Previous Lesson -- Next Lesson
6. Abubuwan da ke na Kaisar, da na Allah (Matiyu 22:15-22)
MATIYU 22:15-22
15 Sai Farisiyawa suka je suka ƙulla makircin yadda za su sa shi cikin maganarsa. 16 Sai suka aika masa almajiransu tare da mutanen Hirudus, suka ce, “Malam, mun sani kai mai gaskiya ne, kana koyar da tafarkin Allah da gaskiya; kuma ba ku damu da kowa ba, domin ba ku kula da mutum. 17 To, gaya mana, me kuke tunani? Ya halatta a biya Kaisar haraji, ko a'a? ” 18 Amma Yesu ya gane muguntarsu, ya ce, “Don me kuke gwada ni, munafukai? 19 Ku nuna mini kuɗin harajin. ” Don haka suka kawo masa dinari-mu. 20Ya ce musu, “Wannan hoton da rubutu na wane ne?” 21Suka ce masa, “Na Kaisar ne.” Sai ya ce musu, “Don haka ku ba Kaisar abin da ke na Kaisar, Allah kuma abin da yake na Allah.” 22 Da suka ji waɗannan kalmomi, sai suka yi mamaki, suka bar shi, suka tafi. (Markus 12: 13-17, Luka 20: 20-26, Yahaya 3: 2, Romawa 13: 1, 7)
Yana ɗaya daga cikin azaba mai zafi na Kristi, cewa “ya jimre irin wannan ƙiyayya daga masu zunubi zuwa ga kansa” (Ibraniyawa 12: 3). Wadanda suka nemi su yaudare shi sun kafa masa tarko. A cikin waɗannan ayoyin, mun ga Farisawa da Hirudiya sun kai masa hari da tambaya game da biyan haraji ga Kaisar.
Yahudawa sun ƙi Romawa saboda sun ɗora musu haraji mai nauyi kuma ba su ba su cikakken 'yanci don yin dokokinsu da ayyukansu ba. Sun ɗauki ikon Kaisar ya saba wa ikon Ubangijinsu.
Maƙiyan Kristi sun yi wata tambaya ta dabara wacce za ta iya sa Kristi cikin yanayi mara daɗi tare da Romawa ko mutane. Sojojin sarki Hirudus sun zo tare da masana shari'a don su kama Yesu nan da nan idan ya faɗi wani abu da ya saba wa ikon waɗanda ke mulkinsu.
Matsalar Kristi ita ce: Idan ya yarda da biyan haraji, mutane za su ƙi shi. Idan ya ce za a bauta wa Allah shi kaɗai ba tare da biyan haraji ba, sojojin Roma za su kama shi.
Abokan hamayyar Kristi sun yi niyyar “cusa shi cikin maganarsa.” Sun yi fatan cewa ta hanyar yin tambaya mai wayo za su iya samun wata fa'ida a kansa. Sau da yawa al'adar wakilan Shaiɗan suna ɗaukar mutum mai laifi don kalmar da ba daidai ba, kuskure, ko rashin fahimta - kalma marar laifi ta karkatar da mugun zato. Don haka, “Mugaye suna ƙulla wa adali” (Zabura 37: 12-13).
Akwai hanyoyi biyu da maƙiyan Kristi za su kama shi: ta doka ko ta ƙarfi. Don yin hakan ta hanyar doka, dole ne su gabatar da shi ga gwamnatin farar hula a matsayin wanda ake zargi da karya doka, domin “bai halatta gare su su kashe wani mutum ba” (Yahaya 18:31). Ƙungiyoyin Romawa ba su dace su damu da kansu ba game da tambayoyin kalmomi, da sunaye, da dokar su. Don kama shi da ƙarfi, dole ne su juyar da mutane a kansa. Amma saboda mutane sun gaskanta cewa Kristi annabi ne, maƙiyansa ba za su iya tayar da taron jama'a a kansa ba.
Kafin su sani, Yesu ya tilasta musu su furta ikon Kaisar a kansu. A yayin mu'amala da masu laifin, yana da kyau mu bayar da dalilan mu kafin mu ba da amsoshin mu. Don haka, shaidar gaskiya na iya yin shiru ga masu son saba mata. Kristi ya roƙe su da su nuna masa kuɗin harajin domin ba shi da nasa. Suka kawo masa dinari ɗaya na Romawa, wanda aka zana da hoton sarki da rubutun sarautar. Kullum ana kallon kuɗin kuɗi a matsayin haƙƙin sarauta ko ikon sarauta. Yarda da hakan a matsayin kuɗaɗe na halal na ƙasa wata biyayya ce ga waɗannan iko.
Kristi ya amsa tambayar jarabawa ta munafukai da kalmomin da suka danganci hikima da tabbatuwar ikon gaskiya. Gaskiyar Allah ta yi nasara a kan makircin Shaiɗan, uban ƙarya. Ta wurin amsar sa, Kristi ya tsawata wa munafunci mai ƙeta, kuma ya fallasa yaudara Farisawa. Ya biya harajin don mammon mara adalci ya fito kuma na jihar ne. Idan jihar ta nemi haƙƙin ta, dole ne mu hana ta. Kristi yana ƙarfafa mu kada mu manne wa kuɗi, dukiyar duniya, ko kayan matattu, amma ku biya abin da ya dace ba tare da son rai ba.
Amsar Kristi ta shafi munafukai zuwa ainihin su. Ya tsaya a madafun iko da masu son iko a gaban Allah yana cewa, “Don haka ku ba Kaisar abin da ke na Kaisar, Allah kuma abin da yake na Allah.” Komai, har da Kaisar kansa, na Allah ne. Idanun mu, hannayen mu, bakunan mu, da zukatan mu duk na Allah ne, ba namu bane. Kudin mu, lokacin mu, da karfin mu duk mallakar Ubangiji ne. Iyayen mu, makwabtan mu, aikin mu, da shuwagabannin mu duk baiwa ce daga Allah. Don haka ya kamata mu mayar da komai zuwa tushen sa. Tuba ku gane cewa taken rayuwa madawwami ba shine kuɗi da siyasa ba, amma bangaskiya ga Allah da Sonansa. Kai na Allah ne, don haka yaushe za ku rayu bisa ga wannan gaskiyar?
Sanya rayuwar ku gaba ɗaya ga hannun Mai Ceton ku, kuma kar ku manta da sanya jakar ku a gaban kursiyin sa mai alheri. Har yanzu muna rayuwa a duniya ba a sama ba. Wasu ƙasashe lokaci suna neman ƙaddamar da masu bi a cikin abubuwan da ke na Allah kaɗai ba na mutum ba. A irin wannan yanayi, ya kamata mu yi wa Allah biyayya maimakon mutum. Haƙƙin mutum ko hakkokin jihohi kaɗan ne idan aka kwatanta da da'awar Allah akan halittunsa. Biyayya ga Allah ta zo gabanin hidimarmu ga jihar. Bai kamata mu yi biyayya ga wata halitta ba cikin rashin biyayya ga Mahalicci. Bari mu bauta wa jihar cikin aminci cikin abubuwan da ba su saɓa wa tsarkin Allah ko bisharar salamarsa ba.
Lokacin da za mu ba Kaisar abin da ke na Kaisar, ya kamata mu tuna kuma mu ba Allah abubuwan da ke na Allah. Ya ce, “Myana, ka ba ni zuciyarka.” Dole ne ya sami wuri na ciki da babba a can.
ADDU'A: Uba na sama, mu naku ne. Bambanci tsakanin ubangijinmu na duniya da Kai kamar bambanci tsakanin ƙasa da sama. Taimaka mana mu yi wa jiharmu hidima kuma kada mu mamaye abubuwan duniyarmu, amma mu rayu a gabanKa, dora muku matsalolinmu domin a ɗaukaka sunanka ta hanyar halayenmu masu hikima.
TAMBAYA:
- Menene na Kaisar kuma menene na Allah?