Previous Lesson -- Next Lesson
3. Predikimi në Antiokinë e Anadollit (Veprat 13:13-52)
VEPRAT 13:26-43
26 “Vëllezër, bij të pasardhjes së Abrahamit dhe ata prej jush që kanë frikë nga Perëndia, juve ju është dërguar fjala e këtij shpëtimi. 27 Sepse ata që banojnë në Jeruzalem dhe krerët e tyre, duke mos e njohur këtë Jezus, duke e dënuar kanë përmbushur fjalët e profetëve që lexohen çdo të shtunë. 28 Dhe, ndonëse nuk gjetën tek ai shkak që të meritonte vdekjen, i kërkuan Pilatit që të vritet. 29 Mbasi u përmbushën të gjitha ato që ishin shkruar për të, e zbritën nga pema dhe e vunë në varr. 30 Por Perëndia e ringjalli prej së vdekurish. 31 Ai u pa për shumë ditë nga ata që erdhën me të nga Galilea në Jeruzalem, të cilët janë tani dëshmitarët e tij para popullit. 32 Dhe ne ju shpallim lajmin e gëzueshëm - premtimin që iu dha etërve. 33 Perëndia e ka përmbushur këtë për ne, bijtë e tyre, duke ringjallur Jezusin, ashtu siç është shkruar në Psalmin e dytë: 'Ti je Biri im, sot më linde.' 34 Dhe duke qenë se e ringjalli prej së vdekurish, për të mos e kthyer më në kalbje, ka thënë kështu: 'Unë do të të jap premtimet e sigurta të Davidit.' 35 Prandaj ai thotë edhe në një psalm tjetër: "Ti nuk do të lejosh që i Shenjti yt të shohë kalbje". 36 Sepse Davidi, pasi i kishte shërbyer brezit të tij me vullnetin e Perëndisë, ra në gjumë, u varros me etërit e tij dhe pa kalbje; 37 Por ai që Perëndia e ka ringjallur nuk ka parë kalbje. 38 Prandaj le t'ju bëhet e ditur, o vëllezër, se nëpërmjet këtij njeriu ju predikohet falja e mëkateve; 39 dhe me anë të tij kushdo që beson shfajësohet nga të gjitha gjërat që ju nuk mund të shfajësoheshit me anë të ligjit të Moisiut. 40 Kini kujdes, pra, që të mos t’ju ndodhë ajo që është thënë nga profetët: 41 “Ja, ju përçmues, mrekullohuni dhe do të treteni! Sepse unë bëj një vepër në ditët tuaja, një vepër që ju nuk do t'i besoni kurrsesi, po t'jua kumtonte dikush''.” 42 Kështu, kur judenjtë dolën nga sinagoga, johebrenjtë u lutën që të predikoheshin këto fjalë atyre të shtunën e ardhshme. 43 Kur asambleja u shpërbë, shumë Judenj dhe prozelitë të devotshëm ndoqën Palin dhe Barnabën, të cilët, duke u folur atyre, i bindën të ngulmonin në hirin e Perëndisë.
Pali e filloi pjesën kryesore të fjalimit të tij duke iu drejtuar më përzemërsisht fëmijëve të Abrahamit dhe kërkuesve të Perëndisë dhe u dëshmoi atyre se mesazhi i shpëtimit iu dërgua drejtpërdrejt atyre. Të gjithë profetët prisnin nga Gjon Pagëzori përmbushjen e premtimeve të Perëndisë, por shpëtimi ishte përmbushur, i plotë dhe gati për t'u realizuar te dëgjuesit.
Pali nuk e mbajti gjuhën e tij për besimin e kombit të tij për Jezusin, as nuk e fshehu gjykimin e padrejtë të këshillit më të lartë të judenjve në Jeruzalem, por e quajti kryengritjen, mosbindjen dhe padrejtësinë e tyre injorancë dhe në të njëjtën kohë faj, krim dhe shkelje të madhe, sepse ata nuk iu bindën zërit të Frymës së Shenjtë. Këshilli më i lartë, me gjykimin e tij të mbrapshtë, kishte përmbushur atë që ishte parathënë nga profetët, duke ia dorëzuar Jezusin guvernatorit romak dhe duke nxitur njerëzit të kërkonin që ai të kryqëzohej derisa guvernatori t'i përgjigjej zërit të zhurmshëm të kombit. Pali ishte shumë i interesuar t'u provonte dëgjuesve se Jezusi nuk vdiq ashtu siç dëshironin judenjtë, por gjithçka ndodhi pikërisht sipas profecisë, sepse asgjë nuk ndodh në botë, veçse sipas vullnetit të Perëndisë. Kryqi na tregon se njerëzit u bënë mëkatarë, pavarësisht se bënë vullnetin e Perëndisë, sepse gjithmonë e kundërshtojnë dashurinë e Perëndisë.
Megjithatë, fuqia dhe pushteti i Perëndisë nuk mbaruan kur njerëzit vranë Shpëtimtarin e botës, por, veçanërisht me vdekjen e tij, Më i Larti, i cili e ngriti Jezusin nga varri, ishte më shumë se një fitimtar. Pali përmendi katër herë në fjalimin e tij se ngritja e Jezusit është vepra madhështore e Perëndisë. Ai që u kryqëzua nuk vdiq si kriminel, por ishte gjithmonë në harmoni me Perëndinë, sepse ai është i shenjtë dhe ai që mbetet pa mëkat nuk do të vdesë kurrë. Ringjallja e Krishtit nga të vdekurit është gurthemeli i fortë në mesazhin e Palit. Ai dëshmoi se Jezusi iu shfaq për shumë ditë dishepujve të tij, të cilët janë dëshmitarë okularë të së vërtetës së trupit shpirtëror të Krishtit.
Në bazë të ringjalljes, Pali sqaroi nga Dhjata e Vjetër se Perëndia ka një Bir të përjetshëm, të shenjtë dhe të lavdishëm. Kështu Perëndia ishte Ati i Jezusit. Ai qëndroi besnik ndaj tij, e nxori nga varri dhe e ngriti lart në lavdinë e tij. Davidi, mbreti dhe profeti i dëgjoi të gjitha këto profeci madhështore. Megjithatë, nuk i mori ato për vete. Trupi i tij mbeti në varr. U shpërbë dhe u kthye në pluhur. Ashtu si Pjetri konfirmoi në Rrëshajë se profecitë në (Psalmi 16:10; Veprat e Apostujve 2:27) ishin përmbushur në Jezu Krishtin, kështu Pali dëshmoi në Antioki se është e pamundur që i Shenjti i Perëndisë të shohë prishje, sepse shenjtëria e tij nuk pa kalbje.
Jeta dhe shenjtëria e Perëndisë banuan në Njeriun Jezus, prandaj ai që u ringjall nga të vdekurit ishte në të njëjtën kohë, një burim i të gjitha dhuratave të tjera të Perëndisë. Kështu apostulli dëshmoi se Jezusi i gjallë i fal mëkatet tona. Asnjë njeri nuk shfajësohet duke zbatuar ligjin, por kush mbahet fort pas Triumfuesit është i justifikuar. Kjo mbajtje e fortë nuk do të thotë asgjë tjetër veçse besim. Pra, ai që beson në Krishtin shfajësohet, shenjtërohet dhe jeton përgjithmonë. A je mbajtur vërtet fort pas tij? Ky ungjill kërkon vendim, ose ta pranojmë, ose ta refuzojmë; dhe një vendim i tillë çon ose në shpëtim, ose në zemërgurësi, ose në jetë të përhershme ose në vdekje të papritur. Pali u kishte predikuar tashmë shumë prej dëgjuesve të tij se nuk do t'u besonin fjalëve të tij, sepse do t'u dukeshin të pamundshme. Megjithatë, kjo është me të vërtetë ajo që Habakuku, profeti paratha (Habakkuk 1:5) se Perëndia do të bënte një vepër të madhe përtej mendjes dhe fuqisë së zemrës së njeriut, saqë shumë nuk do ta besonin atë që Perëndia kishte kryer me të vërtetë.
Në fund të mbledhjes, johebrenjtë e kthyer në besim i ftuan Palin dhe Barnabën të ktheheshin të shtunën e ardhshme dhe t'u tregonin më shumë rreth mesazhit të shpëtimit, i cili i kishte lëvizur mendjet dhe i kishte mbushur me dëshirë. Disa nga judenjtë dhe ata që kishin frikë nga Perëndia i shoqëruan në shtëpinë e tyre dhe folën me ta për orë të gjata për shpëtimin me anë të hirit, sepse apostujt e bënë të qartë që në fillim se hiri është themeli i shpëtimit, përderisa ungjilli nuk është një ligj legjislativ i cili kërkon që njeriu të bëjë gjëra që ai nuk arrin t'i bëjë me dëshirën e vet. Megjithatë, ungjilli na dëshmon veprën e Perëndisë, i cili na ofron falje, si dhe fuqinë dhe jetën e Krishtit falas për të gjithë ata që besojnë në Jezusin me gjithë zemër.
LUTJE: Ati ynë që je në qiej, ne të falënderojmë sepse ringjalle Birin tënd Jezusin prej së vdekurish dhe me të na i fale të gjitha mëkatet tona. Na vendos në Birin tënd dhe mbushi mendjet tona me mesazhin e shpëtimit tënd që të mund të dëshmojmë fuqinë tënde, veprën tënde dhe triumfin tënd.
PYETJA:
- Çfarë predikoi Pali për ringjalljen e Jezusit? Cili ishte lajmi i mirë, i cili mbështeste ringjalljen e tij?