Previous Lesson -- Next Lesson
2. Rilindje shpirtërore në Efes, Provinca e Azisë së Anadollit (Veprat 19:1-20)
VEPRAT 19:8-12
8 Dhe ai hyri në sinagogë dhe foli me guxim për tre muaj, duke arsyetuar dhe bindur për gjërat e mbretërisë së Perëndisë. 9 Por, kur disa u ngurtësuan dhe nuk besuan, por folën keq për Udhën përpara turmës, ai u largua prej tyre dhe i tërhoqi dishepujt duke diskutuar çdo ditë në shkollën e Tiranit. 10 Dhe kjo vazhdoi dy vjet, saqë të gjithë banorët e Azisë, si Judenjtë, ashtu edhe Grekët, dëgjuan fjalën e Zotit Jezus. 11 Dhe Perëndia bëri mrekulli të pazakonta me duart e Palit, 12 sa që nga trupi i tij u silleshin të sëmurëve edhe shamitë ose përparëse, dhe sëmundjet i linin dhe shpirtrat e këqij dilnin prej tyre.
Që nga ardhja e parë e Krishtit, emblema e historisë së botës sonë është bërë qenia, rritja dhe përfundimi i mbretërisë së Perëndisë në tokë. Të gjitha zhvillimet politike, revolucionare, fetare dhe ekonomike nuk janë veçse lindja e shfaqjes së mbretërisë së Perëndisë, Atit tonë. Jezusi kishte përhapur këtë mbretëri shpirtërore, e cila duket e fshehur në të. Ai është Mbreti hyjnor dhe Zoti i zotërve. Tani ai nuk dominoi mbi popujt e të ligjve, por dërgoi Shpirtin e tij të butë që derdhet në zemrat e lutësve. Që nga ajo kohë, mbretëria e Perëndisë është shfaqur e fshehur në kishën e vërtetë dhe është përhapur te të gjithë shenjtorët lavdërues, të vdekur dhe të gjallë, sepse ata janë njerëzit e gjallë të Perëndisë. Megjithatë, ne presim ardhjen e dukshme të Krishtit që t'i bëhet e qartë gjithë krijimit se ai është Zoti i lavdisë dhe se përparimi i tij triumfues do të kalojë me gëzim në të gjitha vendet. A arriti mbretëria e Perëndisë në fshatin tuaj, në qytetin tuaj dhe në shkollën tuaj? Krishti tha: "Ku dy ose tre janë mbledhur në emrin tim, unë jam atje në mesin e tyre."
Predikimet e Palit për mbretërinë e Perëndisë me mendime të tilla ishin objekti i diskutimeve të tij me njerëzit në sinagogën e judenjve në Efes për tre muaj. Të gjithë njerëzit e Dhjatës së Vjetër e dëgjuan atë me interes dhe vëmendje, sepse çdo hebre pret përhapjen e fuqisë së Perëndisë në tokë. Por Pali iu afrua atyre dhe u tha: “Mbretëria nuk do të vijë në të ardhmen. Ka ardhur tashmë. Mbreti lindi. Ai jetoi, e vranë dhe mundi vdekjen, shuajti zemërimin e Perëndisë, fshiu mëkatet tona dhe u ngjit tek Ati i tij, duke mbretëruar dhe ndërtuar mbretërinë e tij.”
Pali nuk e diskutoi mbretërinë e Perëndisë si një temë filozofike, por e shpalli atë, kërkoi nënshtrim të plotë ndaj saj dhe përkushtim ndaj Mbretit hyjnor. Feja jonë nuk është një mendim hyjnor, apo një ligj i pazbatueshëm, por mbajtja fort pas një personi të gjallë Jezu Krishtit që triumfoi mbi vdekjen dhe Satanin.
Jo të gjithë dëgjuesit në sinagogën e Efesit ishin dakord me predikimet e Palit. Ata nuk u penduan të gjithë, por disa prej tyre u ngurtësuan dhe e kundërshtuan apostullin dhe e fyen publikisht. E habitshme ishte se publiku nuk ua mbylli gojën, por heshti, për të parë se cila parti do të mbizotëronte. Atëherë Pali vendosi të izolohej, sepse predikimi i ungjillit nuk është një garë, por zbulesë, shpëtim dhe shpengim. Ai që dëgjon dhe bindet shpëtohet dhe ai që e pranon Krishtin si Shpëtimtar personal jeton përgjithmonë.
Disa nga dëgjuesit vendosën t'ia dorëzonin jetën e tyre plotësisht Jezusit. Ata e ndoqën atë dhe donin të dëgjonin më shumë për Zotin e tyre të gjallë. Ata u bënë dishepuj dhe Pali e ndau këtë grup që ishte përgatitur për mbretërinë e Perëndisë nga ata që fyenin dhe dëgjonin me indiferentizëm dhe formoi nga dishepujt një kishë të gjallë.
Për këtë qëllim, Pali organizoi një shkollë ose sallë leksionesh. Ai nuk i mësonte dëgjuesit vetëm të shtunave, por u shpërndante ushqim shpirtëror çdo ditë atyre që ishin të uritur për bukën e jetës. Sa e habitshme! Pali ushtronte zanatin e tij në mëngjes dhe pasdite. Punonte me duar për bukën e gojës. Dhe pastaj predikonte Ungjillin në mesditë dhe në mbrëmje në kohën e pushimit të tij. Ky njeri nga Tarsi ishte i pushtuar nga dashuria e Perëndisë dhe ishte i mbushur me dhuratat e hirit. Ai e dha veten për mbretërinë e Jezusit. Pali predikoi dhe punoi gjatë dy viteve me gjithë fuqinë e zemrës dhe trupit të tij, pavarësisht nga dobësia e tij, derisa hiri i Krishtit u bë i përsosur në dobësinë e tij.
Shumë nga fshatarët dhe njerëzit përreth Efesit vrapuan për të parë këtë hebre të çuditshëm. Ata folën për të në treg, në grupimet e grave dhe në rrethet e të rinjve. Ai ishte objekt i diskutimeve. Të gjithë mendonin se Pali nuk u solli atyre nocione boshe filozofike të idealeve, por se fuqia e Perëndisë doli prej tij drejtpërsëdrejti tek ata, duke lëvizur zemrat, duke ripërtërirë njerëzit dhe duke krijuar shpresë te të pashpresët.
Zoti ushtroi fuqi që nuk ishte sipas rrjedhës së zakonshme të natyrës. Në kohën e Krishtit disa njerëz u shëruan nga prekja e rrobës së Krishtit kur i vinin mbi ta; por këtu kishte njerëz të shëruar nga rrobat e Palit që i morën atij. Shumë u shëruan nga hija e Pjetrit kur kalonte. Madje edhe shamitë dhe përparëset që i kishte mbi trup, me të cilat fshinte djersën nga fytyra, ua çonin të sëmurëve, nëse besonin në Krishtin dhe sëmundjet u largoheshin. Tani vini re! Pali nuk bëri mrekulli dhe shenja, por Perëndia e konfirmoi fuqinë e tij dhe i largoi sëmundjet dhe shpirtrat e këqij nga të varfërit nëpërmjet besimit në Krishtin, të cilit Pali ishte apostull.
Një ringjallje e madhe shpirtërore filloi në provincën e Azisë, pasi asnjë ringjallje tjetër nuk kishte ndodhur ndonjëherë në asnjë rajon tjetër të Detit Mesdhe. Pak vite më parë, Pali mendoi të shkonte vetë në Efes për të predikuar atje, por Fryma e Shenjtë e pengoi të shkonte në kryeqytet dhe apostulli iu bind tërheqjes së Frymës dhe u hodh në Evropë. Për herë të dytë ai e hodhi poshtë tundimin dhe nuk qëndroi në Efes me gjithë mundësitë pozitive, por e kreu zotimin e tij duke iu bindur Zotit të tij. Kjo është arsyeja pse Jezusi i gjallë konfirmoi bindjen e shërbëtorit të tij dhe hapi me anë të tij thesaret e mbretërisë së tij dhe tregoi fuqinë e tij, sepse Jezusi është i pranishëm, veprues dhe Shpëtimtar ku njerëzit i nënshtrohen me bindje Shpirtit të tij.
LUTJE: Ati ynë qiellor, ne të madhërojmë për pëparimin triumfues të Birit tënd, i cili mbërriti tek ne sot. Ne të falënderojmë për fuqinë hyjnore që del nga kryqi. Na shenjtëro në bindje të plotë. U bëftë vullneti yt. Mbretëria jote të vijë tek ne dhe në mbarë tokën.
PYETJA:
- Si u shfaq mbretëria e Perëndisë në Efes?