Previous Lesson -- Next Lesson
a) သခင္ေယ႐ွဳ ေယာ္ဒန္ျမစ္ကို ကူးျဖတ္ျခင္း (ေယာဟန္ ၁၀း ၄၀ - ၁၁း ၁၆)
ေယာဟန္ ၁၀း ၄၀- ၄၂
၄၀ “ေယာဟန္သည္ ဗတၱိဇံကို ေ႔႐ွဦးစြာေပးရာအရပ္ ေယာ္ဒန္ျမစ္တဖက္သို႔ တဖန္ႂကြ၍ ထိုအရပ္၌ေနေတာ္မူ၏။ ၄၁ လူအမ်ားတို႔သည္ အထံေတာ္သို႔ေရာက္လာလွ်င္ ေယာဟန္သည္ နိမိတ္လကၡဏာကို မျပ။ သို႔ေသာ္လည္း ဤသူ၏အေၾကာင္းကို ေယာဟန္ ေျပာသမွ် မွန္ေပ၏ဟု ဆိုၾကသျဖင့္၊ ၄၂ ထိုအရပ္၌ လူမ်ားတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ၾက၏။”
သခင္ေယ႐ွဳနဲ႔ ဖါရိ႐ွဲေတြၾကားက ျပသနာက ေဖါက္ထြက္လာတယ္။ ဗက္ဇဲဒၿမိဳ႕မွာ ေျခမစြမ္းတဲ့သူကို ေပ်ာက္ကင္းေစတဲ့ သတင္းကို ထပ္ေျပာလာၾကတယ္။ (ေယာဟန္ ၅) ေယ႐ု႐ွလင္ၿမိဳ႕ကို တတိယအႀကိမ္ လွည့္လည္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ျပသနာက အထြတ္အထိပ္ ေရာက္လာတယ္။ အလင္းက ေမွာင္မိုက္ထဲမွာ လင္းပါတယ္။ လင္းေပမယ့္ အေမွာင္က အလင္းကို မခံယူဘူး။ အခ်ိန္တိုင္းမွာ သခင္ေယ႐ွဳဟာ အလင္းတရားရဲ႕ အႏၱရာယ္ကို ေျပာျပတယ္။ ဗိမာန္ထဲကို မၾကာခဏ ဝင္ထြက္တယ္။ ရန္သူေတြ ပိုမုန္းလာခ်ိန္မွာ တပည့္ေတာ္ေတြ ဥာဏ္ပညာနဲ႔ ယံုၾကည္ျခင္း တိုးဖို႔ လမ္းညႊန္တယ္။
ပြဲေန႔ေနာက္ပိုင္းမွာ သခင္ေယ႐ွဳဟာ ေယ႐ု႐ွလင္မွ ထြက္လာၿပီး လႊတ္ေတာ္အာဏာမပိုင္တဲ့ ေယာ္ဒန္ျမစ္ ကမ္းနံေဘးအရပ္ကို ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ႏွစ္ျခင္းဆရာေယာဟန္ အရင္က တရားေဟာဖူးတဲ့ေနရာ ျဖစ္တယ္။ ယုဒအာဏာပိုင္ ကင္းလြတ္တဲ့အပိုင္း ျဖစ္တယ္။ ေဟ႐ုဒ္မင္းအုပ္စိုးတဲ့အပိုင္း ျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ျခင္းဆရာ ေယာဟန္ကို ဒီအရပ္မွာ လူသိမ်ားၿပီး သူ႔ရဲ႕သက္ေသခံခ်က္ေၾကာင့္ သခင္ေယ႐ွဳကို သိလာတာျဖစ္တယ္။
ႏွစ္ျခင္းဆရာေယာဟန္ေၾကာင့္ ယံုၾကည္လာသူေတြ ယံုၾကည္ျခင္း တိုးပြါးလာတယ္။ သူတို႔ဆရာက ေခါင္းျဖတ္သတ္ခံရၿပီး သခင္ေယ႐ွဳေရာက္လာတဲ့အခါမွာ အေျပးလာေတြ႔ၾကတယ္။ ႏွိမ့္ခ်ျခင္း ႀကီးျမတ္ျခင္းနဲ႔ အစြမ္းတန္ခိုးကို ရိပ္မိၾကတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳက နိမိတ္လကၡဏာေတြကိုျပၿပီး ဘုရားသခင္ အေၾကာင္းကို ေဟာေျပာတယ္။ စိတ္ႏွလံုးဖြင့္ျပတဲ့သူ အမ်ားအျပား၊ ႏွစ္ျခင္းဆရာေယာဟန္ကို လက္ခံခဲ့တဲ့သူ အမ်ားအျပားဟာ သခင္ေယ႐ွဳကို လက္ခံၾကတယ္။ ႏွစ္ျခင္းဆရာေယာဟန္က နိမိတ္လကၡဏာေတြ မျပခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သခင္ေယ႐ွဳ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ကယ္တင္႐ွင္နဲ႔ ဘုရားအျဖစ္ လူေတြအားကိုးလာတယ္။
ေယာဟန္ ၁၁း ၁- ၃
၁ “ညီအမမာရိႏွင့္ မာသတို႔ေနေသာ ေဗသနိ႐ြာသား လာဇ႐ုအမည္႐ွိေသာ လူတေယာက္သည္ နာလ်က္ေနေလ၏။ ၂ နာလ်က္ေနေသာ လာဇ႐ု၏ႏွမ မာရိကား သခင္ဘုရားကို ဆီေမႊးႏွင့္လိမ္း၍ ေျခေတာ္ကို မိမိဆံပင္ႏွင့္သုတ္ေသာ မာရိျဖစ္သတည္း။ ၃ ညီအမတို႔သည္ အထံတာ္သို႔ေစလႊတ္၍၊ သခင္ ကိုယ္ေတာ္ခ်စ္ေတာ္မူေသာသူသည္ နာလွ်က္ေနပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။”
ေယာ္ဒန္ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ သခင္ေယ႐ွဳ တရားေဟာေနတုန္း လာဇ႐ုက ဖ်ားနာေနတယ္။ သူေနတဲ့႐ြာက သံလြင္ေတာင္ေပၚမွာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔အိမ္မွာ သခင္ေယ႐ွဳ တည္းဖူးတယ္။ လာဇ႐ုအမ မာသနဲ႔လည္း စကားေျပာဖူးတယ္။ တျခားခရစ္ဝင္က်မ္းေတြမွာပါတဲ့အတြက္ ေယာဟန္က ဒီအေၾကာင္းကို ထပ္မေျပာဘူး။ မာရိက သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ ေျခေတာ္ကို ဆီေမႊးလိမ္းဖူးတဲ့အေၾကာင္းပဲ ေျပာထားတယ္။ မာရိဟာ ႏွဳတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဆာငတ္သူျဖစ္တယ္လို႔ ႐ွင္ေယာဟန္က ေရးထားတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ေျခေတာ္ကို ဆီနဲ႔လိမ္းၿပီးတဲ့အခါ ဆံပင္နဲ႔ သုတ္ေပးတယ္။ (ေယာဟန္ ၁၂း ၁- ၈) မာရိဟာ ႏွိမ့္ခ်တယ္။ ယံုၾကည္တယ္။ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္တယ္။
လာဇ႐ုဖ်ားနာေနတဲ့အေၾကာင္းေၾကာင့္ သခင္ေယ႐ွဳ ဝမ္းနည္းရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညီအမႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းကို တိုးေစဖို႔ လိုေနတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳ ျမန္ျမန္လာပါလို႔ေတာ့ သူတို႔မေျပာဘူး။ အေျခအေနကို သတင္းပို႔တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္႐ွိတုန္း လာကုေပးရင္ ေပ်ာက္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳက လာဇ႐ုကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သူတို႔သိၾကတယ္။ လာဇ႐ုနာမည္ အဓိပၸါယ္က ဘုရားသခင္ ကူညီမစတယ္ လို႔ ဆိုလိုတယ္။ ဒါၾကာင့္ ဒီနာမည္ဟာ ႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္က်မ္းထဲမွာျပတဲ့ ေနာက္ဆံုးနိမိတ္လကၡဏာအတြက္ motto ေဆာင္ပုဒ္တခုျဖစ္တယ္။
'''ေယာဟန္ ၁၁း ၄- ၁၀
၄ “ ထိုစကားကို ေယ႐ွဳသည္ ၾကားေတာ္မူလွ်င္ ထိုအနာသည္ ေသနာမဟုတ္။ ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းေတာ္ကို ထင္႐ွားေစေသာ အနာ ျဖစ္၏။ ထိုအနာၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္သည္ ဘုန္းထင္႐ွားျခင္း႐ွိလိမ့္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ၅ ေယ႐ွဳသည္ မာသကို၎၊ သူ၏ညီမႏွင့္လာဇ႐ုကို၎ ခ်စ္ေတာ္မူ၏။ ၆ လာဇ႐ုနာသည္ကို ၾကားေတာ္မူလွ်င္ ႂကြေတာ္မမူဘဲ ထိုအရပ္၌ႏွစ္ရက္ေနေတာ္မူ၏။
၇ ထိုေနာက္မွ တပည့္ေတာ္တို႔အား ယုဒျပည္သို႔ တဖန္သြားၾကကုန္အ့ံဟု မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊ ၈ တပည့္ေတာ္တို႔က အ႐ွင္ဘုရား ယုဒလူတို႔သည္ ယခုပင္ ကိုယ္တာ္ကို ခဲႏွင့္ပစ္ျခင္းငွါ ႐ွာႀကံလ်က္ပင္ ထိုအရပ္သို႔ တဖန္ႂကြေတာ္မူဦးမည္ေလာဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ၉ ေယ႐ွဳကလည္း တေန႔တြင္ တဆယ့္ႏွစ္နာရီ ႐ွိသည္မဟုတ္လာ။ လူသည္ ေန႔အခ်ိန္၌သာ သြားလာလွ်င္ ေနေရာင္အလင္းကို ျမင္ရေသာၾကာင့္ ထိမိ၍ မလဲတတ္။
၁၀ ညအခ်ိန္၌ သြားလာလွ်င္မူကား၊ အလင္းမ႐ွိေသာၾကာင့္ ထိမိ၍လဲတတ္၏ဟု မိန္႔တာ္မူၿပီးမွ။”'''
အဲဒီသတင္းကို သခင္ေယ႐ွဳၾကားတဲ့အခါ ေသျခင္းတရားနဲ႔ လြန္ဆြဲေနရၿပီဆိုတာ ရိပ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ေသနာမဟုတ္ဘူး ဘုရားသခင္ဘုန္းေတာ္ထင္႐ွားစရာ ျဖစ္မယ္လို႔ ႀကိဳတင္ေျပာတယ္။ မိတ္ေဆြလာဇ႐ု မေသခင္မွာပဲ သခင္ေယ႐ွဳက ဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ႀကိဳသိထားတယ္။ လူေသကိုထေျမာက္ေစတဲ့ေနရာဟာ ေယ႐ု႐ွလင္ၿမိဳ႕တံခါးေတြနဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့အတြက္ အာဏာပိုင္ေတြ ေရာက္လာမယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေယ႐ု႐ွလင္ၿမိဳ႕သားေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ မယံုၾကည္မႈကို ဆင္ေျခေပးစရာ မ႐ွိေတာ့ဘူး။
ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ဘုန္းနဲ႔ ဘုရားဘုန္းဟာ အတူတူျဖစ္တယ္။ ဘုန္းေတာ္ထင္႐ွားတဲ့အခါ ေသျခင္းတရားကို အႏိုင္ယူတယ္။ လူ႔သဘာဝအရေတာ့ ေသျခင္းဆိုတာ ငိုေႂကြးစရာျဖစ္တယ္။ ေသျခင္းတရားဟာ ဇာတ္သိမ္းလို႔ ခံစားၾကရတယ္။ သခင္ေယ႐ွဳက ခမည္းေတာ္ရဲ႕အလိုကို သိတယ္။ ေသျခင္းတရားရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေတြကိုလည္း နားလည္တယ္။ ေသမ်ဳိးျဖစ္တဲ့လူသားေတြအတြက္ အသက္ကိုလည္း ေပးႏိုင္တယ္။
သခင္ေယ႐ွဳက ေဗသနိ႐ြာကို အလည္မသြားဘူး။ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေနာက္က်ေနတယ္။ မိတ္ေဆြလာဇ႐ုကို ေသခြင့္ေပးထားသလို ျဖစ္တယ္။ တပည့္ေတာ္ေတြက ခဲနဲ႔ေပါက္မွာ စိုးလို႔ ယုဒျပည္ကို မသြားေစခ်င္ဘူး။ တပည့္ေတာ္ေတြက လာဇ႐ုအတြက္ ခံစားခ်က္မ႐ွိ၊ ဘုရားဘုန္းေတာ္အတြက္လည္း အလိုဆႏၵမ႐ွိဘူး။ လူေတြကို ေၾကာက္ေနတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ သခင္ေယ႐ွဳက လူဟာ ေန႔အခ်ိန္မွာသြားလာလုပ္ကိုင္လို႔ရတယ္။ ညအခ်ိန္မွာသြားေတာ့ အႏၱရာယ္ အခက္အခဲ႐ွိတတ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ကားတိုင္မွာ တင္သတ္ခံရမယ့္ အခ်ိန္နီးလာၿပီ။ ေန႔ရက္ အခ်ိန္ကာလ ကုန္ကာနီးၿပီ။ ဘုရားလက္ေတာ္ေၾကာင့္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာပဲ ေယ႐ု႐ွလင္ကို ခရီးဆက္ၾကတယ္။
ဘုရားမစျခင္းကို မယံုၾကည္သူဟာ သခင္ေယ႐ွဳရဲ႕ရန္သူေတြလိုပဲ အေမွာင္ထဲမွာ က်င္လည္ရမယ္။ ယံုၾကည္ျခင္းတရားရဲ႕ အလင္းက သူတို႔အေပၚမွာ ထြန္းလင္းခြင့္၊ အသက္႐ွင္သန္ခြင့္မရဘူး။ တပည့္ေတာ္ေတြကို ယံုၾကည္ပါလို႔ ေတာင္းဆိုတယ္။ မယံုၾကည္တဲ့အခါ အေမွာင္ကာလ ေရာက္လာမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ေမွာင္မိုက္ရာကာလေတြမွာ စိတ္သက္သာစရာကာလေတြကေတာ့ ဘုရားအလိုေတာ္မ႐ွိပဲ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ ျဖစ္တယ္။ ဘုရားကို ယံုၾကည္အားကိုးဖို႔ လိုပါတယ္။
ဆုေတာင္း သခင္ေယ႐ွဳဘုရား အသက္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕အလင္းအားျဖင့္ လမ္းကို ျမင္ရပါတယ္။ ေျဖာင့္ေသာလမ္းမွာ ဦးေဆာင္လ်က္ ရန္သူမ်ားတိုက္ခိုက္ေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္ေစပါ။ ေနာက္မက်ဘဲ မစေတာ္မူပါ။ အလိုေတာ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ဒုကၡဆင္းရဲနဲ႔ ေသျခင္းကိုလည္း အသင့္ျဖစ္ေစေတာ္မူပါ။ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ္ေတာ့္ဘုန္းကို ထင္႐ွားရသူမ်ားျဖစ္ေစပါ။
ေမးခြန္း ၇၄
- လာဇ႐ုေသခ်ိန္မွာပင္ သခင္ေယ႐ွဳက ဘုရားဘုန္းေတာ္ထင္႐ွားမယ္လို႔ ဘာေၾကာင့္ေျပာသလဲ။