Previous Lesson -- Next Lesson
5. Vazhdimi i listës së Palit të shenjtorëve të njohur prej tij në kishën e Romës (Romakëve 16:10-16)
ROMAKËVE 16:10-16
10 Të fala Apelit, të miratuarit në Krishtin. Përshëndetni ata që janë nga shtëpia e Aristobulit. 11 Të fala Herodionit, bashkatdhetarit tim. Përshëndetni ata që janë në shtëpinë e Narkisit që janë në Zotin. 12 Të fala Trifenës dhe Trifozës, të cilët mundohen në Zotin. Përshëndetni Persidën e dashur, e cila u mundua shumë në Zotin. 13 Të fala Rufit, të zgjedhurit në Zotin, dhe nënës së tij që është edhe e imja. 14 Të fala Asinkritit, Flegonit, Ermës, Patrobës, Hermesit dhe vëllezërve që janë me ta. 15 Të fala Filologut dhe Julisë, Nereut dhe motrës së tij, Olimpës dhe gjithë shenjtorëve që janë me ta. 16 Përshëndetni njëri-tjetrin me një puthje të shenjtë. Kishat e Krishtit ju përshëndesin.
Pali e informoi kishën në Romë për emrat e anëtarëve të saj të njohur prej tij, të cilët njihnin mësimet dhe përvojat e tij. Ai u konfirmoi krerëve të kishës, përmes kësaj liste, se nuk ishte i huaj në Romë, por lajmëtarët e tij që punonin në kishën e Romës ishin të njohur dhe të pranuar.
Apeli mbante emrin e një piktori shumë të famshëm grek. Ai ishte një anëtar me përvojë në kishën e Romës, i cili vazhdoi besnik ndaj Krishtit, me gjithë vuajtjet dhe luftën. Vëllezërit e shtëpisë së Aristobulit ishin ndoshta skllevër të liruar, të panjohur personalisht, por Pali i quajti vëllezër, sepse nëpërmjet besimit të tyre në Krishtin, Birin e Perëndisë, i Plotfuqishmi i birësoi dhe i ripërtëriu.
Herodioni ishte një i krishterë me origjinë hebreje, i cili u përpoq të mbante Ligjin e Moisiut dhe në të njëjtën kohë të ndiqte Krishtin. Ai ishte një i afërm i Palit sipas fisit të tij.
Përsa i përket familjes së Narkisit, Pali nuk i njihte me emra, por ata u bënë të krishterë besnikë, pronë e Zotit Jezus dhe rrëfyen përvojat e tyre shpirtërore. Trifena dhe Trifoza ishin dy motra të njohura si shërbëtore të zellshme të Zotit. Persida ishte shërbëtorja e tretë e Zotit, të cilën Pali e quajti të dashur sipas zakonit shpirtëror, sepse ajo jo vetëm që besonte, por jetoi sipas asaj që kishte besuar dhe u përpoq për Jezusin.
Pali i dha Rufit titullin unik, "i zgjedhuri në Zotin", që tregon se ai ishte biri i Simonit nga Kirena, i cili mbajti kryqin e Jezusit (Marku 15:21). Ndoshta gruaja e Simonit; dmth nëna e Rufit i shërbeu Palit në Lindjen e Mesme, sepse Pali dëshmon se kjo grua e mirë kishte qenë si nënë për të, duke u kujdesur për të dhe duke e ngushëlluar.
Pali përshëndeti dy grupe besimtarësh dhe i përmendi secilin prej tyre me emër, sepse ishte i shqetësuar që njohuritë e tij për ta të njiheshin në kishë. Asinkriti, Flegonti, Ermasi, Patroba, Ermesi dhe vëllezërit që ishin me ta ishin grupi i parë që ai i quan vëllezër në Zotin Jezus; ndërsa pala e dytë: Filologu dhe Julia, Nereu dhe motra e tij Olimpa dhe të gjithë shenjtorët që ishin me ta, ishin anëtarë të rrethit të kishës shtëpiake. Ata jetuan nën drejtimin e Frymës së Shenjtë dhe frytet e Frymës së Shenjtë u shfaqën në ta saqë ai i quan shenjtorë. Ata përjetuan të Kryqëzuarin që u ringjall prej së vdekurish, si Zotin dhe Shpëtimtarin e tyre dhe morën dhuratën e Shpirtit të Shenjtë dhe fuqinë e tij të përjetshme.
Pali mbyll listën e shenjtorëve në Romë, duke u kërkuar atyre që të përshëndesin njëri-tjetrin me një puthje të shenjtë, si simbol i marrëdhënies së tyre të shenjtë, shpirtërore, vëllazërore në Krishtin. Për më tepër, Pali përshëndet të gjithë besimtarët dhe kishat në Romë në emër të të gjitha kishave në Lindjen e Mesme, në cilësinë e tij si përfaqësues i tyre.
Kushdo që e shikon me vëmendje këtë listë, e cila përfshin 25 emra, pranon se kishat në atë kohë nuk ishin kisha të mëdha prej guri, por bashkësi besimtarësh, të cilët mblidheshin së bashku në rrethe të kufizuara në shtëpitë e tyre, të cilët Pali i konsideronte krejtësisht si tempulli i Frymës së Shenjtë në Romë. Ata erdhën nga drejtime të ndryshme në kryeqytet dhe formuan një kishë ndërkombëtare në gjuhë dhe zakone të ndryshme. Por të gjithë dëshmuan në një gjuhë të vetme për emrin e Krishtit dhe për gjakun e tij dhe për drejtësinë e tij që iu dha atyre. Ndoshta në këtë listë lexojmë emrat e disa martirëve që u vranë gjatë persekutimit të madh në kohën e Neronit, tiranit romak, i cili i arrestoi të krishterët dhe i vari, dhe u derdhi lëndë të djegshme në trupat e tyre, për t'i bërë pishtarë të flakëruar, ose i dogjën trupat e tyre në shufra hekuri të nxehura nga një zjarr poshtë tyre.
LUTJE: O At qiellor, ne të adhurojmë sepse mblodhe në Romë kishën e Jezu Krishtit, nën drejtimin e Frymës së Shenjtë, në gjuhë të ndryshme; dhe kjo kishë u bë simbol i krijimit të ri, sepse në ta banonte jeta e përjetshme. Na jep gjithashtu forcën të mos jemi dembelë, por të kërkojmë dhe pranojmë të gjithë ata që e duan Atin, Birin dhe Shpirtin e Shenjtë, Perëndinë e vetëm.
PYETJA:
- Çfarë mësojmë nga emrat e shenjtorëve të përmendur në listë?