Previous Lesson -- Next Lesson
1. Paqja, shpresa dhe dashuria banojnë te besimtari (Romakëve 5:1-5)
ROMAKËVE 5:1-2
1 Prandaj, të shfajësuar me anë të besimit, kemi paqe me Perëndinë nëpërmjet Zotit tonë Jezu Krisht, 2 nëpërmjet të cilit kemi hyrje me anë të besimit në këtë hir në të cilin qëndrojmë të patundur dhe gëzohemi në shpresën e lavdisë së Perëndisë.
Njeriu natyror jeton në mosmarrëveshje me Perëndinë. Të gjithë njerëzit shkelin të Shenjtin, pasi mëkatet tona konsiderohen si shkelje. Prandaj, zemërimi i Perëndisë zbulohet kundër çdo pabesie dhe padrejtësie të njerëzve.
Tani që Krishti vdiq në kryq dhe i pajtoi njerëzit me Zotin e tyre, kemi hyrë në epokën e paqes, sepse Biri hoqi mëkatin që na ndante dhe hiri shpëtues i Perëndisë iu shfaq të gjithë njerëzve. Sa të mëdha janë bekimi, lehtësimi dhe qetësia tek ata që besojnë në Perëndinë, nëpërmjet Krishtit, Shpëtimtarit! Nuk ka paqe për të këqijtë dhe nuk ka prehje për shpirtrat, përveçse nëpërmjet besimit në të Kryqëzuarin.
Krishti na pastron dhe shenjtëron në mënyrë që çdo besimtar në besëlidhjen e re të mund të pranojë privilegjin e madh, i cili në besëlidhjen e vjetër i jepej vetëm kryepriftit, i cili mund të hynte në të Shenjtin e të Shenjtëve, një herë në vit, për të bërë shlyerjen për bijtë e Izraelit për të gjitha mëkatet e tyre. Megjithatë, në momentin e vdekjes së Krishtit, veli përpara të Shenjtit të të Shenjtëve u gris në dysh dhe për këtë arsye ne kemi të drejtë të qëndrojmë në praninë e të Shenjtit, i cili i fton të gjithë të vijnë tek ai me besim dhe të shohin se ai nuk është i frikshëm, shkatërrues ose larg nesh, por ai është Ati dhe Shpëtimtari, i cili është plot dashuri dhe mëshirë. Ai pret lutjet tona, u përgjigjet lutjeve tona dhe na përdor për të përhapur ungjillin e Birit të tij që bekimi i flijimit të kryqit t'u sillet të gjithë atyre që kërkojnë prehje për shpirtrat e tyre.
Kur Krishti u ringjall prej së vdekurish, ai i përshëndeti dishepujt e tij shumë herë, duke u thënë: “Paqja qoftë me ju”, që do të thotë dy gjëra:
- Perëndia ju ka falur të gjitha mëkatet tuaja për hir të vuajtjeve të Jezusit.
- Pastaj, ngrihuni, shkoni dhe përhapni ungjillin, sepse Jezusi fillon t'ju urdhërojë: “Ashtu siç më ka dërguar mua Ati, ashtu edhe unë ju dërgoj juve”. Ai, i cili beson në Jezusin, është i ngarkuar me paqe, jo vetëm për veten e tij, por edhe për të qenë një nga paqebërësit e bekuar nga Krishti dhe të quajtur, bij të Perëndisë.
Përveç paqes së zemrës, e cila buron nga shfajësimi, pranimi ynë në fronin e të Shenjtit dhe caktimi ynë për të përhapur hirin, Pali na konfirmon se ne kemi një shpresë që ia tejkalon çdo kuptimi: Perëndia na krijoi në imazhin e tij, por për shkak të mëkateve tona ne humbëm lavdinë që na u dha. Tani që shpresa banon në zemrat tona nëpërmjet Frymës së Shenjtë, Perëndia na rikthen të njëjtën lavdi që ai ka dhe e cila shkëlqen nga Biri i tij. A jeni krenarë për lavdinë e Perëndisë? A mbaheni fort pas shpresës së vendosur përpara jush? E ardhmja jonë nuk është thjesht një mendim, supozim apo dëshirë; por është realizuar nëpërmjet fuqisë së Frymës së Shenjtë në ne, i cili është garancia e lavdisë që do të zbulohet në ne.
ROMAKËVE 5:3-5
3 Dhe jo vetëm kaq, por edhe ne mburremi në mundime, duke ditur se shtrëngimi prodhon këmbëngulje; 4 dhe këmbëngulja, përvojën; dhe përvoja, shpresën. 5 Tani shpresa nuk zhgënjen, sepse dashuria e Perëndisë është derdhur në zemrat tona nga Fryma e Shenjtë që na është dhënë.
Ne nuk jetojmë në qiell, por në tokë. Ndërsa Jezusi kaloi nëpër të gjitha llojet e vuajtjeve dhe persekutimeve, kështu edhe ne do të përjetojmë, me besim që rritet dhe fryte shpirtërore, sulme të njerëzve, sëmundje dhe tundime djallëzore. Megjithatë, Pali nuk shkroi për këto të vërteta me lot dhe rënkime, por tha, edhe ne mburremi në mundimet tona, sepse ato janë tregues të ndjekjes sonë të Krishtit. Ndërsa e ndjekim në mundimet e tij, do ta ndjekim atë deri në lavdi. Prandaj, bëni çdo gjë pa u ankuar, sepse Zoti juaj jeton dhe asgjë nuk mund të ndodhë pa lejen e tij.
Mbajtja e barrës tokësore na çon në mohimin e egoizmit tonë, vdekjen e ndjeshmërisë sonë, pastrimin e qëllimeve tona dhe nënshtrimin e vullnetit tonë ndaj udhëheqjes së Jezusit. Pastaj, durimi rritet tek ne dhe ne zgjerojmë shpresën ndaj Jezusit dhe ndërhyrjes së tij. Në shkollën e vuajtjes, ne mësojmë se si të largohemi nga paaftësia jonë, duke u siguruar, si Abrahami, që Perëndia të fitojë triumfin pavarësisht dështimit tonë.
Megjithatë, ne kemi një privilegj në këtë luftë besimi përpara Abrahamit, sepse në epokën e hirit, vet dashuria e Perëndisë u derdh në qendrën e jetës së zemrave tona, nëpërmjet Shpirtit të Shenjtë, Perëndisë së vërtetë që na është dhënë lirisht. Vargu 5 në kapitullin 5 është aq i mrekullueshëm dhe i bukur saqë vështirë se mund ta shqiptojmë. Mësojeni përmendësh këtë varg, sepse është një thesar i Biblës. Asnjë dashuri apo mëshirë njerëzore nuk është derdhur në zemrat tona, por dashuria e përjetshme, e pandotur, e fortë e Perëndisë, që është vetë Perëndia. Nuk banoi në zemrat tona, por u derdh, jo për shkak të mirësisë sonë, por sepse gjaku i Krishtit na pastroi. Kjo është arsyeja pse Fryma e Shenjtë ishte në gjendje të banonte në ne, duke i bërë trupat tanë të vdekshëm një tempull të Perëndisë. Ky element qiellor është thelbi dhe fuqia e shenjtë e Perëndisë, që Krishti ia jep kujtdo që beson në të. Të gjithë ata që marrin frymën e dashurisë së Perëndisë, përjetojnë lindjen e dytë, ripërtëritjen dhe realizimin e jetës së përjetshme në ta. Megjithatë, banimi i Shpirtit hyjnor në ne nuk bëhet vetëm për të vendosur paqen tonë vetiake, por edhe për të forcuar durimin tonë që të jemi në gjendje të durojmë me gëzim ata që janë të vështirë për t'i kënaqur dhe t'i duam armiqtë tanë në praktikë, dhe që të mos dështojmë në zgjidhjen e problemeve të jetës sonë. Krishti nuk na la jetimë, por na dha fuqinë e tij, dashurinë e tij dhe garancinë e lavdisë, e cila do të zbulohet menjëherë.
LUTJE: Ne të adhurojmë ty, o At, Bir dhe Frymë e Shenjtë, sepse nuk na hodhe poshtë, si krimba të vdekshëm, të gjorë, por e derdhe dashurinë tënde të shenjtë në trupat tanë të vdekshëm, që ne të duam në fuqinë e Shpirtit tënd dhe të besojmë me qëllim që jeta jonë të bëhet shembull i mëshirës sate të madhe. Ne të falënderojmë, të lavdërojmë dhe gëzohemi me praninë tënde në zemrat tona. Na ndihmo të veprojmë sipas dashurisë sate.
PYETJA:
- Si realizohet paqja e Perëndisë në jetën tonë?