Previous Lesson -- Next Lesson
b) Ditët e Moisiut (Veprat 7:20-43)
VEPRAT 7:30-34
30 “Dhe kur kaluan dyzet vjet, një Engjëll i Zotit iu shfaq në një flakë zjarri në një shkurre, në shkretëtirën e malit Sinai. 31 Kur Moisiu e pa, u mrekullua nga pamja; dhe ndërsa ai po afrohej për të parë, zëri i Zotit iu drejtua, 32 duke thënë: "Unë jam Perëndia i etërve tuaj, Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe Perëndia i Jakobit". Dhe Moisiu që dridhej i tëri nuk guxoi të shikonte. 33 Atëherë Zoti i tha: "Hiqi sandalet nga këmbët e tua, sepse vendi ku qëndron është tokë e shenjtë. 34 Unë e kam parë me siguri pikëllimin e popullit tim që është në Egjipt; Kam dëgjuar psherëtimat e tyre dhe kam zbritur për t'i çliruar. Dhe tani eja pra, unë do të të dërgoj në Egjipt.
Moisiu jetonte në shtëpinë e Jethros, vjehrrit të tij, një prift ortodoks i Perëndisë, i cili kishte marrë zbulesa shpirtërore jashtë Testamentit të Vjetër dhe ishte besnik ndaj Më të Lartit.
Me gjithë edukimin e tij egjiptian dhe vrasjen që kreu, Moisiu nuk u bë jobesimtar, por zemra e tij ishte plot dëshirë për harmoni me Atë që krijoi qiejt dhe tokën. Izolimi në shkretëtirë e bën personin t'i afrohet më shumë Perëndisë. Imagjinoni dyzet vjet qetësi! Do të thotë qindra mijëra orë vetëm me delet e tij nën rrezet e forta të diellit apo erës së furishme, në rreziqe dhe në biseda të fshehta me Perëndinë.
Papritur, i Shenjti i përjetshëm iu zbulua Moisiut nga vendi i tij i fshehur dhe u shfaq në flakët e shkurres që digjej. Një nga engjëjt e tij që mbante fronin solli zjarrin përmes lavdisë së tij. Bariu erdhi me habi pranë shkurres që digjej, e cila nuk konsumohej prej zjarrit; dhe pastaj dëgjoi një zë të qartë nga mesi i shkurres, ndërsa nuk shihte aty askënd. Perëndia ynë flet me fjalë njerëzore të kuptueshme. Ati ynë qiellor nuk është një fantazmë, apo një shpirt bredharak, por është një person vetëveprues. Ai përdor "Unë" në fjalimin e tij për t'iu referuar vetes dhe na drejtohet me "ti", kur zbret në nivelin tonë më të ulët dhe na lejon të kuptojmë mendimet e tij. Perëndia ynë është dashuri.
Perëndia iu shfaq Moisiut si Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe Perëndia i Jakobit, sepse ai e kishte lidhur veten me patriarkët përgjithmonë. Ky Perëndi është besnik. Ai nuk ndryshon kurrë.
Moisiu filloi të frikësohej dhe të dridhej kur dëgjoi zërin nga shkurret në shkretëtirë. Ai nuk guxoi të shikonte rrezet e shenjtërisë së Perëndisë, por u mbajt larg tyre me nderim dhe frikë hyjnore dhe nuk guxoi t'i afrohej vendit. Perëndia i dha Moisiut një shenjë të shenjtërisë së tij të lavdishme, duke i thënë atij: "Hiq sandalet nga këmbët, sepse vendi ku qëndron në shkretëtirë është tokë e shenjtë." Çdo pëllëmbë e tokës në të cilën shkeli Krishti dhe kudo që ata që mbajnë Frymën e Shenjtë fillojnë të lëvizin është tokë e shenjtë. I Shenjti nuk ndahet nga mëkatarët, megjithëse është i ndarë nga të gjitha mëkatet. Dashuria e tij është e mbështjellë me petkun e shenjtërisë së tij që ne të papastërit të mos digjemi në zjarrin e lavdisë së tij.
Moisiu u shenjtërua nga zëri i afërt i Perëndisë. Zemra dhe shpirti i tij u ringjallën dhe ai filloi të mendojë për rrugët e Frymës së Shenjtë. Po të mos ishte fryma, ai do të shkrihej pranë Zotit.
Perëndia i tha Moisiut se kishte dëgjuar lutjet e skllevërve, sepse Zoti i qiellit dhe i tokës i do të vegjlit dhe të përbuzurit dhe përgatitet t'i shpëtojë dhe t'i bekojë. Çdo rënkim nga zemra është një lutje e vërtetë që merr përgjigje nga Perëndia dhe çdo fjalë e sinqertë drejtuar Më të Lartit arrin në të vërtetë, sepse Perëndia e njeh zërin tënd dhe ndjen mallin tënd të vërtetë.
I Plotfuqishmi zbriti në globin tonë të vogël për të çliruar skllevërit e shfrytëzuar. Ai nuk dërgoi një mori engjëjsh, as nuk e tundi tokën, as nuk hodhi rrufe, por zgjodhi një plak tetëdhjetë vjeç, që po ushqente delet e tij, për të çliruar përmes dobësisë së tij popullin e besëlidhjes. Shpëtimi i Perëndisë nuk kryhet nëpërmjet pushtetit dhe fuqisë, por vetëm nëpërmjet drejtimit të Shpirtit të tij. Perëndia i kërkoi Moisiut që t'i bindej dhe të pranonte thirrjen e tij që të mund të bëhej një predikues i ungjillit të shpëtimit për kombin e tij.
PYETJA:
- Cili është kuptimi i shfaqjes së Perëndisë një bariu tetëdhjetë vjeç në shkretëtirë?