τους ανθρώπους μεμονωμένα αλλά είχε ως στόχο να οικοδομήσει έθνη, γιατί ήταν σίγουρος για την ευλογία του Χριστού, η οποία εργάζονταν μέσα του. Είχε δει τον ένδοξο του Κύριο και ήταν σίγουρος για την ευλογία του Χριστού, η οποία εργάζονταν μέσα του. Είχε δει τον ένδοξο του Κύριο και ήταν σίγουρος ότι ολόκληρος ο κόσμος ανήκει στο Βασιλιά των βασιλιάδων και ότι η νίκη του ήταν βέβαιη.
Ο Απόστολος των εθνών είδε τον εαυτό του ως χρεώστη σε όλους τους ανθρώπους, όχι επειδή πήρε χρήματα από αυτούς αλλά επειδή ο Θεός είχε παραχωρήσει την εξουσία του και τη δύναμη σ’ αυτόν. Γι’ αυτό το λόγο, ήταν υποχρεωμένος να αφιερώσει μια τέτοια δύναμη και εξουσία σε όλους τους εκλεγμένους εν Χριστώ. Στην πραγματικότητα, όλοι ζούμε σήμερα από τα δώρα του Θεού στον Παύλο, ο οποίος με τις επιστολές του μας κάνει συμμέτοχους της δύναμής του. Υπό αυτήν την έννοια, γίναμε οφειλέτες σε εσάς, όπως εσείς είστε οφειλέτες σ’ όλους τους ανθρώπους γύρω σας, γιατί το πνεύμα που εργάζεται μέσα μας δεν είναι δικό μας αλλά ετοιμάζεται να κατοικήσει μέσα στις καρδιές πολλών.
Ο Παύλος εργάστηκε ανάμεσα στις τάξεις των μορφωμένων Ελλήνων και ο Κύριος εδραίωσε τη διακονία του ενώ ο απόστολος βρίσκονταν σε αδυναμία. Ίδρυσε εκκλησίες σε μέρη της Μεσογείου, η οποία βρέχει τα Ελληνικά νησιά. Επίσης, την εποχή που έγραψε αυτή την επιστολή σκόπευε να εργαστεί ανάμεσα στους Βάρβαρους στη Γαλλία, την Ισπανία και την Γερμανία. Ήταν πρόθυμος να διακηρύξει σ’ όλους τα καλά νέα ότι ο Θεός είχε ένα Υιό που μας λύτρωσε πάνω στο σταυρό. Μέσα στην έντονη και φλογερή του αφιέρωση, ο Απόστολος των εθνών ήταν σαν ένας πύραυλος έτοιμος να εκτοξευθεί. Έλαβε δύναμη και σοφία ώστε να μπορέσει να επικοινωνήσει μαζί τους. Εξαιτίας της αγάπης του για τους Βάρβαρους, επιθύμησε να κερδίσει την προσοχή των Ρωμαίων ώστε να μπορούν να τον συνοδεύσουν και να συμμετέχουν μαζί του στο κήρυγμα του στα έθνη. Έτσι, ήθελε να κηρύξει στους πιστούς στη Ρώμη ώστε αυτοί με τη σειρά τους να γίνουν κήρυκες.
Και ανάσταση από τους νεκρούς. Γι’ αυτό το λόγο, η πίστη είναι η καθοριστική πράξη στην Επιστολή προς Ρωμαίους , γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορείς να γνωρίσεις το Θεό σου ή να νιώσεις τη δύναμή του, αλλά αυτός που πιστεύει, δικαιώνεται και ζει πραγματικά. Επειδή η επίτευξη της σωτηρίας δημιουργεί μέσα σ’ αυτόν που σώζεται μια υποχρέωση να σώσει τους άλλους. Ο Παύλος έθεσε μπροστά του τη Ρώμη ως κέντρο και αφετηρία για να κηρύξει ολόκληρο τον κόσμο.
Ωστόσο, ο Θεός απάντησε την προσευχή του Αποστόλου με έναν άλλο τρόπο. Δεν έστειλε τον πρεσβευτή του απευθείας στη Ρώμη αλλά τον επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ για να συλληφθεί και να φυλακιστεί. Μετά από ένα μακρύ χρονικό επώδυνο διάστημα έφτασε στην πρωτεύουσα δεμένος, φυλακισμένος και δούλος του Χριστού. Ωστόσο, η δύναμη του Θεού μέσα του δεν έσβησε. Ακόμα και με αλυσίδες κήρυξε σε όλο τον κόσμο μέσω της επιστολής του στους Ρωμαίους, η οποία κηρύττει σε λαούς και έθνη ακόμη και σήμερα.
Τώρα εμείς τα δισέγγονα εκείνων των βάρβαρων στους οποίους ο Παύλος είχε πρόθεση να κηρύξει, με χαρά διαδίδουμε το ευαγγέλιο του Θεού όπως ήδη είχε δοθεί στον Παύλο. Ίσως να μην πέρασε από το μυαλό του Παύλου ότι η επιστολή προς Ρωμαίους είναι η πραγματοποίηση της επιθυμίας του να κηρύξει τα έθνη. Κανένα άλλο βιβλίο εκτός από το βιβλίο του Ιωάννη δεν άλλαξε τον κόσμο τόσο όσο αυτή η επιστολή, η οποία γράφτηκε με πολλές προσευχές και στεναγμούς του Πνεύματος.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ο Κύριε, Εσύ είσαι ο Βασιλιάς, και οδηγείς τους υπηρέτες σου σύμφωνα με το θέλημα σου, Συγχώρεσε μας, αν είχαμε την πρόθεση να κάνουμε κάτι το οποίο δεν εναρμονίζεται με το θέλημά σου. Υπέταξε μας πλήρως στην οδηγία σου ώστε να μην ξεφεύγουμε από το σχέδιο της αγάπης σου αλλά να υπακούμε στις εντολές του Πνεύματος σου και να πραγματοποιούμε τις ευχές σου με χαρά, ακόμη κι αν είναι ενάντια σ’ αυτό που φανταζόμασταν. Ω Κύριε, η οδός σου είναι άγια και παραδινόμαστε στην πρόνοια σου. Σε ευχαριστούμε γιατί δε μας αφήνεις να φύγουμε από το έλεος σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Με ποιο τρόπο και πόσο συχνά ο Θεός απέτρεψε τον Παύλο από το να εκτελέσουμε τα σχέδια του;