Previous Lesson -- Next Lesson
c) Η ανάσταση του Λάζαρου (Ιωάννης 11:34-44)
ΙΩΑΝΝΗΣ 11:38-40
38 Ο Ιησούς, ταραγμένος πάλι και θλιμμένος μέσα του, έρχεται στο μνήμα. Αυτό ήταν μια σπηλιά, που την είσοδό της την έφραζε μια μεγάλη πέτρα. 39 «Βγάλτε την πέτρα», λέει ο Ιησούς. Του λέει η Μάρθα, η αδερφή του νεκρού: «Κύριε, τώρα πια θα μυρίζει άσχημα, γιατί είναι τέσσερις μέρες στο μνήμα». 40 Της λέει ο Ιησούς: «Δε σου είπα πως, αν πιστέψεις, θα δεις τη δύναμη του Θεού;»
Γύρω από την Ιερουσαλήμ, οι άνθρωποι συνήθιζαν να θάβουν τους νεκρούς τους σε ένα δωμάτιο λαξευμένο από πέτρα και να τοποθετούν μια μεγάλη κυκλική πέτρα στο στενό άνοιγμα. Μπορούσαν να κυλίσουν εκείνη την πέτρα στα αριστερά ή στα δεξιά, αν ήθελαν να ανοίξουν ή να κλείσουν τον τάφο.
Εκεί βρίσκονταν ο Λάζαρος, θαμμένος στον λαξευμένο πέτρινο τάφο. Ο Ιησούς πλησίασε και πρόσεξε τον τρόμο του θανάτου σε όλους. Είδε στον θάνατο την οργή του Θεού που ξεχύνεται σε όλους τους αμαρτωλούς σαν ο Θεός να είχε παραδώσει τους ζωντανούς στα χέρια του καταστροφέα. Αλλά ο Δημιουργός δεν επιθυμεί τον θάνατο των ζωντανών αλλά τη μετάνοια τους και την μεταστροφή τους στη ζωή.
Ο Ιησούς διέταξε να σηκώσουν την πέτρα που έκλεινε τον τάφο. Οι άνθρωποι ήταν σοκαρισμένοι επειδή το να αγγίξεις τον νεκρό ήταν μόλυνση για μερικές μέρες. Η αποσύνθεση θα είχε αρχίσει να λαμβάνει χώρα τέσσερις μέρες μετά. Η Μάρθα διαμαρτυρήθηκε έμμεσα λέγοντας. «Κύριε, δεν είναι σωστό να ενοχλούμε τους υπόλοιπους νεκρούς, αυτός μυρίζει.» «Μάρθα πού είναι η πίστη σου; Μόλις ομολόγησες ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού και ο Μεσσίας, ικανός να αναστήσει τους νεκρούς.» Το γεγονός του θανάτου και η εικόνα του τάφου χαμήλωσε τα μάτια της, και δεν ήξερε τι ήθελε ο Κύριος της.
Ωστόσο, Εκείνος δυνάμωσε την πίστη της και ώθησε την εμπιστοσύνη της ξεπερνώντας τις ικανότητες του ανθρώπου. Εκείνος απαίτησε πλήρη εμπιστοσύνη που αξίζει το όραμα της δόξας του Θεού. Ο Ιησούς δεν είπε, «Πιστέψτε, και θα με δείτε να κάνω ένα μεγάλο θαύμα». Είχε νωρίτερα προφητεύσει στους μαθητές του ότι η αρρώστια του Λαζάρου δεν ήταν για θάνατο αλλά για την δόξα του Θεού. (Ιωάννης 11:4) Ο Ιησούς ήξερε τι έπρεπε να κάνει εξαιτίας της αρμονίας του με το θέλημα του Πατέρα. Επεδίωξε να τραβήξει την προσοχή της από το φοβερό γεγονός του θανάτου στη δόξα του Θεού που αποκαλύπτονταν στην πίστη. Ο σκοπός του δεν ήταν η δική του τιμή αλλά το μεγαλείο και η δόξα του Πατέρα Του.
Με τον ίδιο τρόπο ο Χριστός λέει σε σένα, «Αν πιστεύεις, θα δεις τη δόξα του Θεού.» Τράβηξε την ματιά σου από τα προβλήματα και τις δοκιμασίες σου. Μην έχεις εμμονή με την ενοχή σου και τα δεινά σου και κοίτα στον Ιησού, πίστεψε στην παρουσία του, παραδώσου σε εκείνον όπως το παιδί αγκαλιάζει τη μητέρα του. Άφησε να γίνει το θέλημα του. Αυτός σε αγαπά.
ΙΩΑΝΝΗΣ 11:41-42
41 Έβγαλαν, λοιπόν, την πέτρα από το μνήμα του νεκρού. Τότε ο Ιησούς σήκωσε τα μάτια ψηλά και είπε: «Πατέρα, σ’ ευχαριστώ που με άκουσες. 42 Εγώ το ήξερα ότι πάντα με ακούς· το είπα όμως για χάρη του πλήθους που στέκει εδώ γύρω, για να πιστέψουν πως εσύ με έστειλες».
Η εμπιστοσύνη της Μάρθας στα λόγια του Ιησού ήταν σε συμφωνία με την πίστη στην εντολή του. Αυτή ζήτησε από εκείνους που ήταν παρόντες να αφαιρέσουν την πέτρα. Ένταση υπήρξε ανάμεσα στο πλήθος. Θα μπει ο Ιησούς μέσα στον τάφο και θα αγκαλιάσει τη σωρό του αγαπημένου του ή τι θα κάνει;
Αλλά ο Ιησούς στάθηκε ήρεμος μπροστά στον τάφο. Σήκωσε τα μάτια του ψηλά σε προσευχή, λέγοντας λέξεις που μπορούν να ακουστούν. Σ’ αυτό το σημείο έχουμε μια από τις καταγραμμένες προσευχές του Ιησού. Αποκάλεσε τον Θεό Πατέρα. Ευχαρίστησε τον Πατέρα επειδή όλη η ζωή του ήταν απλά μια αφιέρωση και λατρεία της Πατρότητας του Θεού. Προφανώς ευχαρίστησε τον Θεό που απάντησε την προσευχή του, πριν ο Λάζαρος αναστηθεί στ’ αλήθεια. Ενώ οι άλλοι έκλαιγαν, ο Ιησούς προσευχήθηκε. Ζήτησε από τον Πατέρα Του να επαναφέρει στη ζωή τον φίλο του, ένα σημάδι της θείας ζωής που υπερνικά τον θάνατο. Ο Πατέρας έδωσε την συγκατάθεση του και του έδωσε την εξουσία να σώσει ένα θύμα του τρόμου του θανάτου. Ο Ιησούς πίστεψε ότι οι προσευχές του θα απαντηθούν, χωρίς να αμφιβάλει για τίποτα. Γιατί συνεχώς άκουγε τη φωνή του Πατέρα. Σε όλα τα στάδια της ζωής του ο Ιησούς συνέχισε να προσεύχεται, αλλά εδώ προσευχήθηκε δυνατά, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να γνωρίζουν τα μυστήρια που θα συνέβαιναν εκεί. Ευχαρίστησε τον Πατέρα Του που πάντα απαντά στις προσευχές του. Καμία αμαρτία δε τους χώριζε, κανένα εμπόδιο δεν υψώνονταν μεταξύ τους. Ο Υιός δεν επιμένει στο δικό του θέλημα, ούτε απαιτεί τιμή για τον ίδιο ή την αριστοτεχνία της δύναμης για το δικό της καλό. Η πληρότητα του Πατέρα εργάζεται διαμέσω του Υιό. Το πατρικό θέλημα ανέστησε τον Λάζαρο από τους νεκρούς. Όλα αυτό ο Ιησούς το ομολόγησε μπροστά στα πλήθη, έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι ο Πατέρας είχε στείλει τον Υιό σ’ αυτούς. Έτσι η ανάσταση του Λαζάρου γίνεται ο εκθειασμός του Πατέρα, ένα θαυμαστό σημάδι της ενότητας της Αγίας Τριάδας.
ΙΩΑΝΝΗΣ 11:43-44
43 Κι όταν τα είπε αυτά, κραύγασε με φωνή δυνατή: «Λάζαρε, έλα έξω!» 44 Βγήκε ο νεκρός με δεμένα τα πόδια και τα χέρια σε πάνινες λουρίδες, και το πρόσωπό του περιτυλιγμένο με το σουδάριο. Τους λέει τότε ο Ιησούς: «Λύστε τον κι αφήστε τον να περπατήσει».
Μόλις ο Ιησούς φώναξε, «Λάζαρε έλα έξω», αφού έδωσε δόξα στον Θεό, ο νεκρός άνδρας άκουσε (όταν κανονικά οι νεκροί δεν ακούν τίποτα). Η ανθρώπινη προσωπικότητα δεν χάνεται στον θάνατο. Στον ουρανό τα ονόματα των πιστών καταγράφονται. Το κάλεσμα του Δημιουργού, η φωνή του λυτρωτή και η παρότρυνση του ζωοφόρου Πνεύματος διαπερνούν τα κατώτερα στρώματα του θανάτου. Όπως ακριβώς το Άγιο Πνεύμα συλλογιζόταν στην αρχή μέσα στο σκοτάδι, δημιουργώντας τάξη μέσα στο χάος.
Ο Λάζαρος συνήθιζε να ακούει τη φωνή του Ιησού και να την υπακούει. Μέσα στον τάφο άκουσε και υπάκουσε με πίστη και πάλι. Η αρχή της ζωής του Χριστού κύλησε μέσα του. Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει, τα μάτια του άνοιξαν, τα μέλη κινήθηκαν.
Μετά έλαβε χώρα το δεύτερο στάδιο του θαύματος γιατί ο Λάζαρος ήταν σφιχτά δεμένος με σουδάριο. Ο νεκρός άνδρας ήταν σαν ένα σκουλήκι σε μια χρυσαλίδα, που δεν μπορούσε να αισθανθεί τίποτα. Δεν μπορούσε να κινήσει τα δεμένα χέρια του για να αφαιρέσει το σάβανο που κάλυπτε το πρόσωπο του. Έτσι ο Ιησούς διέταξε τον κόσμο που ήταν εκεί να τον λύσουν. Όλοι ήταν ξαφνιασμένοι που είδαν το χλωμό πρόσωπο του Λάζαρου. Μετακινούνταν παρά τα σάβανα. Όλοι τον κοιτούσαν επίμονα καθώς πλησίαζε προς τον Ιησού.
Ο Λάζαρος περπατούσε ανάμεσα στα πλήθη προς το σπίτι του. Ο Ιωάννης δεν μας λέει τίποτα για το προσκύνημα εκείνων που ήταν παρόντες μπροστά στον Ιησού, ούτε για τα δάκρυα χαράς ή τους εναγκαλισμούς ο ένας με τον άλλο. Ούτε συγκρίνει αυτή την ανάσταση με την αρπαγή των πιστών στον Ιησού στην δεύτερη έλευση του. Όλα αυτά ήταν δευτερεύουσας σημασίας. Ο Ιωάννης σκιαγραφεί την εικόνα του Ιησού, του δωρητή της ζωής, μπροστά στα μάτια μας, για να μπορούμε να πιστέψουμε και να λάβουμε αιώνια ζωή. Ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής ήταν ανάμεσα στα πλήθη. Μέσω της πίστης του είδε την δόξα του Θεού στον Υιό επειδή άκουσε τη φωνή του Χριστού και παραδόθηκε στη δύναμη του. Έχεις αναστηθεί από τους νεκρούς μέσω της πίστης σου στον Χριστό;
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Αγαπητέ Κύριε Ιησού, σε ευχαριστώ που ανέστησες τον Λάζαρο στο όνομα του Πατέρα σου. Και εσύ επίσης έχεις αναστηθεί από τους νεκρούς. Σε ευχαριστούμε για την ζωή σου μέσα μας. Μέσω της πίστης έχουμε αναστηθεί μαζί σου. Σε ικετεύουμε να αναστήσεις τους νεκρούς ανάμεσα στο έθνος μας, ώστε οι άπιστοι να μπορούν να σε εμπιστευτούν, και σε ένωση μαζί σου να λάβουν αιώνια ζωή.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Πώς η δόξα του Θεού φανερώνεται στην ανάσταση του Λαζάρου;