Previous Lesson -- Next Lesson
4. Matiasi zgjidhet në vend të Judës mëkatarit (Veprat 1:15-26)
VEPRAT 1:21-26
21 “Prandaj, nga këta njerëz që na kanë shoqëruar gjatë gjithë kohës që Zoti Jezus hyri e dilte mes nesh, 22 duke filluar që nga pagëzimi i Gjonit e deri në atë ditë kur ai u muar në qiell nga mesi ynë, njëri prej tyre duhet të bëhet dëshmitar me ne i ringjalljes së tij.” 23 Dhe ata propozuan dy: Jozefi i quajtur Barsaba, i mbiquajtur Just dhe Matia. 24 Dhe ata u lutën dhe thanë: "Ti, o Zot, që njeh zemrat e të gjithëve, trego cilin nga këta të dy ke zgjedhur 25 për të marrë pjesë në këtë shërbesë dhe apostullimin nga i cili ra Juda me shkelje, që të shkojë në vendin e vet.” 26 Dhe hodhën shortin dhe shorti i ra Matias. Dhe ai iu shtua të njëmbëdhjetë apostujve.
Apostujt nuk arsyetuan filozofikisht pse Juda e tradhtoi Mjeshtrin e tij Jezus, por besuan në gjykimin e drejtë të Perëndisë. Ata nuk kërkuan gjatë, as mbetën të tronditur në ndjenjat e tyre, por vazhduan të mendonin për detyrën e predikimit të botës. Ata dëshironin, nëpërmjet lutjeve të tyre, t'i kërkonin Jezusit numrin e plotë të rrethit të tyre apostolik, në mënyrë që të ngarkuarit të mos pakësoheshin kur Fryma e Shenjtë të derdhej mbi ta.
Personi i kualifikuar për t'u emëruar si apostull duhet të ketë qenë një shoqërues i vazhdueshëm i Jezusit që nga fillimi dhe një dëshmitar i jetës dhe i veprave të tij që e kishte përjetuar personalisht atë që u ringjall prej së vdekurish. Të dymbëdhjetë dishepujt nuk u endën vetëm me Jezusin, por me ta ishin edhe shumë ndjekës të tjerë të tij. Jezusi kishte dërguar shtatëdhjetë dishepuj në Galile dhe i kishte caktuar për shërbim. Pra, ata i përcaktuan kushtet e shërbimit apostolik me më shumë rreptësi, në mënyrë që emërimi për këtë shërbim të kufizohej në një numër të vogël të atyre që u bënë dishepuj me Gjon Pagëzorin, vazhduan me të dhe rrëfyen mëkatet e tyre para tij, duke pritur shfaqjen e mbretërisë së Perëndisë. Në fakt, një numër i madh dishepujsh të Gjonit e dëgjuan thirrjen e tij: “Ja! Qengji i Perëndisë që heq mëkatin e botës!” dhe për këtë arsye e lanë mësuesin e tyre të pagëzimit me ujë për faljen e mëkateve dhe ndoqën atë që do t'i pagëzonte me Frymën e Shenjtë dhe do t'i konfirmonte në festat e gëzimit të Dhjatës së Re.
Mund të supozojmë se ai që e kishte ndjekur Jezusin pa ndalim duhet të jetë bërë më i mirë dhe më i matur se të tjerët. Megjithatë, sjellja e dishepujve dëshmon të kundërtën. Askush nuk është i përshtatshëm për besim të vërtetë, dashuri të ngrohtë dhe shpresë të gjerë, përveçse me Frymën e Shenjtë. Dishepujt dëgjuan fjalët e Jezusit, por zemrat e tyre mbetën krenare. Ata e panë lavdinë e tij pas ringjalljes së tij, por u zbrazën nga jeta e përjetshme, sepse Fryma e Shenjtë nuk banonte ende në ta. Disa komentues mendojnë se zgjedhja e pasuesit të Judës ishte një punë e pafe, njerëzore dhe e nxituar, sepse Zoti zgjodhi Palin në kohën e duhur si një apostull që kishte marrë shërbimin dhe autoritetin e Judës për të predikuar johebrenjtë.
Megjithatë, të njëmbëdhjetë dishepujt nuk menduan së pari të predikonin mbarë botën, por të rinovonin dymbëdhjetë fiset e popullit të tyre. Kështu Pjetri u soll në harmoni me apostujt e tjerë dhe bëri thirrje për një mbledhje të madhe të dishepujve të Jezusit, duke u kërkuar të gjithëve të emëronin kandidatët. Pastaj vendosën zgjedhjen përfundimtare në duart e Zotit si hetuesi i zemrave që njeh qëllimet e shpirtit. Është e dukshme që Pjetri nuk u soll me epërsi si peshkop, as zgjedhja nuk u krye në mënyrë demokratike duke favorizuar zgjedhjen e shumicës, por të gjithë u bashkuan te Perëndia, duke kërkuar gjykimin e tij hyjnor dhe ndërhyrjen e menjëhershme.
Për të marrë zërin e Perëndisë, u munduan shumë para derdhjes së Frymës së Shenjtë. Por më pas, kur zgjodhën shtatë dhjakët, apostujt i dhanë kishës të gjithë mundësinë. Në Antioki ndodhi që vetë Fryma e Shenjtë zgjodhi Barnabën dhe Palin, ndërsa pleqtë luteshin me agjërim, duke kërkuar ndërhyrjen dhe udhëheqjen e Krishtit. Në fakt, historia e veprave të apostujve është historia e Krishtit që u ringjall prej së vdekurish dhe veprat e tij janë një arritje e përhapjes së mbretërisë së Perëndisë. Ne nuk jetojmë në kishë nën një autoritet papal, demokraci politike ose diktaturë socialiste, por nën drejtimin dhe udhëheqjen e Jezu Krishtit të realizuar përmes fuqisë së Frymës së Shenjtë që vepron në zemrat e besimtarëve.
Është mirë kur ia besojmë përgjegjësitë e kishës dhjakëve, pleqve dhe ndihmësve, të mos mbështetemi në mendjen, vullnetin ose aftësinë tonë të zakonshme, por në lutjen së pari dhe së fundi që vetë Jezusi të mund të zgjedhë shërbëtorët e tij, jo sipas parave, aftësive të tyre, ose nivelit social, por vetëm sipas kënaqësisë së tij. Atëherë puna e Zotit kryhet dhe shërbëtorët e Zotit mbushen me Frymën e Shenjtë. Suksesi i jepet një prifti, plaku ose peshkopi jo nëpërmjet diplomave të tij në Teologji, marrëdhënieve me partitë ose shkollave fetare, por nëpërmjet takimit të tij me Krishtin që është ringjallur prej së vdekurish dhe thirrjes së menjëhershme prej tij. Ai që i shërben Zotit pa këtë thirrje i nënshtrohet rrezikut të bjerë menjëherë në ferr.
Njëmbëdhjetë apostujt nuk ishin të gatshëm t'i shpërndanin shërbimet dhe autorizimin e Krishtit në mënyrë të pavarur, sepse ishin të vetëdijshëm se askush nuk i njihte aspak zemrat, temperamentin, talentin dhe besnikërinë. Njëqind e njëzet burra u lutën së bashku që Zoti të zgjidhte një nga kandidatët për shërbimin e hirit dhe ta kualifikonte atë me fuqi për të kryer shërbimin e tij, sepse nëse Biri i Perëndisë nuk do të ndërhynte në caktimin e shërbëtorit të ungjillit i gjithë shërbimi i tij do të ishte i padobishëm.
Emëruan dy persona për këtë detyrë dhe nuk kemi informacion të hollësishëm për këta dy kandidatë po aq të kualifikuar. Nuk e dimë se si u hodh shorti për të zgjedhur midis tyre. Megjithatë, i zgjedhuri nuk ishte i pari, por Matia i panjohur, i cili u thirr përmes kësaj zgjedhjeje të mbante përgjegjësinë e tij si anëtar i kolegjit apostolik. Jo shumë ditë më vonë, Krishti e mbushi këtë zëvendësues me Frymën e tij të Shenjtë dhe konfirmoi bashkimin e tij me mbretërinë e Perëndisë. Nuk kemi asnjë informacion tjetër për të zgjedhurin Matia.
LUTJE: O Zot, ne të falënderojmë sepse ti thërret në shërbim njerëz të pakualifikuar dhe i përgatit, i autorizon, i pajis, i dërgon, i shoqëron dhe i bën të kenë sukses. Nëse gjejmë hir në sytë e tu, të lutemi, mos na refuzo, por thyej krenarinë tonë dhe na ripërtëri, që ne sadopak në fuqinë tënde të të shërbejmë për lavdërimin e emrit tënd.
PYETJA:
- Cilat janë kushtet për t'iu bashkuar shërbimit të Krishtit?