Previous Lesson -- Next Lesson
5. Η Ιδρυση Τησ Εκκλησιασ Τησ Θεσσαλονικησ (Πράξεις 17:1-9)
ΠΡΑΞΕΙΣ 17:1-9
1 Πέρασαν από την Αμφίπολη και την Απολλωνία και ήρθαν στη Θεσσαλονίκη, όπου υπήρχε συναγωγή των Ιουδαίων. 2 Ο Παύλος σύμφωνα με τη συνήθειά του πήγε στη συναγωγή, και τρία Σάββατα συνέχεια συζητούσε μαζί τους 3 ερμηνεύοντας τη Γραφή και δείχνοντας πως σύμφωνα μ’ αυτήν ο Μεσσίας έπρεπε να πάθει και ν’ αναστηθεί από τους νεκρούς. «Αυτός ο Μεσσίας είναι ο Ιησούς, αυτός που εγώ σας κηρύττω», τους έλεγε. 4 Μερικοί απ’ αυτούς πείστηκαν και έγιναν μαθητές του Παύλου και του Σίλα. Από τους Έλληνες που ήταν προσήλυτοι πίστεψε πλήθος πολύ· επίσης πίστεψαν όχι και λίγες από τις γυναίκες που είχαν επιρροή στην κοινωνία. 5 Τότε οι Ιουδαίοι που δεν πίστεψαν, προσέλαβαν μερικούς πονηρούς ανθρώπους, από κείνους που τριγυρίζουν στην αγορά, ξεσήκωσαν τον όχλο και δημιούργησαν ταραχές στην πόλη. Στάθηκαν μπροστά στο σπίτι του Ιάσονα και ήθελαν να φέρουν τον Παύλο και το Σίλα στη λαϊκή συνέλευση. 6 Επειδή όμως δεν τους βρήκαν, έσυραν τον Ιάσονα και μερικούς άλλους χριστιανούς μπροστά στους άρχοντες της πόλης και κραύγαζαν: «Αυτοί που αναστάτωσαν την οικουμένη ήρθαν κι εδώ! 7 Τους φιλοξενεί ο Ιάσων. Όλοι τους παραβαίνουν τους νόμους του αυτοκράτορα και ισχυρίζονται ότι ο πραγματικός βασιλιάς είναι άλλος, ο Ιησούς». 8 Μ’ αυτά τα λόγια αναστάτωσαν το λαό και τους άρχοντες της πόλης που τ’ άκουγαν. 9 Οι άρχοντες, αφού πήραν χρηματική εγγύηση από τον Ιάσονα και τους άλλους, τους άφησαν ελεύθερους.
Η πόλη της Θεσσαλονίκης αποτελεί μέχρι και σήμερα ακόμη μια στρατηγική, εμπορική μητρόπολη. Απέχει 150 χιλιόμετρα από τους Φιλίππους, έχοντας ένα πληθυσμό περίπου ένα εκατομμύριο. Όταν ο Παύλος έφτασε στην Θεσσαλονίκη, πρώτα πήγε στην συναγωγή των Ιουδαίων γιατί εκεί συνάντησε εκείνους που αγαπούσαν και αναζητούσαν τον μοναδικό Θεό και άκουγαν τον λόγο του. Ο Ιουδαϊσμός είχε επίσημα επιτραπεί από τις αρχές, ενώ καμία άλλη θρησκεία δεν επιτρεπόταν. Μέσα σε τρία Σάββατα ο Παύλος, ο νομικός ειδικός της Ιερουσαλήμ, απέδειξε ότι ο θεϊκός Χριστός δεν ήρθε ως ένας λαμπρός βασιλιάς που κυρίευσε όλο τον κόσμο με την ουράνια δύναμή του αλλά έπρεπε να απορριφθεί, να υποφέρει για λίγο, να πεθάνει ντροπιασμένος και μετά να αναστηθεί από τους νεκρούς με σκοπό να συμφιλιώσει τους ανθρώπους με τον Θεό και να αναγεννήσει τις μετανοημένες καρδιές. Αυτή η σκέψη ήταν καινούρια και παράξενη στους Ιουδαίους που περίμεναν ένα πολιτικό και ισχυρό Χριστό, έτσι δεν αναγνώρισαν τον Αμνό του Θεού. Ο Παύλος εξήγησε στους ακροατές του ότι ο Ιησούς της Ναζαρέτ ήταν η ενσαρκωμένη αγάπη του Θεού στον οποίο έτρεχαν τα πλήθη για να ακούσουν τα λόγια του και για να δουν τις θεραπείες του και τα μεγάλα έργα και σημεία του. Και γι’ αυτό τα μέλη του ανώτατου συμβουλίου τον ζήλευαν. Αυτοί απέρριψαν την θεότητα του, τον καταδίωξαν με πανουργία και τον καταδίκασαν άδικα μέχρι που σταυρώθηκε από τους Ρωμαίους. Αλλά ο θάνατος του ήταν η μόνη θυσία που ικανοποίησε τον Θεό και που έκανε εξιλέωση για τα αδικήματα μας και έσβησε τις παραβάσεις μας. Ο Παύλος απέδειξε την αναγκαιότητα του θανάτου του Χριστού πρώτα μέσα από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και μετά έδωσε έμφαση στην ικανότητα του ως αυτόπτης μάρτυρας παράλληλα με τον Νόμο, αφού είδε οράματα και έλαβε απευθείας έμπνευση από τον ζωντανό Χριστό ώστε στον κόσμο να έρθουν τα πάνω κάτω με το ευαγγέλιο του.
Μερικοί από τους Ιουδαίους πίστεψαν στο ευαγγέλιο της σωτηρίας. Δέχτηκαν τον θείο Ιησού Χριστό και υποτάχθηκαν στο μήνυμα του απόστολου Παύλου. Επίσης, πολλοί περισσότεροι από τους αφιερωμένους Έλληνες πίστεψαν με μια πίστη ισχυρότερη γιατί είχαν εντυπωσιαστεί από την επεξήγηση του Νόμου και εντάχθηκαν στην παρέα του Παύλου και του Σίλα δημόσια. Και πολλές αξιοσέβαστες γυναίκες δέχτηκαν το ευαγγέλιο της εγκράτειας, της αλήθειας και της αγιότητας. Άνοιξαν τον εαυτό τους στο Πνεύμα του άγιου Χριστού και συνέχισαν με την αποτελεσματική του σωτηρία. Έτσι ανέτειλε μια ζωντανή εκκλησία στην πόλη της Θεσσαλονίκης και ο Παύλος, ο Σίλας και ο Τιμόθεος συνέχισαν να διδάσκουν τους πιστούς εκεί με πίστη και σταθερότητα.
Διάβασε την πρώτη Επιστολή του απόστολου Παύλου στους Θεσσαλονικείς (εδάφια 1 και 2) και θα γνωρίσεις γρήγορα την άφθονη καλοσύνη, δύναμη και ενθουσιασμό που εργάζονταν μέσα στους αποστόλους του Χριστού, τους κήρυκες στη Θεσσαλονίκη. Ήξερες ότι αυτή η πρώτη επιστολή στους Θεσσαλονικείς είναι το πιο παλιό μέρος της Καινής Διαθήκης που γράφτηκε στην Ελληνική γλώσσα; Και ότι είναι παλαιότερη από όλα τα ευαγγέλια; Μπορείς να βρεις σ’ αυτό τον τρόπο κηρύγματος του Παύλου τα πρώτα στάδια της διαμάχης του με τους Ιουδαίους καθώς και το περιεχόμενο του ευαγγελίου του που άνοιξε τις πόρτες των πόλεων και των λαών. Διάβασε αυτή την επιστολή προσεκτικά ώστε να μπορέσεις να καταλάβεις τις Πράξεις των Αποστόλων πιο καθαρά.
Καθώς το ανώτατο συμβούλιο των Ιουδαίων φθονούσε τον Ιησού, έτσι και οι Ιουδαίοι στην Θεσσαλονίκη φθονούσαν τον Παύλο γιατί όλα τα μέλη των Ελλήνων της ανώτερης κοινωνικής τάξης που έρχονταν στην συναγωγή τους στράφηκαν στον Παύλο. Καθώς η ζωή του αποστολικού μάρτυρα ήταν άμεμπτη και η διδασκαλία του ήταν σύμφωνη με τον Νόμο, δεν μπορούσαν να κάνουν παράπονα εναντίον του. Γι’ αυτό το λόγο, αναζήτησαν κάποιο όχλο στους δρόμους και στα σοκάκια. Τους δωροδόκησαν και τους υποκίνησαν να ξεκινήσουν ταραχές και έπειτα ο όχλος αναστάτωσε όλη την πόλη για να εξαγριώσει την κοινή γνώμη κατά των Χριστιανών.
Τα πλήθη πήγαν στο αρχοντικό σπίτι του Ιάσονα, ενός αξιοσέβαστου πλούσιου άνδρα ο οποίος φιλοξένησε τον Παύλο και τον Σίλα αλλά αυτοί δεν ήταν εκεί την ώρα της επίθεσης και της διαδήλωσης. Έτσι, τα πλήθη μπήκαν στα δωμάτια του σπιτιού και έψαξαν κάθε γωνία και ντουλάπα και δεν βρήκαν κανένα ίχνος τους, άρπαξαν τον Ιάσονα και μερικούς από τους αδελφούς, τους έσυραν μπροστά στις αρχές της πόλης και διαμαρτυρήθηκαν για τις αιρέσεις του Ιησού. Πόσο σοκαριστικό! Χρησιμοποίησαν τις ίδιες κατηγορίες τις οποίες το ανώτατο συμβούλιο των Ιουδαίων είχε αναφέρει στην δίκη του Χριστού είκοσι χρόνια πριν στην Ιερουσαλήμ μπροστά στον Πιλάτο, τον Ρωμαίο κυβερνήτη. Είπαν ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας ανακήρυξαν τον Ιησού ως τον μεγαλύτερο βασιλιά ώστε να υποταχθούν όλοι οι λαοί σ’ αυτόν, το οποίο συνεπάγονταν με το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτή η διαμαρτυρία ήταν σοβαρή. Ταρακούνησε την ενδότατη ύπαρξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας γιατί οι Ιουδαίοι είχαν αλλάξει την αλήθεια του Ιησού, του Πνευματικού Βασιλιά και έκαναν αυτόν που ήταν πράος και ταπεινός να φαίνεται ως ένας επικίνδυνος επαναστάτης ενάντια σε όλους τους λαούς. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς είναι ο Βασιλιάς των βασιλιάδων και ο Κύριος των Κυρίων. Κάθεται στα δεξιά του Πατέρα, ζώντας και βασιλεύοντας μαζί του τα σύμπαντα. Η δύναμη του δεν είναι γήινη. Δεν χτίζεται με όπλα, φόρους και βία. Αλλά ο τρόπος διακυβέρνησης του στηρίζεται στους καρπούς του Αγίου Πνεύματος το οποίο εδραιώνει το πνευματικό βασίλειο του Θεού στις καρδιές εκείνων που υποτάσσονται στον Κύριο τους. Όσον αφορά τους άπιστους, διαφθείρονται μόνοι τους και μετατρέπουν τον όμορφο κόσμο σε ένα μπουντρούμι, σε ένα κατακρεούργημα, έναν εφιάλτη και μια μεγάλη φυλακή.
Εκείνοι που ήταν συνετοί ανάμεσα στους άρχοντες της πόλης κατάλαβαν τον λόγο της αναστάτωσης. Από φόβο μήπως οι Ρωμαίοι θα τους ασκήσουν πίεση λόγω της αναταραχής, ηρεμούσαν τα πλήθη και ανάγκασαν τον Ιάσονα να πληρώσει ένα σημαντικό ποσό χρημάτων για να ελευθερωθεί επειδή τους διευκρίνισε ότι το σχέδιο των Χριστιανών δεν είναι καθόλου πολιτικό, ότι κάθε πιστός προτιμάει να πεθάνει όπως ο Χριστός του παρά να διαπράξει βίαιες πράξεις και αδικία και ότι το βασίλειο του Ιησού είναι πνευματικό και ότι ο ίδιος θα εμφανιστεί μόνο στην δεύτερη έλευση του με δόξα και τότε τα σύμπαντα θα διαλυθούν. Επίσης, επειδή ο Ιάσονας ήταν πεπεισμένος εκατό τοις εκατό ότι ο Παύλος δεν είχε κανένα πολιτικό σχέδιο, τους διαβεβαίωνε ότι θα αναχωρούσαν από την πόλη αμέσως ο Παύλος και η συνοδεία του.
Το θέμα της βασιλείας του Ιησού έχει συγκινήσει πολλούς λαούς, βασιλιάδες, Καίσαρες και πάπες στην ιστορία της εκκλησίας. Ο Παύλος συχνά κήρυττε τον εσταυρωμένο Χριστό αλλά οι διάδοχοι του αναζήτησαν έναν ισχυρό Καίσαρα που κυριάρχησε σε ολόκληρο τον κόσμο. Εκείνοι είχαν ξεχάσει ότι το βασίλειο του Χριστού δεν είναι από αυτό τον κόσμο και ότι χτίζεται μόνο με συντριμμένες και μετανιωμένες καρδιές. Στην πραγματικότητα ο Χριστός δεν καλεί όλους τους Καίσαρες, στρατηγούς και αρχηγούς να στρέψουν από την αλαζονεία και την υπεροψία τους στην ταπεινότητα, στην αναζήτηση της χαράς και το έλεος γιατί η θρησκεία του Χριστού δεν στηρίζεται σε σπαθιά ή επαναστάσεις αλλά μόνο στον λόγο της σωτηρίας και την δύναμη της αγάπης. Ωστόσο, όταν έρθει ο Χριστός, θα νικήσει όλες τις δυνάμεις που είναι αντίθετες με τον Θεό. Δε θα υπάρχει πια θάνατος, λύπη ή πειρασμός για αμαρτία. Αυτό το νέο κτίσμα στην δόξα του Θεού Πατέρα είναι η αληθινή βασιλεία του Θεού.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, Εσύ είσαι ο μεγάλος Βασιλιάς, και σου δίνουμε την καρδιά μας και τα χρήματα μας. Αφιερώνουμε τον εαυτό μας σε σένα, και σου ζητούμε να μας δώσεις σοφία ώστε να μπορούμε να σε υπηρετούμε πιστά. Κάλεσε πολλούς στην βασιλεία σου ώστε να ζήσουν για πάντα.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Με ποιο τρόπο είναι ο Ιησούς Χριστός ο Βασιλιάς των βασιλιάδων και ο Κύριος των Κυρίων;