Previous Lesson -- Next Lesson
2. Η καταιγίδα Μέσα στη Θάλασσα και το Ναυάγιο στη Μάλτα (Πράξεις 27:14-44)
ΠΡΑΞΕΙΣ 27:27-37
27 Όταν έφτασε η δέκατη τέταρτη νύχτα που φερόμασταν ακυβέρνητοι στην Αδριατική θάλασσα, τα μεσάνυχτα οι ναύτες υποψιάστηκαν ότι πλησιάζουν σε κάποια στεριά. 28 Βυθομέτρησαν και βρήκαν είκοσι οργιές. Αφού προχώρησαν λίγο, βυθομέτρησαν πάλι και βρήκαν δεκαπέντε οργιές. 29 Επειδή φοβήθηκαν μήπως πέσουμε σε τίποτε βράχια, έριξαν τέσσερις άγκυρες από την πρύμνη και παρακαλούσαν να ξημερώσει. 30 Οι ναύτες στο μεταξύ επιχείρησαν να φύγουν από το πλοίο. Με την πρόφαση ότι θα ρίξουν άγκυρες από την πρώρα μακριά από το πλοίο, κατέβασαν τη λέμβο στη θάλασσα. 31 Ο Παύλος όμως είπε στον αξιωματικό και στους στρατιώτες: «Αν αυτοί δεν μείνουν στο πλοίο, εσείς δεν μπορείτε να σωθείτε». 32 Τότε οι στρατιώτες έκοψαν τα σκοινιά της λέμβου και την άφησαν να πέσει στη θάλασσα. 33 Καθώς περίμεναν να ξημερώσει, ο Παύλος τους παρακινούσε όλους να φάνε κάτι. «Δεκατέσσερις μέρες ως σήμερα», τους έλεγε, «περιμένετε να κοπάσει η τρικυμία και είστε νηστικοί· δεν έχετε φάει τίποτε. 34 Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, φάτε κάτι. Αυτό είναι απαραίτητο, αν θέλετε να σωθείτε. Μη φοβάστε, γιατί κανενός από σας δε θα πέσει ούτε μια τρίχα απ’ το κεφάλι σας». 35 Αφού είπε αυτά, πήρε ψωμί, ευχαρίστησε το Θεό μπροστά σε όλους, το έκοψε κι άρχισε να τρώει. 36 Τότε πήρανε όλοι θάρρος κι έφαγαν κι αυτοί. 37 Στο πλοίο ήμασταν συνολικά διακόσιες εβδομήντα έξι ψυχές.
Δεκατέσσερις μέρες σε κίνδυνο εξαιτίας των κυμάτων είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Μισός μήνας σε ένα πλοίο που ταλανίζονταν από τα κύματα φαίνεται σαν μια αιωνιότητα. Αυτός που χάνει το δρόμο του και κοιτάζει στα μάτια τον θάνατο πεθαίνει πολλούς θανάτους. Ωστόσο, ο Παύλος προσευχήθηκε, πίστεψε και παρέμεινε ήσυχος, επειδή δεν έχασε τον δρόμο του προς τον ουρανό. Η πυξίδα του πάντα έδειχνε προς τον Θεό και ένιωθε γαλήνιος και εξαγνισμένος με το αίμα και τη δικαιοσύνη του Χριστού.
Ξαφνικά γύρω στα μεσάνυχτα, οι ναύτες υποπτεύθηκαν ότι πλησίαζαν στη ξηρά. Μέτρησαν το βάθος γρήγορα και ανακάλυψαν ότι το νερό έγινε πιο ρηχό καθώς πλησίαζαν στην ακτή ώστε φοβήθηκαν ότι το πλοίο θα έπεφτε πάνω στα βράχια. Έτσι, κατέβασαν τις άγκυρες από το πίσω μέρος του πλοίου ώστε να κόψει ταχύτητα και κατέβασαν τη βάρκα στο νερό ώστε να μπορέσουν να διαφύγουν. Τι πονηρό σχέδιο! Ο έμπειρος Παύλος αντιλήφθηκε το κόλπο των ναυτών και είπε στον αξιωματικό, ο οποίος έδωσε εντολή να κόψουν τα σχοινιά που κρατούσαν τη βάρκα, η οποία έπεσε από το πλοιάριο, ότι ο άγγελος του είχε αποκαλύψει πως όλοι (και όχι μερικοί από αυτούς) θα σώζονταν. Με την εξαπάτηση των ναυτών ο διάβολος προσπάθησε να διαβάλει το σχέδιο του Θεού. Όμως, απέτυχε σύντομα επειδή ο απόστολος το πρόσεξε την κατάλληλη στιγμή. Τότε, κατάλαβε ότι αυτοί είχαν χρεία σωματικής δύναμης και δραστηριότητας και ότι έπρεπε να φάνε επειδή η βοήθεια ήταν κοντά. Έτσι, δε χρειάζονταν να συνεχίσουν να νηστεύουν. Ο Παύλος τους πρότεινε να φάνε καλά εκείνη την σκοτεινή νύχτα κατά τη διάρκεια της τρομακτικής τρικυμίας. Αυτό υποδεικνύει ότι ο Παύλος ήταν ο εκπρόσωπος του Θεού σε εκείνο το πλοίο. Η δύναμή του, η απελευθέρωση, η πίστη και η τόλμη του τους είχε εντυπωσιάσει όλους. Τον κοιτούσαν προσεκτικά καθώς ανακοίνωνε το τέλος της νηστείας. Έτσι, έκοψε το ψωμί, προσευχήθηκε μπροστά σε όλους και ευχαρίστησε τον Θεό για τη χάρη του στο μέσον της καταιγίδας. Έπειτα, έτρεξαν να φάνε όλοι μαζί με όρεξη μετά από μια μακροχρόνια πείνα, πιστεύοντας ότι ο Θεός θα τους έσωζε. Ο Παύλος τους βεβαίωσε στο όνομα του Κυρίου του ότι ούτε μια τρίχα από το κεφάλι τους δε θα χάνονταν, αν και το πλοίο ήταν ήδη διαλυμένο, με τα κύματα να το καταστρέφουν και το νερό να διεισδύει σε κάποιες από τις πλευρές του. Ωστόσο, η πίστη του απόστολου ενισχύθηκε παρά τις αυξανόμενες δυσκολίες. Η υπόσχεση του Χριστού σ’ αυτόν ήταν πιο σημαντική από τη συγκλονιστική ταλαιπωρία τους.
ΠΡΑΞΕΙΣ 27:38-44
38 Αφού χόρτασαν όλοι, πέταξαν το σιτάρι στη θάλασσα, για να αλαφρώσει το πλοίο. 39 Όταν ξημέρωσε, είδαν μια στεριά που τους ήταν άγνωστη. Ανακάλυψαν όμως έναν κόλπο που είχε αμμουδιά, στον οποίο αποφάσισαν να ρίξουν το πλοίο αν μπορούσαν. 40 Έλυσαν, λοιπόν, τα σκοινιά που κρατούσαν τις άγκυρες, και τις άφησαν να πέσουν στη θάλασσα. Συγχρόνως έλυσαν τα σκοινιά με τα οποία είχαν δέσει τα πηδάλια για να τα αχρηστέψουν. Έπειτα σήκωσαν το μπροστινό πανί και με τον άνεμο προσπαθούσαν να προσορμιστούν στο γιαλό. 41 Έπεσαν όμως σ’ έναν ύφαλο από άμμο κι έριξαν εκεί το πλοίο. Η πλώρη μπήχτηκε στην άμμο κι έμεινε ακίνητη, η πρύμνη όμως διαλυόταν από τη μανία των κυμάτων. 42 Οι στρατιώτες τότε αποφάσισαν να σκοτώσουν τους κρατουμένους, για να μην μπορέσει κανείς να δραπετεύσει κολυμπώντας. 43 Ο αξιωματικός όμως, που ήθελε να σώσει τον Παύλο, τους εμπόδισε να εκτελέσουν την απόφασή τους και διέταξε, όσοι μπορούν να κολυμπήσουν, να πηδήξουν πρώτοι στη θάλασσα και να βγουν στη στεριά, 44 κι οι άλλοι να βγουν πάνω σε σανίδια ή σε άλλα μέρη του πλοίου. Έτσι, βγήκαν όλοι στη στεριά και σώθηκαν.
Όταν βγήκε το φως της μέρας, συνειδητοποίησαν με χαρά ότι ο Θεός δεν τους οδήγησε σε ένα βραχώδες μέρος στη στεριά μετά τα χτυπήματα, την ταραχή και τα θανατηφόρα κύματα αλλά σε ένα μικρό ήσυχο κόλπο με μια αμμώδη, ήσυχη ακτή. Πήραν θάρρος γιατί ο Παντοδύναμος είχε οδηγήσει το κλυδωνιζόμενο πλοίο τους στο μέσον της έκρηξης των στοιχείων στο νησί της Μάλτας, χωρίς να ναυαγήσουν, πριν φθάσουν τελικά στον προορισμό τους. Ο άνεμος επιτέλους άρχισε να τους οδηγεί στη ρηχή ακτή. Ξαφνικά έγινε μια μεγάλη σύγκρουση. Το πλοίο βρήκε σε ύφαλο από άμμο, ενώ το πίσω μέρος έγινε κομμάτια από το σφοδρό χτύπημα και τα άγρια κύματα. Το νερό εισχώρησε στο πλοίο σαν ποτάμι και οι στρατιώτες έβγαλαν αμέσως τα ξίφη τους για να σκοτώσουν τους φυλακισμένους γιατί αν τους άφηναν να κολυμπήσουν στην ακτή και να δραπετεύσουν, αντ’ αυτού οι ίδιοι θα ρίχνονταν στα λιοντάρια. Ως εκ τούτου, ο διάβολος ήθελε μέχρι την τελευταία στιγμή να σαμποτάρει τη σωτηρία του Παύλου και να εμποδίσει το Ευαγγέλιο να φτάσει την Ρώμη.
Αλλά ο Ιησούς χρησιμοποίησε τον Ιούλιο, ένα φιλάνθρωπο εκατόνταρχο, ο οποίος παρακολούθησε τον Παύλο στις προηγούμενες δοκιμασίες και τα τρομερά προβλήματά του και εμπιστεύτηκε την προφητεία του που έλεγε ότι η γη μπροστά τους ήταν ένα νησί και γι΄αυτό κανένας από τους φυλακισμένους δε θα μπορούσε να δραπετεύσει. Έτσι απαγόρευσε στους στρατιώτες να σκοτώσουν τους φυλακισμένους και έδωσε σε όλους τους επιβάτες αυστηρές εντολές να εγκαταλείψουν το πλοίο. Μερικοί κολύμπησαν μέχρι την ακτή και οι υπόλοιποι κρέμονταν από σανίδες. Κανείς δεν πνίγηκε. Όλοι μαζί έφταναν τους 276 ανθρώπους που βγήκαν με ασφάλεια στην ακτή. Στέκονταν βρεγμένοι, τρέμοντας από το κρύο και μεγάλυναν τον Θεό για τη σωτηρία τους.
Ο Χριστός πραγματοποίησε την υπόσχεση του στον Παύλο και κράτησε στη ζωή τον αξιωματικό, τον ιδιοκτήτη του πλοίου και όλους τους επιβάτες και τους φυλακισμένους. Με τη διάσωση του Παύλου και των συντρόφων με τους οποίους συνταξίδευε, δηλαδή τον Λουκά και τον Αρίσταρχο, τα κείμενα και τα χειρόγραφα του Ευαγγελίου του Λουκά και των Πράξεων των Αποστόλων, τα οποία ήταν ραμμένα σε ένα αδιάβροχο δερμάτινο φάκελο, σώθηκαν επίσης. Ο Χριστός αποφάσισε και εκτέλεσε το θέλημα του έτσι ώστε ο απόστολος και το Ευαγγέλιο να φτάσουν στη Ρώμη. Κανείς δε μπορεί να τον αποτρέψει από το να πραγματοποιήσει το απολυτρωτικό θέλημά του.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω κραταιέ Κύριε, σε ευχαριστούμε επειδή έσωσες τον Παύλο και ολόκληρο το πλοίο από το να βυθιστεί μέσα στη θάλασσα. Πιστεύουμε ότι επίσης μας προστατεύεις από το να χαθούμε στην τελική κρίση και στην αναταραχή που θα προηγηθεί. Βοήθησε μας να κρατάμε το Ευαγγέλιο μέσα στις καρδιές μας και στη γλώσσα μας στο μέσον της τρικυμιώδους θάλασσας των εθνών ώστε πολλοί να σωθούν.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποια είναι τα τρία γεγονότα από τα οποία ο Χριστός έσωσε τον Απόστολο και την συνοδεία του;