Previous Lesson -- Next Lesson
6. Η Ίδρυση της Εκκλησίας της Βέροιας (Πράξεις 17:10-15)
ΠΡΑΞΕΙΣ 17:10-15
10 Μόλις νύχτωσε, οι χριστιανοί φυγάδευσαν τον Παύλο και το Σίλα στη Βέροια. Αυτοί όταν έφτασαν εκεί, πήγαν στη συναγωγή των Ιουδαίων. 11 Οι Ιουδαίοι στη Βέροια ήταν πιο καλοπροαίρετοι απ’ αυτούς στη Θεσσαλονίκη. Δέχτηκαν το κήρυγμα με πολλή προθυμία και κάθε μέρα εξέταζαν τη Γραφή, για να ελέγξουν αν ήταν έτσι όπως τα έλεγε ο Παύλος. 12 Πολλοί, λοιπόν, απ’ αυτούς πίστεψαν, και από τις Ελληνίδες της ανώτερης τάξης, και από τους άντρες όχι λίγοι. 13 Όταν οι Ιουδαίοι της Θεσσαλονίκης έμαθαν ότι και στη Βέροια κήρυξε ο Παύλος το λόγο του Θεού, ήρθαν κι εκεί αναστατώνοντας τον κόσμο. 14 Οι χριστιανοί τότε έστειλαν αμέσως τον Παύλο να πάει ως τη θάλασσα. Ο Σίλας και ο Τιμόθεος όμως έμειναν εκεί. 15 Οι συνοδοί έφεραν τον Παύλο ως την Αθήνα. Από ’κει γύρισαν πίσω, με την εντολή να πουν στο Σίλα και στον Τιμόθεο να έρθουν να τον συναντήσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Ο Παύλος πήγαινε από τη μία πόλη στην άλλη για τον Χριστό. Η ζωή του ήταν σαν μια αλυσίδα από προβλήματα και ο κάθε κρίκος αυτής της αλυσίδας ήταν παρόμοιος με τον προηγούμενο εκτός από κάποιες τυχαίες εξαιρέσεις. Ήταν συνήθεια του να πηγαίνει μέσα στις πόλεις ύστερα από προσευχή με τους συντρόφους του, προτιμώντας τα κέντρα από τα χωριά. Έψαχνε πρώτα για μια συναγωγή των Ιουδαίων, γιατί ήταν πάντα ο τρόπος του να ξεκινά με τους Ιουδαίους, να τους κάνει πρώτους την προσφορά του Ευαγγελίου και να τους κηρύττει μαζί για τον σταυρωμένο και ζωντανό Ιησού. Αυτοί με τη σειρά τους εξέταζαν τη νέα θεωρία στο φως των Γραφών και των Προφητών. Μερικοί από αυτούς πίστευαν, ιδιαίτερα οι μορφωμένοι Εθνικοί οι οποίοι δέχονταν με ενθουσιασμό τη δύναμη της νέας θεωρίας και προχωρούσαν στη συμφιλίωση τους με τον Χριστό. Οι Ιουδαίοι θύμωναν επειδή δεν ήταν ευχαριστημένοι με τη σκέψη του πράου Αμνού του Θεού, αλλά ήθελαν ένα κυρίαρχο πολιτικό Χριστό ο οποίος χτίζει τη βασιλεία του πάνω στον νόμο. Έτσι ξέσπασαν οι φλόγες της διαφωνίας, του μίσους, του διωγμού, των σταθερών βασανιστηρίων, των απειλών για επώδυνο θάνατο, της εκδίωξης τους και της ατελείωτης φυγής. Αυτό που απέμεινε στην πόλη της διακονίας του αποστόλου ήταν μια μικρή ζωντανή Χριστιανική εκκλησία που αναγνώριζε και πίστευε ότι ο Χριστός ήταν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ που έφερε τη ζωή του Θεού στους ακόλουθούς του μέσω του Αγίου Πνεύματος. Αυτές οι νέες εκκλησίες συχνά υπέφεραν όταν ο Παύλος εκδιώχνονταν με βίαιο τρόπο όπως αναφέρει το κείμενο της επιστολής προς Θεσσαλονικείς (Α’ Θεσσαλονικείς 2: 14, 3:1-4, Β’ Θεσσαλονικείς 1:4). Οι αδελφοί στην Θεσσαλονίκη συνόδεψαν τον Παύλο σε μια μικρή πόλη που ονομάζεται Βέροια, περίπου 70 χιλιόμετρα δυτικά της Θεσσαλονίκης, υποθέτοντας ότι θα είναι πιο ασφαλής εκεί παρά στις μεγάλες πόλεις με τα κέντρα της γενικής διαβίβασης πληροφοριών. Αλλά ο Παύλος δεν πρόσεχε για την ασφάλεια του. Η καρδιά του έκαιγε για τον Χριστό, επειδή είχε δει την πραγματική του δόξα. Η αγάπη του για τους Εθνικούς τον εξώθησε να κηρύττει για τη σωτηρία ώστε πολλοί να γίνουν προσήλυτοι.
Οι Ιουδαίοι στην Βέροια ήταν έτοιμοι να ακούσουν τον νέο τρόπο σκέψης. Ερεύνησαν παλιά βιβλία και εισχωρώντας βαθιά στη γνώση κέρδισαν αιώνια ζωή μαζί με εκείνους που ζούσαν στο περιβάλλον τους λαχταρώντας για το μήνυμα που ανακούφιζε τις καρδιές. Αυτός είναι ένας χαρακτηριστικός τρόπος για να κηρύξεις αλλά δεν είναι η μόνη μέθοδος για να πλησιάσεις τον Χριστό. Αυτός που πρόθυμα εμβαθύνει στον Λόγο του Θεού ανακαλύπτει ότι αυτός ο Λόγος δημιουργεί μέσα του αγνότητα, δικαίωση, αγάπη, εξαγνισμό, τη δύναμη για μαρτυρία και προσμονή της έλευσης του Χριστού. Αγαπητέ αδελφέ, υπερνίκησε την κούραση σου και την τεμπελιά σου, σπάσε την αντίσταση μέσα σου εναντίον του Λόγου του Θεού και γέμισε την καρδιά σου με τα λόγια του Χριστού και θα γίνεις ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, μοιάζοντας με πηγή της αγάπης του Θεού στο περιβάλλον σου, γιατί η σκέψη και το πνεύμα σου θα ρέει από μέσα προς τα έξω.
Του Παύλου το κήρυγμα αύξησε τον αριθμό των μικτών εκκλησιών των Ιουδαίων και των Εθνικών Χριστιανών στις οποίες κυριάρχησαν διαιρέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και τις κουλτούρες, ανάμεσα στην δύση και την ανατολή. Επειδή η αγάπη του Χριστού είναι η θριαμβευτική δύναμη σε όλους τους πιστούς και επειδή αυτός ο πνευματικός θρίαμβος και η ήπια ανάπτυξη είναι ένα επιζήμιο αγκάθι στο μάτι του Σατανά, αυτός έκανε κάθε προσπάθεια να καταστρέψει τις εκκλησίες από μέσα και από έξω. Οι φανατικοί Ιουδαίοι ήρθαν από την Θεσσαλονίκη φλεγόμενοι από οργή και ταρακούνησαν με τα ψέματα τους τους νέους προσήλυτους προσπαθώντας να ανατινάξουν την κοινωνία της αγάπης ώστε να καταδιώξουν βίαια τον Παύλο.
Τότε το ευγενικό, ειρηνικό πνεύμα εμφανίστηκε σε εκείνους τους άνδρες. Πριν την σύγκρουση συνόδεψαν τον Παύλο στην θάλασσα σε μια απόσταση 40 χιλιομέτρων και τον επιβίβασαν γρήγορα σε ένα πλοίο ώστε η κακία αυτών που τον μισούσαν να μην μπορέσει να τον βρει. Ο Παύλος ήρθε μόνος του στην Βέροια αφήνοντας τους συντρόφους του στην Θεσσαλονίκη για να ενδυναμώσουν την εκκλησία. Τώρα φεύγει από την Βέροια μόνος του στο δρόμο προς την Αθήνα, το πιο διάσημο διανοητικό κέντρο του κόσμου και το μέρος συνάντησης των φιλοσόφων και των λογίων που επιδίδονταν τόσο στην αλαζονεία όσο και στην επιπολαιότητα της ζωής γιατί οι Αθηναίοι πίστευαν ότι μπορούσαν να διερευνήσουν όλα τα μυστήρια με το μυαλό τους. Αλλά δεν γνώριζαν το Άγιο Πνεύμα του Κυρίου, ο οποίος είχε αναστηθεί από τους νεκρούς.
Ο Παύλος δεν ντρέπονταν ούτε φοβόταν να εμφανιστεί μεταξύ των φιλοσόφων εκεί. Ένιωθε τώρα ότι προχωρούσε σε μια μακρά διαμάχη που θα απασχολούσε την εκκλησία συνεχώς στην ιστορία της κατά τη διάρκεια χιλίων ετών, επειδή η φιλοσοφία χωρίς τον Θεό και το μήνυμα του ευαγγελίου είναι όπως το φως και το σκοτάδι, ο ουρανός και η κόλαση, η θεία έμπνευση και ο διαβολικός υπαινιγμός. Ο Παύλος δεν ήθελε να εισέλθει μόνος του σ’ αυτόν τον πόλεμο ηθικών αρχών με τα πνεύματα γιατί ήξερε σίγουρα ότι δεν ήταν ιδιοφυία αλλά απλά μέλος του σώματος του Χριστού. Ζήτησε από τον Σίλα και τον Τιμόθεο, τους σύνδουλούς του, να έρθουν αμέσως από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Έτσι, ο Παύλος ζήτησε την βοήθεια των συντρόφων του για να παλέψει με τα πονηρά πνεύματα όπως ζήτησε ο Ιησούς από τους μαθητές του στην Γεθσημανή να τον παρακολουθούν και να προσεύχονται μαζί του. Αλλά καθώς ο Ιησούς Χριστός έπρεπε να επιδίδεται σ’ αυτή τη διαμάχη μόνος του και να πιει το ποτήρι της οργής του Θεού μόνος του, έτσι και ο Παύλος έπρεπε να ταξιδέψει στην Αθήνα μόνος του και να αντέξει τον ονειδισμό των φιλοσόφων, την περιφρόνηση του λαού και την ανθρώπινή τους σοφία.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Σε ευχαριστούμε Κύριε μας Χριστέ, επειδή ενθάρρυνες τον Παύλο ξανά και ξανά να μην νοιάζεται για τους διωγμούς και τα παθήματα αλλά να δοξάζει το άγιο όνομα σου. Εξάγνισέ μας, ω Κύριε, για την διακονία και γέμισε μας με το κίνητρο της αγάπης σου ώστε να μην φοβόμαστε κανέναν άνθρωπο, κανένα πνεύμα ή θεωρία αλλά να κηρύττουμε την σωτηρία σου σε όλους εκείνους που σε λαχταρούν.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποια ήταν η συνήθεια του Παύλου στο κήρυγμα του όταν έμπαινε σε μια πόλη;