Previous Lesson -- Next Lesson
g) Η Μεγάλη Πίστη της Χαναναίας Έκδηλη μέσα από την Ταπεινοφροσύνη της (Ματθαιοσ 15:21-28)
ΜΑΤΘΑΊΟΣ 15:21-28
21 Ο Ιησούς άφησε τον τόπο εκείνο κι αναχώρησε για την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας. 22 Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». 23 Αυτός δεν της απαντούσε λέξη. Τον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν: «Διώξε την, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει». 24 Ο Ιησούς είπε: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». 25 Εκείνη όμως ήρθε και τον προσκύνησε λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». 26 Αυτός της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». 27 «Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». 28 Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της. (Ματθαίος 8:10, 13· 10:5-6, Μάρκος 7:24-30, Ρωμαίους 15:8)
Αφού ο Χριστός επέπληξε τους θρησκευτικούς αρχηγούς των Ιουδαίων γιατί ακύρωσαν την εντολή του Θεού με τις παραδόσεις τους και γιατί εξαπατούσαν τον εαυτό τους, εκείνοι φούντωσαν από οργή. Υποκίνησαν τους άρχοντες των συναγωγών και τον λαό εναντίον του Ιησού ώστε να Τον απορρίψουν, να Τον κατασκοπεύσουν και να Τον παραδώσουν στο θάνατο. Τα πλήθη που είχαν ήδη φάει το υπέροχο ψωμί της χάρης του Χριστού Τον εγκατάλειπαν σταδιακά εξαιτίας του φόβου των θρησκευτικών τους ηγετών. Εγκατάλειψαν τον Χριστό και το μίσος τους άναψε μέσα τους.
Εδώ έχουμε την διάσημη ιστορία της κόρης της Χαναναίας από την οποία έβγαλε ο Χριστός τα δαιμόνια. Παραδόξως, φαίνεται ότι υπάρχει ευνοϊκή αντιμετώπιση των καημένων των Εθνικών. Είναι το δώρο του ελέους που τους επιφύλασσε ο Χριστός. Αυτός ήταν ένα φως αποκάλυψης στους Εθνικούς (Λουκάς 2:32), γιατί «ήρθε στους δικούς Του, και οι δικοί του δεν Τον δέχτηκαν» (Ιωάννης 1:11).
Αυτός που εσκεμμένα απομακρύνεται από τον Χριστό θα διαπιστώσει ότι δεν αποτελεί μέρος του σώματος Του. Ο Ιησούς πήγε στους αμαρτωλούς στον Λίβανο και άφησε το έθνος Του στην ειδωλολατρία τους. Οι Φοίνικες άρχισαν να πιστεύουν σ' Αυτόν, ενώ ο ίδιος ο λαός Του Τον είχε απορρίψει. Μια αμόρφωτη χωριατοπούλα ήρθε με πίστη, έπεσε στα πόδια του Ιησού και του ζήτησε να θεραπεύσει την κόρη της που ήταν βαριά δαιμονισμένη. Εκείνος δεν της είπε λέξη. Οι μαθητές θεώρησαν την έκκληση της γυναίκας για βοήθεια ως ενόχληση, γι' αυτό και παρότρυναν τον Κύριό τους να την αποβάλλει διώχνοντάς την μακριά.
Ότι βασανίζει τα παιδιά αποτελεί ταλαιπωρία και για τους γονείς και τίποτε δεν είναι πιο στενάχωρο από το γεγονός ότι εκείνα βρίσκονται κάτω από την εξουσία του Σατανά. Οι στοργικοί γονείς αισθάνονται με τη λογική τους τις δυστυχίες της σάρκας και του αίματος τους. “Αν και ενοχλείται από τον διάβολο, είναι ακόμα η κόρη μου”, θα σκεφτόταν η Χαναναία. Όποια κι αν είναι η ταλαιπωρία των συγγενών μας και όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν ακυρώνει τις υποχρεώσεις μας απέναντί τους και γι' αυτό δεν πρέπει να αποξενώνει την αγάπη μας γι' αυτούς. Αυτό που την έφερε στον Χριστό ήταν η θλίψη και τα προβλήματα της οικογένειάς της.
Ο Χριστός τους κατέστησε σαφή την εντολή του ουράνιου Πατέρα Του. Στάλθηκε πρώτα για τον πλανεμένο λαό Του, τους Ιουδαίους, ώστε να τους σώσει από τις αμαρτίες τους.
Αλλά η γυναίκα δε σταμάτησε να κλαίει και δεν Τον άφησε, επειδή Εκείνος ήταν η τελευταία της ελπίδα. Έπεσε στα πόδια Του, εμποδίζοντας την δίοδο Του και Τον ανάγκασε να ακούσει την ικεσία της ώστε να θεραπεύσει την κόρη της. Αυτό δείχνει ότι πίστευε στην υπερφυσική δύναμη του Χριστού. Αυτή η πίστη της έφερε μια απάντηση από τον Χριστό που την ελέησε. Εξάγνισε την πίστη της οδηγώντας την στην επίγνωση του εαυτού Του μέσω αυτής της σκληρής δοκιμασίας. Ωστόσο, τα πράγματα του Θεού ήταν πρώτα για τους ανθρώπους του Θεού, εκείνους δηλαδή που ακολουθούσαν τη διδασκαλία του Μωυσή. γιατί όσα ανήκαν στους υιούς του οίκου Του, δεν προορίζονταν για τα σκυλιά! Παρόλα αυτά, η Χαναναία επιμένει λέγοντας ότι ακόμη και τα κουτάβια μπορούν να φάνε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι. Σίγουρα υπήρχε κάτι και γι' αυτήν! Μόνο ο λόγος του Θεού μπορεί να φωτίσει τους ανθρώπους, να εξαγνίσει την καρδιά και να αλλάξει τη διάνοια.
Εκείνους που ο Χριστός σκοπεύει να τιμήσει, πρώτα τους ταπεινώνει. Πρέπει να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας ως ανάξιο του ελέους του Θεού προτού αξιωθούμε να έχουμε την επιδοκιμασία και το προνόμιο να το απολαύσουμε. Ο Χριστός μας επιτρέπει να δοκιμαστούμε ώστε να αποδειχτεί η πίστη μας ώστε, όπως ο Ιώβ των αρχαίων χρόνων, να μπορέσουμε να βγούμε μετά τη δοκιμασία της πίστεως εξαγνισμένοι και καθαροί σαν το χρυσάφι.
Η γυναίκα δέχτηκε τον ταπεινό τίτλο του σκυλιού, γιατί ειπώθηκε με αγάπη και αλήθεια δείχνοντας ορθά την κατάσταση όλων των ανθρώπων. Η πιστή γυναίκα υπερνίκησε την φαινομενική διστακτικότητα του Χριστού να θεραπεύσει την κόρη της. Πρώτα, απελευθέρωσε την καρδιά της από την υπερηφάνεια και μετά θεράπευσε την κόρη της. Να είσαι ταπεινός όπως αυτή η Χαναναία γυναίκα και να θεωρείς τον εαυτό σου αμαρτωλό ενώπιον του Θεού και τότε θα φτάσεις στην γνώση της αλήθειας και θα εκζητήσεις τον εξαγνισμό.
Αφού πέρασε το θείο τεστ με το να ταπεινωθεί αλλά να παραμείνει στην πίστη σταθερά, ο Ιησούς την τίμησε σε μεγάλο βαθμό γιατί ήταν ο πρώτος καρπός Του από τους εθνικούς. Αποκάλεσε την πίστη της μεγάλη, η οποία μπορούσε να μετακινήσει βουνά και να αποκτήσει τη θεραπεία που τόσο επιθυμούσε.
Μαθαίνουμε από την Χαναναία γυναίκα ότι πρέπει να συνεχίζουμε να προσευχόμαστε για τους δαιμονισμένους. Η μητέρα, με την πληρότητα της αγάπης της για την κόρη της, είχε θυσιάσει την τιμή της και την υπερηφάνεια της και έλαβε από τον Χριστό την εκπλήρωση της επιθυμίας της με την επιμονή της. Κρατούσε σφιχτά τον Χριστό και δεν Τον άφηνε μέχρι να θεραπευτεί η κόρη της. Η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα της παρακίνησαν τον Χριστό να ανταποκριθεί στην ανάγκη της. Αυτή αποτελεί την ξεκάθαρη απόδειξη ότι η προσευχή για τους φίλους και τους συγγενείς μας θα απαντηθεί, αν επιμείνουμε.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει αντίφαση μεταξύ του Ματθαίου και του Μάρκου. Ο Ματθαίος λέει ότι η γυναίκα ήταν Χαναναία, ενώ ο Μάρκος λέει ότι ήταν Εθνική και την χαρακτηρίζει ως Συροφοινίκη.
Απαντάμε, λοιπόν, ότι η γη που περιλάμβανε την Τύρο και τη Σιδώνα ήταν στην κατοχή των Χαναναίων, και ονομαζόταν Χαναάν. Οι Φοίνικες ήταν απόγονοι των Χαναναίων. Η χώρα, μαζί με την Τύρο, ονομαζόταν Φοινίκη ή Συροφοινίκη. Καταλήφθηκε από τους Έλληνες υπό τον Μέγα Αλέξανδρο και περιλάμβανε αυτές τις πόλεις. Την εποχή του Χριστού ήταν ελληνικές πόλεις. Αυτή η γυναίκα ήταν επομένως Εθνική, ζούσε υπό την ελληνική κυριαρχία και πιθανότατα μιλούσε την ελληνική γλώσσα. Ήταν εκ γενετής Συροφοινίκη, γεννημένη στη χώρα αυτή και καταγόταν από τους αρχαίους Χαναναίους.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Δίκαιε, Ελεήμων Κύριε, ομολογώ την υπερηφάνεια μου που εμποδίζει τη σωτηρία Σου να έρθει στον λαό μου. Σώσε με από τον εγωισμό ώστε να γνωρίσω τις ακαθαρσίες μου. Δεν είμαι τέλειος, γι' αυτό θεράπευσε με από την κακία μου για να σε υπηρετήσω με σταθερή πίστη, ώστε οι φίλοι μου να σωθούν. Δώσε μου πίστη να συνεχίσω με την προσευχή μέχρι να τους σώσεις.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Πώς μπόρεσε ο Ιησούς να παρομοιάσει τους Εθνικούς με σκυλιά;