Previous Lesson -- Next Lesson
10. Ο Παύλος Μόνος του Με τον Κυβερνήτη και την Γυναίκα Του (Πράξεις 24:24-27)
ΠΡΑΞΕΙΣ 24:24-27
24 Ύστερα από λίγες μέρες πήγε στο πραιτώριο ο Φήλιξ με τη γυναίκα του τη Δρουσίλλα, που ήταν Ιουδαία, και έστειλε να φέρουν τον Παύλο, από τον οποίο άκουσε για την πίστη στο Χριστό. 25 Όταν όμως αυτός άρχισε να μιλάει για μια ζωή σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, για εγκράτεια και για τη μέλλουσα κρίση, ο Φήλιξ κυριεύτηκε από φόβο και του είπε: «Προς το παρόν πήγαινε· όταν βρω καιρό θα σε ξανακαλέσω». 26 Αυτό το είπε έχοντας και την ελπίδα ότι ο Παύλος θα του έδινε χρήματα για να τον απολύσει. Γι’ αυτό και συχνά έστελνε και τον έφερναν και μιλούσε μαζί του. 27 Έτσι, συμπληρώθηκαν δύο χρόνια, και το Φήλικα τον διαδέχτηκε ο Πόρκιος Φήστος. Ο Φήλιξ, θέλοντας ν’ αφήσει καλές εντυπώσεις στους Ιουδαίους, φεύγοντας άφησε τον Παύλο στη φυλακή.
Η Δρουσίλλα, η γυναίκα του διοικητή ήταν η κόρη του βασιλιά Ηρώδη Αγρίππα για τον τρομερό θάνατό του οποίου διαβάζουμε στο κεφάλαιο δώδεκα. Αυτή η γυναίκα ήταν πολύ όμορφη και είχε παντρευτεί ένα βασιλιά της Συρίας αλλά ο Φήλιξ χρησιμοποίησε ένα τέχνασμα μέσω ενός Ιουδαίου μάγου για να χωρίσει από τον άνδρα της και να την πάρει για τον εαυτό του. Οι αναφορές μας λένε ότι πέθανε το 79μ.Χ στην έκρηξη του Βεζούβιου και κάηκε μαζί με μάγμα που έρεε.
Εκείνη παρότρυνε τον σύζυγο της, ενώ ήταν στην Καισάρεια, να φέρει τον συναρπαστικό Παύλο ώστε να διασκεδάσουν με την μυστικιστική του θεολογία. Τι ωραία ευκαιρία για τον Παύλο να εργαστεί για την ελευθερία του. Ο Φήλιξ, ο πονηρός, χαλαρός, εύπορος άνδρας ξάπλωσε πάνω στο μαξιλάρι του μαζί με την ερωτική όμορφη μοιχαλίδα γυναίκα του δίπλα του και ο φυλακισμένος με το αποτύπωμα των χτυπημάτων και του λιθοβολισμού στάθηκε μπροστά τους έχοντας μέσα του μια πνευματική ώθηση σαν πύρινο ηφαίστειο για να σώσει την ανθρωπότητα. Την ώρα του πειρασμού ο Παύλος υπέκυψε και κολάκεψε το ζευγάρι; Όχι, γιατί δεν είχε σκεφτεί ούτε για μια στιγμή να σώσει τον εαυτό του αλλά είδε δύο καημένους ανθρώπους μπροστά του οι οποίοι ήταν βουτηγμένοι στην λαγνεία με τις διεφθαρμένες συνειδήσεις τους και την καρδιά του να είναι πρόθυμη για τη σωτηρία τους. Όπως ο καλός γιατρός δεν κάνει μασάζ στον όγκο επιφανειακά αλλά τον κόβει με ένα ανατομικό μαχαίρι αμέσως, έτσι και ο Παύλος κάρφωσε τον άδικο κυβερνήτη λόγω της ανέντιμης συμπεριφοράς του και του έδειξε ότι ο Θεός ζητά αλήθεια, δικαιοσύνη και εντιμότητα. Έδωσε μαρτυρία στην γυναίκα για την ανάγκη της για αυτοσυγκράτηση και αγνότητα γιατί οι μοιχοί δε γίνονται δεκτοί στο βασίλειο του Θεού. Όταν ο φυλακισμένος απόστολος αφύπνισε την συνείδηση εκείνων που ξάπλωναν μπροστά του, τους έφερε μπροστά στη δίκαιη κρίση του Θεού και τους δήλωσε την οργή του Άγιου Πατέρα. Ο Παύλος δεν τους κατέστρεψε αλλά ο Θεός ο ίδιος τους ξεσκέπασε με το λαμπερό του φως. Ο Φήλιξ το όνομα του οποίου σήμαινε «ευτυχισμένος» φοβήθηκε τρομερά γιατί κανείς μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε τολμήσει να του πει την αλήθεια ειλικρινά. Η γυναίκα ήταν πιθανότατα θυμωμένη και μισούσε τον αγγελιοφόρο του Θεού γιατί αποκάλυψε το ψέμα της ζωής της και εξόργισε τον άνδρα της για να μην αφήσει ελεύθερο τον Παύλο από εκεί και μετά. Όσον αφορά τη συνείδηση του, ο Φήλιξ εμφανίστηκε διστακτικός. Προσπάθησε να πάρει μια μετριοπαθή θέση και να διαλέξει την ενδιάμεση οδό. Δεν απέρριψε το κάλεσμα του Θεού για μετάνοια αλλά την ίδια στιγμή δεν υπάκουσε τη φωνή της συνείδησής του αναβάλλοντας την απόφαση της δικής του σωτηρίας όπως είχε αναβάλλει την απόφαση της απελευθέρωσης του Παύλου.
Επιπλέον, αντιλήφθηκε τη μυρωδιά του χρήματος, επειδή ο Παύλος είχε ήδη μιλήσει για τις δωρεές που παραδόθηκαν στους ανθρώπους της Ιερουσαλήμ. Έτσι ο κυβερνήτης έλπιζε να αποσπάσει ένα μεγάλο αντίλυτρο από τον επικεφαλή της εκκλησίας. Αναμφίβολα, οι εκκλησίες ήταν προετοιμασμένες να μαζέψουν οποιοδήποτε ποσό χρημάτων για να ελευθερώσουν τον απόστολο των εθνών. Αλλά ο Παύλος απέρριψε τέτοιες σκέψεις από πάνω του, όχι μόνο για να ανακουφίσει τη συνείδηση του αλλά επίσης να σώσει τον Φήλιξ από την πλεονεξία του, εκπροσωπώντας μπροστά του το παράδειγμα της τιμιότητας στη ζωή. Στην πραγματικότητα ο κυβερνήτης δεν μπορούσε να αποβάλλει από πάνω του την επιρροή του απόστολου της αλήθειας. Πάντα τον συμβουλεύονταν τόσο σε ανθρώπινα όσο και στα θεία πράγματα, γιατί όλη η ακολουθία του τον είχε κολακέψει με ψέματα. Ωστόσο, είχε μπροστά του την αλήθεια του Θεού εκπροσωπούμενη από τον Παύλο ο οποίος διείσδυσε στην συνείδηση του ξανά και ξανά με τα λόγια αλήθειας του. Αλλά ο κυβερνήτης δεν λύγισε ενώπιον του Θεού παρά όλες αυτές τις πνευματικές αποκαλύψεις. Δε διαβάζουμε πουθενά ότι πίστεψε ή ότι σώθηκε.
11. Η Δεύτερη ακρόαση της Δίκης του Παύλου Μπροστά στον Νέο Κυβερνήτη (Πράξεις 25:1-12)
ΠΡΑΞΕΙΣ 25:1-12
1 Ο Φήστος τρεις μέρες αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά του, ανέβηκε από την Καισάρεια στα Ιεροσόλυμα. 2 Εκεί ο αρχιερέας και οι πρόκριτοι των Ιουδαίων παρουσίασαν τις κατηγορίες τους εναντίον του Παύλου και τον παρακαλούσαν 3 να τους κάνει τη χάρη και να στείλει να τον φέρουν στα Ιεροσόλυμα, σκοπεύοντας να στήσουν ενέδρα και να τον σκοτώσουν στο δρόμο. 4 Ο Φήστος όμως αποκρίθηκε ότι ο Παύλος θα μείνει στην Καισάρεια και ότι κι ο ίδιος επρόκειτο να επιστρέψει σύντομα εκεί. 5 «Οι αρχηγοί σας», είπε, «μπορούν να έρθουν μαζί μου και να υποστηρίξουν την κατηγορία εναντίον του, αν ο άνθρωπος αυτός έχει κάνει κάτι το παράνομο». 6 Ο Φήστος έμεινε μαζί τους πάνω από δέκα μέρες, κι ύστερα κατέβηκε στην Καισάρεια. Την άλλη κιόλας μέρα κάθισε στην έδρα και διέταξε να προσαχθεί ο Παύλος. 7 Μόλις αυτός εμφανίστηκε, τον περικύκλωσαν οι Ιουδαίοι που είχαν κατεβεί από τα Ιεροσόλυμα και παρουσίαζαν εναντίον του Παύλου πολλές και βαριές κατηγορίες, που όμως δεν μπορούσαν να τις αποδείξουν. 8 Ο Παύλος στην απολογία του έλεγε: «Ούτε το νόμο των Ιουδαίων ούτε το ναό ούτε τον αυτοκράτορα πρόσβαλα ποτέ στο παραμικρό». 9 Ο Φήστος, θέλοντας να γίνει αγαπητός στους Ιουδαίους, ρώτησε τον Παύλο: «Θέλεις να πας στην Ιερουσαλήμ και να δικαστείς εκεί ενώπιόν μου γι’ αυτές τις κατηγορίες;» 10 Ο Παύλος απάντησε: «Παρίσταμαι στο αυτοκρατορικό δικαστήριο, που είναι το μόνο αρμόδιο να με κρίνει. Κανένα κακό δεν έκανα στους Ιουδαίους, όπως κι εσύ πολύ καλά το ξέρεις. 11 Αν, λοιπόν, έκανα κάτι κακό και διέπραξα κάτι που επισύρει την ποινή του θανάτου, είμαι έτοιμος να πεθάνω. Αν όμως αυτά για τα οποία με κατηγορούν είναι ανυπόστατα, κανείς δεν μπορεί να με παραδώσει σ’ αυτούς. Ζητώ να παραπέμψετε την υπόθεσή μου στον αυτοκράτορα».12 Τότε ο Φήστος διασκέφθηκε μαζί με το συμβούλιό του και ανακοίνωσε την απόφαση: «Τον αυτοκράτορα επικαλέστηκες, στον αυτοκράτορα θα πας».
Υπήρχε ένας κανονισμός στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σύμφωνα με τον οποίο οι αξιωματούχοι μεταφέρονταν κάθε λίγο και λιγάκι σε άλλα μέρη προκειμένου να μην μπορούν να εκπορνεύσουν το αξίωμα τους για λόγους κέρδους σε περίπτωση παραμονής για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια περιοχή.
Ο ευτυχισμένος Φήλιξ, με την άρρωστη συνείδηση, προτίμησε το τελευταίο διάστημα του αξιώματος να κερδίσει την εύνοια των Ιουδαίων ώστε να μεσολαβήσουν στον Καίσαρα για εκείνον παρά να επιδικάσει το θέμα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να αφήσει ελεύθερο τον Παύλο. Έτσι αυτός που εποφθαλμιούσε χρήματα και προαγωγή σε κυβερνητικά αξιώματα, βιάστηκε να μπει στην ερχόμενη κρίση του Θεού.
Ο Φήστος, ο νέος κυβερνήτης κατέφθασε έτοιμος για δράση και ήθελε να τακτοποιήσει όλα τα εκκρεμή θέματα του προκατόχου του. Γι’ αυτό, ταξίδεψε αμέσως στο Ιουδαϊκό κέντρο της Ιερουσαλήμ όπου οι πονηροί αρχηγοί άρπαξαν την ευκαιρία και του ζήτησαν ως χάρη να στείλει τον Παύλο στην Ιερουσαλήμ ώστε να μπορέσουν να τον κρίνουν μαζί επειδή παραβίασε το νόμο. Το αίτημα τους ήταν μια απάτη, επειδή είχαν σκοπό να σκοτώσουν τον Παύλο στο δρόμο για την Ιερουσαλήμ.
Ο Φήστος επιθύμησε με ένα επιδέξιο τρόπο να σύρει τους ραβίνους στο σπίτι του στην Καισάρεια και απαίτησε να σταλεί μια αντιπροσωπεία τους η οποία θα μπορεί να διευκρινίσει το ζήτημα. Και όταν κατέβηκε στην πρωτεύουσα κοντά στην παραλία είχε μια επίσημη ακρόαση. Οι Ιουδαίοι ήρθαν εκεί με βαριές κατηγορίες, κάνοντας παράπονα για το ότι ο Παύλος είχε ταρακουνήσει τα θεμέλια του κόσμου, βεβήλωσε τον ναό, δυσφήμισε την αλήθεια του Νόμου, και ακόμη ότι εργάστηκε και εναντίον του Καίσαρα αποκαλώντας τον Χριστό Κύριο και Βασιλιά των Βασιλιάδων.
Ο Παύλος απάντησε σ΄ αυτά τα παράπονα και διευκρίνισε ότι όλες αυτές οι κατηγορίες δεν ήταν παρά ύπουλα τεχνάσματα και προφανή ψέματα επειδή δεν υπήρξε ποτέ άδικος με κανένα Ιουδαίο. Ο Παύλος ήταν έτοιμος να πεθάνει, αν είχε διαπράξει κάποια αδικία. Αλλά οι διώκτες του δεν μπορούσαν να αποδείξουν κανένα πολιτικό αδίκημα εναντίον του.
Ο κυβερνήτης σύντομα συνειδητοποίησε ότι το θέμα ήταν αποκλειστικά ένα θρησκευτικό ζήτημα. Έτσι πρότεινε στον Παύλο να δεχτεί να μεταφερθεί στην Ιερουσαλήμ υπό την προεδρεία του ώστε οι μυστηριώδεις ερωτήσεις να αποσαφηνιστούν στο κέντρο της θρησκείας του Παύλου. Αυτός δεν φοβόταν την θεολογική συζήτηση για τον Νόμο και το Ευαγγέλιο αλλά γνώριζε την εχθρικότητα, το μίσος και την φανατική αποφασιστικότητα τους να τον σκοτώσουν με κάθε κόστος και ότι επίσης δεν ήταν προετοιμασμένοι για μια δίκαιη δίκη. Έτσι απαίτησε μια αντικειμενική Ρωμαϊκή κρίση και απέρριψε την καταστροφή του εξαιτίας του φανατισμού και του πείσματος των Ιουδαίων, γιατί το ανώτατο συμβούλιο τους ήταν αναμφίβολα εναντίον του Ιησού από την Ναζαρέτ και των οπαδών του όπως φάνηκε και κατά τη διάρκεια των τριάντα ετών από τη σταύρωση του Χριστού έως την παρούσα δίκη του Παύλου.
Όταν ο Παύλος παρατήρησε ότι ο κυβερνήτης ήταν έτοιμος να τον παραδώσει στο ανώτατο συμβούλιο των Ιουδαίων ώστε να έχει ένα καλό ξεκίνημα στην συνεργασία του με τους πολίτες, πιάστηκε από το τελευταίο μέσο που ο Θεός του είχε δώσει από τότε που γεννήθηκε, δηλαδή την Ρωμαϊκή του υπηκοότητα για σωθεί από την καταστροφή. Είχε χρησιμοποιήσει αυτό το δικαίωμα στους Φιλίππους όταν η φυλακή άνοιξε διάπλατα από ένα σεισμό όπως επίσης και πριν από τη μαστίγωση του στην Ιερουσαλήμ και τώρα για να σταματήσει τον κυβερνήτη από το να τον παραδώσει για να δικαστεί από τους εχθρούς του στην Ιερουσαλήμ. Έτσι, φώναξε ζητώντας να δικαστεί αυτοπροσώπως από το αυτοκρατορικό δικαστήριο. Κανείς δε μπορούσε να του αρνηθεί το δικαίωμά του στη δικαιοσύνη ως Ρωμαίος πολίτης.
Εκείνη την εποχή ο άσπλαχνος σκληρός Νέρωνας είχε έρθει στην εξουσία στη Ρώμη. Ο Φήστος χαμογέλασε καθώς επιβεβαίωσε τον Παύλο ότι θα τον έστελνε να τον κρίνει αυτός ο τύραννος Καίσαρας και θα βίωνε στη Ρώμη τη διαφθορά, τη ρευστότητα, την απάτη και το ψέμα στα υψηλότερα κέντρα του κράτους και θα έβλεπε την παράλογη καθυστέρηση των διαδικασιών και των εργασιών στους δικαστικούς τομείς. Ο Παύλος περίμενε μια μακρά φυλάκιση αλλά ήξερε βαθιά μέσα στην καρδιά του ότι ο Κύριός του τον είχε οδηγήσει στην Ρώμη. Ο Παύλος δεν διάλεξε αυτή την οδό αλλά ο Κύριός του ήθελε να φέρει τον πρεσβευτή του στην πρωτεύουσα ως φυλακισμένο και όχι ως έναν ελεύθερο νικητή. Έτσι ο Παύλος προτίμησε να πάει στην Ρώμη δεμένος παρά να χάσει πολλά χρόνια υπό την ηγεσία ενός κυβερνήτη που δεν θα αποφάσιζε ή θα νοιάζονταν για την υπόθεση του Παύλου εξαιτίας της συνεργασίας του με τους εχθρούς του.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, δίδαξε μου σοφία, αλήθεια, κουράγιο και ταπεινότητα ώστε να μην διαλέγω έναν ανέντιμο τρόπο για να σώσω τον εαυτό μου όταν αντιμετωπίζω προβλήματα αλλά να εκπαιδεύω τον εαυτό μου στην υπομονή, να μην κρύβω την αλήθεια και να ομολογώ το όνομα σου μαζί με όλους τους πιστούς.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποια από τις συμπεριφορές του Παύλου σε εντυπωσίασε περισσότερο ενώ ήταν φυλακισμένος υπό την ηγεσία δύο Ρωμαίων κυβερνητών;