Previous Lesson -- Next Lesson
a) Μια περιγραφή των Ημερών των Πατριαρχών (Πράξεις 7:1-19)
ΠΡΆΞΕΙΣ 7:9-16
9 »Οι γιοι του Ιακώβ ζήλεψαν τον Ιωσήφ και τον πούλησαν στην Αίγυπτο. 10 Ο Θεός όμως ήταν μαζί του και τον γλίτωσε απ’ όλα του τα δεινά. Του έδωσε χάρη και σοφία τόση που ο Φαραώ, ο βασιλιάς της Αιγύπτου, τον διόρισε διοικητή της χώρας και διαχειριστή όλης της βασιλικής περιουσίας. 11 Κατόπιν έπεσε φοβερή πείνα σ’ όλη την Αίγυπτο και τη Χαναάν, και οι προπάτορές μας δεν έβρισκαν τίποτε να φάνε. 12 Όταν ο Ιακώβ άκουσε ότι στην Αίγυπτο υπήρχε σιτάρι, έστειλε τους προπάτορές μας εκεί. Πήγαν την πρώτη φορά, 13 και τη δεύτερη φανερώθηκε ο Ιωσήφ στους αδερφούς του· έτσι έμαθε ο Φαραώ την καταγωγή του Ιωσήφ. 14 Έστειλε τότε ο Ιωσήφ και κάλεσε κοντά του τον πατέρα του τον Ιακώβ και όλους τους συγγενείς του, εβδομήντα πέντε άτομα. 15 Έτσι ο Ιακώβ κατέβηκε στην Αίγυπτο, όπου και πέθανε αυτός και οι προπάτορές μας. 16 Αργότερα τα οστά τους μεταφέρθηκαν στη Συχέμ, όπου και θάφτηκαν στο μνήμα που είχε αγοράσει ο Αβραάμ από τα παιδιά τού Εμμόρ του Συχεμίτη, πληρώνοντας το αντίτιμο σε ασήμι.
Ο Στέφανος δεν υπεραμύνθηκε της ευσέβειας του με μια θεολογική ομιλία ούτε μίλησε με ηχητική ευγλωττία αλλά ομολόγησε μπροστά στους ανακριτές του ανώτατου συμβουλίου τη γενική βιβλική πίστη που την ήξεραν απέξω όλα τα παιδιά του έθνους. Ωστόσο, ο ομιλητής δεν απαρίθμησε όλες τις λεπτομέρειες της αφήγησης των ανθρώπων, αλλά διάλεξε ότι φαίνονταν σε εκείνον σημαντικό για να επιβεβαιώσει τις έννοιες στην Καινή Διαθήκη και για να διαλευκάνει το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Ο Στέφανος επικεντρώθηκε στο να διαλέξει τον Αβραάμ μέσω της χάρης και της διαθήκης της περιτομής για να αναφερθεί στην νέα διαθήκη εν Χριστώ βασισμένη στην χάρη, και όχι στις πράξεις. Μετά διευκρίνισε από τη ζωή του Ιωσήφ ότι αυτός ήταν ένα σύμβολο του Χριστού.
Τα αδέρφια του τον ζήλευαν επειδή ο πατέρας του του είχε φερθεί με εύνοια και μεροληψία, αν και ήταν μικρός και αυτοί ήταν έμπειροι. Με τον ίδιο τρόπο ο Χριστός δεν ήταν αρεστός και τον ζήλευαν τα έμπειρα αδέρφια του μέσα στον λαό, γιατί ο Πατέρας του στον ουρανό του είχε δώσει μια ξεχωριστή δύναμη πάνω στις αρρώστιες, τους δαίμονες και τους νεκρούς τους οποίους τα πλήθη έτρεχαν να φέρουν στον δάσκαλο από την Ναζαρέτ στην εξοχή, και τον τιμούσαν περισσότερο από τους αρχιερείς και τους γραμματείς στην πρωτεύουσα της Ιερουσαλήμ.
Καθώς τα δώδεκα αδέρφια έδεσαν τον Ιωσήφ και τον έριξαν στον λάκκο και μετά τον πούλησαν στους Βεδουίνους για μια πολύ μικρή τιμή, έτσι και οι πατέρες του έθνους παρέδωσαν τον Χριστό στα χέρια των Ρωμαίων για να τον σκοτώσουν και να τον ρίξουν στον λάκκο του τάφου και να τον καταστρέψουν εντελώς. Και όπως το μίσος των αδερφών προς τον Ιωσήφ έφτασε στο ανώτατο σημείο, έτσι το μίσος των Ιουδαίων προς τον Ιησού έφτασε ακόμη και στη σταύρωση.
Ωστόσο, ο Θεός ήταν μαζί με τον Ιωσήφ στην παράξενη χώρα. Με τον ίδιο τρόπο ήταν μαζί με τον Χριστό στον θάνατο. Τον ανέστησε από τους νεκρούς και του ξαναέδωσε ζωή. Όπως ο Φαραώ εξυμνούσε τον Ιωσήφ μετά τον πειρασμό του και τον έκανε δεύτερο στην ιεραρχία στο βασίλειο και κυβερνήτη σε όλο το σπίτι του έτσι που όλο το βασίλειο έφαγε ψωμί από το χέρι του, έτσι και ο Θεός δόξασε τον Ιησού, τον έβαλε να καθίσει στο δεξί του χέρι και του έδωσε όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη. Ακόμη ο επιούσιος άρτος μας έρχεται μέσα από το χέρι του, καθώς αυτός στον οποίο είναι η δόξα είπε: «Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα».
Τα παιδιά της υπόσχεσης κάθισαν μακριά από τον αξιοσέβαστο αδερφό τους και δεν τον αναγνώρισαν. Αλλά ο Ιωσήφ τους αναγνώρισε και τους βοήθησε την πρώτη φορά χωρίς να τους αποκαλύψει την ταυτότητα του. Ωστόσο, στην δεύτερη συνάντηση αποκάλυψε το όνομα του και την δόξα του σ’ αυτούς. Ήταν πολύ φοβισμένοι οι αδερφοί του όταν είδαν ότι ο προμηθευτής του σιταριού και ο κυβερνήτης σε όλη την Αίγυπτο ήταν ο αδερφός τους τον οποίο είχαν πουλήσει για να τον ξεφορτωθούν! Ο Στέφανος ευχήθηκε ο Ιησούς να φανερωθεί για άλλη μια φορά στους πρεσβύτερους του λαού του σκληρόκαρδου έθνους ώστε αυτοί να πέσουν κάτω από φόβο και τρόμο για να λατρέψουν εκείνον που είχαν απορρίψει και βασανίσει και να μαραζώσουν από ντροπή και μεταμέλεια.
Καθώς οι τρεμάμενοι αδερφοί επέστρεψαν στον πατέρα τους μεταμελημένοι, έτσι και ο Στέφανος έλπιζε ότι οι εβδομήντα πρεσβύτεροι του ανώτατου συμβουλίου θα πήγαιναν πίσω στο έθνος τους για να τους πουν ότι ο Υιός ζει και ότι ο αδερφός μας εδραιώθηκε στη δόξα. «Τον σκοτώσαμε αλλά ο Θεός διάλεξε αυτόν και τον εξύψωσε πάρα πολύ. Εμείς όλοι είμαστε αχρείοι. Ας έρθουμε και ας μετανοήσουμε τώρα ολοκληρωτικά και πρόθυμα.» Και όπως ο Ιακώβ και η οικογένεια των εβδομήντα πέντε ανθρώπων ήρθαν όλοι μαζί στον Ιωσήφ, έτσι και ο Στέφανος έλπιζε ότι όλος ο Ιουδαϊκός λαός θα έρχονταν στον Ιησού, θα έκαναν μεγάλη υπόκλιση μπροστά του και θα τον λάτρευαν, και ότι θα το βίωνε όπως ο Ιωσήφ. Ο ένδοξος κυβερνήτης προσκύνησε μπροστά στον πατέρα του, τον φίλησε και τον σύστησε στον Φαραώ. Έτσι, σε ένα ανώτερο βαθμό, ο Χριστός προσκυνάει μπροστά στο διεφθαρμένο έθνος, το καθαρίζει και το αγιάζει και μετά το συστήνει στον ουράνιο Πατέρα του για μια μόνιμη κατοικία στο ουράνιο σπίτι.
Αλλά ο Στέφανος κήρυττε σε κουφά αυτιά. Οι καρδιές των κριτών ήταν σκληρές. Δεν άκουσαν την γεμάτη έλεος φωνή του Αγίου Πνεύματος αλλά κατέγραψαν χαμογελώντας το λάθος στον λόγο του ομιλητή ότι ο Ιακώβ θάφτηκε στον τάφο του Αβραάμ. Στην πραγματικότητα ο Αβραάμ ενταφιάστηκε στην Χεβρών στην αγορασμένη του ιδιοκτησία του, ενώ ο Ιακώβ θάφτηκε στη Συχέμ, κοντά στη Ναμπλούς. Μπορεί να υπήρξαν διαφορετικές αφηγήσεις και ερμηνείες αυτών των κειμένων την εποχή του Στέφανου. Δες πώς οι κριτές δεν ανακατεύτηκαν στην ομολογία του Στέφανου ούτε υπολόγισαν το λάθος του ως σημαντικό και άξιο διερεύνησης. (Γένεση 23:16-17, 23:18, 50:13, Ωσηέ 24:32)
ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Ω ουράνιε Πατέρα, σε ευχαριστούμε επειδή εσύ μας έστειλες τον μονογενή σου Υιό και διακήρυξε την δόξα σου μέσα στον εαυτό του. Συγχώρεσε μας την σκληροκαρδία μας και γέμισε μας με το Άγιο Πνεύμα ώστε να μπορούμε να βιώσουμε ότι εσύ κατοικείς μέσα μας και εργάζεσαι μαζί μας ακόμη και στο μέσον της παράξενης γης.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Πώς αποτελούσε ο Ιωσήφ ένα σύμβολο του Ιησού Χριστού;