Previous Lesson -- Next Lesson
a) Një përshkrim i kohës së patriarkëve (Veprat 7:1-19)
VEPRAT 7:9-16
9 “Dhe patriarkët, duke u bërë ziliqarë, e shitën Jozefin në Egjipt. Por Perëndia ishte me të 10 dhe e çliroi nga të gjitha fatkeqësitë e tij dhe i dha hir dhe urtësi në prani të Faraonit, mbretit të Egjiptit; dhe e bëri guvernator të Egjiptit dhe të mbarë shtëpisë së tij. 11 Tani një zi buke dhe një shtrëngesë e madhe zuri gjithë vendin e Egjiptit dhe të Kanaanit, dhe etërit tanë nuk gjetën ushqim. 12 Por Jakobi, kur dëgjoi që kishte grurë në Egjipt, dërgoi herën e parë etërit tanë. 13 Herën e dytë që Jozefi iu bë i njohur vëllezërve të tij, dhe familja e Jozefit u njoh me Faraonin. 14 Atëherë Jozefi dërgoi ta thërrasin të atin Jakobin dhe të gjithë të afërmit e tij, shtatëdhjetë e pesë veta. 15 Kështu Jakobi zbriti në Egjipt ku vdiq ai dhe etërit tanë. 16 Pastaj i çuan në Sikem dhe i vendosën në varrin që Abrahami bleu për një shumë parash nga bijtë e Emorit, atit të Sikemit".
Stefani nuk e mbrojti perëndishmërinë e tij me një leksion teologjik, as nuk foli me elokuencë bindëse, por dëshmoi para hetuesve të këshillit më të lartë besimin e përgjithshëm biblik të njohur përmendësh nga të gjithë fëmijët e kombit. Megjithatë, folësi nuk recitoi të gjitha detajet e tregimit të popullit të tij, por zgjodhi atë që i dukej e rëndësishme për të konfirmuar kuptimet në Dhjatën e Re dhe për të sqaruar personin e Jezu Krishtit.
Stefani u përqendrua në zgjedhjen e Abrahamit me anë të hirit dhe me besëlidhjen e rrethprerjes, në mënyrë që t'i referohej besëlidhjes së re në Krishtin e bazuar në hirin dhe jo në vepra. Pastaj sqaroi nga jeta e Jozefit se si ai ishte një simbol i Krishtit.
Vëllezërit e kishin zili, sepse i ati e kishte trajtuar me favor dhe anësi, megjithëse ai ishte i vogël dhe ata ishin me përvojë. Po ashtu Krishti u shpërfill nga vëllezërit e tij me përvojë në popull të cilët e patën zili, sepse Ati i tij në qiell i kishte dhënë një pushtet të jashtëzakonshëm mbi sëmundjet, demonët dhe të vdekurit saqë turmat vrapuan drejt mësuesit të fshatit të Nazaretit dhe e nderuan më shumë se krerët e priftërinjve dhe skribët në kryeqytetin e Jeruzalemit.
Ashtu si të dymbëdhjetë vëllezërit e lidhën Jozefin dhe e hodhën në gropë dhe më pas ua shitën beduinëve për një çmim shumë të ulët, kështu etërit e kombit ia dorëzuan Krishtin romakëve për ta vrarë dhe për ta hedhur në gropën e varrit dhe ta shkatërronin plotësisht. Dhe ndërsa urrejtja e vëllezërve ndaj Jozefit arriti pikën më të lartë, urrejtja e judenjve ndaj Jezusit arriti deri në kryqëzim.
Megjithatë, Perëndia ishte me Jozefin në tokën e huaj. Si i tillë ai ishte edhe me Krishtin në vdekje. Ai e ngjalli prej së vdekurish dhe i dha jetë. Ashtu si Faraoni e lartësoi Jozefin pas tundimit të tij dhe e bëri atë njeriun e dytë në mbretëri dhe guvernator të gjithë shtëpisë së tij që e gjithë mbretëria mori bukë nga dora e tij, kështu Perëndia e lartësoi Jezusin, e uli në të djathtën e tij dhe i dha gjithë autoritetin në qiell dhe në tokë. Edhe buka jonë e përditshme vjen nga dora e tij, atij, të cilit i qoftë lavdia, që tha: "Pa mua nuk mund të bëni asgjë" (John 15:5).
Bijtë e premtimit u ulën larg vëllait të tyre të respektuar dhe nuk e njohën. Por Jozefi i njihte ata dhe i ndihmoi në fillim pa iu shfaqur atyre veten. Megjithatë, në mbledhjen e dytë ai u shpalli atyre emrin dhe lavdinë e tij dhe sa u frikësuan vëllezërit kur panë se furnizuesi i grurit dhe guvernatori i Egjiptit ishte vëllai i tyre, të cilin e kishin shitur për ta hequr qafe! Stefani uroi që Jezusi t'u shfaqej edhe një herë pleqve të popullit të kombit të tij zemërgur që ata të mund të binin me frikë dhe dridhje, për të adhuruar atë që e kishin refuzuar dhe munduar dhe për t'u larguar nga turpi dhe pendimi.
Ndërsa vëllezërit e lëkundur u kthyen te ati i tyre të penduar, kështu Stefani shpresonte që shtatëdhjetë pleqtë e këshillit më të lartë të ktheheshin drejt kombit të tyre për t'i thënë se Biri i tyre jeton dhe vëllai ynë është vendosur në lavdi. “Ne e vramë, por Perëndia e zgjodhi dhe e lartësoi shumë. Ne jemi të gjithë të dënuar. Ejani, le të pendohemi tani plotësisht dhe me dëshirë.” Dhe ndërsa Jakobi dhe familja e tij prej shtatëdhjetë e pesë personash erdhën së bashku te Jozefi, kështu Stefani shpresonte që i gjithë populli hebre do të vinte te Jezusi, do të përkuleshin thellë para tij dhe do ta adhuronin, për ta përjetuar atë si Jozefi, guvernatori i lavdishëm që u përkul përpara atit të tij, e puthi dhe e prezantoi me Faraonin, kështu që në një shkallë më të lartë, Krishti përkulet para kombit të tij të korruptuar, e pastron dhe e shenjtëron atë dhe më pas ia prezanton Atit të tij qiellor për një vendbanim të përhershëm në shtëpinë qiellore.
Por Stefani u predikoi veshëve të shurdhër. Zemrat e gjyqtarëve ishin të ngurta. Ata nuk e dëgjuan zërin e mëshirshëm të Frymës së Shenjtë, por regjistruan duke buzëqeshur gabimin në fjalimin e folësit që Jakobi u varros në varrin e Abrahamit. Në fakt Abrahami u varros në Hebron në pronën e tij të blerë, ndërsa Jakobi u varros në Sikem, afër Nablusit. Mund të ketë pasur tregime dhe interpretime të ndryshme të këtyre teksteve në kohën e Stefanit. Shihni se si gjykatësit nuk ndërhynë në dëshminë e Stefanit dhe as nuk e konsideruan gabimin e tij si thelbësor dhe të denjë për hetime (Zanafilla 23: 16-17; 23: 18; 50: 13; Jozueu 24: 32).
LUTJE: O At qiellor, ne të falënderojmë sepse na dërgove Birin tënd të vetëm dhe shpalle lavdinë tënde në të. Na fal zemërgurtësinë tonë dhe na mbush me Frymën tënde të Shenjtë që të mund të përjetojmë se ti banon në ne dhe ti vepron me ne, madje edhe në mes të dheut të huaj.
PYETJA:
- Si ishte Jozefi një simbol i Jezu Krishtit?