Previous Lesson -- Next Lesson
c) Ringjallja e Llazarit (Gjoni 11:34-44)
GJONI 11:34-35
34 Dhe ai tha: "Ku e keni vënë?". Ata i thanë: "Zot, eja dhe shiko". 35 Jezusi qau.
Jezusi nuk u përgjigj me fjalë. Fjalët me një të pikëlluar janë të kota. Në këtë pikë veprimet ishin më të efektshme se fjalët. Ai u kërkoi të pranishmëve që ta çonin te varri. Ata i thanë: "Eja dhe shih". Këto ishin të njëjtat fjalë që Jezusi përdori për t'i thirrur dishepujt e tij në fillim të shërbimit të tij. Ai i thirri të shihnin jetën; këta njerëz e thërrisnin të shihte vdekjen. Ai qau duke parë ngadalësinë e njerëzve për të mësuar, injorancën dhe mosbesimin e tyre. Edhe ndjekësit më të mirë të tij nuk ishin në gjendje të tregonin besim të vërtetë. Mishi nuk ka vlerë, shpirtit i mungon besimi. Fryma e Shenjtë ende nuk ishte derdhur mbi ta. Vdekja shpirtërore mbretëronte dhe Biri i Perëndisë vetëm mund të qante për gjendjen e mjerueshme të njerëzimit.
Jezusi ishte një njeri i vërtetë, që gëzohej me ata që gëzohen dhe qante me ata që qajnë. Shpirti i tij ishte i trazuar. Shpirti i tij i ndjeshëm u trazua duke parë tmerrin e vdekjes mbi ndjekësit e tij dhe mungesën e dashurisë së tyre për Perëndinë e gjallë. Jezusi sot qan për gjendjen e kishave tona, për veten tonë dhe për të gjithë ata që këmbëngulin në mëkat dhe në vdekjen shpirtërore.
GJONI 11:36-38a
36 Kështu hebrenjtë thanë: "Shikoni se sa e donte." 37 Por disa prej tyre thanë: Ky që ia hapi sytë të verbërit, a nuk mund ta ndalonte këtë të vdiste?. 38a Atëherë Jezusi, përsëri i prekur thellë, …
Judenjtë i panë lotët e Jezusit dhe i shpjeguan si shkakun e dashurisë së tij për Llazarin. Dashuria nuk është ftohtësisht logjike apo intelektuale, por harmonizohet me emocionet e shpirtrave të tjerë. Dashuria e Krishtit është më e madhe se të kuptuarit tonë dhe shtrihet përtej vdekjes. Ai pa Llazarin në varrin e tij të vulosur dhe u pikëllua për fitoren e vdekjes ndaj mikut të tij. Por zemra e tij depërtoi përtej gurit dhe përgatiti kufomën për të dëgjuar thirrjen e tij.
Disa nga të pranishmit e kritikuan Jezusin për mënyrat e tij të prera dhe vunë në diskutim autoritetin e tij. Atëherë Jezusi u zemërua. Sepse mungesa e besimit, dashurisë dhe shpresa e dobët shkakton zemërimin e Perëndisë. Jezusi synoi shpëtimin tonë nga errësira dhe na shpëtoi nga horizontet tona të ngushta, në mënyrë që të mund të kapemi pas dashurisë së tij dhe të jetojmë me besimin e tij dhe të jemi të sigurtë në shpresën e tij, jo më për t'u kthyer në standartet njerëzore, por për të besuar në aftësinë e tij. Ai dëshiron të ringjallë ata që janë të vdekur në mëkate rreth e qark nesh. A ndihet Jezusi i shqetësuar nga mosbesimi juaj apo gëzohet për dashurinë tuaj të zjarrtë?
LUTJE: Më fal, Zoti Jezus, për mundësitë e humbura në besimin dhe dashurinë. Më fal mungesën e besimit dhe më fal interesat personale. Më shty drejt një shprese të gjallë, për t'ju nderuar dhe për t'ju dorëzuar vazhdimisht.
PYETJA:
- Pse u trondit dhe pse qau Jezusi?