Previous Lesson -- Next Lesson
B - ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ (Πράξεις 15:1-35)
ΠΡΆΞΕΙΣ 15:13-21
13 Όταν τελείωσαν, μίλησε ο Ιάκωβος: «Ακούστε με, αγαπητοί αδελφοί. 14 Ο Συμεών-Πέτρος διηγήθηκε πώς ο Θεός για πρώτη φορά φρόντισε να φτιάξει από τους εθνικούς ένα λαό δικό του. 15 Μ’ αυτό συμφωνούν τα λόγια των προφητών, οι οποίοι έχουν γράψει: 16 Ύστερα απ’ αυτά θα επιστρέψω και θ’ ανοικοδομήσω τον οίκο του Δαβίδ τον γκρεμισμένο, και τα ερείπιά του θα τ’ ανοικοδομήσω και θα τα ανορθώσω, 17 για να ζητήσουν τον Κύριο οι υπόλοιποι άνθρωποι και όλα τα έθνη που θα ’χουν γίνει δικός μου λαός. Εγώ, ο Κύριος, τα λέω αυτά, κι εγώ θα τα πραγματοποιήσω όλα. 18 »Ο Θεός αποφάσισε προαιωνίως όλα τα έργα του. 19 Γι’ αυτό εγώ έχω τη γνώμη να μην επιβαρύνουμε τους εθνικούς που επιστρέφουν στο Θεό, 20 αλλά να τους στείλουμε μια επιστολή και να τους καθορίσουμε να φυλάγονται από τους μολυσμούς των ειδωλοθύτων, από την πορνεία, από τη βρώση πνιγμένου ζώου και από τη πόση αίματος ζώου. 21 Αυτές οι διατάξεις του Μωυσή είναι πασίγνωστες, γιατί από τα παλιά χρόνια διαβάζονται σε κάθε πόλη στις συναγωγές κάθε Σάββατο».
Βρίσκουμε βαθιές, σοβαρές διαφωνίες στην εκκλησία οι οποίες δεν μπορούν να λυθούν μέσω δογματικών απαντήσεων, γιατί όλες οι πλευρές βασίζουν τις απόψεις τους σε στοιχεία μέσα από την Αγία Γραφή ή ερμηνεύουν τα εδάφια της σύμφωνα με τη δική τους οπτική γωνία. Αλλά η αγάπη και η αδελφοσύνη είναι μεγαλύτερες από τις λογικές διαφωνίες και η αμοιβαία υπομονή με ταπεινότητα είναι το μυστήριο της συνέχισης της εκκλησίας.
Όταν ο Πέτρος, ο πιο τολμηρός μεταξύ των αποστόλων έφερε στην επιφάνεια το σύμβολο του ευαγγελίου, ο Ιάκωβος, ο αδελφός του Κυρίου σηκώθηκε και ζήτησε από τα αδέλφια του που ήταν συγκεντρωμένα γι’ αυτή την περίσταση, να τον ακούσουν γιατί ήταν ο εκπρόσωπος της νομικίστικης πλευράς στην εκκλησία. Δεν μπορούσε εύκολα να δεχτεί τα λόγια του Πέτρου και τις εμπειρίες του εκτός αν επιβεβαιώνονταν από τους προφήτες. Το Άγιο Πνεύμα καθοδήγησε αυτόν τον πιστό νομικό μέχρι που βρήκε αδιάσειστες αποδείξεις για τις σκέψεις του Πέτρου στο Βιβλίο του Αμώς (9:11-12) και στο Βιβλίο του Ησαΐα (45:21). Έγινε ειρηνικός και ακίνδυνος επειδή κατάλαβε ότι ο Θεός πρόσφερε σωτηρία στον καρπό του Δαβίδ για το χρόνο που ακολούθησε ώστε να μπορεί να σώσει όλους τους ανθρώπους και όλους τους Εθνικούς μέσω αυτού. Με αυτό τον τρόπο, αυτός που γνώριζε τον Νόμο υποτάχθηκε στην αληθινή προφητεία και θεώρησε ότι ο Χριστός δεν έχτισε το βασίλειο του μόνο μέσω εκείνων των Ιουδαίων που σώθηκαν αλλά ήταν αποφασισμένος από αιωνιότητας να σώσει όλους τους ανθρώπους. Αναμφίβολα, ο αιώνιος Δημιουργός εκτελεί το σχέδιο του με τους τρόπους που ο ίδιος επιθυμεί. Η σωτηρία του κόσμου είναι το σχέδιο του θελήματος του Θεού και ο σκοπός των έργων του. Αγαπητέ αδελφέ, συμφωνείς με αυτό το ουράνιο σχέδιο; Το έργο σου συμφωνεί με το έργο του Θεού; Τι θυσιάζεις για να κηρύττεις τον κόσμο;
Ο Ιάκωβος δεν είπε ότι οι αναγεννημένοι Εθνικοί δεν χρειάζονται περιτομή. Πρότεινε ότι δε θα πρέπει να φορτώνονται με τον νόμο του Μωυσή αλλά ότι θα πρέπει να τους δίνεται ελευθερία γιατί κανένας δεν μπορεί να αντιταχθεί στο έργο του Θεού. Ο Ιάκωβος πιθανόν προτιμούσε όλοι οι αναγεννημένοι Εθνικοί να γίνουν Ιουδαίοι γιατί δεν σκεφτόταν μια Νέα Διαθήκη αλλά μιλούσε για το ξαναχτίσιμο του οίκου του Δαβίδ που κατέρρεε. Ωστόσο, υποτάχθηκε στην οδηγία του Ιησού, του μεγαλύτερου του αδελφού και συμφώνησε σε μια νέα εξέλιξη μέσα στην εκκλησία, η οποία δίνονταν από τον παλιό νόμο.
Ο Ιάκωβος επέμενε έντονα, σε αντάλλαγμα για την απελευθέρωση από τον νόμο, οι Εθνικοί που είχαν μεταστραφεί να απέχουν από την ειδωλολατρεία, από σεξουαλική ανηθικότητα, από ζώα που έχουν υποστεί πνιγμό και από το αίμα. Δε θεωρείς ότι τέτοιες απαιτήσεις είναι σαν να επιστρέφεις στη νομικίστικη σκέψη; Όχι, γιατί ο αρχηγός της εκκλησίας, με αυτή τη σειρά, προσφέρει τον πρακτικό τρόπο για να διατηρηθεί η συναναστροφή ανάμεσα στους Ιουδαίους αναγεννημένους και τους Εθνικούς αναγεννημένους, εφόσον οι νομοταγείς δεν μπορούν να φάνε με ανθρώπους που θεωρούν νόμιμο το να φάνε ζώα που έχουν στραγγαλιστεί και να πιούνε αίμα. Αυτοί οι κανονισμοί δεν είχαν σκοπό να εκπληρώσουν το νόμο για δικαίωση αλλά λειτουργούσαν ως τρόπος ζωής προκειμένου η συναναστροφή ανάμεσα στους πιστούς να μην μπορεί να διακοπεί. Η αγάπη και όχι η διάταξη του νόμου ήταν η γέφυρα και το σχέδιο σ’ αυτή την πρόταση.
Ο Ιάκωβος γνώριζε ότι οι Εθνικοί θα κινδύνευαν αν έκαναν συμπόσια γύρω από είδωλα, χορεύοντας και διαπράττοντας μοιχεία επειδή ήξερε ότι θα ήταν για αυτούς δύσκολο να αποφύγουν την συναναστροφή με το έθνος τους. Έτσι τους πρότεινε να απέχουν, με αποφασιστικότητα και σταθερότητα, από κάθε μόλυνση και ακαθαρσία, οι οποίες δεν συμφωνούσαν με την δικαίωση που είχε επιτευχθεί για αυτούς πάνω στον σταυρό και τους ζήτησε να προσκολληθούν στον Θεό. Δεν μπορείς να υπηρετείς τον Κύριο και τα παλιά ή τα καινούρια είδωλα. Εξάλλου, το σώμα σου είναι ένας ναός του Αγίου Πνεύματος και όχι άντρο κάθε ακαθαρσίας. Στη συνέχεια, ο Παύλος επιβεβαίωσε στις επιστολές του εκείνα τα δύο αιτήματα τα οποία ο Ιάκωβος είχε παραθέσει διευκρινίζοντας τους τρόπους της πρακτικής αγάπης (Α’ Κορινθίους 10:21, 6:18).
Ο Ιάκωβος έβλεπε πέρα από την εκκλησία εκείνων που απελευθερώθηκαν και μια συναγωγή των Ιουδαίων. Δεν μπορούσε να πηδήσει από την Παλαιά Διαθήκη στην Καινή Διαθήκη γιατί έβλεπε στον Μωσαϊκό νόμο μια εμπνευσμένη αποκάλυψη, η οποία απαιτούσε υπακοή. Ωστόσο, τράβηξε την προσοχή των νομικών μεταξύ των πιστών στην ύπαρξη των συναγωγών των Ιουδαίων σ’ όλες τις πόλεις του κόσμου όπου ο κάθε αναζητητής του νόμου μπορούσε να υποταχθεί στις κρίσεις του. Σε αυτή την διακήρυξη, ο Ιάκωβος δεν παραδέχτηκε καμία ίση ή ανώτερη αγιότητα δίπλα στην αγιότητα του Χριστού. Όχι, αλλά απένειμε τιμή στον λόγο της έμπνευσης που δόθηκε στον Μωυσή. Ευχαριστούμε τον Χριστό γιατί μας απελευθέρωσε πλήρως από τα νομικά συμπλέγματα μέσω της διδασκαλίας του Παύλου και μας καθοδήγησε στον πνευματικό νόμο με την αγάπη του Χριστού που κατοικεί στις καρδιές μας. Ο νόμος δεν μας πιέζει ως ανεφάρμοστο καθήκον, αλλά το Άγιο Πνεύμα έχει γίνει μέσα μας το κίνητρο της αγάπης. Δεν μπορούμε να πληγώνουμε κανέναν και την ίδια στιγμή να αγαπάμε τον Κύριο με όλη την καρδιά μας.
ΠΡΟΣΕΥΧΉ: Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, συγχώρεσε μας την ανεπαρκή σύνεση μας και την λίγη αγάπη που έχουμε στο να αντιμετωπίζουμε τις διαιρέσεις μέσα στην εκκλησία. Δίδαξε μας να υπομένουμε τους αδελφούς που σε αγαπάνε και να καταλαβαίνουμε κάποια πράγματα αν και είναι αντίθετα με την αντίληψη μας.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην αποφυγή κάποιων πραγμάτων για χάρη της αγάπης και την τήρηση του νόμου για σωτηρία;