Previous Lesson -- Next Lesson
3. Urdhërimi i ri për kishën (Gjoni 13:33-35)
GJONI 13:33
33 "Djema të rinj, edhe për pak kohë jam me ju. Do të më kërkoni; dhe siç u thashë judenjve, kështu tani po ju them: "Atje ku po shkoj unë ju nuk mund të vini".
Pasi Ati u lavdërua në Frymë, Jezusi na udhëzon përmes aspekteve dhe bazës së besimit tonë. Ai nuk është vetëm me ne në mish, por ai ekziston në qiell. Krishti i ringjallur është fakti më jetësor në botë. Ai që nuk e njeh të Gjallin dhe nuk beson në të është i verbër dhe ka humbur rrugën, por kushdo që e sheh do të jetojë dhe do të marrë jetën e përjetshme.
Jezusi i informoi dishepujt e tij se po shkonte atje ku dishepujt nuk mund ta ndiqnin. Jo për gjyqin e tij para Këshillit, as për varrin e hapur, por ai i referohej ngjitjes së tij në parajsë. Ati i kishte thënë: “Ulu në të djathtën time derisa t'i bëj armiqtë e tu stol të këmbëve të mia”. Jezusi nuk u zhduk menjëherë nga ndjekësit e tij, por i njoftoi ata më parë për vdekjen dhe ngritjen e tij, si dhe për ngjitjen e tij në qiell, ku askush nuk mund të hyjë me përpjekjet e veta. Ai ua kishte parathënë këtë çështje judenjve, por ata nuk mund ta kuptonin. A mund ta kuptonin dishepujt tani në orën e tradhtisë? Ai i kishte bërë ata pjesëmarrës në adhurimin ndaj Atit dhe Birit, që të mos mbyten në pikëllim në të ardhmen e zymtë. A do të kishin besim në besnikërinë e tij, se ai nuk do t'i braktiste? Dhe se sipërmarrja e tyre e përbashkët nuk do të dështonte kurrë?
GJONI 13:34-35
34 "Po ju jap një urdhërim të ri: ta doni njëri-tjetrin; sikurse unë ju kam dashur, ashtu edhe ju ta doni njëri-tjetrin. 35 Nga kjo do t’ju njohin të gjithë se jeni dishepujt e mi, nëse keni dashuri për njëri-tjetrin.
Jezusi e dinte se dishepujt e tij nuk do ta kuptonin plotësisht, pasi Fryma nuk ishte derdhur. Ata ishin të verbër pa aftësinë për të besuar, as nuk kishin shtysë për të dashur, "sepse Zoti është dashuri dhe ai që qëndron në dashuri qëndron në Perëndinë dhe Zoti në të". Trinia e Shenjtë është dashuri. Meqenëse dashuria midis Personave të Trinisë së Shenjtë krijon një unitet të qëndrueshëm, Jezusi dëshiroi që parimi që vë në lëvizje Trininë e Shenjtë të mishërohej në njerëzimin dhe që burimi i shenjtërisë të bëhej aktual te dishepujt e tij.
Kështu Jezusi i nxiti dishepujt e tij për dashuri të ndërsjellë midis anëtarëve të Kishës së tij. Ai nuk parashtroi dhjetë ligje ndalimi siç ishte rasti në Dhjatën e Vjetër, por vetëm një urdhërim që mbulonte të gjitha urdhërimet e tjera hyjnore. Dashuria është përmbushja e Ligjit. Ndërsa Moisiu u dha njerëzve rregulla negative, Krishti na shtyn të veprojmë pozitivisht, siç dha shembull ai vet. Dashuria është thelbi në jetën e kishës. Aty ku Kisha nuk tregon dashuri, ajo pushon së qënuri Kishë.
Dashuria është sekreti i personit të Krishtit. Ai kishte dhembshuri për delen që kishte humbur rrugën si një bari dhe kishte mëshirë për delen e humbur. Ai u soll me dishepujt e tij me durim dhe butësi. Krishti e bëri dashurinë statutin e Mbretërisë së tij. Ai që do, qëndron në mirësinë e Jezusit, por ai që urren i përket Satanit. Dashuria është e mirë dhe nuk fryhet. Ajo është e durueshme, duke shpresuar se gjithçka është e mirë edhe për armikun, ashtu si apostujt tanë i kanë përshkruar herëpashere tiparet e saj në Letrat e tyre. Dashuria e Perëndisë nuk dështon kurrë; është lidhja e përsosmërisë.
Për Kishën nuk ka asnjë shenjë tjetër përveç sakrificës për hir të dashurisë. Nëse e stërvitim veten për shërbim, bëhemi dishepuj të tij. Ne mësojmë të udhëhequr nga Jezusi kuptimin e dashurisë praktike. Ne jetojmë në faljen e tij dhe i falim të tjerët me kënaqësi. Nëse askush në një asamble nuk përpiqet për madhështi dhe nëse të gjithë gëzohen sepse Fryma e Krishtit i ka bashkuar, atje qielli vjen në tokë dhe Zoti ynë i gjallë themelon kisha të mbushura me Frymën e Shenjtë.
PYETJA:
- Pse dashuria është e vetmja shenjë që i dallon të krishterët?