Previous Lesson -- Next Lesson
12. Çlirimi i Pjetrit prej dorës së një engjëlli (Veprat 12:7-17)
VEPRAT 12:7-17
7 Tani vini re, një engjëll i Zotit qëndroi pranë tij dhe një dritë shkëlqeu në burg; dhe ai e goditi Pjetrin në ijë dhe e ngriti duke thënë: Çohu shpejt!. Dhe i ranë zinxhirët nga duart. 8 Atëherë engjëlli i tha: "Ngjishu dhe lidhi sandalet"; dhe kështu bëri. Dhe pastaj i tha: "Mbështillu me mantelin tënd dhe më ndiq". 9 Kështu ai doli dhe e ndoqi pa e kuptuar se ajo që kishte bërë engjëlli ishte e vërtetë, por mendoi se po shihte një vegim. 10 Kur kaluan vendrojën e parë dhe të dytë, arritën te porta e hekurt që të çonte në qytet, e cila u hap vetvetiu; dhe ata dolën dhe zbritën në një rrugë dhe menjëherë engjëlli u largua prej tij. 11 Dhe, kur Pjetri erdhi në vete, tha: "Tani e di me siguri se Zoti i ka dërguar engjëllin dhe më ka çliruar nga dora e Herodit dhe duke bërë të kotë çdo shpresë të popullit jude". 12 Dhe, mbasi e kuptoi këtë, erdhi në shtëpinë e Marisë, nënës së Gjonit, të mbiquajtur Mark, ku ishin mbledhur shumë vëllezër e po luteshin. 13 Dhe ndërsa Pjetri trokiti në derën e portës, erdhi të përgjigjej një vajzë me emrin Rode. 14 Kur ajo njohu zërin e Pjetrit, nga gëzimi nuk e hapi portën, por vrapoi brenda dhe tha se Pjetri qëndronte para portës. 15 Por ata i thanë asaj: "Ti flet përçart!". Megjithatë, ajo vazhdonte të këmbëngulte se ishte kështu. Kështu ata thanë: "Është engjëlli i tij". 16 Por Pjetri vazhdonte të trokiste; dhe kur e hapën derën dhe e panë, mbetën të habitur. 17 Por ai, duke u bërë shenjë me dorë që të heshtnin, u tregoi se si Zoti e kishte nxjerrë nga burgu. Dhe ai tha: "Shkoni, tregojini këto gjëra Jakobit dhe vëllezërve". Dhe ai u largua dhe shkoi në një vend tjetër.
Kisha në Antioki lulëzoi dhe u rrit ndërsa kisha e Jeruzalemit ra nën persekutim. Jakobi, një nga tre dishepujt që ishin afër Jezusit, vdiq, ndërsa Pjetri u çlirua mrekullisht. Rrugët e Perëndisë janë të fshehura për ne, por e dimë se Ati ynë qiellor është vetë dashuria dhe i kërkojmë të na japë në të gjitha situatat e jetës sonë besim të plotë në mirësinë e tij.
I patrembur nga rreziku i tij, megjithëse ishte shumë i afërt, Pjetri mund të shtrihej në paqe dhe të flinte thellë për shkak të paqes së ndërgjegjes së tij dhe besimit të tij në providencën e Atit të tij qiellor. Ai nuk i vuri re zinxhirët që i lidhnin duart nga dy rojet në të dyja anët, as nuk u frikësua nga drita qiellore që ndriçoi natën kur engjëlli erdhi mbi të. Ai flinte aq thellë saqë engjëllit iu desh ta tundte fort që ta zgjonte. Ai pa se si i binin zinxhirët nga duart pa zhurmë dhe veshi rrobat e tij ndërsa ishte ende i përgjumur. Por engjëlli u kujdes për të ashtu siç kujdeset një nënë për fëmijën e saj, pasi ajo e zgjon dhe e ndihmon atë të vishet pjesë-pjesë, që të mos harrojë asgjë para se të shkojë shpejt dhe i pastër në shkollë. Portat e rënda prej hekuri të mbyllura u hapën pa kërcitur dhe u mbyllën pas tyre pa zhurmë. Kështu asnjë nga rojet e përgjumur nuk e vuri re këtë lëvizje dhe arratisje të heshtur. Fuqia e Zotit i kapërceu të gjitha gjërat materiale. Ai është në gjendje të çlirojë atje ku asnjë njeri nuk është në gjendje të mendojë për një mundësi shpëtimi. Fuqia e Atit tonë është më e madhe se sa e njohim.
Engjëlli e la Pjetrin sapo arritën në një nga rrugicat. Era e ftohtë e natës e zgjoi Pjetrin plotësisht. Ai nuk ishte menjëherë i vetëdijshëm për rrezikun e arratisjes së tij dhe mundësinë për ta kapur dhe arrestuar rishtazi, por ishte shumë i lumtur që kuptoi kujdesin e Atit të tij qiellor për të. Askush në botë nuk mund ta shpëtonte nga rojet e shumta. Por vetë Zoti e prishi planin e mbretit Herod dhe e çliroi kishën e tij.
Pjetri nxitoi me gëzim në shtëpinë e nënës së Markut, ungjilltarit, ku besimtarët ishin mbledhur ditë e natë në lutje Zotit që të çlironte më të guximshmin ndër apostujt. Kur Pjetri trokiti në derë natën, një shërbëtore iu afrua derës dhe sapo e dalloi zërin e tij, u kthye e gëzuar dhe e emocionuar dhe u tha atyre. Por askush nuk e besoi. Ata i thanë asaj se ajo do të kishte parë një fantazmë, ose kishte dëgjuar ndonjë iluzion të fantazisë. Disa sugjeruan dyshime për mendjen e saj dhe të tjerë shtuan se engjëlli mbrojtës i Pjetrit mund t'i ishte shfaqur. Ata ishin lutur për çlirimin e tij, por nuk ishin të sigurtë se Zoti do t'u përgjigjej lutjeve të tyre, veçanërisht pasi Jakobit, për të cilin ata ishin lutur gjithashtu, iu pre koka vetëm pak ditë më parë. Kështu ata luteshin ndërsa ishin midis shpresës dhe dyshimit dhe nuk e dinin vullnetin e Perëndisë në këtë orë. Ata vazhduan të trokasin në derën e qiellit, duke mos kërkuar me ngulm që Pjetri të çlirohej, por të bëhej vullneti i Atit qiellor.
Ai që qëndronte te dera në të ftohtin e natës vazhdoi të trokasë dhe pastaj lutësit e kuptuan se ishte vërtet dikush që qëndronte jashtë dhe dëshironte që dera të hapej. Ata u habitën se si Perëndia iu përgjigj lutjes së tyre dhe zbuloi fuqinë e tij mbi mbretin keqdashës. Dhe kur ata dëgjuan mrekullinë e çlirimit të tij nga dora e engjëllit, lavdërimi i tyre u bë më i madh dhe besimi i tyre në providencën e Atit të tyre qiellor u bë më i fortë.
Pastaj Pjetri kërkoi që Jakobi, vëllai i Jezusit, i cili ishte bërë kreu në detyrë i kishës së Jeruzalemit dhe njihej si një lutës i rreptë, të informohej për lirimin e tij nga burgu. Jakobi ndoshta kishte gjetur pranim nga këshilli më i lartë i hebrenjve duke qenë një i krishterë që ishte besnik ndaj ligjit dhe duke konsideruar se besimi pa vepra të mira është i vdekur. Perëndishmëria dhe nënshtrimi i tij ndaj Jezusit, vëllait të tij që u ngjit në lavdi u shfaq në shumë lutje të gjalla dhe shërbime praktike.
Ka shumë të ngjarë që sundimtari të ketë vrarë të gjithë udhërrëfyesit. Ai kishte shumë frikë nga çlirimi i Pjetrit për herë të dytë. Ai ndjeu se ishte në veprim një fuqi më e madhe se e tija, prandaj u largua nga Jeruzalemi ngadalë dhe me hezitim, sepse populli priste një gjyq publik për Pjetrin që u zhduk. Të gjithë ata që dëgjuan për këtë ngjarje u drodhën. Herodi, nga ana e tij, shkoi në Çezare duke kërkuar të harronte autoritetin e tij në brigjet e saj, si dhe shqetësimet dhe gabimet e tij përmes dehjes.
LUTJE: O Zot, ne të falënderojmë sepse e çlirove Pjetrin nga burgu i brendshëm dhe e ruajtë kishën tënde në Jeruzalem nga persekutimet e vazhdueshme. Ti je Triumfues edhe sot. Na mbush me Shpirtin tënd dhe na mëso besimin, lutjen dhe pritjen. Ti u përgjigjesh lutjeve tona.
PYETJA:
- Pse u mahnitën lutësit kur panë Pjetrin që qëndronte te dera?