ΕΙΣΑΓΩΓΉ
Πως ξεκίνησε η Θριαμβευτική Διαδοχή του Χριστού:
Μια Εισαγωγή στο Βιβλίο των Πράξεων
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ζει. Το σώμα του δεν αποσυντέθηκε μέσα στον τάφο αλλά στην πραγματικότητα αναστήθηκε από τους νεκρούς και εμφανίστηκε για σαράντα μέρες στους μαθητές του. Μετά αναλήφθηκε στους ουρανούς και κάθισε στο δεξί χέρι του Πατέρα του όπου ζει και βασιλεύει μαζί του με την ενότητα του Αγίου Πνεύματος, ένας Θεός εις τους αιώνες.
Μετά την ανάληψη του στους ουρανούς, ο Χριστός έχτισε την εκκλησία του ήσυχα και με οργάνωση και την ανέπτυξε παρά όλες τις δυνάμεις που δρούσαν ενάντια στον Θεό, γιατί η εκκλησία του είναι ο καρπός και το αποτέλεσμα του θριάμβου του πάνω στο σταυρό. Όλες οι πράξεις των αποστόλων είναι χτισμένες πάνω στην πλήρη συμφιλίωση με τον Θεό και όλα τα μέλη του Χριστού είναι συμμέτοχοι στην θριαμβική διαδοχή του. Ο σταυρός είναι η βάση του νόμιμου δικαιώματος των πράξεων των αποστόλων και ολόκληρης της εκκλησίας του Χριστού.
Πριν την ανάληψη του στον ουρανό, ο Ιησούς πρόσταξε τους μαθητές του να αναμένουν την Υπόσχεση του Πατέρα στην Ιερουσαλήμ ώστε να τους γεμίσει με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που θα τους καθιστούσε ικανούς να διαδώσουν το ευαγγέλιο από την Ιερουσαλήμ στη Ρώμη, την τότε πρωτεύουσα του παγκόσμιου πολιτισμού. Έτσι, η εντολή του Χριστού στους αποστόλους να κηρύξουν στον κόσμο σηματοδότησε την ανάθεση και την αποστολή τους. Το Άγιο Πνεύμα που κατοικούσε μέσα τους και καμιά άλλη δύναμη ήταν η ώθηση για διδασκαλία και για τη δημιουργία εκκλησίας.
Το θέμα των Πράξεων των Αποστόλων
Αυτός που διαβάζει αυτό το μοναδικό βιβλίο ανακαλύπτει σύντομα ότι το βιβλίο δεν έχει σκοπό να εντοπίσει τις πράξεις που έγιναν από τους ίδιους τους αποστόλους αλλά τις πράξεις του Χριστού που συνεχίζονταν από το Πνεύμα Tου μέσα στους μαθητές αφού αναλήφθηκε. Το βιβλίο αναφέρει λίγο μόνο τις πράξεις μερικών αποστόλων, κατά κύριο λόγο του Πέτρου και του Παύλου. Ξεκινώντας από το κεφάλαιο 13 διαβάζουμε μόνο λίγο για τον Πέτρο για τον οποίο δεν εντοπίζουμε τίποτα σχετικά με τον θάνατο του. Ακόμα και οι διακονίες του Παύλου που αναφέρονται με λεπτομέρεια διακόπτονται στο τέλος της φυλάκισης του Παύλου στην Ρώμη επειδή το σχέδιο του συγγραφέα δεν ήταν να περιγράψει τις πράξεις των αποστόλων ακριβώς, χρονολογικά και σχολαστικά, αλλά να δώσει πληροφορίες για τη διάδοση του ευαγγελίου του Χριστού και την ίδρυση και την επέκταση της εκκλησίας από την Ιερουσαλήμ στην Ρώμη.
Οι διάκονοι του Κυρίου έγιναν σαν μια ομάδα αγώνα, ο κάθε ένας έδινε το δαυλό του ευαγγελίου στον άλλο μέχρι το ευαγγέλιο της σωτηρίας να φτάσει την πρωτεύουσα. Έτσι, το θέμα των Πράξεων των Αποστόλων είναι η γεμάτη αλήθεια και θριαμβευτική πορεία του ευαγγελίου της σωτηρίας που καθοδηγείται από τον ζωντανό Χριστό από την Ιερουσαλήμ στη Ρώμη.
Η συγκρότηση του Βιβλίου
Οι απόστολοι δεν κατέστρωσαν ένα λεπτομερές σχέδιο για την πνευματική μάχη της διάδοσης της βασιλείας του Θεού αλλά ο ζωντανός Κύριος παρενέβη προσωπικά ξανά και ξανά στην ζωή της πρώτης εκκλησίας, μέχρι που έγινε δυνατή στο τέλος και διαδόθηκε πρώτα στην Σαμάρεια και την Αντιόχεια και μετά έφτασε στην Ρώμη. Ο Κύριος διάλεξε ο ίδιος τον Ιουδαίο Παύλο, ο οποίος μιλούσε Ελληνικά, για να πραγματοποιήσει την θριαμβευτική πορεία του ευαγγελίου στη Ρώμη. Λίγο καιρό πριν να διαλέξει τον Παύλο, ο διάκονος Στέφανος και οι Έλληνες συνεργάτες του Ιουδαϊκής καταγωγής είχαν μεγάλη επίδραση στους Χριστιανούς Ιουδαϊκής καταγωγής που είχαν εγκατασταθεί στην Παλαιστίνη. Έτσι μια ανοιχτή μάχη ξέσπασε ανάμεσα στις δύο ομάδες. Γι’ αυτό, ο Κύριος μάζεψε τους αποστόλους του με πνεύμα της αγάπης ώστε να πραγματοποιήσουν την πρώτη τους αποστολική συνάντηση στην Ιερουσαλήμ (κεφάλαιο 15), έχοντας δεχτεί τη χάρη ως τον μόνο λόγο για σωτηρία και αρνήθηκε την δικαιοσύνη μέσω των έργων. Με αυτή την εξέλιξη, οι εκκλησίες των Εθνικών απελευθερώθηκαν από το Ιουδαϊκό χρώμα και τις αλυσίδες του νόμου και η γνώση της αγάπης του Χριστού έγινε μια παγκόσμια θρησκεία έτοιμη να προχωρήσει.
Την ίδια στιγμή, ο ζωντανός Κύριος ίδρυσε ο ίδιος στην Αντιόχεια ένα δεύτερο κέντρο Χριστιανισμού, επιπρόσθετα του πρώτου στην Ιερουσαλήμ. Και η διάδοση του ευαγγελίου άρχισε από την Αντιόχεια μέχρι που κάλυψε την Μικρά Ασία. Με αυτή τη δύναμη το ευαγγέλιο μεταπήδησε στην Ευρώπη, σημείωσε επιτυχία στις Ελληνικές πόλεις και επαρχίες και τελικά έφτασε στην Ρώμη.
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη:
Ποιος είναι ο συγγραφέας;
Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου δεν αυτοπροσδιορίστηκε με κάποιο όνομα ούτε μας έδωσε ξεκάθαρα στοιχεία για τον εαυτό του, αφού θεώρησε τον εαυτό του ασήμαντο. Ωστόσο, υπήρχε μια καθολική συμφωνία, από την αρχή ότι ο Λουκάς, ο Έλληνας γιατρός από την Αντιόχεια ήταν ο συγγραφέας αυτού του μοναδικού βιβλίου, επειδή ήξερε ακριβώς τη κατάσταση σε εκείνο το Χριστιανικό κέντρο. Ο ίδιος ο Λουκάς είχε επιδεξιότητα στην Ελληνική γλώσσα. Έγραψε τις αναφορές του με αγάπη και καλοσύνη και ανέφερε λέξεις και λόγους των αποστόλων με το ευφραδές, καλό του ύφος. Στο βιβλίο του, αναφέρεται στους πιστούς άνδρες ανάμεσα στους Εθνικούς επειδή ήταν ένας από αυτούς πριν αναγεννηθεί σύμφωνα με την μαρτυρία του ευαγγελίου. Ο Λουκάς συνάντησε τον Παύλο στο δεύτερο του ιεραποστολικό ταξίδι και τον συνόδευσε από την Τρωάδα μέχρι τους Φιλίππους. Συμμετείχε στη διδασκαλία σε εκείνη την στρατιωτική πόλη και ο Παύλος τον άφησε εκεί να χτίσει και να φροντίσει την νέα εκκλησία μετά την αναχώρηση του. Ο απόστολος τον πήρε μαζί του άλλη μια φορά στην επιστροφή του στην Ιερουσαλήμ όπου ο Λουκάς άφησε μόνο του τον δάσκαλο του Παύλο για να μαζέψει ο ίδιος πληροφορίες για το ευαγγέλιο του και το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων που έγραψε. Ανακαλύπτουμε ότι ο Λουκάς πάντα επισκέπτονταν τον Παύλο κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του στην Καισάρεια και μετά. Συνέχισε μαζί του, τον υπηρέτησε, εντυπωσιάστηκε με την πνευματικότητα του και κατέγραψε την υπεράσπιση του για τον εαυτό του. Δεν τον εγκατέλειψε στο μακρύ και τρομακτικό του ταξίδι, μέχρι που έφτασε στη Ρώμη. Τα αναρίθμητα σημεία στα οποία χρησιμοποιεί το «εμείς» δείχνουν πού συνόδευε ο Λουκάς τον Παύλο ως αυτόπτης μάρτυρας και συνοδοιπόρος.
Σε ποιον γράφτηκε το Βιβλίο
Ο Λουκάς, ο ευαγγελιστής έγραψε ξεκάθαρα ότι αυτό το βιβλίο αφιερώθηκε στον Θεόφιλο, το ίδιο πρόσωπο στο οποίο απηύθυνε το άγιο του ευαγγέλιο. Ο Λουκάς απηύθυνε και τα δύο έργα του σε αυτόν, φτιάχνοντας ένα σύνολο σε δύο μέρη. Γνωρίζαμε κάτι για το πρόσωπο του Θεόφιλου στο Λουκάς 1:1-3. Ο Θεόφιλος του οποίου το όνομα σημαίνει «φίλος του Θεού» ήταν ένας επιφανής άνδρας υψηλού αξιώματος στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το πιστεύω του στον Χριστό ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στην Αντιόχεια. Επιθυμούσε να βρει ακριβή στοιχεία για την εξέλιξη του Χριστιανισμού πνευματικά και ιστορικά. Πώς οι Ρωμαίοι αξιωματικοί αντιμετώπιζαν τις εκκλησίες, (άδικα ή δίκαια). Σε ποιο βαθμό μπορούσαν οι αρχές του ευαγγελίου να γίνουν θεμέλιο για ένα νέο κόσμο. Όσο συνόδευε τον απόστολο Παύλο και καθοδηγούμενος από το Άγιο Πνεύμα, ο Λουκάς μάζεψε όλες τις πληροφορίες ξεκινώντας από τη γέννηση του Χριστού μέχρι την είσοδο του Παύλου στη Ρώμη και παρουσίασε αυτή την αφηγηματική ιστορία γραμμένη με τάξη για την πορεία της δύναμης του Θεού στον Θεόφιλο για να εγκαθιδρύσει αυτόν ο οποίος πίστεψε και να υποστηρίξει την βεβαιότητα του, όπως είπε ο Παύλος στον φύλακα στους Φιλίππους: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό και θα σωθείς εσύ και ο οίκος σου.»
Η Χρονολογία
Ενώ η άφιξη του Παύλου στην Ρώμη ήταν πιθανότατα το 61 μ.Χ. και ενώ η κατάσταση στη συνέχεια διαταράχθηκε και βρέθηκαν πολλά ευαγγέλια την εποχή που γράφτηκε το ευαγγέλιο του Λουκά, γι’ αυτό, το πιο πιθανό είναι ο Λουκάς, ο γιατρός, να έγραψε το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων κατά τη διάρκεια των χρόνων 62-70 μ.Χ. ως το δεύτερο μέρος και η συνέχιση της καταγραφής του Χριστιανισμού ξεκίνησε στο ευαγγέλιο του όταν είχε ρωτήσει με ακρίβεια, με επιμέλεια και προσευχή, και μίλησε με αυτόπτες μάρτυρες της ζωής του Χριστού, όπως και με τη Μαρία, την μητέρα του Χριστού και τον Φίλιππο τον διάκονο. Αντλούσε από τις γραπτές πηγές τα πιο σημαντικά κείμενα τα οποία θεωρούσε απαραίτητα για να περιγράψουν το πρόσωπο του Χριστού, τις πράξεις και τους αποστόλους και τους παρουσίασε στον κυβερνήτη Θεόφιλο.
Ευχαριστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό με όλη την καρδιά μας επειδή κάλεσε τον Έλληνα Γιατρό και τον καθοδήγησε να μην σταματήσει το γράψιμο του στο τέλος του ευαγγελίου του αλλά τον διαφώτισε με τη γνώση ότι ο ζωντανός Κύριος δε θα ερχόταν αμέσως αλλά ότι αυτός θα κήρυττε στα έθνη πριν τον ερχομό του. Καθώς οι δώδεκα απόστολοι μαζί με την Πρώτη Εκκλησία γύρω τους περίμεναν στην Ιερουσαλήμ για τον ερχομό του Χριστού, οι Χριστιανοί στην Αντιόχεια έλαβαν την ενόραση από το Άγιο Πνεύμα να διαδώσουν το ευαγγέλιο της σωτηρίας σε όλο τον κόσμο, και να σπρώξουν την πρόοδο του ευαγγελίου προς τη Ρώμη. Αν ο Λουκάς δεν είχε εργαστεί με επιμέλεια και ακρίβεια, δε θα είχαμε μάθει ακριβώς πώς ο Χριστός διέδωσε την βασιλεία του στον Ελληνικό κόσμο. Τώρα που ο Κύριος έγραψε για μας σ’ αυτό το βιβλίο ένα παράδειγμα για τη διδασκαλία και την ίδρυση εκκλησιών, μπορούμε σήμερα να μάθουμε πώς το Άγιο Πνεύμα αναγεννά τους πιστούς, μας ωθεί σε υπηρεσία, και θριαμβεύει στην αδυναμία τους. Δεν υπάρχει καλύτερη εκπαίδευση για τους κήρυκες του Κυρίου από το να μελετήσουν το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, όπου μπορούν να δουν το χέρι του Κυρίου Ιησού στην πράξη μαζί με εκείνους που υπακούν το κάλεσμα του.
ΕΡΩΤΗΣΗ:
- Ποιος είναι ο σκοπός που ο Λουκάς έγραψε το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων; Τι γνωρίζετε για τον Θεόφιλο;