Previous Lesson -- Next Lesson
1. Besimtari e konsideron veten të vdekur për mëkatin (Romakëve 6:1-14)
ROMAKËVE 6:5-11
5 Sepse, nëse jemi bashkuar në ngjashmërinë e vdekjes së tij, me siguri do të jemi edhe ne në ngjashmërinë e ringjalljes së tij, 6 duke e ditur këtë, se njeriu ynë i vjetër u kryqëzua me të, që të shfaroset trupi i mëkatit, që të mos jemi më skllevër të mëkatit. 7 Sepse ai që ka vdekur është shfajësuar nga mëkati. 8 Tani, nëse kemi vdekur me Krishtin, besojmë se edhe do të jetojmë me të, 9 duke ditur se Krishti, pasi u ringjall prej së vdekurish, nuk vdes më. Vdekja nuk ka më pushtet mbi Të. 10 Sepse në atë që vdiq, vdiq për mëkatin një herë e përgjithmonë; por në atë që jeton, jeton për Perëndinë. 11 Po ashtu edhe ju, konsiderojeni veten të vdekur për mëkatin, por të gjallë për Perëndinë në Krishtin Jezus, Zotin tonë.
A e dini se Jezusi vuajti në kryq për shkak të mëkateve tuaja të papastra dhe vdiq vërtet? Ai mbajti gjykimin e Perëndisë për fyerjen tuaj dhe pranoi të kryqëzohej në vendin tuaj në pemën e mallkuar. Për shkak të mëkateve dhe korrupsionit tuaj ju meritonit të torturoheshit deri në vdekje dhe të shijonit vuajtjet e tmerrshme të ferrit të përjetshëm.
Nëse pranoni dashurinë shpëtuese dhe veprën e Jezusit, do t’ju vijë turp për mëkatet tuaja dhe nuk do të bëni apo mendoni më keq. Në këtë mënyrë, do ta përbuzni dhe mohoni vetveten. Ju nuk do ta pranonit veten, por do ta dënonit atë dhe do të pranonit të ndëshkoheshit. Do ta konsideronit veten të vdekur dhe të mbaruar. Nuk ka shpëtim tjetër për egon e korruptuar në ju nga praktikimi i kësaj vdekjeje shpirtërore në veten tuaj, që Krishti të jetojë në ju.
Nuk ka ndjekje të Krishtit pa vetmohim. Pali ka një dëshmi fillestare, të cilën ai e përsërit në letrat e tij: Ne jemi kryqëzuar dhe jemi ringjallur me Krishtin që të jetojmë në harmoni me të; duke e ditur se ai që kryqëzohet nuk mund të lëvizë si të dojë, por ai lavdërohet dhe vdes me dhimbje të mëdha.
Pali dëshmon se kjo vdekje e vetes sonë ndodhi kur filluam të besojmë në të Kryqëzuarin. Në atë moment ne u bashkuam me vdekjen e tij dhe rrëfyem se vdekja e tij ishte e jona. Ne kemi vdekur ligjërisht dhe nuk kemi më të drejta apo dëshira në këtë jetë, sepse zemërimi i Perëndisë na ka shkatërruar plotësisht në Krishtin.
Meqenëse ligji civil nuk i ofron të vdekurit asnjë të drejtë, ashtu edhe Ligji nuk ka më fuqi mbi të. Gjithashtu tundimi nuk gjen pikëmbështetje në trupat tanë të këqij, sepse ne i konsiderojmë të vdekur.
Megjithatë, ka disa njerëz që vdiqën në ngjashmëri me vdekjen, ose gjysmë vdekje dhe ende kanë pak frymë jete. Njerëz të tillë mund të ecin. Por imagjinoni një njeri të vdekur të ngrihet dhe ecën me trupin e tij të kalbur në rrugët e qytetit tuaj! Atëherë çdokush do të largohet prej tij për shkak të erës së tij të keqe. Nuk ka asgjë më të tmerrshme se një i krishterë që kthehet në mëkatet e tij të vjetra, vesh edhe një herë trupin e tij të korruptuar dhe bëhet rob i epsheve të tij poshtëruese. Vazhdimi në vetmohimin tonë është kusht i besimit tonë. Ne duhet ta konsiderojmë veten të vdekur në Krishtin në çdo kohë.
Mirëpo, besimi ynë nuk justifikon vetëm gjërat negative, sikur të duhet ta zhveshim njeriun e vjetër dhe ta konsiderojmë veten të kryqëzuar dhe të vdekur. Jo, sepse feja jonë është pozitive. Është feja e jetës, sepse bashkimi ynë me Krishtin në dashuri na bën partnerë në ringjalljen, triumfin dhe fuqinë e tij. Ashtu si Jezusi u largua nga varri i tij në heshtje dhe kaloi me trupin e tij shpirtëror nëpër shkëmbinj dhe mure, kështu vishet ai që beson në Jezusin duke e ditur se jeta e përjetshme e Zotit tonë rrjedh në atë që kapet fort pas tij.
Krishti nuk vdes kurrë. Ai e ka mundur vdekjen, sepse ky armik fillestar nuk kishte fuqi mbi të Shenjtin. Jezusi vdiq si Qengji i Perëndisë për mëkatet tona dhe gjeti shpengimin e përjetshëm. Ai vdiq për t'i shërbyer Perëndisë dhe njerëzve. Aq më tepër ai do të japë jetën e tij sot për Perëndinë dhe njerëzit, sepse ai jeton dhe lavdëron Atin e tij në çdo kohë që t'i lindin shumë bij dhe bija, duke shenjtëruar emrin e tij të përjetshëm me sjelljen e tyre të mirë.
A e njihni emblemën e besimit tonë? Ne e kemi mohuar plotësisht veten tonë kur kemi rrëfyer mëkatet tona dhe jemi bashkuar me kryqin. Kjo është arsyeja pse Jezusi mbolli fuqinë e jetës së tij në ne që të mund të ngrihemi në shpirt dhe të jetojmë për Perëndinë të pafajshëm dhe me gëzim në drejtësinë e përjetshme, ndërsa ai u ringjall nga të vdekurit dhe jeton e mbretëron përgjithmonë.
Megjithatë, ka një ndryshim të thellë midis Krishtit dhe nesh. Ai ishte i shenjtë në vetvete që nga amshimi, ndërsa shenjtërinë e vërtetë ne e fituam vetëm nëpërmjet bashkimit të besimit me të. Apostulli nuk kërkon t'i shërbeni Perëndisë, por na udhëzon që t'i shërbejmë atij në Krishtin. Ne nuk e meritojmë të vijmë te i Shenjti nga vetja jonë, por aty ku zhytemi në Shpëtimtarin dhe egoizmi ynë vdes në dashurinë e tij dhe ne vazhdojmë në të, atje fuqia, mirësia dhe gëzimi i tij veprojnë në ne që të mund të mposhtimplotësisht dobësitë tona me anë të atij që na deshi. Ne marrim pjesë në këtë privilegj vetëm nëpërmjet besimit dhe vullnetit të thyer. A beson se je kryqëzuar dhe varrosur me të vërtetë me Krishtin dhe je ringjallur me të vërtetë nga ringjallja e tij?
LUTJE: O i shenjti Zoti Krisht, ti je zëvendësuesi im në kryq. Ti mbarte mëkatet e mia dhe dënimin tim. Faleminderit për këtë shpëtim të madh e të dashur. Plotëso në mua vetëmohimin tim dhe më forco dijeninë se jam dënuar me vdekje që ne ta konsiderojmë veten të vdekur në vdekjen tënde. Faleminderit për vuajtjet dhe motivet e tua. Unë të përlëvdoj sepse ti e mbolle jetën tënde në mua që të jetoj për ty, të përlëvdoj Atin tënd dhe të bashkohem me ty në besim. O Zot i shenjtë, ti i bën kriminelët shenjtorë dhe jetimët bij të Perëndisë që jetojnë për të. Sa i madh është hiri yt! Të lutemi prano adhurimin dhe jetën tonë.
PYETJA:
- Si u kryqëzuam me Krishtin dhe u ringjallëm në jetën e tij?