Previous Lesson -- Next Lesson
1. Περνώντας από τη Σιδώνα και Καταλήγοντας στην Κρήτη (Πράξεις 27:1-13)
ΠΡΑΞΕΙΣ 27:1-13
1 Μόλις αποφασίστηκε να αποπλεύσουμε για την Ιταλία, παρέδωσαν τον Παύλο και μερικούς άλλους κρατουμένους σε κάποιον αξιωματικό που λεγόταν Ιούλιος, από τη στρατιωτική μονάδα που είχε το όνομα «αυτοκρατορική». 2 Επιβιβαστήκαμε από το Αδραμύτιο σ’ ένα πλοίο που θα πήγαινε στα μέρη της επαρχίας της Ασίας και ξεκινήσαμε. Μαζί μας ήταν κι ο Αρίσταρχος ο Μακεδόνας, από τη Θεσσαλονίκη. 3 Την άλλη μέρα φτάσαμε στη Σιδώνα. Ο Ιούλιος φέρθηκε με καλοσύνη στον Παύλο και του επέτρεψε να πάει στους φίλους του, για να τον περιποιηθούν. 4 Από ’κει ξεκινήσαμε και παραπλεύσαμε την Κύπρο, γιατί είχαμε αντίθετους ανέμους. 5 Ύστερα διαπλεύσαμε το πέλαγος της Κιλικίας και της Παμφυλίας και φτάσαμε στα Μύρα της Λυκίας. 6 Εκεί ο αξιωματικός βρήκε ένα αλεξανδρινό πλοίο, που πήγαινε στην Ιταλία και μας επιβίβασε σ’ αυτό. 7 Πλέαμε για πολλές μέρες με μεγάλη βραδύτητα, και με κόπο φτάσαμε στην Κνίδο. Επειδή δεν μας επέτρεπε ο άνεμος, πλεύσαμε από κάτω από την Κρήτη, αφού περάσαμε το ακρωτήριο Σαλμώνη. 8 Με πολλή δυσκολία, πλέοντας κοντά στις ακτές της, φτάσαμε σ’ έναν τόπο που λεγόταν Καλοί Λιμένες, κοντά στον οποίο ήταν η πόλη Λασαία. 9 Στο μεταξύ χάθηκε αρκετός χρόνος, και το ταξίδι ήταν επικίνδυνο, αφού είχε κιόλας περάσει η φθινοπωρινή νηστεία. Γι’ αυτό ο Παύλος τους συμβούλευε 10 και τους έλεγε: «Άντρες, προβλέπω ότι το ταξίδι θα γίνει με ταλαιπωρία και με μεγάλη ζημιά, όχι μόνο για το φορτίο και το πλοίο αλλά και για τις ζωές μας». 11 Ο αξιωματικός όμως άκουγε περισσότερο τον κυβερνήτη και τον ιδιοκτήτη του πλοίου παρά αυτά που έλεγε ο Παύλος. 12 Κι επειδή το λιμάνι ήταν ακατάλληλο για να παραχειμάσει κανείς, οι περισσότεροι ήταν της γνώμης να αποπλεύσουν από ’κει, μήπως μπορέσουν να φτάσουν και να παραχειμάσουν στο Φοίνικα, λιμάνι της Κρήτης που είναι ανοιχτό νοτιοδυτικά και βορειοδυτικά. 13 Όταν άρχισε να πνέει ελαφρά νότιος άνεμος, νόμισαν ότι μπορούσαν να πραγματοποιήσουν την πρόθεσή τους. Έτσι, σήκωσαν τις άγκυρες και έπλεαν κοντά στις ακτές της Κρήτης.
Πέρασαν δύο ατελείωτα χρόνια και ο Παύλος ήταν ακόμη φυλακισμένος. Γέμισε εκείνα τα χρόνια με προσευχή, περισυλλογή, επιστολές και άμεση επικοινωνία με διάφορα άτομα. Στο τέλος ο κυβερνήτης έστειλε τον Παύλο στη Ρώμη. Δεν απεστάλη με ένα μεγαλοπρεπές πλοίο αλλά ως φυλακισμένος με άλλους δεμένους συγκρατούμενους του οι οποίοι δεν ήταν Ρωμαίοι αλλά σκλάβοι που αποστέλλονταν στη Ρώμη για να συμμετάσχουν σε αρένα όπου θα έπρεπε να υπερασπιστούν τον εαυτό τους εναντίον πεινασμένων λιονταριών και αρπακτικών κτηνών.
Ο Παύλος δεν ήταν μόνος. Συνοδεύονταν από τον Λουκά τον γιατρό και τον έμπιστο Αρίσταρχο. Από εδώ και μπρος διαβάζουμε άλλη μια φορά τις αναφορές στις Πράξεις των Αποστόλων στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο «εμείς». Η κοινωνία των αγίων δεν τελείωσε με τα βάσανα και τα δεινά αλλά έγινε πιο βαθιά ριζωμένη και εδραιώθηκε όντας μέσα στους κινδύνους του θανάτου. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του Παύλου, ο Λουκάς μάζεψε τις λεπτομέρειες του Ευαγγελίου του και του Βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων από αυτόπτες μάρτυρες. Αντέγραφε κείμενα από τα συγκεντρωμένα λόγια του Χριστού και μετέφερε μαζί του αυτόν τον ανεκτίμητο θησαυρό στα μεγάλης διάρκειας επικίνδυνα ταξίδια του. Δεν ανέφερε τον εαυτό του στις αναφορές του, στο λόγο του ή στο Ευαγγέλιο του το οποίο κρατούσε μέσα σε ένα φάκελο για να το προστατέψει από το νερό. Ήταν παρηγορητικό να βλέπεις πώς οι τρεις άνδρες βρέθηκαν όλοι μαζί μέσα στην κοινωνία της αγάπης, υπερνικώντας με τις προσευχές τους όλα τα εμπόδια που θα μπορούσαν να τους εμποδίσουν από το να πάνε στη Ρώμη.
Ταξίδεψαν μέσω θάλασσας στη Σιδώνα όπου ζούσε μια Χριστιανική κοινότητα. Ο Ιούλιος , ο φιλάνθρωπος εκατόνταρχος, ο οποίος γνώριζε τον Παύλο και τον εμπιστεύονταν, ενώ αυτός ήταν φυλακισμένος στην Καισάρεια, του επέτρεψε να κατέβει στην ξηρά για όσο καιρό το πλοίο φόρτωνε και να επισκεφτεί τους φίλους του. Είναι πιθανόν ότι ο Παύλος εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν αλυσοδεμένος στον καρπό μαζί με έναν στρατιώτη σύμφωνα με τις Ρωμαϊκές διαδικασίες. Ωστόσο, η αλυσίδα δε μπορούσε να αποτρέψει τον Παύλο από το να κηρύξει το Ευαγγέλιο.
Όταν έπλευσαν προς την Ανατολία, οι άνεμοι άρχισαν να φυσούν σε αντίθετη κατεύθυνση από το πλοίο. Καθώς το ιστίο ήταν ακίνητο και δίπλωσε, το πλοίο δε μπορούσε να προχωρήσει κόντρα στον άνεμο. Έτσι έπρεπε να κάνουν κουπί με τη φορά του ρεύματος παρόλο που τα πανιά δεν ήταν ανοιχτά. Έπλευσαν υπό την προστασία των βουνών της Κύπρου που έκοβαν τον άνεμο προς τα δυτικά στο δρόμο για τη Ρώμη. Τελικά, έφτασαν στα Μύρα της Ανατολίας, όπου βρήκαν ένα μεγάλο ιστιοφόρο που φόρτωνε σιτάρι για την Ρώμη, πάνω στο οποίο επιβίβασαν τους φυλακισμένους. Συνεπώς, το καθιερωμένο φορτίο κατέστη πλήρες σε αυτό το πλοίο γιατί η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας απαιτούσε να της στέλνουν ψωμί και αγώνες, δηλαδή φτηνό ψωμί από τις αποικίες και σκλάβους για να συμμετέχουν στην αρένα όπου χύνονταν ποτάμια από το αίμα τους. Με αυτό τον τρόπο, οι Καίσαρες ικανοποιούσαν τους αργόσχολους όχλους στη Ρώμη ώστε αυτοί να υποστηρίζουν την διακυβέρνησή τους. Ακόμη και σήμερα βρίσκουμε τις ίδιες αρχές να υιοθετούνται από κάποιες χώρες: πολύ ψωμί για τους όχλους και υπέροχα αγωνίσματα για να υπερνικήσουν την πλήξη.
Οι άνεμοι ήταν αντίθετοι στο τελευταίο ταξίδι του Παύλου κατά μήκος της ακτογραμμής λες και τα κακά πνεύματα είχαν αντιταχθεί στην πομπή του Ευαγγελίου προς τη Ρώμη και το μίσος της κόλασης ήταν έτοιμο να επιτεθεί εναντίον του Παύλου και των συνταξιδιωτών του. Ο απόστολος ένιωσε την συγκέντρωση του σκοταδιού εναντίον του. Προείπε το πρόβλημα που θα ερχόταν και προειδοποίησε τον αξιωματικό, τον πλοίαρχο και τον ιδιοκτήτη του πλοίου σχετικά με τη συνέχιση του ταξιδιού όταν έφτασε σε ένα απλό λιμάνι στο νησί της Κρήτης του οποίου το όνομα «Ωραίο Λιμάνι» ή «Ασφαλές Λιμάνι» ήταν αντίθετο με το τι ίσχυε. Στην πραγματικότητα εκείνοι που ήταν οι υπεύθυνοι του πλοίου επιβιβάστηκαν χωρίς να έχουν προγραμματίσει σωστά το ταξίδι τους στη Ρώμη εν μέσω τω χειμωνιάτικων καταιγίδων. Παρόλα αυτά, ήθελαν να ξεχειμωνιάσουν σε μια κατάλληλη πόλη και όχι σε ένα έρημο χωριό. Έτσι έπλευσαν μόλις ένας απαλός άνεμος άρχισε να φυσάει, πράγμα που τους φάνηκε ότι ήταν με το μέρος τους. Στην πραγματικότητα ήταν ένα δέλεαρ από τον πονηρό ώστε να τους τραβήξει με τη δύναμη των πνευμάτων του στον πάτο της θάλασσας καταστρέφοντας το πλοίο μαζί με το φορτίο του. Ο διάβολος δεν θέλει απλώς να εμποδίσει το Ευαγγέλιο αλλά θέλει επίσης να το εξαφανίσει και να κατασπαράξει όλους τους αγγελιοφόρους του Χριστού χωρίς έλεος.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε, βοήθησε μας να ακούμε τη φωνή σου διαρκώς ώστε ούτε οι ψυχές μας αλλά ούτε και οι ψυχές των φίλων μας να χαθούν. Δίδαξε μας να υπακούμε τη φωνή σου και να συνεχίζουμε το έργο σου κάτω από την προστασία σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποιοι ήταν οι τρεις άνδρες του Θεού που συναντήθηκαν σ’ αυτό το ταξίδι της Ρώμης;