Previous Lesson -- Next Lesson
3. Predikimi në Antiokinë e Anadollit (Veprat 13:13-52)
VEPRAT 13:44-52
44 Të shtunën tjetër pothuajse i gjithë qyteti u mblodh për të dëgjuar fjalën e Perëndisë. 45 Por Judenjtë, kur panë turmat, u mbushën me zili; dhe duke kundërshtuar dhe blasfemuar, kundërshtuan thëniet e Palit. 46 Atëherë Pali dhe Barnaba duke folur lirisht thanë: "Ishte e nevojshme që më parë t'ju shqiptohej fjala e Perëndisë; por duke qenë se ju e refuzoni atë dhe e gjykoni veten të padenjë për jetën e përjetshme, ja, ne kthehemi te johebrenjtë. 47 Sepse kështu na ka urdhëruar Zoti: "Unë të vura si dritë për johebrenjtë, që ti ta çosh shpëtimin deri në skajet e tokës". 48 Johebrenjtë, kur e dëgjuan këtë, u gëzuan dhe përlëvdonin fjalën e Perëndisë. Dhe të gjithë ata që ishin paracaktuar për jetën e përjetshme besuan. 49 Dhe fjala e Zotit përhapej në mbarë krahinën. 50 Por Judenjtë nxitën disa gra të devotshme dhe të njohura si dhe krerët e qytetit, dhe ngjallën një përndjekje kundër Palit dhe Barnabës dhe i dëbuan nga krahina e tyre. 51 Atëherë ata, mbasi shkundën pluhurin nga këmbët e tyre kundër tyre, shkuan në Ikon. 52 Dhe dishepujt u mbushën me gëzim dhe me Frymën e Shenjtë.
Fryma e Shenjtë e udhëhoqi Palin dhe e çoi nga ishulli i bukur i Qipros, i cili u izolua duke hedhur poshtë ungjillin e Krishtit, në Antiokinë e Anadollit, në një zonë djerrë ku shfaqeshin shenjat e Frymës, sepse i gjithë qyteti ishte lëvizur nëpërmjet dëshmisë së apostujve. Gjatë shtatë ditëve midis dy të shtunave, Pali dhe Barnaba folën shumë me njerëzit që ishin të uritur për drejtësi dhe shpallën shpresën e re te Jezusi që fusha e Zotit në Antioki të lërohej dhe të ujitej. Dhe kur pleqtë e sinagogës së judenjve panë se shumë nga johebrenjtë vrapuan në sinagogën e tyre, jo për t'u kthyer në judaizëm, por për të marrë faljen e mëkateve jo me anë të ligjit, por me anë të besimit në atë që u ringjall prej së vdekurish, ata blasfemuan kundër Jezusit, duke hedhur poshtë ungjillin. Sa e tmerrshme është të shohësh qindra njerëz të uritur që presin mesazhin e shpëtimit, ndërsa pleqtë e judenjve bërtasin kundër Palit dhe e kundërshtojnë atë saqë të mos jetë në gjendje të flasë ose të vazhdojë fjalimin e tij!
Pastaj, apostulli e ndërpreu fjalimin e tij dhe iu drejtua drejtpërdrejt judenjve, duke thënë me zemër të përgjakur, duke theksuar fort: “Fryma e Shenjtë më udhëzoi te ju që të dëgjoni më parë mesazhin e shpëtimit, sepse ju keni pjesë dhe të drejtë në të që nga zgjedhja e etërve tuaj, por pasi nuk e konsideroni veten të denjë për të marrë jetën e Krishtit, vazhdoni në vdekjen tuaj shpirtërore si shërbëtorë të ligjit pa falje, duke besuar gabimisht në vet-shpengimin. Do të bini në një gjykim më të ashpër me Perëndinë. Ashtu si vëllezërit tuaj në Jeruzalem e hodhën poshtë Krishtin e vërtetë të Perëndisë, kështu bëni edhe ju.
Megjithatë, ne nuk jemi të lidhur vetëm me anëtarët e Dhjatës së Vjetër, por Krishti na dërgoi edhe te johebrenjtë. Me predikimin e kësaj bote ne përmbushim profecinë e Isaias, i cili dëshmoi se Krishti është drita e johebrenjve (Isaias 49:6) dhe Themeluesi i shpëtimit deri në fund të botës.
Me besim të fortë Pali pati guximin ta kuptonte këtë profeci në lidhje me veten e tij dhe ai ndërmori detyrën e tij si apostull i johebrenjve nëpërmjet kësaj profecie të profetit Isaia. Pali ishte në Krishtin. Ai nuk rrezatoi dritën e tij, por dritën e Krishtit në të. Krishti shpëtoi me anë të tij qindra miliona deri më sot. Askush nuk na e sqaroi kurrë kuptimin e shfajësimit, shenjtërimit dhe shpengimit në Krishtin siç bëri ky apostull, i cili udhëhiqej nga dashuria e Perëndisë.
Turma e madhe e dëgjoi me vëmendje këtë luftë dhe fyerje midis dy apostujve dhe judenjve dhe pa se judenjtë ishin të ngarkuar me zell, urrejtje, zemërim dhe blasfemi, ndërsa Pali dhe Barnaba qëndruan të qetë në dashuri dhe pikëllim, të mbushur me përulësi dhe seriozitet. Ata e bënë të qartë se jo vetëm hebrenjtë janë zgjedhur për shpëtim, por edhe çdo besimtar në Jezu Krishtin, nëse beson vërtet në të. Dëgjuesit ndjenë dashurinë e Perëndisë tek folësit dhe besuan në Frymën që foli nëpërmjet tyre, më shumë sesa arritën të kapnin kuptimet e thella në madhështinë e tyre.
Shumë johebrenj e rrokën fort dëshminë e dy apostujve me gëzim dhe besuan se shpëtimi ishte kryer për të gjithë njerëzit. Ata u gëzuan pa masë. Por nuk ishin të gjithë të pjekur për besimin e fortë e të matur. Flaka e parë u mpak. Vetëm ata që depërtuan thellë në shpëtim vazhduan në Krishtin dhe iu përkushtuan plotësisht Shpëtimtarit. Të gjithë ishin të ftuar, por vetëm pak u zgjodhën. Luka shpjegoi këtë mister se Perëndia i njeh zemrat dhe vetëm ata që janë të përgatitur marrin jetën e përhershme. Askush nuk vjen te Jezusi nëse Ati qiellor nuk e tërheq atë. Ne e dimë se Perëndia dëshiron që të gjithë njerëzit të shpëtohen. Por jo të gjithë vijnë tek Ai. Çdo besimtar përmban në vetvete një mister të madh. Besimi ynë është një dhuratë dhe privilegj nga Zoti. A e falënderoni Jezusin për të? A e dini se çdo mosbesim është një ofendim dhe se kushdo që e refuzon Jezusin do të dënohet në Ditën e Gjykimit?
Ata që u mbushën me shpëtim përhapën gëzimin e Frymës së Shenjtë nga qendra e Antiokisë në të gjitha rrethinat përreth. Çdo rizgjim shfaqet në një rreze predikimi të tillë. Është e qartë se ata që dëshmuan për ungjillin nuk morën asnjë pagesë dhe as që i udhëhoqi dikush në ndonjë qendër të caktuar. Por Fryma e Shenjtë vepron në ata që ndjekin Krishtin.
Megjithatë, fryma satanike funksionon gjithashtu spontanisht tek të gjithë besimtarët fetarë që pretendojnë se respektojnë ligjin. Judenjtë në Antiokinë e Anadollit erdhën vetullngrysur dhe me zell te gratë e Antiokisë dhe ndikuan që ato të bënin presion mbi burrat e tyre për t’i dëbuar ata që devijonin qytetin e tyre. Marifetet dhe autoriteti janë mjetet kundërshtuese të përhapjes së ungjillit. Por Fryma e Zotit triumfoi tek besimtarët që duruan përndjekjen me durim dhe u forcuan nën presion me gëzimin e Frymës së Shenjtë.
Pali dhe Barnaba u larguan nga qyteti dhe shkundën pluhurin nga këmbët e tyre kundër tij, siç i kishte urdhëruar Krishti dishepujt e tij të bënin kur ata refuzoheshin, për t'i dorëzuar ata që i refuzuan në gjykimin e Perëndisë. A u mbushe me gëzimin e Frymës së Shenjtë? Apo e refuzoni shpëtimin e Krishtit që të mund të bini në gjykimin e Perëndisë?
LUTJE: O Zoti Jezus, ne të falënderojmë sepse i shpëtove të gjithë njerëzit në kryq dhe i dhurove çdo besimtari Shpirtin e jetës sate. Ne të lutemi për çdo qytet të kombit tonë që të zgjedhësh ata që janë të përgatitur të dëgjojnë thirrjen tënde dhe të mbushen me ungjillin tënd që ata të mund të bëhen drita e botës.
PYETJA:
- Si e dëshmoi Pali të drejtën e tij për t’u predikuar johebrenjve? Si u realizua ky besim tek idhujtarët?