Previous Lesson -- Next Lesson
11. Pjetri dhe Gjoni burgosen dhe dërgohen në gjykatë për herë të parë (Veprat 4:1-22)
VEPRAT 4:12-18
12 “Dhe në asnjë tjetër nuk ka shpëtim, sepse nuk ka asnjë emër tjetër nën qiell që u është dhënë njerëzve me anë të të cilit duhet të shpëtohemi.” 13 Tani, kur panë guximin e Pjetrit dhe të Gjonit, dhe kuptuan se ishin njerëz të pashkolluar dhe të pamësuar, u mrekulluan. Dhe ata e kuptuan se kishin qenë me Jezusin. 14 Dhe, kur panë në këmbë pranë tyre njeriun që ishte shëruar, nuk mund të thoshin asgjë kundër. 15 Por, mbasi i urdhëruan të largoheshin nga sinedri, u këshilluan me njëri-tjetrin, 16 duke thënë: ''Çfarë duhet t'u bëjmë këtyre njerëzve? Sepse, në të vërtetë, që një mrekulli e dukshme është bërë nëpërmjet tyre është e dukshme për të gjithë ata që banojnë në Jeruzalem dhe ne nuk mund ta mohojmë. 17Por, që të mos përhapet më në popull, le t'i kërcënojmë ashpër, që tash e tutje të mos i flasin askujt në këtë emër". 18 Dhe ata i thirrën dhe i urdhëruan të mos flisnin fare dhe as të mësonin në emër të Jezusit.
Pjetri e shëroi njeriun e çalë në emër të Krishtit. Apostulli e dinte se ky shërim tregonte qëllimin e Jezusit për ta shpëtuar plotësisht njeriun dhe për ta çuar në jetën e përjetshme, sepse Zoti nuk e ndihmon besimtarin pjesërisht, por na shpëton plotësisht në trup, në shpirt dhe në frymë. Dashuria e Perëndisë tejkalon gjithë besimin dhe mirëkuptimin tonë. Më i madhi i apostujve e përmblodhi mbrojtjen e tij me thënien e njohur: «Shpëtimi nuk gjendet tek askush tjetër». Peshkatari i thjeshtë i liqenit të Tiberiadës u dëshmoi teologëve të arsimuar dhe juristëve ekzaminues se ishin të verbër, pavarësisht njohurive të tyre për Shkrimet, sepse të gjitha diplomat, vëllimet e trasha, perëndishmëria e rreme dhe ruajtja e fuqisë së frikshme nuk ndihmojnë për të marrë shpëtimin. Por besimi në Jezusin, takimi me të Gjallin që u ringjall dhe banimi i Frymës së Shenjtë në zemër prodhojnë shpëtim.
Cili është shpëtimi ynë? Nuk është veçse çlirimi nga zemërimi i Perëndisë nëpërmjet shenjtërimit tonë me anë të gjakut të Krishtit. Shpëtimi është fitorja mbi vdekjen nëpërmjet hyrjes sonë në jetën e përhershme. Shpëtimi i Krishtit nënkupton marrjen e fuqisë hyjnore për të bërë të mirën pa rënë në mëkat. Shpëtimi i vërtetë është më i lartë, më i thellë, më i gjerë dhe më i fortë nga sa e njohin njerëzit. Djalli nuk ka fuqi mbi atë që beson në Jezusin. Ai që i përkushtohet Shpëtimtarit fiton në të.
Krishti e përfundoi shpëtimin për të gjithë njerëzit, kur vdiq në vendin tonë në kryq, i drejti për të padrejtët dhe i përjetshmi për ata që humbasin. Zoti i mbuloi mëkatet tona dhe na shfajësoi me të vërtetë, duke e ditur se askush nuk mund ta shpëtonte veten. Ja pse Biri i Perëndisë u bë Biri i Njeriut, që bijtë e njeriut të bëhen bij të Perëndisë. Kështu Krishti na shpengoi që të mund të merrnim birësimin si bij. Gjyqtari i Shenjtë, Solemn nuk është kundër nesh. Ai është Ati ynë i dashur. Krishti bleu Frymën e Shenjtë me vdekjen e tij që dashuria e Perëndisë të mund të derdhej në zemrat tona.
Të gjithë njerëzit janë të ftuar të marrin shpëtimin e Krishtit. Shpëtimi nuk gjendet tek askush tjetër. Të gjitha fetë, filozofitë, mendimet njerëzore dhe veprat e mira nuk janë të mjaftueshme për të arritur kënaqësinë hyjnore. Vetëm në gjakun e Krishtit është çlirimi ynë. Pa të ne humbasim. Prandaj është bërë një domosdoshmëri dhe një detyrë hyjnore të pranojmë pajtimin e Krishtit dhe të bashkohemi me besëlidhjen e tij.
Këto kuptime gjithëpërfshirëse u thanë nga Pjetri, peshkatari i njerëzve në këshillin e kryepriftërinjve, teologëve, skribëve dhe ekspertëve ligjorë. Ai nuk foli shumë, por e përmblodhi ungjillin në një deklaratë. Megjithatë gjyqtarët i buzëqeshën me sarkazëm, sepse ai fliste në gjuhën joletrare, duke përdorur fjali të thjeshta, të cilat nuk ishin të fryra. Të gjithë e panë se ai dhe djaloshi pranë tij ishin të pashkolluar. Megjithatë nuk mund ta mohonin se fuqia e Perëndisë dilte prej këtyre dy burrave. Fuqia e Krishtit u shfaq në fjalimin mbrojtës të Pjetrit, i cili dëshmoi urdhrin e Zotit të tij të gjallë për sundimtarët e popullit të tij se ata ishin vrasës. Në të njëjtin pozicion ai u ofroi fajtorëve shpëtimin falas të Perëndisë në emër të Jezusit.
Ndoshta gjykatësit nuk u interesuan për ankesën e apostullit, apo për ofrimin e shpëtimit të tij për ta. Nuk ishin madje të gatshëm të kujdeseshin për të. Megjithatë emri i Jezusit në gojën e tij iu dha bezdi, pasi donin ta harronin dhe ta shmangnin, që të mos e dëgjonin më kurrë. Atyre nuk u interesonte shërimi i lypësit demagogjik që meritonte zemërimin e Perëndisë, sepse njerëzit e kulturuar hipokritë ishin pa dashuri. Shqetësimi i tyre kryesor ishin librat e tyre, mësimet e tyre elokuente dhe dinjiteti i tyre.
Kurajo dhe guximi i dy apostujve, pa pasur frikë nga ndëshkimi, preku auditorin. Gjithashtu prania e të shëruarit pranë tyre nuk u mundësoi gjykatësve të dënonin apostujt për blasfemi dhe mashtrim. Kështu biseduan mes tyre fshehurazi pasi e larguan të akuzuarin jashtë këshillit.
Më në fund, ata nuk gjetën vendim tjetër veçse t'i pengonin të predikonin më tej në emër të Jezusit. E kuptuan se ky emër ishte arsyeja e fuqisë në ndjekësit e tij dhe një rrezik për kombin dhe zakonet e tij. Kështu i penguan dy apostujt të flisnin, të mësonin ose ta shqiptonin këtë emër nga frika se emri i Jezusit mund të bënte mrekulli. Kjo është përmbledhja e planit të Satanit: të ndërpresë çdo predikim në emrin më të madh, që fuqia e Perëndisë të mos shpëtojë zemrat. A e pengoni gjuhën për të mos folur në emër të Jezusit? Apo dëshmoni për të? Shpëtimi nuk gjendet tek askush tjetër dhe ju jeni përgjegjës për predikimin e këtij emri për të shpëtuar miqtë tuaj, sepse pa dëshmi nuk ka shpëtim.
LUTJE: Zoti ynë Jezus, të falënderojmë sepse na shpëtove neve që po humbisnim, na fale mëkatet dhe na çove në jetën e përjetshme. Vdekja jote është jeta jonë, dhe vuajtjet e tua sollën gëzimin tonë. Na ndihmo të kemi guxim të mjaftueshëm për të dëshmuar emrin tënd me plot kurajo, duke mos pasur frikë nga sundimtarët apo dijetarët, por duke u dëshmuar atyre si për mëkatet e tyre ashtu edhe për shpëtimin tënd.
PYETJA:
- Pse shpëtimi i gjithë botës përqendrohet vetëm në emrin e Jezusit?