Previous Lesson -- Next Lesson
3. ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ တပည့္ေတာ္ေတြထံ ေရာက္လာတယ္။ (ေယာ ၆း ၁၆ - ၂၁)
ေယာ ၆း ၁၄ - ၁၅
၁၄ ထိုသိူေယရႈျပဳေသာ နိမိတ္လကၡဏာကို ထိုလူအမ်ားတို႔သည္ျမင္လွ်င္၊ ဤသူကား ဤေလာကသို႔ ႂကြလာရေသာ ပေရာဖက္ အမွန္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾက၏။ ၁၅ ထိုသူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ရွင္ဘုရင္အရာ၌ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းငွါလာ၍ အႏိုင္အထက္ျပဳၾကမည့္ အေၾကာင္းကို ေယရႈသည္ သိေတာ္မူလွ်င္၊ ေတာင္ေပၚသို႔ တေယာက္တည္း ႂကြေတာ္မူျပန္၏။
သခင္ေယရႈက ေလာကီသားေတြကို ရဖို႔လာခဲ့တယ္။ မလူ ၅ ေထာင္ကို ေကၽြးေမြးၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးေရာက္လာတယ္။ ဘုရင္အျဖစ္ ခ်ီးေႃမွာက္ဖို႔ လက္ခုပ္တီးၿပီး ကခုန္လာၾကတယ္။ ဂါလိလဲလူဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕လူလို႔ နားလည္ၾကတယ္။ သူ႔အားျဖင့္ ဘုရားအသံေတာ္ၾကားရ၊ တန္ခိုးေတာ္ကို ျမင္ရတယ္။ သဘာဝတရားကလည္း သူ႔စကားကို နားေထာင္တယ္။ ေမာေရွက ေတာအရပ္မွာ မုန္႔ေကၽြးသလို သူက မုန္႔ေကၽြးတယ္။ အပယ္ခံလူမ်ိဳးေတာ္ကို တရားလမ္းမွာ ဦးေဆာင္မယ့္ ဂတိေတာ္အတိုင္း ႂကြလာတဲ့ ပေရာဖက္ ျဖစ္တယ္။ (တရားေစာ ၁၈း ၁၅) သခင္ေယရႈက ဘုရင္ျဖစ္လို႔ သူတို႔ အလုပ္လုအ္စရာ မလို၊ မပင္ပန္းၾကေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ေနတယ္။ “ငါတို႔က က်မ္းစာဖတ္မယ္၊ ဆုေတာင္းမယ္။ ကိုယ္ေတာ္က ေန႔တိုင္း စားစရာ ေပးမယ္။ ဒီလိုဘုရင္က ေရာမအစိုးရကို ႏိုင္မယ္။ ေကာင္းကင္က ေလာင္မီးက်ၿပီး ဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို သရဖူေဆာင္းၿပီး ဘုရင္အျဖစ္ တင္ေျမွာက္ၾကစို႔။” လို႔ ေျပာၾကတယ္။" ပခံုးေပၚမွာ ခ်ီထမ္းၾကဖို႔ အနားကပ္လာၾကတယ္။ သူတို႔ကို မ,စရင္ သူတို႔ကလည္း ဝိုင္းကူၾကမယ္။
ဒီလို လူၾကိဳက္မ်ားလာတာကို ဘယ္လိုရပ္တည္ေတာ္မူသလဲ။ သူ႔ကို အားကိုးလာလို႔ ဝမ္းသာေနသလား။ ဒီလို စံုစမ္းျခင္းထဲပါသြားၿပီး မယံုၾကည္သူေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္သလား။ သူတို႔အစီအစဥ္ကို ေရွာင္သလား။ စကားတခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေတာအရပ္ကို ထြက္သြားတယ္။ သူတို႔အကူအညီ မလိုဘူး။ ဘုရားသခင္ရွိရင္ ရၿပီ။ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကတာကို သိတယ္။ ေျပာစကား နားမေထာင္ဘဲ စိတ္ကူးနဲ႔ ယစ္မူးေနၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးစိတ္နဲ႔ စည္းလံုးေနၾကတယ္။
ေလာကီႏိုင္ငံ မတည္ေထာင္ဘူး။ လူေတြ ေနာင္တရၿပီး၊ အသစ္ေမြးဖြါးေစခ်င္တယ္။ ဒုတိယ မေမြးဘဲ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံ မဝင္ရဘူး။ နိမိတ္လကၡဏာေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို နားမလည္ၾကဘူး။ ေလာကအစာပဲ သိတယ္။ ဝိညာဥ္ေတာ္က ဆာငတ္မႈကို ေျပေစတာ မသိဘူး။ သူတို႔က ေလာကီႏိုင္ငံနဲ႔ ေလ်ာ့ပါးကြယ္ေပ်ာက္တတ္တဲ့ ဘုန္းအသေရကိုပဲ သိတယ္။ ကိုယ္ေတာ္က ကားတိုင္အားျဖင့္သာ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္မယ္။ ေနာင္တမရ၊ ဒုတိယ မေမြးရင္ ခရစ္ေတာ္ဖိတ္ေခၚတာ မၾကားဘူး။
သခင္ေယရႈက လူအမ်ားရဲ႕ ရိုေသေလးစားမႈကို မလိုဘူး။ လူေပးတဲ့ ဘုန္းအသေရကို မယူဘူး။ ခမည္းေတာ္ အသံပဲ နားေထာင္တယ္။ စံုစမ္းေႏွာက္ယွက္တဲ့ စာတန္အတြက္ စိတ္ႏွလံုးတခါးကို ပိတ္ထားတယ္။ ဝိညာဥ္ မ်က္စိကန္းသူေတြကို အလင္းရဖို႔ ဆုေတာင္းတယ္။ လူေပးတဲ့ သရဖူ မေဆာင္းဘူး။ ဒီေန႔ ေဟာရွဏလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေပမယ့္ ေနာက္ေန႔ လက္ဝါးကပ္တိုင္မွာ တင္သတ္ပါလို႔ ေအာ္မယ့္သူေတြ ျဖစ္တယ္။ လူ႔စိတ္ကို သိတယ္။ လွည့္စားလို႔ မရဘူး။
3. ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ တပည့္ေတာ္ေတြထံ ေရာက္လာတယ္။ (ေယာ ၆း ၁၆ - ၂၁)
ေယာ ၆း ၁၆ - ၂၁
၁၆ ညအခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ အိုင္သို႔သြား၍ ေလွထဲသို႔ဝင္ၿပီးလွ်င္၊ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္အံ့ေသာငွာ အိုင္ကိုကူးၾက၏။- ၁၇ ထိုအခါေမွာင္မိုက္ျဖစ္၍ ေယရႈသည္ သူတို႔ ရွိရာသို႔မေရာက္ေသး။- ၁၈ ေလျပင္းမုန္တိုင္းလာ၍ လွိုင္းတံပိုးထေလ၏။- ၁၉ ခရီးတစ္တိုင္ခြဲႏွစ္တိုင္ေလာက္ တက္ခတ္၍ ေရာက္ေသာအခါ၊ ေယရႈအိုင္ေပၚမွာ စက္ေတာ္ျဖန့္ ၍ ေလွအနီးသို႔ခ်ဥ္းေတာ္မူသည္ကို သူတို႔သည္ျမင္၍ ေၾကာက္လန့္ျခင္းရွိၾက၏။- ၂၀ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ ငါပင္ျဖစ္သည္၊ မေၾကာက္လန့္ၾကႏွင့္ဟု မိန့္ေတာ္မူလွ်င္၊ ေလွထဲသို႔ ကိုယ္ေတာ္ကို ဝမ္းေျမာက္စြာခံယူၾက၏။- ၂၁ ေလွသည္လည္း ေရာက္လိုေသာအရပ္သို႔ တစ္ခဏခ်င္းတြင္ ဆိုက္ေလ၏။
ဂိုလန္ကုန္းျမင့္မွာ တေယာက္တည္းေနေတာ္မူခ်ိန္မွာ တပည့္ေတာ္ေတြ မုန္တိုင္းမိၿပီး ဒုကၡေရာက္တာ ေတြ႔တယ္။ ညအခ်ိန္ေရာလုနီးခ်ိန္မွာ မုန္တိုင္းၾကားက ေရေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။ အႏၱရာယ္ၾကားမွာ ပစ္မထားဘူး။ သူတို႔က သရဲတေစၦထင္ၿပီး ေၾကာက္ၾကတယ္။ တံငါသည္ေတြက ေရေပၚမွာ ညအခ်ိန္ အၾကာႀကီး ေနရတာေၾကာင့္ သရဲျမင္ရတယ္လို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။ သခင္ေယရႈ ေရာက္လာၿပီး “ငါ ပါ” လို႔ ၾကင္နာစြာ ေျပာတယ္။ ဒီစကားက တမန္ေတာ္ေတြကို ယံုၾကည္လာေစတယ္။ ဓမၼေဟာင္းမွာလည္း “ငါ ျဖစ္သည္” ဆိုတဲ့ စကားဟာ ယံုၾကည္သူနဲ႔ ဘုရားသခင္ အတူရွိတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ အရာအားလံုးကို အမိန္႔ေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္ေတြ သေဘာက်ၾကတယ္။ မုန္႔က လက္ထဲမွား ပြါးလာတယ္။ လႈိင္းေလ တည္ၿငိမ္တယ္။ မုန္တိုင္းက ဆံုးမလို႔ ၿငိမ္သြားတယ္။ ဒါကို နားလည္ေပမယ့္ ေၾကာက္ေတာ့ ေၾကာက္တုန္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မေၾကာက္နဲ႔လို႔ ေျပာရတယ္။ တပည့္ေတာ္ေတြကို မေၾကာက္နဲ႔လို႔ အခ်ိန္ျပည့္ ေျပာေနရလို႔ ဓမၼသစ္က်မ္းထဲမွာ ၃၆၅ ႀကိမ္ ေတြ႔ရတယ္။ တေန႔၊ တႀကိမ္၊ ႏွစ္တပတ္လည္ ဆိုပါေတာ့။ ခရစ္ေတာ္အတူရွိေၾကာင္း ယံုျခင္းဟာ ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ကို ေျပေစတယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲႀကံဳႀကံဳ သခင္ေယရႈက “ငါပါ။ မေၾကာက္နဲ႔။” လို႔ ေျပာေနပါတယ္။
သခင္ေယရႈမွန္းသိေတာ့ အံ့အားသင့္ၿပီး၊ ေလွေပၚကို ဖိတ္ေခၚၾကတယ္။ ကမ္းကို ျမန္ျမန္ ေရာက္သြားတယ္။ ဒါက တေန႔တည္းမွာျပတဲ့ နိမိတ္လကၡဏာရဲ႕ သံုးပိုင္းေျမာက္ ျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာ Time and space ကို အစိုးရတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ဟာ အသင္းေတာ္ေလွႀကီးကို မုန္တိုင္းၾကားမွ ကမ္းသို႔ အျမန္ ပို႔ေဆာင္္တယ္။ တပည့္ေတာ္ေတြထံ ခ်စ္လို႔ လာတယ္။ ယံုၾကည္ဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ ေမွာင္မိုက္နဲ႔ စံုစမ္းျခင္းထဲမွာ အားကိုးတတ္ဖို႔ အားေပးရင္း ေၾကာက္စိတ္ေတြ ဖယ္ရွားေပးေတာ္မူတယ္။
ေမးခြန္း ၄၅
- လူေတြတင္တဲ့ ဘုရင္အရာကို ဘာေၾကာင့္ ျငင္းေတာ္မူခဲ့သလဲ။