Previous Lesson -- Next Lesson
a) ငါးမ်ားစြာ အ့ံဖြယ္ရာ ဖမ္းမိျခင္း (ေယာဟန္ ၂၁း ၁- ၁၄)
ေယာဟန္ ၂၁း ၁-၃
၁ “တဖန္ ေယ႐ွဳသည္ တိေဗရိအိုင္နားမွာ တပည့္ေတာ္တို႔အား ကိုယ္ကိုျပေတာ္မူ၏။ ျပေတာ္မူသည္ အေၾကာင္းအရာ ဟူမူကား ၂ ႐ွိမုန္ ေပတ႐ုႏွင့္ ဒိဒုမုဟု အမည္႐ွိေသာ ေသာမ၊ ဂါလိလ ဲျပည္ ကာနၿမိဳ႕သား နာသေနလ၊ ေဇေဗဒဲ၏ သား ႏွစ္ေယာက္ အျခားေသာတပည့္ေတာ္ ႏွစ္ယာက္တို႔သည္ အတူ႐ွိၾက၏။ ၃ ႐ွိမုန္ ေပတ႐ုက ကၽြႏ္ုပ္သည္ ငါးဖမ္းသြားမည္ဟု ဆိုလွ်င္ ထိုသူတို႔က အကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း လိုက္မည္ဟု ေျပာဆိုသည္ႏွင့္ ထြက္သြား ၾက၏။ ခ်က္ခ်င္း ေလွထဲသို႔ဝင္၍ ထိုညတြင္ တေကာင္ကိုမွ် မရၾက။”
႐ွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီးေနာက္ သခင္ေယ႐ွုဟာ တပည့္ေတာ္ေတြနဲ႔အတူ ဂါလိလဲျပည္မွာ ဆံုေတြ႕တယ္။ ဂါလိလဲျပည္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ေနရင္းျပည္ ျဖစ္ၿပီး တိေဗရိအိုင္နဲ႔ တဆက္တည္း ျဖစ္တယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ သိုးထိန္းႀကီး ျဖစ္တဲ့ ခရစ္ေတာ္က သူတို႔ကို ဦးေဆာင္တယ္။ ေတြ႕ဆံုတယ္။ ခ်စ္လို႔ မၾကာခဏ ကိုယ္ထင္ျပတယ္။ ေယ႐ု႐ွလင္ ၿမိဳ႕မွာ႐ွိစဥ္ ေၾကာက္ေနၾကတဲ့အတြက္ ကိုယ္ထင္ျပတယ္။ ပသခါ ပြဲအၿပီး တနဂၤေႏြ ညေနခင္းမွာ “ၿငိမ္သက္ျခင္း ႐ွိပါေစ” လို႔ ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး ေလာကီသားေတြကို ဧဝံေဂလိ ေဟာေျပာဖို႔ ေစလႊတ္တယ္။ (မာကု ၁၆း ၇ မႆဲ ၂၈း ၁၀) ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ေတြရဲ႕ အဓိက တာဝန္ဟာ လူကိုဖမ္းဖို႔ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ နာခံရဲ႕လား။ ႐ွင္ျပန္ထေျမာက္တဲ့ နိမိတ္ လကၡဏာဟာ ေလာကီသားေတြကို ဧဝံေဂလိ လုပ္ဖို႔ ဖင့္ႏြဲ စရာအေၾကာင္း ႐ွိေန သလား။ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတာက မ႐ွိဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ မူလလုပ္ငန္းဖက္ကို ျပန္လွည့္ၾကၿပီး အုပ္စုေတြ ၿပိဳကြဲသြားတယ္။ တခ်ဳိ႕က တေယာက္တည္း၊ တခ်ဳိ႕က အဖြဲ႕လိုက္နဲ႔ ျပန္လုပ္ၾကတယ္။
တညေနမွာ ေပတ႐ုက “ငါးဖမ္းသြားမယ္” လို႔ မိတ္ေဆြေတြကို ေျပာတယ္။ ငါးဖမ္းသြားမယ္။ လိုက္လိုက္ မလိုက္လိုက္ သူကသြားမဲ့ပံု ျဖစ္တယ္။ မိတ္ေဆြေတြက ကမ္းေျခ ဘက္ကို လိုက္လာၾကၿပီး ေလွတစီးကို ေလွာ္ၿပီး အိုင္လယ္ကို ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔အႀကိမ္ မ်ားစြာ ပိုက္ကြန္ခ်တယ္။ တညလံုး ပင္ပန္းေပမယ့္ တေကာင္မွ မရဘူး။ သူတို႕က သခင္ေယ႐ွုေျပာတဲ့ “ငါ မပါလွ်င္ သင္တို႔သည္ အဘယ္အမႈကိုမွ် မတတ္ႏိုင္ၾက” ဆိုတဲ့ စကားကို ေမ့ေနၾကတယ္။
ေယာဟန္ ၂၁း ၄-၆
၄ “နံနက္ေရာက္ေသာအခါ ေယ႐ွုသည္ ကမ္းနားမွာ ရပ္ေတာ္ မူ၏။ သို႔ရာတြင္ ေယ႐ွု ျဖစ္ေတာ္မူသည္ကို တပည့္ေတာ္တို႔သည္ မသိၾက။ ၅ ေယ႐ွုကလည္း ခ်စ္သားတို႔ စားစရာ တစံုတခု ႐ွိသေလာ ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ မ႐ွိပါဟု ျပန္ေျပာၾက၏။ ၆ တဖန္ ေယ႐ွုက ေလွ လက္ယာဘက္၌ ပိုက္ကြန္ ကိုပစ္ခ်ေလာ့။ ထိုသို႔ ျပဳလွ်င္ရလိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္ အတိုင္း ထိုသူတို႔သည္ ပစ္ခ်၍ မ်ားစြာေသာ ငါးတို႔ကို အုပ္မိေသာေၾကာင့္ ပိုက္ကြန္ကို ဆြဲ၍ မရႏိုင္။”
သခင္ေယ႐ွဳက တပည့္ေတာ္ေတြကို ပစ္မထားဘူး။ လမ္းလြဲ ေပမယ့္ မစြန္႔ပစ္ဘူး။ ကမ္းေျခမွာရပ္ၿပီး သူတို႔ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ပိုက္ကြန္ထဲကို ငါးေတြ ပစ္ေပးလိုက္ လို႔ရေပမယ့္ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈႀကီးကို အခုထိ နားမလည္ႏိုင္ေသးတဲ့ သင္ေပးစရာ ႐ွိေနတယ္။ သူတို႔က နဂိုမူရင္း အလုပ္ကို လွည့္ျပန္ၾကတယ္။ ပဋိညာဥ္တခုကို ျပဳခဲ့သူေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ျပသနာ အခက္အခဲေတြ ႐ွိတဲ့အခါ မစျခင္းကို ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ မ႐ွိသလို ေဝးကြာေနသလို ျပဳမူၾကတယ္။ တပည့္ေတာ္ေတြကို တမန္ေတာ္လို႔ မေခၚပဲ ခ်စ္သားတို႔ လူငယ္တို႔လို႔ ေခၚတယ္။ သင္ေပးသမွ်ကို ေမ့ပစ္လိုက္ ၾကတယ္။ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးျခင္း မ႐ွိၾကဘူး။ ဒီလို ဝမ္းနည္းစရာေတြ ႐ွိေပမယ့္ သခင္ေယ႐ွဳဟာ အျပစ္မတင္ဘဲ ႏွိမ့္ခ် စြာနဲ႔ ခ်စ္သားတို႔ စားစရာ ႐ွိသလား လို႔ ေမးတယ္။ ဘာမွမရတာကို ဝန္ခံၾကဖို႔ပါ။ ဘုရားနဲ႔ အတူ မ႐ွိသလို ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ဟာ သူတို႔အမွားကို ခ်က္ျခင္း ဝန္ခံသြားၾကတယ္။
မိုးလင္းလာတဲ့အခါ သခင္ေယ႐ွု သူတို႔ထံ ေရာက္လာတယ္။ ေျမွာ္လင့္ျခင္း အသစ္လည္း မနက္ခင္းမွာ ပါလာတယ္။ “မင္းတို႔ မေအာင္ျမင္ေပမယ့္ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးကြာ” လို႔ မေျပာဘူး။ ေအာင္ျမင္သည္အထိ ထပ္ ႀကိဳးစားပါ လို႔လဲ မေျပာဘူး။ “ပိုက္ကြန္ကို ေလွရဲ႕ ညာဘက္မွာ ခ်လိုက္ပါ။ မင္းတို႔ ငါး မိလိမ့္မယ္” လို႔ အမိန္႔ ေပးတယ္။ ေရနက္ရာမဟုတ္ဘဲ ကမ္းနဲ႔နီးတဲ့အတြက္ ငါး ႀကီးႀကီး ရဖို႔က မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ေျပာတဲ့အတိုင္း ညာဘက္မွာ ပိုက္ကြန္ကို ခ်လိုက္ၾကတယ္။
သခင္ေယ႐ွုက ေရထဲမွာ ငါးေတြ ျမင္ေနတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာလည္း ဘယ္သူ ဆာငတ္ေတာင့္တတယ္ ဆိုတာ ျမင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လိုတာကို ေပးႏိုင္တယ္။ မင္း ပိုက္ကြန္ထဲမွာ႐ွိတာ အကုန္လံုးဖမ္းလို႔ မေျပာဘူး။ ငါ ေျပာတဲ့ ေနရာမွာ ဧဝံေဂလိ ပိုက္ကြန္ကိုခ်ပါ။ ငါ႔ စကား အလုပ္လုပ္တာ ေတြ႕လိမ့္မယ္လို႔ ပဲ ေျပာပါတယ္။
တပည့္ေတာ္ေတြဟာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ခိုင္းတာကို နားေထာင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သခင္ေယ႐ွုကို သာမန္ လူတေယာက္လို ထင္ေနတုန္း ျဖစ္တယ္။ သခင္ေယ႐ွုကလည္း သာမန္ ႏွုတ္ဆက္ ျခင္းနဲ႔ ႏွဳတ္ဆက္ လို႔ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ႏွဳတ္ဆက္စကားဟာ တည္ၿငိမ္မႈေတာ့ ႐ွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုက္ကြန္ကို ရဲရဲခ်လိုက္တယ္။ ၾကည့္။ ပိုက္ကြန္ဟာ ငါးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ ဒါဟာ သခင္ဘုရားရဲ႕ဝိညာဥ္ေရး သြန္သင္ခ်က္ပဲ ျဖစ္တယ္။ သူ ေစခိုင္းတဲ့အတိုင္း လုပ္ရင္ ငါးမိမယ္။ ကိုယ့္အလိုအတိုင္းဆို ပင္ပန္း႐ံုပဲ ႐ွိမယ္။ ငါးေတြမ်ားလြန္းေတာ့ သူတို႔ မသယ္ႏိုင္လို႔ သူတို႔ကို ေစတနာစိတ္နဲ႔ ကူညီမယ့္ မိတ္ေဆြေတြ လိုလာတယ္။
ဆုေတာင္း စားဝတ္ေနေရးအတြက္ပဲ စိုးရိမ္မိတဲ့ စိတ္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ တျခားသူေတြကို ကိုယ္ေတာ့္ထံ ပို႔တတ္ေစပါ။ လမ္းလြဲခ်ိန္မွာ အနားသို႔ ႂကြလာတဲ့အတြက္္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အျပစ္ခြင့္လႊတ္ဖို႔ လမ္းျပေတာ္မူ ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ စကားကို နားေထာင္ဖို႔ သြန္သင္ေတာ္မူပါ။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ႐ွာေသာသူတို႔အား ယူေဆာင္ တတ္ေစပါ။ ဧဝံေဂလိ ပိုက္ကြန္ထဲသို႔ ေရာက္ေစလ်က္ ကိုယ္ေတာ္ပိုင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ေစေတာ္မူပါ။
ေမးခြန္း ၁၃၀
- ငါး အမ်ားႀကီး ဖမ္းမိျခင္းဟာ တပည့္ေတာ္တို႔အတြက္ ႐ွက္စရာ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္သြား ရသလဲ။