Previous Lesson -- Next Lesson
10. Η Ίδρυση μιας Εκκλησίας Εθνικών στην Αντιόχεια (Πράξεις 11:19-30)
ΠΡΆΞΕΙΣ 11:19-24
19 Οι χριστιανοί που είχαν διασκορπιστεί από τα Ιεροσόλυμα, μετά το διωγμό που ακολούθησε το λιθοβολισμό του Στεφάνου, έφτασαν ως τη Φοινίκη, την Κύπρο και την Αντιόχεια. Σε κανέναν δεν κήρυτταν για το Χριστό παρά μόνο στους Ιουδαίους. 20 Ανάμεσά τους ήταν και μερικοί Κύπριοι και Κυρηναίοι, που είχαν έρθει στην Αντιόχεια και κήρυτταν στους ελληνόφωνους Ιουδαίους το χαρμόσυνο μήνυμα, ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος. 21 Η δύναμη του Κυρίου ήταν μαζί τους, και πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν και δέχτηκαν τον Ιησού για Κύριό τους. 22 Οι ειδήσεις γι’ αυτά έφτασαν και στην εκκλησία των Ιεροσολύμων· έτσι έστειλαν το Βαρνάβα να πάει στην Αντιόχεια. 23 Αυτός, όταν έφτασε εκεί και είδε το έργο της χάριτος του Θεού, χάρηκε και τους συμβούλευε όλους να μένουν αφοσιωμένοι στον Κύριο με όλη τους την καρδιά. 24 Ο Βαρνάβας ήταν άνθρωπος αγαθός και γεμάτος Άγιο Πνεύμα και πίστη. Έτσι, πολύς κόσμος προστέθηκε στους πιστούς του Κυρίου.
Πώς η ιστορία της εκκλησίας και η πορεία του κηρύγματος εξελίχθηκε μετά την μεγάλη αποκάλυψη του Θεού στον Πέτρο; Οι πολλοί πιστοί στην Καισάρεια αποτέλεσαν μια ζωντανή εκκλησία και ένα δραστήριο κέντρο για να κηρύξει τον κόσμο και να κάνει την δύναμη του ευαγγελίου να λάμψει στα έθνη; Δεν έχουμε νέα τους πια.
Μερικοί πρόσφυγες Χριστιανοί που πίστεψαν στον Χριστό κατέφυγαν όχι μακριά από την Παλαιστίνη, στην Αντιόχεια, την κύρια πόλη της Συρίας, που στη συνέχεια εκτιμήθηκε ότι ήταν η τρίτη πιο σημαντική πόλη της αυτοκρατορίας, με την ηθική υποβάθμιση και ρηχότητα. Όσοι τράπηκαν σε φυγή από το διωγμό την εποχή του θανάτου του Στέφανου διασκορπίστηκαν στις πόλεις του Λιβάνου, της Κύπρου και της Μικράς Ασίας. Έδωσαν μαρτυρία για τον Ιησού, την πηγή της αιώνιας ζωής σε κάθε πόλη και χωριό. Αλλά περιόρισαν τη μαρτυρία τους στους ελληνόφωνους Ιουδαίους ντόπιους.
Το αντίθετο συνέβη στην Αντιόχεια όπου μερικοί από εκείνους τους πρόσφυγες μίλησαν ευθέως με τους Έλληνες και τους άλλους Εθνικούς και κήρυτταν χωρίς να έχουν εκπαιδευτεί θεολογικά, χωρίς να έχουν αποκτήσει ανώτερα πτυχία και χωρίς να έχουν δεχτεί καμία οικονομική βοήθεια από κανένα ιεραπόστολο. Μίλησαν στους Έλληνες συναδέλφους τους στο εμπόριο και σε άλλα επαγγέλματα για τον Ιησού τον Κύριο ο οποίος αναστήθηκε από τους νεκρούς. Και, κατά τον ίδιο τρόπο, όπως στην Καισάρεια, το Άγιο Πνεύμα κατοίκησε σε εκείνους που πίστευαν χωρίς να έχουν ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό.
Αυτή η μεγάλη αναζωπύρωση δεν προκάλεσε μια επανάσταση στη συναγωγή των Ιουδαίων επειδή οι Ιουδαίοι σ’ αυτήν την πρωτεύουσα ήταν ήδη ανοικτοί στη διδασκαλία του Νόμου ώστε ο Νικόλας, ο ειδωλολάτρης Εθνικός, ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό και από τότε πίστεψε στον Χριστό και ήταν γεμάτος με το Άγιο Πνεύμα. Κατόπιν, η εκκλησία στην Ιερουσαλήμ τον έκλεξε ανάμεσα στους επτά διακόνους. Ως εκ τούτου, γίνεται σαφές ότι η ελευθερία στην Αντιόχεια ήταν μεγαλύτερη από αυτήν στην Ιερουσαλήμ. Κατά συνέπεια, η διδασκαλία ξεκίνησε αυτόματα.
Ποιο ήταν το περιεχόμενο και η σημασία της μαρτυρίας εκείνων που κήρυτταν σε πρόσφυγες; Δε μπορούσαν να διδάξουν τον Χριστό από τα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης εξαιτίας της άγνοιας των ανθρώπων για την Παλαιά Διαθήκη, τον Νόμο και τους Προφήτες. Αποκαλούσαν τον Ιησού Κύριο στον οποίο δόθηκε όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη, μέσω του οποίου υπάρχουν όλα τα πράγματα και διαμέσου του οποίου εμείς ζούμε (Α’ Κορινθίους 8:6). Και αυτός ο Κύριος απαιτεί την δέσμευσή μας, υπακοή και υποταγή. Μπορούμε να υποταχθούμε σ’ αυτόν χωρίς έγνοιες ή φόβο, επειδή αυτός πέθανε για μας και έκανε εξιλέωση για τις αμαρτίες μας ώστε να μπορούμε να γίνουμε δεκτοί μπροστά στον Ύψιστο. Ο Κύριος μας δεν είναι δικτάτορας αλλά αγάπη περιβαλλόμενη με δύναμη. Μας δικαιώνει ώστε να μπορούμε συμμετάσχουμε στην αιώνιά του ζωή η οποία ξεπερνάει τον θάνατο και τη διαφθορά.
Αυτό το μήνυμα για την δύναμη γεμάτη έλεος υπερνίκησε τις καρδιές, και φώτισε το μυαλό ώστε πολλοί βρήκαν μια προσωπική σχέση με τον Κύριο Ιησού και σώθηκαν. Ένα από τα μυστήρια αυτής της ιεραποστολικής αναγέννησης στην Αντιόχεια ήταν η πρακτική επικοινωνία μεταξύ τους. Οι πιστοί που κήρυτταν δεν έκαναν μεγάλες συναντήσεις για να προάγουν μια αναγέννηση, ούτε ποτέ χρησιμοποίησαν το ραδιόφωνο ή φυλλάδια αλλά μετέφεραν τη δύναμη της σωτηρίας από στόμα σε αυτί μέσω προσωπικών επαφών. Αυτός ο τρόπος είναι ο πιο δυναμικός τρόπος κηρύγματος ακόμη και σήμερα. Λες στους φίλους σου για τον Σωτήρα; Κουβαλάς το Άγιο Πνεύμα μέσω της μαρτυρίας σου για τον Χριστό; Γέμισε την καρδιά σου με τον λόγο του Ιησού ώστε η γλώσσα σου να μπορεί να μιλήσει στο όνομα του και να μπορείς να δεις το χέρι του Κυρίου να εργάζεται μέσα από σένα την ίδια στιγμή.
Όταν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Πρώτη Εκκλησία στην Ιερουσαλήμ άκουσαν ότι πολλοί είχαν πιστέψει στον Χριστό στην μακρινή, σατανική Αντιόχεια, δεν αναστατώθηκαν με τα νέα όπως έγινε όταν άκουσαν για την αναγέννηση του Κορνήλιου και των συγγενών του και συναδέλφων στην Καισάρεια γιατί οι υπεύθυνοι της εκκλησίας και τα μέλη της είχαν συνειδητοποιήσει, μετά την σοβαρή συζήτηση με τον Πέτρο, ότι ο Θεός θα πλήρωνε όλους τους ανθρώπους με το Άγιο Πνεύμα, αν πίστευαν και συνέχιζαν να είναι μαζί του. Ωστόσο, για να δουν αν η νέα εκκλησία ήταν σωστή και δεν αποτελούσε μια παραπλανητική αίρεση, διόρισαν τον Βαρνάβα, ένα δίκαιο άνδρα ο οποίος ήταν εξοικειωμένος με εκείνες τις Ρωμαιοελληνικές περιοχές, να επιβλέπει και να ελέγχει την ανάπτυξη αυτής της πρώιμης ομάδας Χριστιανών μέσω των βιωμάτων της αγάπης που είχε.
Γνωρίζουμε τον Βαρνάβα από την μεγάλη του θυσία όπως αναφέρεται στο 4:36 για το πώς μέσα στην πατρική του αγάπη ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους αποστόλους και στον Σαύλο. Σ’ αυτό το κείμενο, ο Λουκάς ομολογεί (γιατί είναι πιθανό να τον συνάντησε προσωπικά) ότι αυτός ο άνδρας ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος που ξεσήκωνε σε προσευχή τους ανθρώπους και κήρυττε το ευαγγέλιο με την πληρότητα του Αγίου Πνεύματος. Δεν απέρριπτε τους ακροατές καθώς δεν καταλάβαιναν το κήρυγμα του για πρώτη φορά αλλά τους προχωρούσε μαζί τους με μεγάλη υπομονή και είχε πίστη ότι ο Θεός τελειοποιεί εκείνους που είναι καινούριοι πιστοί και τους οδηγεί στην ωριμότητα με αγάπη.
Ο Βαρνάβας χάρηκε πολύ όταν είδε την νέα ζωή στην εκκλησία της Αντιόχειας. Δεν άρχισε να κριτικάρει τις αδυναμίες, ούτε επενέβαινε στα προβλήματα και τις διαφωνίες ανάμεσα στους αδερφούς αλλά χαίρονταν με εκείνους που αναγεννιόντουσαν και εργάζονταν σκληρά για να ενδυναμώσει την πίστη όλων ώστε να μπορούν να συνεχίσουν στην πληρότητα του Χριστού. Με αυτή την πνευματική αναζωπύρωση η εκκλησία μεγάλωσε στην Αντιόχεια, γιατί εκείνοι που δεν ήταν πλήρεις και φοβόντουσαν τον θάνατο ένιωθαν ότι μια νέα ελπίδα έλαμψε σ’ αυτή την εκκλησία, και μια αληθινή εγκράτεια με την βοήθεια της ουράνιας δύναμης εμφανίστηκε σε αυτήν οι οποίες δεν βρέθηκαν στις διαφορετικές θρησκείες γύρω τους .
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω Κύριε, σε ευχαριστούμε γιατί προσκαλούσες πολλούς άγνωστους ανθρώπους αδιάκοπα στο βασίλειο σου. Σε ευχαριστούμε για την ευκαιρία που έχουμε να κάνουμε την ομολογία μας ο ένας στον άλλο ακόμα και τώρα. Ζητούμε τη σοφία σου για να επικοινωνήσουμε το μήνυμα της σωτηρίας με ένα απλό τρόπο με την δύναμη της χαράς ώστε πολλοί να σωθούν στο όνομα σου και η βασιλεία σου να έρθει σήμερα ανάμεσα μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Με ποιον τρόπο ιδρύθηκε η διάσημη εκκλησία της Αντιόχειας;