Previous Lesson -- Next Lesson
3. Κηρύττοντας στην Αντιόχεια της Ανατολίας (Πράξεις 13:13-52)
ΠΡΆΞΕΙΣ 13:26-43
26 »Αδέρφια, απόγονοι του Αβραάμ και οι άλλοι εδώ που σέβεστε τον ένα Θεό: σ’ εσάς στάλθηκε το μήνυμα της σωτηρίας αυτής, για την οποία σας μιλάω. 27 Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και οι άρχοντές τους δεν κατάλαβαν ούτε ποιος είναι ο Ιησούς ούτε τα λόγια των προφητών που διαβάζονται κάθε Σάββατο, αλλά, χωρίς να το ξέρουν, τα εκπλήρωσαν καταδικάζοντας τον Ιησού. 28 Αν και δε βρήκαν καμιά αιτία για να τον καταδικάσουν σε θάνατο, ζήτησαν από τον Πιλάτο να θανατωθεί. 29 Κι όταν εκτέλεσαν όλα όσα είχαν προφητέψει οι Γραφές γι’ αυτόν, τον κατέβασαν από το σταυρό και τον έβαλαν σ’ ένα μνήμα. 30 Ο Θεός όμως τον ανέστησε από τους νεκρούς. 31 Τότε αυτός για πολλές μέρες συνέχεια φανερωνόταν σ’ εκείνους που είχαν ανεβεί μαζί του από τη Γαλιλαία στα Ιεροσόλυμα. Αυτοί είναι μάρτυρες της ανάστασής του μπροστά στο λαό. 32 »Έτσι κι εμείς σας φέρνουμε το χαρμόσυνο μήνυμα, ότι την υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στους προγόνους μας, την εκπλήρωσε στα παιδιά τους –σ’ εμάς: ανέστησε τον Ιησού, 33 όπως είναι γραμμένο στο δεύτερο Ψαλμό: Υιός μου είσ’ εσύ, εγώ σήμερα σε γέννησα. 34 Το ότι τον ανέστησε από τους νεκρούς και δεν πρόκειται ποτέ πια να επιστρέψει στη φθορά του θανάτου, το έχει πει με τα παρακάτω λόγια: Θα σας δώσω τα άγια δώρα που υποσχέθηκα στο Δαβίδ, δώρα που δε χάνονται ποτέ. 35 Γι’ αυτό λέει κι αλλού ο Δαβίδ: Δε θ’ αφήσεις να δει φθορά ο αφιερωμένος σ’ εσένα δούλος σου. 36 Κι όσο για το Δαβίδ, αυτός υπηρέτησε το θέλημα του Θεού στη γενιά του κι ύστερα πέθανε, θάφτηκε δίπλα στους προγόνους του και γνώρισε τη φθορά του θανάτου. 37 Αυτός όμως που ο Θεός τον ανέστησε, δε γνώρισε τη φθορά του θανάτου. 38 Μάθετε, λοιπόν, αδέλφια, ότι μέσω αυτού σας προσφέρεται συγχώρηση των αμαρτιών. 39 Και λυτρώνεται καθένας που τον εμπιστεύεται απ’ όλα εκείνα απ’ όσα δεν μπορέσατε να λυτρωθείτε με το νόμο του Μωυσή. 40 Προσέξτε, λοιπόν, μην έρθει πάνω σας αυτό που είπαν οι προφήτες: 41 Κοιτάξτε εσείς, οι καταφρονητές, θαυμάστε κι αφανιστείτε! Γιατί εγώ ετοιμάζω κάτι μεγάλο στις μέρες σας, κάτι που θα σας το διηγούνται και δεν θα το πιστεύετε». 42 Καθώς ο Παύλος και ο Βαρνάβας έφευγαν από τη συναγωγή των Ιουδαίων, οι εθνικοί τους παρακαλούσαν να τους εξηγηθούν τα λόγια αυτά το επόμενο Σάββατο. 43 Κι όταν διαλύθηκε η σύναξη, πολλοί από τους Ιουδαίους και τους προσήλυτους στον Ιουδαϊσμό ακολούθησαν τον Παύλο και το Βαρνάβα. Αυτοί τους ανέπτυσσαν τα προηγούμενα και τους έπειθαν να μένουν σταθεροί στη χάρη που τους πρόσφερε ο Θεός.
Ο Παύλος ξεκίνησε το κύριο μέρος της ομιλίας του απευθυνόμενος εγκάρδια στα παιδιά του Αβραάμ και στους αναζητητές του Θεού και αποκάλυψε σ’ αυτούς ότι το μήνυμα της σωτηρίας στάλθηκε απευθείας σ’ αυτούς. Όλοι οι προφήτες ξεκινώντας από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή προσδοκούσαν την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού αλλά η σωτηρία είχε πραγματοποιηθεί, ολοκληρωμένη και έτοιμη να υλοποιηθεί στους ακροατές.
Ο Παύλος δεν συγκράτησε τη γλώσσα του σχετικά με τη γνώμη του έθνους του για τον Ιησού, ούτε έκρυψε την άδικη κρίση του ανώτατου συμβουλίου των Ιουδαίων στην Ιερουσαλήμ αλλά αποκάλεσε την ανταρσία τους, την ανυπακοή, την αδικία άγνοια και ταυτόχρονα ενοχή, έγκλημα και μεγάλη παράβαση, γιατί δεν υπάκουσαν στη φωνή του Αγίου Πνεύματος. Το ανώτατο συμβούλιο, με την πονηρή τους κρίση, είχε καταφέρει μέσω της παράδοσης του Ιησού στον Ρωμαίο κυβερνήτη ότι είχαν προφητεύσει οι προφήτες, παρακινώντας τον λαό να απαιτήσει τη σταύρως η του ώσπου ο κυβερνήτης ανταποκρίθηκε στην βροντερή φωνή του έθνους. Ο Παύλος είχε μεγάλο ενδιαφέρον στο να αποδείξει στους ακροατές του ότι ο Ιησούς δεν πέθανε όπως επιθυμούσαν οι Ιουδαίοι αλλά όλα συνέβησαν ακριβώς σύμφωνα με την προφητεία επειδή τίποτα δε συμβαίνει στον κόσμο παρά μόνο σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ο σταυρός μας δείχνει ότι οι άνθρωποι έγιναν αμαρτωλοί παρόλο που έκαναν το θέλημα του Θεού, επειδή πάντα αντιτάσσονταν στην αγάπη του Θεού.
Ωστόσο, η δύναμη και η ισχύς του Θεού δεν έληξε όταν οι άνθρωποι σκότωσαν τον Σωτήρα του κόσμου αλλά ιδιαίτερα μέσω του θανάτου του, ο Ύψιστος που ανέστησε τον Ιησού από τον τάφο, ήταν κάτι περισσότερο από κατακτητής. Ο Παύλος ανέφερε τέσσερις φορές στην ομιλία του ότι η ανάσταση του Ιησού είναι το μεγάλο έργο του Θεού. Αυτός που σταυρώθηκε δεν πέθανε ως εγκληματίας αλλά ήταν πάντα σε αρμονία με τον Θεό γιατί είναι άγιος και επειδή συνεχίζει να είναι αναμάρτητος και δε θα πεθάνει ποτέ. Η ανάσταση του Χριστού από τους νεκρούς είναι ο γερός ακρογωνιαίος λίθος στο μήνυμα του Παύλου. Αυτός έδωσε μαρτυρία ότι ο Ιησούς εμφανίστηκε για πολλές μέρες στους μαθητές του οι οποίοι είναι αυτόπτες μάρτυρες της αλήθειας του πνευματικού σώματος του Χριστού.
Με βάση την ανάσταση, ο Παύλος διευκρίνισε μέσα από την Παλαιά Διαθήκη ότι ο Θεός έχει ένα αιώνιο, άγιο, ένδοξο Υιό. Έτσι, ο Θεός ήταν ο Πατέρας του Ιησού. Συνέχισε να είναι πιστός σ’ αυτόν, τον έβγαλε από τον τάφο, και τον ανέστησε ψηλά στην δόξα του. Ο Δαβίδ, ο βασιλιάς και προφήτης, άκουσε όλες αυτές τις θείες προφητείες. Ωστόσο, δεν τις έλαβε για τον εαυτό του. Το σώμα του παρέμεινε μέσα στον τάφο. Αποσυντέθηκε και επέστρεψε στην χωμάτινη καταγωγή του. Καθώς ο Πέτρος επιβεβαίωσε στην Πεντηκοστή ότι οι προφητείες στον Ψαλμό 16:10 και στις Πράξεις των Αποστόλων 2:27 εκπληρώθηκαν μέσα στον Ιησού Χριστό, έτσι και ο Παύλος έδωσε μαρτυρία στην Αντιόχεια ότι είναι αδύνατο για τον Άγιο Θεό να δει φθορά επειδή η αγιότητα του δεν είχε δει ποτέ φθορά.
Επειδή η ζωή και η αγιότητα του Θεού κατοικούσαν μέσα στον Άνθρωπο Ιησού, γι’ αυτό και αυτός που αναστήθηκε από τους νεκρούς ήταν άγιος και την ίδια στιγμή αποτελούσε πηγή όλων των άλλων δώρων του Θεού. Έτσι ο απόστολος επιβεβαίωσε ότι ο ζωντανός Ιησούς συγχωρεί τις αμαρτίες μας. Κανένας άνθρωπος δεν δικαιώνεται με το να τηρεί τον νόμο αλλά κρατιέται γερά από το γεγονός ότι ο Θριαμβευτής Ιησούς είναι δικαιωμένος. Αυτό το κράτημα δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά πίστη. Έτσι, αυτός που πιστεύει στον Χριστό δικαιώνεται και εξαγνίζεται και ζει για πάντα. Στ’ αλήθεια κρατήθηκες γερά από Εκείνον;
Αυτό το ευαγγέλιο απαιτεί μια απόφαση είτε το να το δεχτείς είτε να το απορρίψεις και μια τέτοια απόφαση οδηγεί είτε στην σωτηρία είτε στην σκληροκαρδία, είτε στην αιώνια ζωή είτε στο ξαφνικό θάνατο. Ο Παύλος είχε ήδη κηρύξει σε πολλούς από τους ακροατές ότι δε θα πίστευαν τα λόγια του γιατί θα τους φαίνονταν αδύνατα. Ωστόσο, αυτή η αλήθεια είναι πραγματικά ότι προείπε ο Αβακούμ, ο προφήτης (Αβακούμ 1:5), ότι δηλαδή ο Θεός θα έκανε ένα τεράστιο έργο πέρα από τον ανθρώπινο νου και τη δύναμη της καρδιάς του ανθρώπου, ώστε πολλοί δε θα πίστευαν ότι ο Θεός είχε πραγματικά εργαστεί μέσα τους.
Στο τέλος της συνάντησης οι Εθνικοί που πίστεψαν προσκάλεσαν τον Παύλο και τον Βαρνάβα να επιστρέψει το επόμενο Σάββατο και να τους πει περισσότερα για το μήνυμα της σωτηρίας το οποίο είχε συγκινήσει τον νου τους και τους είχε γεμίσει με μια επιθυμία. Μερικοί από τους Ιουδαίους και από εκείνους που φοβόντουσαν τον Θεό τους συνόδευσαν στο σπίτι τους και μιλούσαν μαζί τους για πολλές ώρες για την σωτηρία δια της χάριτος επειδή οι απόστολοι το έκαναν προφανές από την αρχή ότι η χάρη είναι η βάση της σωτηρίας, εφόσον το ευαγγέλιο δεν είναι ένας νομοθετικός νόμος ο οποίος απαιτεί από τον άνθρωπο να κάνει πράγματα τα οποία αποτυγχάνει να κάνει οικειοθελώς. Ωστόσο, το ευαγγέλιο δίνει μαρτυρία σε μας για το έργο του Θεού ο οποίος προσφέρει σε μας συγχώρεση, όπως επίσης και τη δύναμη και τη ζωή του Χριστού δωρεάν σε όλους εκείνους που πιστεύουν στον Ιησού με όλη την καρδιά τους.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Πατέρα μας ουράνιε, σε ευχαριστούμε επειδή ανέστησες τον Υιό σου τον Ιησού από τους νεκρούς και μας συγχώρεσες για χάρη του όλες τις αμαρτίες μας. Εδραίωσε μας στον Υιό σου και γέμισε το μυαλό μας με το μήνυμα της σωτηρίας σου ώστε να μπορούμε να δώσουμε μαρτυρία για την δύναμη σου, το έργο σου και τον θρίαμβο σου.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Τι κήρυξε ο Παύλος για την ανάσταση του Ιησού; Ποια ήταν τα καλά νέα στα οποία στήριζε την ανάσταση του;