Previous Lesson -- Next Lesson
B - ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ (Πράξεις 15:1-35)
ΠΡΆΞΕΙΣ 15:1-5
1 Μερικοί χριστιανοί που ήρθαν από την Ιουδαία δίδασκαν τους αδελφούς: «Αν δεν περιτέμνεσθε, όπως προστάζει ο νόμος του Μωυσή, δεν μπορείτε να σωθείτε». 2 Επειδή έγινε αναστάτωση και συζήτηση μεγάλη ανάμεσα στον Παύλο και τον Βαρνάβα από τη μια, και σ’ αυτούς από την άλλη, αποφασίστηκε ν’ ανέβουν ο Παύλος και ο Βαρνάβας και μερικοί άλλοι από τους χριστιανούς της Αντιόχειας στα Ιεροσόλυμα, για να λύσουν εκεί το ζήτημα αυτό με τους αποστόλους και τους πρεσβυτέρους. 3 Η εκκλησία τούς κατευόδωσε, κι αυτοί διέσχισαν τη Φοινίκη και τη Σαμάρεια, μιλώντας παντού για την επιστροφή των εθνικών στο Χριστό. Έδιναν έτσι μεγάλη χαρά σ’ όλους τους αδελφούς. 4 Όταν έφτασαν στην Ιερουσαλήμ, τους έγινε υποδοχή από τα μέλη της εκκλησίας, από τους αποστόλους και από τους πρεσβυτέρους. Αυτοί τους διηγήθηκαν όσα ο Θεός είχε κάνει μ’ αυτούς, και ότι έδωσε και στους εθνικούς τη δυνατότητα να πιστέψουν. 5 Σηκώθηκαν όμως μερικοί από την παράταξη των Φαρισαίων που είχαν πιστέψει, κι έλεγαν ότι πρέπει τους εθνικούς να τους περιτέμνουν και να απαιτούν να τηρούν το νόμο του Μωυσή.
Μερικές φορές ο διάβολος εμφανίζεται ως θεοσεβής και διδάσκει τους ανθρώπους να τηρούν τους νόμους σαν να μπορούν να κερδίσουν μια ξεχωριστή αγιότητα σε συνδυασμό με την συγχώρεση του Χριστού, σαν να μην επαρκούν η δικαίωση από το αίμα του και η χάρη ως θεμέλιο της ζωής μας με τον Θεό.
Μερικοί αυστηροί Φαρισαίοι που είχαν ασπαστεί τον Χριστιανισμό κατέβηκαν από την Ιερουσαλήμ στην Αντιόχεια και διατάραξαν την ειρήνη και την αρμονία της εκκλησίας της Αντιόχειας. Ζήτησαν να τους δοθεί το δικαίωμα της διδασκαλίας στις συναντήσεις ώστε να μπορούν να οδηγήσουν τους πιστούς στην πληρότητα της σωτηρίας. Ισχυρίζονταν ότι το αίμα του Χριστού δεν ήταν αρκετό για να λυτρώσει τους πιστούς επειδή έπρεπε να περιτέμνονται σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή, όπως είχε προστάξει ο Θεός, ως απόδειξη της διαθήκης του. Έλεγαν ότι όλος ο νόμος δόθηκε μέσω της επιφοίτησης του Θεού, και αυτός που δεν τηρούσε τον νόμο ακριβώς, θα καταδικάζονταν.
Τότε ο Παύλος και ο Βαρνάβας γέμισαν με άγια οργή. Ο τελευταίος είχε ήδη έρθει ως πραγματογνώμων στην Ιερουσαλήμ. Και οι δύο απόστολοι με κάθε ειλικρίνεια έδωσαν έμφαση στο ότι η κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος στους πιστούς, σύμφωνα με τις εμπειρίες τους στις πόλεις της Μικράς Ασίας δεν εξαρτάται από την τήρηση ή την γνώση του νόμου εφόσον η σωτηρία είναι μόνο χάρη και όχι αποτέλεσμα της τήρησης του νόμου εκ μέρους μας. Ωστόσο, οι Φαρισαίοι από την Ιερουσαλήμ που είχαν ασπαστεί τον Χριστιανισμό απαιτούσαν υποταγή χωρίς όρους στην αποκάλυψη της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ ο Παύλος ξεκαθάρισε ότι ο Θεός είχε διακηρύξει ένα νέο νόμο εν Χριστώ ο οποίος έδωσε τέλος στον παλαιό νόμο για μας, τον υπερνίκησε και μας εισήγαγε στην εποχή της χάρης.
Γι’ αυτό το λόγο, μια βίαιη πνευματική διαμάχη ξέσπασε στην εκκλησία, εξαιτίας της οποίας οι νέοι πιστοί αναστατώθηκαν επειδή και τα δύο στρατόπεδα είχαν αποδείξει την δική τους αλήθεια του Νόμου. Επομένως, όπως είχε συμβεί αρκετές φορές στην ιστορία της εκκλησίας, τα μέλη της ζήτησαν να συγκληθεί συμβούλιο για να αποφασίσουν ποιο ήταν το θέλημα του Θεού μέσω των αποστόλων, των πρεσβυτέρων και εκείνων που είναι ώριμοι στην πίστη.
Έπειτα, ο Παύλος και ο Βαρνάβας πήγαν στο όνομα της εκκλησίας της Αντιόχειας στο Λίβανο μέσω της θάλασσας και επισκέφτηκαν τους αδελφούς στις παράκτιες πόλεις. Τώρα διαβάζουμε, σ’ αυτή την περίπτωση, για πρώτη φορά ότι πολλά άτομα είχαν εισέλθει στην αιώνια ζωή. Εκείνοι οι αδελφοί χάρηκαν πολύ όταν άκουσαν πώς ο Θεός είχε καλέσει τους ξένους ειδωλολάτρες σε διαθήκη μαζί του, χωρίς περιτομή, ή έργα του νόμου, απλά σαν μια χάρη και ένα δώρο. Εκείνοι οι πιστοί αισθάνθηκαν μεγάλη χαρά γιατί οι Φοίνικες ήταν άνθρωποι των ταξιδιών και των ανακαλύψεων. Γνώριζαν ότι η Ιουδαϊκή θρησκεία με τις κρίσεις του νόμου της δεν μπορούσε να μεταστρέψει τον κόσμο. Αμέσως κατάλαβαν την έννοια της χάρης και μεγάλυναν τον Ιησού για την ελευθερία εν Αγίω Πνεύματι, το οποίο είχε λάμψει σε μια νέα γενιά.
Στην περιοχή της Σαμάρειας οι ταξιδιώτες έδωσαν μαρτυρία για τα θαύματα του έργου του Θεού επειδή τα νέα για τις πνευματικές εμπειρίες ενθάρρυναν τους πιστούς και τους καθοδήγησαν στο να προσφέρουν με αποφασιστικότητα τη σωτηρία του Χριστού σε όλο τον κόσμο.
Όταν οι δύο απόστολοι έφτασαν στην Ιερουσαλήμ, οι πιστοί με τους υπόλοιπους αποστόλους και τους πρεσβύτερους έτρεξαν για να τους υποδεχτούν. Όλοι ένιωσαν την σπουδαιότητα αυτής της συνάντησης, επειδή οι νεοφερμένοι ήταν η πρώτη αντιπροσωπεία η οποία είχε έρθει από έξω από την Παλαιστίνη, ζητώντας συμβουλές και διευκρινίσεις για τα θέματα της πίστης. Ο Σαύλος, ο κάποτε νομικός, ταπείνωσε τον εαυτό του και ζήτησε στο όνομα της εκκλησίας στην Αντιόχεια την έγκριση της διδασκαλίας του για την χάρη. Αυτή τη φορά ολόκληρη η εκκλησία της Ιερουσαλήμ είδε από κοντά τον πρώην εχθρό τον οποίο ο Θεός είχε επιλέξει ως απόστολο για την σωτηρία των εθνών.
Οι συνεδριάσεις δεν ξεκίνησαν αναλύοντας τις δογματικές αρχές αλλά πρώτα άκουσαν οι ακροατές μια αναφορά των εμπειριών του Βαρνάβα και του Παύλου για το πώς ο Χριστός ίδρυσε με το ευαγγέλιο του πολλές εκκλησίες στη Συρία και στην Μικρά Ασία μέσω της διακονίας τους. Ο θρίαμβος του Κυρίου εισήλθε στο μυαλό όλων των ακροατών και κανένας από αυτούς δεν μπορούσε να αρνηθεί το θαύμα της έκχυσης του Αγίου Πνεύματος στους Εθνικούς. Η μαρτυρία ιδιαίτερα του σεβάσμιου και συνετού Βαρνάβα εντυπωσίασε το κοινό στην Ιερουσαλήμ γιατί ήδη ήταν γνωστός και είχε αποσταλεί από αυτούς.
Όταν η αντιπροσωπεία της Αντιόχειας τελείωσε με τις προτάσεις τους, μερικοί από τους πιστούς που υπήρξαν στο παρελθόν αυστηροί Φαρισαίοι σηκώθηκαν και χωρίς να έχουν νεκρώσει το εγώ τους παρά το πιστεύω τους στον Χριστό, απαιτούσαν εκείνοι που πίστευαν από τους εθνικούς όχι μόνο να περιτμηθούν αλλά επίσης να υποταχθούν πλήρως σε ολόκληρο τον νόμο. Έτσι εκείνοι οι φανατικοί Φαρισαίοι δεν ήταν αντίθετοι στο να κηρύξουν στους Εθνικούς αλλά χαίρονταν με τον θρίαμβο του Χριστού. Μόνο απαιτούσαν έντονα οι νεοφώτιστοι να γίνουν Ιουδαίοι μην τυχόν και μια καινούρια διαθήκη έρθει στην επιφάνεια εκτός από την διαθήκη του Μωυσή. Με αυτή την απαίτηση, έβαλαν τον Ιησού, τον Υιό του Θεού, και τα έργα του στο ίδιο επίπεδο με τον Μωυσή, τον προφήτη και τα έργα του. Έτσι έδειξαν την δική τους παρανόηση για την νέα γενιά με την ελευθερία της από τον νόμο και την διάρκεια της στην πλήρη αγάπη του Θεού.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε Ιησού, άνοιξε τα μάτια μας ώστε να μπορέσουμε να σε δούμε και να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της αγάπης σου και να μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας ή να κρατιόμαστε από την αδύναμη δύναμή μας, αλλά να εξαρτόμαστε μόνο από τον θρίαμβο σου, να διαβάζουμε την Αγία Γραφή μέσω της φώτισης του Αγίου Πνεύματος και να γίνουμε πιστοί στην Καινή Διαθήκη η οποία αποκαλύφθηκε στο Άγιο σου Ευαγγέλιο.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Γιατί η εκκλησία στην Αντιόχεια δεν αποφάσιζε να λύσει το πρόβλημα της από μόνη της αλλά ζήτησε από τους αποστόλους στην Ιερουσαλήμ να βρουν μια τελική λύση για αυτό;