Previous Lesson -- Next Lesson
15. Uyanış ve Şifa (Elçilerin İşleri 5:12-16)
Elçilerin İşleri 5:12-16
12 Elçilerin aracılığıyla halk arasında birçok belirtiler ve harikalar yapılıyordu. İmanlıların hepsi Süleyman’ın Eyvanı’nda toplanıyordu.13 Halk onlara büyük saygı duyduğu halde, dışarıdan hiç kimse onlara katılmayı göze alamıyordu.14 Buna karşın, Rab’be inanıp topluluğa katılan erkek ve kadınların sayısı giderek arttı.15 Bütün bunların sonucu, yoldan geçen Petrus’un hiç değilse gölgesi bazılarının üzerine düşsün diye halk, hasta olanları caddelere çıkartıp şilteler ve döşekler üzerine yatırır oldu.16 Yeruşalim’in çevresindeki kasabalardan da kalabalıklar geliyor, hastaları ve kötü ruhlardan acı çekenleri getiriyorlardı. Bunların hepsi iyileştirildi.
İnanlılar topluluğu bencil değildi ve sadece kendileri için yaşamıyordu. Birbirlerini pohpohlayıcı sözler söyleyerek ikiyüzlülükle yüceltmiyorlardı. Bunun yerine merhametle doluydular ve büyük sıkıntıların içerisindeydiler. Sadece vaaz vermekle kalmadılar, aynı zamanda insanlara şifa da verdiler. Tabii ki Rab’den yardım da dilediler. Sadece sesleriyle ve sözleriyle Rab’be hizmet etmediler, aynı zamanda elleriyle ve kaslarıyla da hizmet ettiler.
Kilise topluluğu kendi gücüne güvenmiyordu. Fakirlere bağış toplamak için özel günler yapmadılar. Bunun yerine Tanrı’nın onlara vermiş olduğu armağan uyarınca Tanrı’nın gücünü paylaştılar. Sonuç olarak yaptıkları hizmet açık bir şekilde İsa’yı yüceltiyordu. Kurtarıcı onlar aracılığıyla birçok mucizeler ve belirtiler yaptı. Buların tamamı 4. bölüm 24-30 ayetlerindeki duaya dayanıyor. Tanrı elini uzattı ve hastalıkları, cinlileri ve sıkıntıda olanları iyileştirdi. Krallığının kesin ve somut gelişi çok açıktı!
İnanlılar ellerle yapılmış kiliseler inşa etmediler. Tanrı için kutsal bir yere ihtiyaç duymadılar, çünkü yürekleri zaten Tanrı’nın konut kurduğu yerdi. Kendi evlerinde toplanıyorlardı ya da zaman zaman İsa’nın da öğretişlerini verdiği tapınağın büyük evyanında bir araya geliyorlardı. Orada mezmurlar söyler, sohbet eder ve dua için bir araya gelirlerdi. Orda bulunmaları bir süre sonra insanların gözünden kaçmadı. Sevgi dolu ve saygılı insanlardı, birbirlerine karşı suçlamalarda bulunmazlardı. Sürekli bir araya gelip Rab’be tapınmak istiyorlardı.
İlginçtir ki insanlar onlara akın etmiyordu, oysa ki fakirlere yardım ettikleri çok iyi biliniyordu. Hatta hiç kimse Tanrı’nın gücüyle işler yapan bu hizmetkârlar hakkında bir araştırma yapmıyordu. İnsanlar sadece oturup beklediler ve bu insanları izlediler. İçlerinde bir korkuda vardı, çünkü Tanrı’nın bu insanlarda olduğunu biliyorlardı. Bencilliklerinden dolayı ölmek istemeyen birçok insan vardı ve bu insanlar inanlılara yaklaşmıyorlardı. Sadece gerçekten yürekten inanan ve sadık kişiler topluluğa katıldılar. Onlar sona kadar Rab’bin gücüyle ve korumasıyla dayandılar.
İbrani kültüründe genellikle sadece erkekler sayılırdı. Oysa ki müjdeci Luka bu bölümde birçok kadının da Mesih’in elçilerini takip ettiğini söylüyor. Tanrı’nın gücünü ve kurtarışını hep beraber tecrübe ediyorlardı. İmanları, felsefi bir inançtan ibaret değildi, gerçek bir katılım ve adanmışlıkla Rab’bin onlarda konut kurduğuna, kurtarışına ve gücüne iman ediyorlardı.
O günlerde Kutsal Ruh’un çok açık bir şekilde çalıştığını görüyoruz. Birçok mucizeler oluyordu, tıpkı İsa’nın yaşadığı günlerde olduğu gibi (Mar.6:56). İsa yollardan geçerken insanlar şiltelerini yerlere sererlerdi, böylece ona dokunabilme ihtimalleri olurdu. Tıpkı bunun gibi şimdi de Petrus’un geçeceği yerlerde insanlar sokaklara yayılıyordu, öyle ki, belki de Petrus’un gölgesi onların üzerinden geçer ve Kutsal Ruh onlarda işlerdi. Mesih’in sevgisi ruhsal bir gerçek olarak ve iyileşen insanların ruhunda işliyordu.
Yahudi köylerinde bu uyanış yavaş yavaş fark edilmeye başlandı. Birçok çevre köylerden ve şehirlerden insanlar şifa umuduyla hastalarını ve cine tutsak aile bireylerini elçilere getirmeye başladılar. Böylece müjde hizmeti güçlü bir şekilde başladı. Elçiler Yeruşalim ve Yahudiye bölgelerinde Rab’bin sözlerini vaaz etmeye başladılar. Mesih’in adıyla birçok hasta iyileştirdiler. Ayetlerde “herkes iyileştirildiğini” okuyoruz. Bu sözler bir vaizin, din adamının ya da pastörün ağzından çıkmıyor. Hastalıklar ve salgınlar hakkında ciddi bilgisi olan tecrübeli bir doktorun, yani Luka’nın ağzından çıkıyor. Ölümden dirilenin gücü şimdi de kendi kilisesinde işlemeye başlamış ve Şeytan’a karşı galip gelmişti. Böylece elçiler Mesih’in zafer alayına eşlik ediyorlardı. Hatta bugün bile, Mesih insanları günahın bağından, Şeytan’dan ve birçok hastalıktan kurtarıyor. İnanlılar için hâlâ bir araya gelmek, sevgi içinde paydaşlık, beraber dua ve kendini Kutsal Ruh’un yönlendirişine bırakma çok önemlidir. Peki sevgili kardeşim, senin için de kilise aynı şeyleri ifade ediyor mu? Elçilerin İşlerini dikkatlice çalış kardeşim, çünkü Mesih dün, bugün ve sonsuza dek aynıdır.
Dua: Rab adın kutsal kılınsın ve tüm yüreğim Rab’bi yüceltsin. Rab adın kutsal kılınsın ve yaptığın hiçbir şeyi unutmayayım. Tüm günahları bağışlayan, hastalıkları iyileştiren, hayatımızı ölüm çukurundan kurtaran ve bizlere sevgi ve sevecenlik tacı giydiren sensin. Bizleri bereketleyen ve yenileyen sensin. Adın yücelsin Rab. Amin.
Soru 28: İlk kilisedeki hayırseverliğin püf noktası neydi?