Waters of Life

Biblical Studies in Multiple Languages

Search in "Turkish":
Home -- Turkish -- Acts - 076 (Paul’s Separation From Barnabas)
This page in: -- Albanian -- Arabic -- Armenian -- Azeri -- Bulgarian -- Cebuano -- Chinese -- English -- French -- Georgian -- Greek -- Hausa -- Igbo -- Indonesian -- Portuguese -- Russian -- Serbian -- Somali -- Spanish -- Tamil -- Telugu -- TURKISH -- Urdu? -- Uzbek -- Yiddish -- Yoruba

Previous Lesson -- Next Lesson

Elçilerin İşleri - MESİH'in Zafer Alayı!
Studies in the Acts of the Apostles
Bölüm 2 - Diğer Uluslara Verilen Vaazların Raporları Ve Antakya'dan Roma'ya Kadar Kurulan Kiliseler - Kutsal Ruh Tarafından Görevlendirilen Elçi Pavlus'un Hizmeti (Elçilerin İşleri 13 - 28)
C - İKİNCİ MÜJDELEME YOLCULUĞU (Elçilerin İşleri 15:36 - 18:22)

1. Pavlus Barnabas’tan ayrılıyor (Elçilerin İşleri 15:36-41)


Elçilerin İşleri 15:36-41
Bundan bir süre sonra Pavlus Barnaba’ya, “Rab’bin sözünü duyurduğumuz bütün kentlere dönüp kardeşleri ziyaret ede-lim, nasıl olduklarını görelim” dedi. Barnaba, Markos denilen Yuhanna’yı da yanlarında götürmek istiyordu. Ama Pavlus, Pamfilya’da kendilerini yüzüstü bırakıp birlikte göreve devam etmeyen Markos’u yanlarında götürmeyi uygun görmedi. Aralarında öylesine keskin bir anlaşmazlık çıktı ki, birbirlerinden ayrıldılar. Barnaba Markos’u alıp Kıbrıs’a doğru yelken açtı. Silas’ı seçen Pavlus ise, kardeşlerce Rab’bin lütfuna emanet edildikten sonra yola çıktı. Suriye ve Kilikya bölgelerini dolaşarak inanlı topluluklarını pekiştirdi.

Tanrı’nın çağrısının olduğu her yerde, O’nun gücü elçilerinde hissedildi. Bir yerde birinin hizmeti Tanrı tarafından onaylanmıyorsa, onun hizmeti ölür veya verimsizleşir. Pavlus, Antakya’da gelişen kilisede, huzur içinde uyumaya devam edemedi. O, Kutsal Ruh’un sözleri aracılığıyla Anadolu’nun ruhsal çocuklarının düşmanca bir ortamda nasıl ruhsal beraberlik yaşadıklarını gördü. Pavlus, bu yüzden Suriye ve Küçük Asya’daki farklı kiliselerden kardeşlerini, dünyanın çöllerindeki “cennet vahalarını” sulamaya çağırdı.

Pavlus, “Yalnız gidiyorum” demek yerine, Kutsal Ruh’un onu ve Barnaba’yı bu göreve seçtiğini bilerek, “Birlikte gidelim” dedi. Ve bu ortak hizmet olağanüstü güç, yetki ve armağanlarla kutsandı. Grubun en eski üyesi olan Barnaba, bir kez daha bu zahmetli, birçok tehlike içeren, ikinci hizmet yolculuğuna çıkmak için Pavlus’a eşlik etmek üzere hazırlandı. Kutsal Ruh’tan, elçilerinin bu yolculuğa gitmeleri gerektiğini içeren herhangi bir vahiy gelmemişti. Bu, oradaki kiliselerdeki kardeşlerine, kırık bir kalple onları bir kez daha görmek için özlem duyan Pavlus’un kendi önerisiydi.

Muhtemelen Barnaba, daha önce de yaptığı gibi, bir kez daha ilk önce memleketi olan ve o ana kadar hiçbir kilisenin kurulmadığı Kıbrıs’a gitmeyi istedi. Ancak Pavlus, demiri soğukken tav yapmak yerine, doğrudan verimli alanlara gitmek istiyordu. Galatyalılar 2:18’de açıklanan bu olay, Yahudi olmayanlarla yemek yemekten kaçınan Yahudi Hristiyanları mutlu etmek adına, Barnaba ve Petrus’un çelişkide kaldıkları zamandan ancak birkaç gün önce olmuş olabilirdi. Bu olay, iki kişi arasında bir uçurumun oluşmasına neden oldu.

Sonunda Barnaba yeğeni Markos’u yanlarına almayı ve bu seyahatte onu eğitmeyi bir kez daha isteyince, Pavlus tepki gösterdi. İki deneyimli kardeş arasında tatsız ve keskin bir çekişme meydana geldi. Yahudi olmayanların elçisi, genç Markos’un içinde hizmetlerini tehlikeye sokabilecek ve onları kutsanmaktan uzaklaştırabilecek güçsüz bir adam gördü. Pavlus, Barnaba’nın fikrine o kadar karşı çıktı ki, babacan arabulucu Barnaba’nın sözlerini daha fazla dinleyemedi. Barnaba’nın yeğenini alıp Kıbrıs’a gitmekten başka seçeneği yoktu. Bu olayda Barnaba, bir kez daha kilise ve Tanrı’nın krallığı arasında önemli bir hizmetkâr olduğunu gösterdi. Yıllar önce elçilerin arasına, kendisinden korkulan ve yeni Hris-tiyanlığa geçmiş olan Saul’u getirdi. Rab, Barnaba’nın Markos’a eşlik edişini kutsadı ve Markos da ünlü bir müjdeci oldu. Bu olaydan sonra Elçilerin İşleri Kitabı’nda Markos’la ilgili fazla bir şey okumuyoruz. Ancak yine de Pavlus Markos’un sağduyulu dostluğunu mektuplarında kabul etti. Bu büyük olasılıkla Barnaba’nın ölümünden sonra oldu. Böylece Markos önce Pavlus’un ve sonra da Petrus’un ortağı oldu. Kendisi, kendi adını taşıyan Müjde’yi kaleme aldı.

Bu anlaşmazlığın hemen arkasından iki hizmet grubu ortaya çıktı. İki taraf da haklıydı ve onlar aracılığıyla Tanrı’nın sevgisi daha büyük bir karşılıklı bağışlama ve kutsallıkla anılmaya başlandı. Pavlus, Yahudi kökenli bir Hristiyan olan Silas’ı ortağı olarak seçti. Elçilerin konseyi, onu Pavlus’la beraber Antakya’ya gönderdi ve orada Pavlus’un doğru düşüncesine ve hizmetine şahitlik etti. Ayrıca Roma vatandaşlığına sahip olması, Akdeniz bölgelerindeki seyahatlerinde Silas’a çok yardımcı olmuştu. Silas, Selanikliler’e yazılan mektupta da Pavlus’un ortağıydı ve onunla birlikte hapiste çekilen acılarla ilgili çok şey öğrendi. Silas’ın daha sonra büyük bir olasılıkla Pavlus’un esareti sırasında, Petrus’a tek başına olan kiliseleri teftişi esnasında eşlik ettiğini okuyoruz (1Pe.5:12). Ayrıca orada Markos’un onlarla karşılaştığını ve onlara katıldığını okuyoruz. Bu olaylar, kilisenin dünyadaki gelişimi ve Kutsal Ruh’un gizemli hareketleri ve işleriyle ilgili bilgiler verir.

Pavlus ve Barnaba arasındaki anlaşmazlıktan Antakyalı kardeşler fazlasıyla üzüntü duydular. Pavlus’un haklı olduğunu, ama Barnaba’nın da sevgisini ve babacan bir tavır sergilediğini fark ederek sürekli onlar için dua ettiler. Onlar, diri olan Mesih’ten birbirlerini bağışlamalarını ve hizmetleri için güç dilediler. Böylece, Tanrı’nın kutsayışı iki tarafta da görülebilecekti. Yaşlıların bu yolcuların üzerlerine el koyup koymadıklarını görmüyoruz. Onlar seyahatlerini tamamlayabilmek için Rab’bin gücüne inanarak yola çıktılar.

Pavlus, ikinci ve uzun hizmet yolculuğuna çıktığında, ne amacını ne de neyle karşılaşacağını biliyordu. Gitmeyi önceden planlamamıştı. Fakat Suriye’nin kuzeyindeki ve Tarsus bölgelerindeki, onun hizmetleri aracılığıyla daha önce kurulmuş olan birkaç kiliseyi ziyaret etme özlemi vardı. Bu kiliselerin merkezlerini ya da isimlerini bilmiyoruz, fakat ruhsal karanlıkların derinliklerinde, Antakya ve Küçük Asya arasındaki şehirlerde müjdesinin ışığının yanması için kiliseler kuran Rabbimizle coşuyoruz.

Dua: Rab, tartışan kardeşleri hatalarından dolayı bağışladığın ve onları yeniden hizmetinde görevlendirdiğin için sana şükrediyoruz. Bizleri senin müjdeni vaaz etmek konusunda kararlılıkla doldur. Kiliselerdeki rahatımızı sona erdirip dünyanın kurtuluşu için senin müjdeni vaaz etmek üzere yola çıkmamız için bizleri güçlendir. Amin.

Soru 76: Pavlus’un ikinci hizmet yolculuğunun ana amacı ve nedeni neydi?''

www.Waters-of-Life.net

Page last modified on September 28, 2012, at 11:06 AM | powered by PmWiki (pmwiki-2.3.3)