Previous Lesson -- Next Lesson
18. Η Συμβουλή του Γαμαλιήλ και το Μαστίγωμα των Αποστόλων (Πράξεις 5:34-42)
ΠΡΆΞΕΙΣ 5:34-42
34 Τότε πήρε το λόγο ένας Φαρισαίος που ήταν μέλος του συνεδρίου και τον έλεγαν Γαμαλιήλ. Αυτός ήταν δάσκαλος του νόμου, και τον εκτιμούσε όλος ο λαός. Διέταξε να βγάλουν για λίγο έξω τους αποστόλους 35 και είπε στο συνέδριο: «Ισραηλίτες, σκεφτείτε καλά τι θα κάνετε με τους ανθρώπους αυτούς. 36 Γιατί πριν από λίγον καιρό ξεσηκώθηκε ο Θευδάς κι έκανε τον σπουδαίο, και πήγαν μαζί του περίπου τετρακόσιοι άντρες. Ο ίδιος σκοτώθηκε, όμως, διαλύθηκαν όλοι οι οπαδοί του και το κίνημα έσβησε. 37 Ύστερα απ’ αυτόν ξεσηκώθηκε ο Ιούδας ο Γαλιλαίος, τον καιρό της απογραφής, και παρέσυρε στην επανάστασή του πολύ κόσμο. Το ίδιο κι εκείνος σκοτώθηκε, και όλοι οι οπαδοί του διασκορπίστηκαν. 38 Γι’ αυτό και στην περίπτωση αυτή σας λέω: μην ασχολείστε μ’ αυτούς τους ανθρώπους και ελευθερώστε τους. Γιατί, αν αυτό που σκέφτονται ή αυτό που κάνουν προέρχεται από ανθρώπινη δύναμη, θα διαλυθεί μόνο του. 39 Αν όμως προέρχεται από το Θεό, δε θα μπορέσετε να το διαλύσετε –για να μη σας πω ότι μπορεί να βρεθείτε τελικά και θεομάχοι». Τα μέλη του συνεδρίου πείστηκαν από τα λόγια του, 40 προσκάλεσαν τους αποστόλους και αφού τους έδειραν, τους διέταξαν να μην κηρύττουν για τον Ιησού· ύστερα τους απέλυσαν. 41 Οι απόστολοι έφυγαν από το συνέδριο χαρούμενοι, γιατί ο Θεός τούς είχε αξιώσει να κακοποιηθούν για χάρη του Χριστού. 42 Και κάθε μέρα στο ναό και στα σπίτια δε σταματούσαν να διδάσκουν και να φέρνουν το χαρούμενο μήνυμα ότι ήρθε ο Μεσσίας, κι αυτός είναι ο Ιησούς.
Οι Φαρισαίοι πίστευαν στην ύπαρξη των αγγέλων, στην ανάσταση των νεκρών και στην πιθανότητα να δει κανείς τον Θεό στον κόσμο μας. Επομένως, όταν άκουσαν ότι οι απόστολοι αφέθηκαν από την κλειστή φυλακή, φοβήθηκαν, γιατί δεν αρνούνταν την πιθανότητα της ανάστασης του Ιησού και της παρέμβασής του στο συμβούλιο.
Ο Γαμαλιήλ, ο αρχηγός των Φαρισαίων, μορφωμένος λόγιος και εξέχων δόκτορας του νόμου, ο οποίος μετέπειτα έγινε δάσκαλος του Παύλου, σηκώθηκε. Αυτός ο άνδρας, ο οποίος ήταν υψηλά σεβαστός από όλους τους ανθρώπους μίλησε για να αμβλύνει την οργή του ανήσυχου συμβουλίου. Ο Γαμαλιήλ δεν ήταν σίγουρος αν το χέρι του Θεού εργαζόταν μαζί με τους αποστόλους ή όχι και αν αυτοί οι άνδρες ήταν πραγματικά σταλμένοι από τον Ύψιστο ή όχι∙ διότι αυτός ο λόγιος είχε κοιτάξει έντονα τους αποστόλους και δεν είχε δει ούτε εριστικότητα ούτε θρασύτητα, αλλά κουράγιο, αγάπη και εντιμότητα. Δεν φαίνονταν αιρετικοί ή κακόβουλοι άντρες. Μέσα στη φρόνησή του, συμβούλεψε τους συναδέλφους του στο ανώτατο συμβούλιο να πάρουν το χρόνο του αποφασίζοντας και να μην του δώσουν θανατική ποινή. Δεν ήθελε να κυλήσει αθώο αίμα ξανά, μην τυχόν και το συμβούλιο σταθεί αδαώς ενάντια στη θέληση του Θεού.
Ο Γαμαλιήλ δεν πίστευε στον Ιησού Χριστό, ούτε και αποφάσισε να απαντήσει στην κλήση των αποστόλων. Αλλά ο ζωντανός Κύριος χρησιμοποίησε τον ταπεινό δάσκαλο του νόμου σε αυτή τη κρίσιμη ώρα για να διατηρήσει τους αποστόλους του και για να τους κρατήσει ως μάρτυρες την ανάστασής του.
Πόσο παράξενο! Αυτός ο λόγιος δεν χρησιμοποίησε τον Νόμο για να υποστηρίξει το επιχείρημά του, αλλά οδήγησε το ακροατήριο σε πειραματικές αλήθειες. Πολιτικοί ηγέτες και ιδρυτές αιρέσεων εκμεταλλεύονται τους ακολούθους τους. Κι όμως, αν η δύναμη μέσα τους δεν ήταν από το Θεό, οι ακόλουθοι θα διασκορπίζονταν σύντομα μετά του θανάτου των ηγετών τους, διότι ο Θεός και μόνο δίνει στο βασίλειό του την αρχή, τη συνέχεια και το τέλος. Επιπλέον, είναι ο συγγραφέας και ο τελειωτής της πίστης.
Σήμερα, μπορούμε να εφαρμόζουμε την παρατήρηση του Γαμαλιήλ για τη θειότητα του Ιησού με πειραματικό τρόπο. Το κίνημα του Ιησού δεν εξασθένισε προς το τίποτα μετά το θάνατό του, αλλά ζει δραστήριο και ανθήζον όπως πάντα, καλύπτοντας το μισό κόσμο και δείχνοντας πως δεν είναι από τους ανθρώπους, αλλά από το Θεό.
Δεν υπήρχε ομόφωνη συμφωνία από τα εβδομήντα μέλη του ανώτατου συμβουλίου. Ένα μεγάλο ποσοστό τους ένιωσε τύψεις να αποφασίσει την εκούσια εξολόθρευση αυτών των είκοσι έντιμων ανδρών. Έτσι συμφώνησαν να περιμένουν. Αλλά οι οργισμένοι και ο αρχιερέας διψούσαν για εκδίκηση και αυστηρή τιμωρία, και έπεισαν το συμβούλιο να αποφασίσει να μαστιγώσουν κάθε έναν από αυτούς τους αθώους και ευεργετικούς ανθρώπους τριάντα εννέα φορές στις γυμνές πλάτες τους.
Οι φύλακες οδήγησαν τους κατηγορούμενους μαθητές έξω. Καθώς τα μαστίγια χτυπούσαν τις γυμνές τους πλάτες σύμφωνα με την άδικη απόφαση του ανώτατου συμβουλίου, δεν παραπονιόνταν αλλά υπέφεραν την ατίμωση. Άντεξαν τα βάσανά τους με αόρατη χαρά, διότι δεν υπέφεραν λόγω των δικών τους αδικημάτων, αλλά για το όνομα του Ιησού Χριστού και μόνο. Ο Κύριος τους είχε πει: «Είστε ευλογημένοι όταν σας επιπλήττουν και σας διώκουν και λένε καθετί κακό για σας ανυπόστατα χάρη σε μένα. Να χαίρεστε και να είστε υπέρμετρα εκστατικοί, διότι μεγάλο θα είναι το βραβείο σας στον ουρανό».
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της αποφασιστικής ακρόασης; Η αναφορά του ονόματος του Ιησού παρέμεινε απαγορευμένη και ανεπιθύμητη ανάμεσα σε Ισραηλίτες ακόμα και σήμερα. Αλλά αυτός που το διακηρύττει δεν σκοτώνεται ή διώκεται. Η εκκλησία ξέσπασε για ένα διάστημα. Κήρυτταν στο όνομα του Ιησού δημόσια παρά την απαγόρευση, παρόλο που το σπαθί του κινδύνου παρέμενε τραβηγμένο πάνω από τα κεφάλια τους.
Μετά το μαστίγωμα, οι απόστολοι προχώρησαν με χαρά και τόλμη προς την αυλή του ναού και συνέχισαν το έργο τους της μαρτυρίας του Χριστού, που αναστήθηκε θριαμβευτικά από τους νεκρούς, με τις μαστιγιές που τους δόθηκαν στα χέρια και στις πλάτες τους να φαίνονται. Ο λαός συνειδητοποίησε ότι οι ηγέτες του έθνους τους μισούσαν το όνομα του Ιησού όπως και πριν, και πως όλοι όσοι πίστευαν σ’ αυτόν εκτίθονταν σε δίωξη. Παρόλα αυτά, αυτός ο κίνδυνος είχε ξεχωρίσει το άγανο από το στάρι και είχε κάνει τους πιστούς ακλόνητους και ψύχραιμους∙ και ο Κύριος έκανε τη χάρη άφθονη απέναντί τους καθημερινά.
Οι απόστολοι επισκέπτονταν σπίτι συνέχεια, διδάσκοντας τους πιστούς, επιβεβαιώνοντάς τους τις Γραφές, τους Ψαλμούς και τους Προφήτες και διερμηνεύοντάς τους τα λόγια του Ιησού τα οποία είχαν ακούσει από εκείνον και είχαν συγκεντρώσει μερικώς. Παράλληλα, οι βοσκοί έψαχναν για τα χαμένα τους πρόβατα και κήρυτταν τα πλήθη στο ναό, προσφέροντάς τους την πλήρη σωτηρία στον εσταυρωμένο. Το περιεχόμενο του μηνύματός τους κρυσταλλώθηκε σε δύο ονόματα: το ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, ότι αυτό που σταυρώθηκε είναι εκείνος που αναστήθηκε από τους νεκρούς και ότι ο απορριμένος Ναζωραίος είναι ο θείος Βασιλιάς που κυβερνά σήμερα στους ουρανούς στη δεξιά πλευρά του Θεού. Οι απόστολοι δεν φοβούνταν, αλλά μαρτύρησαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η μόνη ελπίδα για όλους τους ανθρώπους.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ώ ζωντανέ Κύριε. Σε χτυπήσαν εξαιτίας της αγάπης σου, και το ίδιο έγινε στους αποστόλους σου μετά από εσένα. Συγχώρησε την δειλία μου και τη διαίρεση της καρδιάς μου. Δίδαξέ με πώς να είμαι ευγνώμων για την αγάπη σου και καθοδήγησέ μας να διδάξουμε τους πιστούς με σωφροσύνη και να κηρύττουμε τους ανόητους με δύναμη.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Τι υποδεικνύει η κρίση του ανώτατου συμβουλίου αναφορικά με τη συνέχεια της Χριστιανικής εκκλησίας;